Wojtek Mann: Nowy Porządek Świata cz. 1 03-02-2010
Kategoria: Wojtek Mann Publikacje
Autor: Wojtek Mann
Copyright by Wojciech Mann 2010
Spis treści - CZĘŚĆ PIERWSZA
- Think Tanki
1 PNAC
2 AEI, RAND, CSIS, G30 i Aspen Strategy Group
- Narodziny Nowego Porządku Świata
1 Rhodes, Okrągły Stół i brytyjski CFR
2 Fundacje
3 Rada Stosunków Zagranicznych
4 Ludzie Rady
W NASTEPNYCH CZESCIACH:
- Grupa Bilderberg
- Okręt panowania na tajemniczym oceanie ciszy
- Członkowie
- Cele
- Lista miejsc i spotkań Bilderbergów
- Główne przybudówki
- Komisja Trójstronna
- Klub Rzymski
Wersja Beta 20-01-2010.
Autor zaznacza, że fakt udostępnienia książki w Internecie nie oznacza, że prawo autorskie przestało obowiązywać. Rozpowszechnianie i powielanie książki bez zgody autora jest zabronione, jednakże autor chętnie udzieli zgody na zamieszczenie jej obszernych fragmentów na stronach internetowych.
- Think Tanki
1. PNAC.
„Grupa ekspercka "Projekt Nowego Wieku Ameryki", która wydała raport o wzmacnianiu obrony Ameryki domaga się pełnej dominacji USA. Najstraszniejszym aspektem dokumentu wydanego przez "Projekt", jest opisywany rodzaj transformacji obrony USA, który "nie nastąpi szybko, chyba, że zaistnieje jakieś zdarzenie katalizujące, jak nowy Pearl Harbour".
(…)
Sednem 11 września jest to, że dał pretekst do realizacji wcześniej ustalonego planu. Ten plan jest w dokumencie PNAC ("Projekt Nowego Wieku Ameryki"), napisanym prawie rok przed 11 września.”
Michael Meacher, brytyjski parlamentarzysta i minister środowiska w gabinecie Tony'ego Blaira odsunięty w 2003 za stawianie pytań w sprawie okupacji Iraku; członek Towarzystwa Fabiańskiego; członek organizacji Liderzy Polityczni dla Prawdy o 9/11.
Symbol PNAC. Strona organizacji: http://www.newamericancentury.org/.
We wrześniu 2000 roku Projekt Nowego Wieku Ameryki (PNAC), neokonserwatywny think tank, publikuje sprawozdanie nazwane „Odbudowa Obrony Ameryki”, gdzie na 51 stronie pisze:
„(…) ponadto, proces transformacji, nawet jeśli przyniesie rewolucyjne zmiany, trwał będzie długo. Chyba, że zdarzy się jakiś katastroficzny i katalizujący przypadek, coś jak nowy Pearl Harbor”.
Z 18 sygnatariuszy tego dokumentu, aż 10 znalazło się w administracji Busha.
Oto niektórzy sygnatariusze:
Richard `Dick' Cheney. Wiceprezydent w administracji Busha juniora w latrach 2001 - 2006. Czołowa postać przeprowadzenia 9/11. W administracji Georga Busha seniora (1989-1993) był Sekretarzem Obrony, a de facto ministrem wojny kierującym Inwazją na Panamę i pierwszą Wojną w Zatoce. W latach 1987-1989 dyrektor Rady Stosunków Zagranicznych (CFR). W latach 80' głosował przeciwko wezwaniu południowoafrykańskiego rządu do wypuszczenia Nelsona Mandeli, a samego Mandelę uznawał za terrorystę. Członek komisji badającej aferę Iran-Contras.
Cheney w 1995 roku został Dyrektorem Generalnym w koncernie zbrojeniowym Halliburton. Wtedy to dwie firmy związane z Halliburtonem prowadziły interesy m.in. w Iraku, Iranie i Libii. Dzięki Cheneyowi Halliburton wykorzystał 1.8 miliarda dolarów pożyczek i otrzymał kontrakty na kolejne 1.8 miliarda dolarów. Gdy w 2001 roku Cheney został wiceprezydentem USA, powinien całkowicie zerwać związki z tym koncernem. Oczywiście tak się nie stało, a Cheney otrzymał od Halliburtona 150 tysięcy dolarów rocznie z tytułu zaległego wynagrodzenia oraz posiada 400 tysięcy opcji na akcje Halliburtona. W 2001 roku Halliburton otrzymał umowę stałą (a standing contract) na usługi nadzwyczajne dla armii, co oznacza kontrakt bez określonej wartości, uruchamiany w razie potrzeby, na przykład w przypadku wojny, kiedy to popyt na usługi nadzwyczajnie gwałtownie rośnie. Krótko po podpisaniu umowy wybuchły wojny w Afganistanie i Iraku. Umowa była załatwiona przez biuro wiceprezydenta. Co najciekawsze, Halliburton miał wtedy na koncie kilka przegranych spraw o oszustwa biznesowe i toczące się śledztwo o łapownictwo. Dzięki wojnie w Iraku umowa z Halliburtonem oceniana była na 13 miliardów.
Jeb Bush. Młodszy brat Georga. W czasie 9/11 był gubernatorem Florydy, gdzie mieszkała większość terrorystów, jak i agenci Mossadu. Jako gubernator uczestniczył w manipulacjach przy wyborach prezydenckich w 2000 roku, w czasie których przepchnięto Busha juniora, co było niezbędne dla przeprowadzenia 9/11.
Ronald Rumsfeld. Sekretarz obrony w latach 1975-1976 w administracji Geralda Forda i w latach 2001-2006 w administracji Busha juniora. Wcześniej pełnił kilka funkcji w administracji Nixona.
De facto minister wojny w czasie inwazji na Irak i wojny w Afganistanie. W czasie swojej kadencji doprowadził do masowego stosowania tortur przez amerykańskie wojsko, za co media ogłosiły go `ministrem od tortur'.
W 1984 roku był specjalnym wysłannikiem ówczesnego sekretarza obrony Georga Shulza w Iraku, gdzie spotykał się z Saddamem Husseinem. Jednym z zadań Rumsfelda było namówienie ludzi z partii Husseina BAAS do zlecenia amerykańskiej kompani Bechtel (gigant w naftowym lobby) budowy wielkiego rurociągu, który miałby łączyć irackie pola naftowe z jordańskim portem Akaba. Nic z tego nie wyszło, ponieważ Saddam się nie zgodził twierdząc, że Izrael zniszczyłby rurociąg przy pierwszej lepszej okazji. Zamiast tego wybudowano rurociągi do Arabii Saudyjskiej i do Turcji. Oprócz tego Bechtel w 1988 roku zaraz po tym jak chemiczny Ali zagazował tysiące Kurdów, dostał umowę na budowę dwóch dużych fabryk chemicznych w okolicach Bagdadu. Takim sposobem amerykańskie lobby wsparło Saddama przy produkcji broni chemicznej. W raporcie przekazanym ONZ-owi przez Irak w 2002 roku Bechtel był wymieniony jako jeden z dostawców technologii do produkcji broni chemicznych. Powracając do ówczesnego szefa Rumsfelda - Georga Shulza - jest on obecnie jednym z dyrektorów Bechtela.
W epoce Nixona był jego doradcą. Odegrał ważną rolę w misji Apollo 11 i lądowaniu pierwszych ludzi na Księżycu. Przezorny Rumsfeld doszedł do wniosku, że po wylądowaniu może zawieść technologia i nie uda się zrobić żadnych zdjęć czy nagrań. Właśnie to było najważniejsze w tamtej misji, efekt propagandowy, dlatego postanowił na wszelki wypadek nakręcić ładowanie na ziemi, w odpowiednio przygotowanym studio. Jego pomysł spotkał się z przylaskiem Kissingera i Nixona, a nagraniem zajęło się CIA. Nie wiadomo, czy Amerykanie rzeczywiście wylądowali na Księżycu i zawiodła technologia, czy w ogóle nie wylądowali. Najważniejsze, że człowiek z taką wyobraźnią i pomysłowością jak Donald Rumsfeld odegrał tak ważną rolę w 9/11.
Ponadto członek innych think tanków, w tym Rady Stosunków Zagranicznych (CFR) i Korporacji RAND. W latach 1989 - 2005 pracował w Carlyle Group.
Dov Zakheim. Następna czołowa postać 9/11. W czasie ataków był on rewidentem Pentagonu, a pamiętajmy że dzień przed 9/11 Rumsfeld mówił o zniknięciu trylionów USD. Samolot uderzył w część z danymi na temat budżetu, a Zakheim pracował wcześniej w System Planning Corporation, zajmującej się wojskową technologią zdalnego sterowania samolotami.
Jerry Hauer. Kolejna postać 9/11, pracownik nowojorskiego Biura Zarządzania Kryzysowego w czasie kadencji Burmistrza Giulianiego w latach 1996-2000. To on kazał zbudować słynny bunkier Giulianiego w WTC7, który był kluczowym miejscem przeprowadzania operacji. Ponadto jest silnie związany z koncernami farmaceutycznymi.
Paul Wolfowitz. Zagorzały neokonserwatysta i proizraelski ekstremista. Zastępca sekretarza obrony w latach 2001-2005. Twórca polityki Busha dotyczącej Iraki i wspierania Izraela. Zalecał prowadzenie wojen `prewencyjnych'. Prezydent Banku Światowego w latach 2005-2007. W latach 50' mieszkał w Izraelu.
Richard Lee Armitage. W latach 2001-2005 był zastępcą sekretarza stanu w administracji Busha juniora. Następnie pracował w koncernie naftowym ConocoPhillips. Po 9/11 lobbował na rzecz uwolnienia pięciu Izraelczyków, którzy nagrywali uderzenie Lotu 11, co opisuję w jednym z poprzednich rozdziałów.
Zalmay Khalilzad. Jest swoistą perełką na tej liście, ponieważ jest Afgańczykiem i sunnickim muzułmaninem. Nie przeszkadza mu to w byciu republikaninem i neokonserwatystą. W latach 2003-2005 był ambasadorem w Afganistanie, w latach 2005-2007 ambasadorem w Iraku, a w latach 2007-2009 był ambasadorem przy ONZ. Był członkiem CFR i Korporacji RAND. W czasach zimnej wojny współpracował z Brzezińskim, Wolfowitzem i agentem CIA Osamą bin Ladenem. Obecnie jest twardym przeciwnikiem Iranu.
Przed służbą w administracji Busha junior pracował w koncernie naftowym UNOCAL. Zajmował się tam planami budowy gazociągu przez Afganistan i porozumieniami między Unocalem a Talibami. Gdy rozmowy z Talibami nie powiodły się, budowę umożliwił nowy reżim ustanowiony przez USA dzięki inwazji po 9/11. Kolejnym człowiekiem Unocalu jest Henry Kissinger, który właśnie ze względu na koneksje z tą firmą nie mógł stanąć na czele komisji 9/11.
Lewis Libby. Uczeń Wolfowitza. Asystent prezydenta Busha juniora i asystent wiceprezydenta Cheneya w zakresie polityki zagranicznej. Szef sztabu Cheneya. Członek Korporacji RAND. Konsultant giganta zbrojeniowego Northrop Grumman. W 2007 roku został skazany za kłamstwa. Z głównej części kary - 30 dni wiezienia - został ułaskawiony przez prezydenta Busha juniora.
Gary Bauer. Twierdzi, że widział, jak Lot 77 uderza w Pentagon…
Poza nimi, warto wymienić kilku innych członków PNAC:
John Robert Bolton. Neokonserwatysta i proizraelczyck. Ambasador USA przy ONZ w administracji Busha w latach 2005-2006. Członek CFR i związanej z PNAC konserwatywnej organizacji American Enterprise Institute. Członek proizraelskiej organizacji AIPAC. Straszył bronią masowego rażenia z Iraku i Syrii, które okazały się totalnymi bzdurami. Twardy zwolennik inwazji na Iran.
Elliott Abrams. Doradca Reagana i Busha juniora. Członek CFR. Ważny uczestnik przeprowadzanego przez CIA nieudanego zamachu stanu w Wenezueli przeciw Chavezowi w 2002 roku. Maczał palce w sprawie Iran-Contras, za co skazano go na szopkowate drobne kary, z których i tak ułaskawił go prezydent Bush senior.
2. AEI, RAND, CSIS, G30 i Aspen Strategy Group.
„Kto wymyślił obalenie Saddama, wyniósł do władzy Blaira i przekonał Polskę, by poparła wolną Ukrainę? To wszystko pomysły think tanków. Ich wpływ na politykę stale rośnie, ale bez nich świat byłby już nie do ogarnięcia.
CEIP, AEI, CSIS, PNAC, RAND, CATO - przeciętnemu Amerykaninowi te skróty z niczym się nie kojarzą. Można by pomyśleć, że to skróty nazw spółek giełdowych notowanych na Wall Street. Tymczasem kryją się za nimi instytucje, których wpływ na codzienne życie Stanów Zjednoczonych i świata bywa o wiele większy niż wpływ największych amerykańskich korporacji. To think tanki - "zbiorniki myśli", "składy mózgów", instytucje, gdzie wymyśla się polityczną przyszłość. Na świecie jest ich około 4500, z tego 1500 w USA, ponad 300 w Waszyngtonie. Siedziby trzech najważniejszych - Brookings Institution, Carnegie Endowment i American Enterprise Institute - stoją przy jednym skwerze 20 minut piechotą od Białego Domu. Bliskość jest nie tylko geograficzna - z gabinetów przy Dupont Circle awansuje się prosto na posady rządowe. Ruch w obie strony jest tak duży, że Amerykanie mówią o "drzwiach obrotowych" łączących amerykański rząd ze światem think tanków. A ich wpływ na politykę stale rośnie.
(…)
Plan Marshalla powstał w Brookings Institution. Jednym z argumentów, który zaważył na przyjęciu Polski do NATO, była pozytywna opinia RAND Corporation, think tanku od 60 lat pracującego na zlecenie Pentagonu. Jej eksperci współtworzyli wcześniej amerykański program kosmiczny, Internet, a nawet system ubezpieczeń zdrowotnych.
(…)
W Fabian Society rodzi się zarówno pomysł państwowej opieki zdrowotnej, jak i płacy minimalnej. Tam też w latach 80. dostrzeżono młodego, wyszczekanego prawnika Anthony'ego Blaira. Ze stowarzyszenia wyszedł też pomysł, by po czterech kolejnych porażkach wyborczych powołać własny Instytut Badań nad Polityką Publiczną (ippr). Tak zaczęła się era nowoczesnych brytyjskich "fabryk myśli".
W 1993 roku redaktor przeglądu Komunistycznej Partii Wielkiej Brytanii Geoff Mulgan zakłada drugi lewicowy think tank - Demos. Rok później Blair staje na czele laburzystów i zainspirowany "Trzecią drogą" Anthony'ego Giddensa zaczyna nawracać Partię Pracy na neoliberalizm. Demos i ippr znacznie mu w tym pomogą - nie tylko napiszą manifest New Labour, ale opracują też szczegółowy plan reform. Gdy w 1997 Blair wygrywa wybory, kadra obu think tanków zasiedla gabinety doradców przy Downing Street. Mulgan zostaje szefem jednostki strategicznej premiera.”
Przekrój, 21 września 2006.
„Mam przyjaciela, który pracuje dla prestiżowego think tanku w Waszyngtonie; ten think tank znajduje się w pół drogi między liberałami i konserwatystami. Przyjaciel zaczął pisać niezwykle interesujące analizy na temat katastrofalnej polityki zagranicznej Ameryki w ostatnim czasie, na temat intelektualnej mizerii zaplecza jej twórców. Sugerował, że kłopoty mamy nie tylko w Bagdadzie i Gazie, ale także tu, na miejscu; że to w Ameryce jest źródło rozmaitych problemów, które potem do nas wracają. Po pewnym czasie został poproszony, żeby nie pisał o tym więcej i wrócił do pisania o byłych republikach radzieckich w Azji, bo to jest obszar jego ekspertyzy.
(…)
W Ameryce zawsze były dwa rodzaje intelektualistów: intelektualiści niezależni i intelektualiści aspirujący do pozycji w świecie polityki. Tym ostatnim płacono nie za to, żeby myśleli w sposób niezależny, lecz za to, żeby znajdowali dobre uzasadnienia dla polityki, w jaką wierzą ci, którzy płacą. Gdyby chcieli być niezależni, nie szukaliby pracy w Heritage Foundation, Brookings Institution, Hoover Institution. Jeśli dostanę pracę w Hoover Institution i poproszą mnie o analizę polityki socjalnej w Europie i Ameryce, to co powinienem napisać? Jeśli napiszę, że system europejski jest lepszy, szybko stracę pracę, bo w Hooverze nie płacą za to, żebym dochodził do takich wniosków. Nie bądźmy zbyt idealistyczni, zawsze tak było. Bardziej niepokojące jest to, że w taki sposób zaczynają myśleć ludzie uchodzący za intelektualistów niezależnych.”
Tony Judt (1948), wybitny politolog i historyk pochodzenia żydowskiego, krytyk działań państwa Izrael i lobby w USA, publikuje w „The New York Review of Books”, wcześniej dla prestiżowego „The New Republic”, skąd został usunięty za krytykę Izraela i lobby izraelskiego.
„Między think tankami a polityką działają drzwi obrotowe.”
James McGann, profesor Uniwersytetu Pensylwanii.
Wyobraź sobie cały rządek P2 wychodzących na światło dzienne. Organizacje te tworzyły by ustawy i politykę państwa, a ich członkowie zasiadali by na najwyższych szczeblach władzy. Dokładnie jak w artykule Przekroju. Tak właśnie się dzieje. PNAC był tylko dobrym przykładem. Istnieje sieć potężnych organizacji dosłownie wymieniających się ludźmi z rządem i z innymi organizacjami. Razem organizacje te mają niepodzielną i całkowitą władzę w USA. Przedstawiam tutaj kilka przykładów takich organizacji na szczeblu amerykańskim. Najpotężniejszą z nich - Radę Stosunków Zagranicznych - omawiam osobno. Wystarczy spojrzeć na listy członków tych organizacji by przekonać się, że stanowią one jedyną władzę w USA.
O Aspen Group wspomniałem pisząc o kierowniku wykonawczym Komisji 9/11 i członku CFR, Philipsie Zelikowie. Napisałem, wtedy, że Zelikow to dyrektor Aspen, a inni członkowie to Dick Cheney, Condoleezza Rice, Paul Wolfowitz czy Brent Scowcroft. Ta międzynarodowa organizacja sfinansowana przez fundacje Carnegie, Forda i Rockefellerów powstała w 1950 roku. Obecnie na czele Aspen stoi biograf Kissingera, były szef CNN i edytor Time'a, Walter Isaacson. Członkinią Aspen w administracji Obamy jest jego ambasador w ONZ Susan Rice.
Strona Instytutu to http://www.aspeninstitute.org/home.
Jeszcze bardziej związany z nowym porządkiem jest American Enterprise Instutut, znana jako AEI. Podobnie jak Aspen, organizacja ta jest tylko dodatkiem wykorzystywanym przez NWO. W siedzibie AEI znajduje się kwatera PNAC, a sama AEI postrzegana jest jako największa neokonserwatywna organizacja w USA. Washington Post z 19 lipca 2006 roku nazywa AEI „Think Tankiem ze silnym wpływem na obsadzanie administracji i kształtowanie jej idei”.
Krótko po 9/11 wprowadzono wiele obrzydliwych ustaw czy rozporządzeń, takich jak Patriot Act. Przygotowanie takich ustaw powinno zająć miesiące i musiało rozpocząć się na długo przed 9/11. Wielu ludzi uważa, iż do ich przygotowania wykorzystano think tanki, jak PNAC, czy właśnie największą potęgę neokonserwatyzmu - AEI.
American Enterprise Instutut założył w 1938 roku Lewis Harold Brown z produkującej azbest Johns-Manville Corporation. Jak mówił 20 lat po jego śmierci Charles H. Roemer, Brown wiedział o zabójczych właściwościach azbestu. Roemer zeznając wtedy przed sądem najwyższym opowiedział o pewnej rozmowie z początku lat 40'. „Panie Brown, czy to znaczy, że mówi mi pan, że pozwoli pan pracować im, aż padną martwi?” - pytał Roemer. „Tak. Zaoszczędzamy tym sposobem wiele pieniędzy.” - odparł mu Brown…
Z AEI związani są tacy ludzie, jak Bush senior, Condie Rice czy Colin Powel, a członkiem tej organizacji był Richard Perle. Podejrzewany przez FBI o współpracę z Mossadem Perle 27 marca 2003 roku musiał zrezygnować z funkcji w Pentagonie, ponieważ będąc doradcą Goldman Sachs International tak kierował atakiem na Irak, by firma ta zbiła niezłe kokosy.
W radzie nadzorczej AEI zasiada Dick Cheney oraz Daniel D'Aniello, współtwórca The Carlyle Group.
W administracji Busha juniora służyło ponad 20 ekspertów z AEI. Członkiem AEI była też żona Cheney'a, Lynne. „Wielokrotnie podziwiam AEI - jestem pewien, że wiecie o tym” - powiedział kiedyś Bush junior.
Strona organizacji to www.aei.org.
Nasz obecny minister spraw zagranicznych Radek Sikorski przemawia w ramach AEI, gdzie pełnił funkcję dyrektora wykonawczego Nowej Inicjatywy Atlantyckiej. http://expatpol.com/index.php?stsid=26777&kid=24
Symbol Korporacji RAND.
Wielu członków Korporacji RAND należało również do CFR i PNAC, jak Zalmay Khalilzad czy Donald Rumsfeld. Rumsfeld oraz… Henry Kissinger (czemu mnie to nie dziwi?), którzy zasiadają w sztabie Korporacji.
Korporację w 1946 roku w ramach kontraktu z lobby zbrojeniowym Douglas Aircraft Company założyły amerykańskie siły powietrzne. W maju 1948 Korporacja oddzieliła się od Douglas, a pieniądze na samodzielne funkcjonowanie wyłożyła Fundacja Forda.
Korporacja popiera politykę prowojenną. W sierpniu 2008 roku wezwali, by dla poprawy gospodarki zaatakować jakieś państwo, jak Pakistan…
Wśród członków RAND poza Kissingerem, Rumsfeldem i Khalilzadem znajdują się tacy ludzie, jak Condoleezza Rice; szef sztabu Cheney'a Lewis "Scooter" Libby; czy sekretarz obrony Nixona i Forda i energii w administracji Cartera - James Rodney Schlesinger.
Wśród klientów RANDu znajdują się NASA, Pentagon czy Komisja Energii Atomowej. Połowa całej pracy Korporacji pozostaje tajemnicą. Odnoga Korporacji, Instytut Badań nad Bezpieczeństwem Narodowym, finansowana jest przez departament obrony.
Strona organizacji to http://www.rand.org/.
Centrum Strategicznych Studiów Międzynarodowych (Center for Strategic and International Studies, CSIS) to kolejna wpływowa organizacja. Została założona 1 lipca 1987 roku przez admirała Arleigha Burke'go i ambasadora Davida Mankera Abshire. Strona CSIS to http://csis.org/.
Wśród jej członków znaleźli się:
Henry Kissinger.
Zbigniew Brzeziński.
Brant Scowcroft, doradca bezpieczeństwa narodowego Geralda Forda i Busha seniora.
Michael Leeden, twardy neokonserwatysta, jeden z największych piewców `Bułgarskiego Śladu' i winy ZSRR w sprawie zamachu na Jana Pawła II, a jednocześnie silnie związany z Gladio (miał układy wśród włoskiej skrajnej prawicy; dostawał od włoskiego wywiadu wojskowego SISMI - rdzenia Gladio - pieniądze za `szacowanie ryzyka'; dodatkowo na przełomie lat 70' i 80' dostał od nich 10,000 USD za doradzanie im w sprawach `ekstradycyjnych' co przyznał w wywiadzie dla Vanity Fair; wedle dziennikarza śledczego Jima Lobego znał samego Licio Gelli'ego; Leeden przyznał się do znajomości z Francesco Pazienzą, oficerem SISMI, który wedle Agcy odwiedzał go w więzieniu krótko po zamachu na JP2, w 1988 roku Pazienza został skazany z niszczenie dowodów w sprawie największego zamachu Gladio - zamachu na dworzec w Bolonii w 1980 roku). Ponadto Leeden był twardym zwolennikiem ataku na Irak i był zamieszany w propagandę oskarżania Saddama o broń masowego rażenia.
Madeleine Albright, sekretarz stanu Clintona. W parę godzin po zamachu na ambasady w 1998 roku Sudan aresztuje dwóch pakistańskich terrorystów o imionach Sayyid Nazir Abbass i Sayyid Iskandar Suliman. Obydwoje byli zamieszani w zamach i ich przesłuchanie mogłoby ujawnić udział pakistańskiego ISI w operacji. Sudan proponuje przekazanie ich FBI, na co agenci FBI z chęcią przystają. Na drodze uczciwych agentów staje sekretarz stanu Albright, która zakazuje wszelkiej ekstradycji! Madeleine za wszelką cenę nie chce pozwolić, by Pakistańczycy zostali przesłuchani przez Amerykanów! Następnie Clinton w odwecie każe ostrzelać fabrykę pod… sudańskim Chartumem! Wcześniej Albright nałożyła na Irak chore sankcje ekonomiczne, które doprowadziły do śmierci pół miliona irackich dzieci…
CSIS sponsorowało Iracką Grupę Studyjną, grupę `badawczą' w sprawie wojny w Iraku, której szefami byli gorący zwolennik Obamy, szef Komisji 9/11 Lee Hamilton i sekretarz stanu Busha seniora James Baker, a członkami burmistrz Nowego Yorku czasu 9/11 Rudy Giuliani czy sekretarz obrony Busha juniora i Baracka Obamy, Robert Gates, który - wracając do tematu JP2 i lat 80' - uczestniczył w aferze Iran-Contras, a w czasie kariery w CIA uczestniczył w pracach nad wymyślnym raportem ze sfałszowanymi dowodami w roli głównej w sprawie udziału ZSRR w zamachu na JP2 .
Głównym działaniem grupy była praca nad przekazaniem irackich pól naftowych w ręce zachodnich koncernów.
Ostatnia organizacja na liście to Grupa Trzydziestu (Group of Thirty, G30). Została założona z inicjatywy Fundacji Rockefellera przez Geoffreya Bella. G30 to międzynarodowa organizacja skupiająca czołowe postaci sektora finansowego. Grupa `doradza', `bada' i `pomaga' w międzynarodowych kwestiach gospodarczych i finansowych.
Logo organizacji. http://www.group30.org/images/group30headnew.jpg.
Jej obecnym dyrektorem jest współtwórca Komisji Trójstronnej i członek Grupy Bilderberg, były szef FEDu Paul Volcker. Inni członkowie organizacji to m.in.:
Timothy F. Geithner, Bilderberg, trójstronny; sekretarz skarbu Baracka Obamy od 2009 roku; członek CFR; szef nowojorskiego FEDu 2003-2009, jeden z dyrektorów Międzynarodowego Funduszu Walutowego; pracował w Kissinger and Associates.
E. Gerald Corrigan, Bilderberg, dyrektor CFR 1993-1995; szef nowojorskiego FEDu 1985-1993; dyrektor Goldman Sachs; trójstronny.
William J McDonough, Bilderberg, dyrektor CFR od 1995 roku; szef nowojorskiego FEDu 1993-2001.
Mervyn A. King, Bilderberg, gubernator Banku Anglii od 2003 roku.
Baron Gordon Richardson, Bilderberg, gubernator Banku Anglii 1973-1983; członek rady doradczej Morgan Stanley.
Jacques de Larosière, Bilderberg, gubernator Banku Francji 1993-2004.
Jacob A. Frenkel, gubernator Banku Izraela 1991-2000, przewodniczący G30, dyrektor badań Międzynarodowego Funduszu Walutowego, przewodniczący AIG's Global Economic Strategies Group, przewodniczący Merrill Lynch International, wiceprzewodniczący American International Group, Inc, były przewodniczący rady gubernatorów Inter-American Development Bank, Trójstronny.
Leszek Balcerowicz, szef NPB.
Stanley Fisher, gubernator Banku Izraela od 2005 roku, pracował w Banku Światowym i IMF.
Zhou Xiaochuan, szef Ludowego Banku Chin od 2005 roku.
Mario Draghi, gubernator Banku Włoch, pracował w Banku Światowym.
Sir Andrew Duncan Crockett, prezes JP Morgan Chase, pracował w IMF.
Alan Greenspan, szef FEDu, współtwórca Komisji Trójstronnej, Bilderberg.
Karl Otto Pöhl, członek rady doradczej Carlyle Group, prezes Bundesbanku.
Strona organizacji to http://www.group30.org/.
Narodziny Nowego Porządku Świata.
1. Rhodes, Okrągły Stół i brytyjski CFR.
“Jesteśmy najwspanialszą rasą na świecie, a im większą część świata zajmujemy, tym lepiej dla rodzaju ludzkiego. Wystarczy sobie wyobrazić, jaka zmiana nastąpiłaby w tych częściach świata, które obecnie zamieszkują najbardziej nikczemne okazy istot ludzkich, gdyby dostały się pod wpływy anglosaskie… Obecnie stałem się członkiem masonerii i widzę, jakie bogactwo i władzę ma to stowarzyszenie (…) zastanawiam się, jak tylu mężczyzn może zajmować się czymś, co wydaje się czasem najbardziej absurdalnym i śmiesznym rytuałem pozbawionym celu i tematu. (…) Dlaczego nie stworzymy tajnego stowarzyszenia z jednym tylko zadaniem: powiększaniem Brytyjskiego Imperium, objęciem całego niecywilizowanego świata brytyjskim panowaniem i odzyskaniem Stanów Zjednoczonych, żeby rasa anglosaska stanowiła jedno imperium?”
William Stead, `Ostatnia Wola i Testament C. J. Rhodesa', w której Stead prezentuje poglądy swoje i swojego przyjaciela Cecila Rhodesa, twórcy Stowarzyszenia Elektu. Rhodes to jeden z najpotężniejszych ludzi Imperium Brytyjskiego. De facto udało mu się spełnić swoje marzenie, ponieważ dał początek swemu `tajnemu stowarzyszeniu', które dziś objawia się nam jako CFR, Grupa Bilderberg i Komisja Trójstronna, a jego marzenie o gigantycznym Brytyjskim Imperium spełnia się jako zjednoczona Ziemia pod reżimem rządu światowego.
Po lewej Rhodes; w środku Rhodes nad Afryką - rysunek Edwarda Linley'a Sambourne'a w Punch po pomyśle Rhodesa o linii telegraficznej z Kapsztadu do Kairu; po prawej w czasie pełnienia funkcji premiera Kraju Przylądkowego.
Cecil Rhodes narodził się 5 lipca 1853 roku w Anglii. Z powodu gruźlicy przeniósł się do Południowej Afryki, gdzie założył kopalnie diamentów de Beers Consolidated Mines. Jego diamentowe imperium w 1891 roku kontrolowało aż 90% światowych zasobów cennego minerału.
Rhodes najbardziej znany jest ze swojej wizji podboju całej Afryki - od Kapsztadu po Kair - przez Imperium Brytyjskie. W rzeczywistości Rhodes marzył o ogromnym Imperium Brytyjskim i zjednoczeniu rasy anglosaskiej.
Wielki wpływ na jego poglądy miał jego mentor, John Ruskin, autor słów:
„Nieustannie dążę do pokazania wiecznej wyższości niektórych ludzi nad innymi, czasami nawet jednego człowieka nad resztą.”
Ruskin marzył o świecie, w którym elity kontrolują ludzkość, między innymi za pomocą kredytów i banków.
W 1877 roku w czasie studiów na Oxfordzie Rhodes wezwał - jak wtedy napisał - o „ustanowienie tajnego stowarzyszenia z jednym celem - powiększaniem Imperium Brytyjskiego”.
Cztery lata później, w 1881 roku w raz z Ruskinem utworzył Stowarzyszenie Elektu, które było spełnieniem ich marzeń o tajnej organizacji. Był to dopiero początek ich działań. Stowarzyszenie budowa hierarchii przypominało jezuitów. Na czele stał Rhodes, a jego zastępcami byli brytyjski bankier Nathan Mayer Rothschild, 1st Baron Rothschild, oraz dziennikarz William Thomas Stead, który zginął na pokładzie Titanica płynąc na zaproszenie prezydenta Tafta na konferencję w Carnegie Hall. Stead na krótko przed śmiercią próbował opuścić statek wraz z Janem Jakubem Astorem IV (oczywiście z tych Astorów), najbogatszym pasażerem statku.
Stowarzyszenie Elektu było częścią powstałego w 1909 roku Okrągłego Stołu, związku organizacji dążących do ustanowienia gigantycznego Imperium Brytyjskiego. Okrągły Stół założyli asystent Steada, Lord Alfred Milner oraz Lionel Curtis, który idealnie pokazuję przemianę dążeń Rhodesa w dzisiejsze cele - na początku był zwolennikiem utworzenia ogromnej Federacji na miejscu Brytyjskiego Imperium, po czym pogląd ten przerodził się w dążenie do utworzenia rządu światowego i zjednoczenia całej planety i wszystkich narodów.
Już rok po stworzeniu Okrągłego Stołu, organizacja zaczęła wydawać swój organ prasowy o tej samej nazwie. Do 1913 roku Curtis, Milner, Lord Kerr i William S. Marris rozciągnęli oddziały Okrągłego Stołu na USA i wszystkie brytyjskie kolonie z Indiami włącznie. Zdobyli również poparcie (w tym finansowe) Rockefellerów, wspomnianych Astorów i oczywiście J.P. Morgana.
Od lewej: Nathan Rothschild, Stead, Ruskin.
Rothschildowie byli jednymi z najbliższych Rhodesa. Zażyczył on sobie, by jego fortuna wsparła budowę nowego porządku. Spełnieniem tego marzenia zajęli się Nathan Rothschild i jego wspomniany towarzysz Lord Milner, którzy stworzyli odnogę Okrągłego Stołu - Stypendium Rhodesa. W przyszłości jednym z jego stypendystów był Bilderberger Bill Clinton i cały szereg ekspertów z CFR.
Warto zacytować tu książkę `Tragedia i Nadzieja' profesora Uniwersytetu Harvardzkiego Carrola Quigleya, którego Bill Clinton w przemowie z 16 lipca 1992 roku nazwał swoim mentorem:
„Rhodes był liderem w tajnym stowarzyszeniu. Stead, Brett [Lord Esher] i Milner uformowali komitet wykonawczy [Stowarzyszenie Elektu]. Artur [Lord] Balfour, Harry Johnston, Lord [Lionel Walter] Rothschild, Albert [Lord] Grey i inni byli potencjalnymi członkami 'Kręgu Wtajemniczonych'; w czasie gdy był krąg wewnętrzny, znany jako 'Stowarzyszenie Pomocników' [późniejszy Okrągły Stół].”
Zajmujący się historią anglo-amerykańskiego Establishmentu Quigley odnosi się również do samego Stypendium Rhodesa:
„Te cele koncentrują się na pragnieniu stworzenia federacji wszystkich anglojęzycznych narodów i objęcia kontrolą wszystkich zamieszkanych części świata. Dlatego Rhodes przeznaczył część swojej olbrzymiej fortuny na ufundowanie stypendium na oksfordzkim uniwersytecie.”
Chodziło tu nie tylko o anglojęzycznych, ale i Niemców, których również objęło stypendium. Jednym z niemieckich stypendystów był hrabia Lutz Schwerin von Krosigk, który po oficjalnej śmierci Hitlera stał się de facto kanclerzem Niemiec i stanął na czele ostatniego rządu III Rzeszy. Krosigk popierał powstanie ONZ:
„Również i my wierzymy, że musi nadejść taki porządek świata, który nie tylko będzie mógł zapobiegać przyszłym wojnom, ale i we właściwym czasie zlikwidować ogniska pożaru, z których wyrastają źródła wojny”.
Co więcej, uważał się za Europejczyka, a za swoich mistrzów widział Stresemanna, który „przełamał w sobie nacjonalizm i stał się Europejczykiem z przekonania” i Lavala, którego uważał za „jednego z pierwszych Europejczyków”.
John Jacob Astor IV, Lord Milner, Lionel Curtis.
Zacytujmy jeszcze raz słowa Quigleya:
„wpływ tych przywódców był tak wielki, że grupa Morgana i Rockefellera działające wspólnie, a nawet sam Morgan mógłby zrujnować system ekonomiczny tego kraju”.
Rzeczywiście, wpływ tych finansistów był ogromny i rzeczywiście, działali wspólnie, tworząc FED a później CFR.
Krótko po zakończeniu I wojny światowej, wizja tajnego stowarzyszenia rządzącego światem zaczęła się spełniać. Ważnym członkiem Okrągłego Stołu był Edward Mandell House, amerykański dyplomata, który z końcem I wojny doprowadził do utworzenia Rady Stosunków Zagranicznych i jej brytyjskiego odpowiednika, a przed wybuchem tej wojny spotkał się z Józefem Retingerem, twórcą Grupy Bilderberg.
W 1920 roku Wielkiej Brytanii, narodził się Królewski Instytut Spraw Zagranicznych, a rok później amerykański CFR.
Królewski Instytut znany dziś jako Chatham House to jeden z największych think tanków na świecie i najpotężniejsza tego typu organizacja w Zjednoczonym Królestwie. Pieniądze na jej powstanie szły z różnych źródeł, w tym z Fundacji Carnegie. Fundusze na jej oddziały w innych rejonach byłego imperium, w tym w Kanadzie, Australii czy Nowej Zelandii pochodziły z Fundacji Rockefellera, Fundacji Carnegie oraz banków Morgana, National City Bank czy Chase National Bank.
Obecnie na jej czele stoi DeAnne Julius, była analityk CIA i dyrektor takich koncernów i korporacji, jak Lloyds TSB, BP, Serco czy Roche Holding Ltd.
Swego czasu na czele Chatham House stał lord Peter Carrington, sekretarz generalny NATO i jeden z przewodniczących spotkań Grupy Bilderberg.
Pierwszym sekretarzem Chatham House został wspomniany twórca Okrągłego Stołu, Lionel Curtis…
„Trzystu ludzi, wszyscy znają się nawzajem, rządzą celem gospodarki Europy i wybierają swoich następców spośród siebie.”
Walter Rathenau, General Electric, 1909 rok.
Pisząc o tamtym okresie czasowym warto napisać o tzw. Komitecie 300. Wielu uważa, że jest on na samej górze Nowego Porządku Świata. Czy to prawda? Niestety, trudno jest odpowiedzieć na to pytanie.
W przeciwieństwie do innych, wcześniejszych organizacji, Komitet nie ma swoich siedzib, nie mamy zarejestrowanych spotkań, prościej mówiąc - oficjalnie nie istnieje. Komitet rozsławił były agent brytyjskiego wywiadu MI6 John Coleman, który napisał książkę `Hierarcha Konspiratorów: Komitet Trzystu'. Oto, co pisał Coleman:
„Podczas mej kariery jako oficera wywiadu brytyjskiego przy wielu okazjach miałem dostęp do ściśle tajnych dokumentów. Ich zawartość była niezwykle przejrzysta i zrozumiała. Dowiedziałem się, iż istnieje siła mogąca kontrolować rządy wielu krajów. Zostałem odsunięty i zdecydowałem się poinformować świat, który nie ma o tym pojęcia. Wyobraźcie sobie potężną grupę, która nie uznaje żadnych granic, związaną z przemysłem finansowym, ubezpieczeniowym, wydobywczym, farmaceutycznym i naftowym. Jest to „Komitet Trzystu” - elitarna grupa rządząca planetą od 1897 roku. Dziś swe oparcie znajduje w 300 najbardziej wpływowych postaciach”
Do Komitetu należeć mają CFR, Grupa Bilderberg, Trójstronni czy Klub Rzymski. Lista członków Komitetu zazwyczaj bardziej przypomina listę rzeczywistych członków Grupy Bilderberg, dlatego Komitet mógł być tylko jej wcześniejszą wersją.
Wiele światła rzuca nam Władymir Nikiforow, były pułkownik KGB i starszy oficer 1. Dywizji 5. Wydziału Komitetu Relacji Ekonomicznych z Zagranicą:
„W latach 80-tych pracowałem w południowo-zachodniej Azji - w Wietnamie, Laosie, Kambodży i Chinach. Spotykałem oczywiście kolegów z innych agencji wywiadowczych i współpracowaliśmy z rządami tych państw. Przy licznych okazjach mówiono mi o istnieniu światowego rządu, zwykle podczas prywatnych rozmów. Wszyscy prezydenci bronią się przed nimi, ale wiedzą, że mogą być jedynie marionetkami w rękach rządzącego systemu, który stanowi jedynie 2% populacji świata, czyli najbogatszych. Wiem, że w jego skład wchodzą monarchowie Wielkiej Brytanii i Hiszpanii, a także ich małżonkowie. Tzw. światowy rząd wykupił wszystko. Kontrolują oni konflikty zbrojne i tworzą nowe choroby, jak np. ptasia grypa, aby z jednej strony kontrolować ludzi, a z drugiej pozbyć się niepotrzebnego balastu. W wyniku tego, jak mi powiedziano, stworzone zostanie nowe społeczeństwo - ubezwłasnowolniona masa. Centrum tych operacji jest leżąca w Nowym Jorku świątynia, znajdująca się niedaleko zniszczonych w 2001 Twin Towers. Tam spotykają się od czasu do czasu.”
Początki Komitetu 300 to wedle Colemana Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska. Szlachta i potentaci handlu opium zjednoczyli się, tworząc sekretną organizację. Co działo się później? Patrząc na historię aż chce się powiedzieć, że emanacją Komitetu są Stowarzyszenie Intelektu, Okrągły Stół czy Bilderbergowie. Lecz jak było naprawdę, co do Komitetu 300 powiedzieć nie możemy.
2. `Fundacje'
Przez historię think tanków przewinęły się pewne fundacje. Fundacja Forda, Rockefellerów czy Carnegie. Wszystkie te trzy fundacje sfinansowały AEI. Fundacja Forda sfinansowała ponadto Grupa Bilderberg i Korporację RAND.
Fundację Forda w 1936 roku wraz synem Edselem założył sam Henry Ford. Wielu pracowników Fundacji znajdywało w przyszłości prace w CIA, a jednocześnie w samej fundacji pracuje wiele ex-agentów. Dlatego też Fundację Forda podejrzewano o działalność na rzecz CIA. W latach 1958-1965 przewodniczący Fundacji był związany z Rockefellerami bankier John J. McCloy. W latach 1953-1960 McCloy pracował jako przewodniczący w Chase Manhattan Bank Rockefellerów, a w latach 1946-1949 i 1953-1958 pracował w Fundacji Rockefellerów. Jakby było tego mało, McCloy w latach 1954-1970 był prezesem Rady Stosunków Zagranicznych, po czym zastąpił go bliski mu David Rockefeller. McCloy służył również jako doradca wielu prezydentów, w tym Reagana. Najgorętszym faktem z życia McCloy'a jest jednak uczestnictwo w Komisji Warrena utajniającej prawdę na temat zabójstwa Kennedy'ego.
Prezesem Fundacji Forda w latach 1953-1956 był Horace Rowan Gaither Jr, współtwórca Korporacji RAND.
Kolejny prezes Fundacji Forda to członek CFR i Korporacji Carnegie McGeorge "Mac" Bundy, ważna postać Operacji Gladio.
Strona Fundacji Forda to http://www.fordfound.org/.
Fundację Rockefellera (Rockefeller Foundation; RF) w 1913 roku założył bankier i naftowiec jednocześnie John D,. Rockefeller wraz synem, Rockefellerem juniorem i kolejnym naftowcem Frederickiem Taylorem Gatesem.
Pierwsze biuro RF znalazło się w siedzibie naftowego imperium Rockefellerów - Standard Oil.
http://www.rockfound.org/.
RF odegrała ważną rolę w eugenice, czyli w kastrowaniu ludzi o niskim IQ. W latach 30' XX wieku aż 30 stanów USA posiadały zapisy prawne dopuszczające sterylizację ludzi. Ogólnie w okresie od 1907 do 1963 przez takie zapisy wysterylizowano aż 64 000 osób, choć dokładnej liczby nie poznamy nigdy, bowiem, wielu zostało wysterylizowanych w zakładach karnych i szpitalach psychiatrycznych, co nie było nigdzie gdzie przypadki sterylizacji nie były poddane zarejestrowaniu. W czasie procesu niemieckich zbrodniarzy wojennych w Norymberdze, niemieccy naziści usprawiedliwiali swoje masowe sterylizacje, wskazując USA jako swój wzór i przykład.
Wielkim sponsorem eugeniki była E.H. Harriman, która ufundowała Biuro Dokumentacji Eugenicznej (Eugenic Records Office - ERO). Kolejnym wielkim sponsorem ERO był właśnie John D. Rockefeller. Rockefellerowie finansowali również instytut eugeniczny Kaisera-Willhelma w Niemczech.
Z inicjatywy Dr Johna Harveya Kelloga w Battle Creek w Michigan odbyła się pierwsza Konferencja w sprawie Poprawienia Rasy. Tam elita chciała dowieść swoich chorych teorii.
Futurysta H.G. Welles studiował biologię u eugeników, a w 1916 jego kochanka, Margaret Sanger, zajęła się szerzeniem eugeniki w Stanach. Margaret w 1923 otrzymała fundusze od Rockefellerów. Sanger w jednym z listów do swojego kolegi po fachu, C. J. Gamble, opisała, iż należy zwerbować afroamerykańskich liderów, by przekonywali Afroamerykanów do programu sterylizacji.
Fundacja Rockefellera poza eugeniką finansowała również wiele innych programów, w tym początkową działalność Henry'ego Kissingera. Wśród organizacji finansowanych przez RF znalazły się:
Rada Stosunków Zagranicznych;
Królewski Instytut Spraw Międzynarodowych;
Bank Światowy;
Carnegie Endowment for International Peace;
Yale Uniwersity, na którym działa Skull&Bones.
Członkiem RF jest John J. Hamre, obecny szef CSIS.
Kolejną fundacją Rockefellerów jest Fundacja Braci Rockefellerów (Rockefeller Brothers Fund, RBF). Fundację w 1940 roku założyli bracia John D. Rockefeller III, Nelson, Laurance, Winthrop i David Rockefeller.
Fundacja zaangażowała się m.in. w szopkę globalnego ocieplenia. RBF współpracuje z Fundacją Forda i Korporacją Carnegie. Z RBF ściśle związany jest Henry Kissinger. Fundacja Braci Rockefellerów finansowała wiele organizacji, w tym:
Komisja Trójstronna;
Rada Stosunków Zagranicznych;
Korporacja Carnegie.
Fundacja Rockefellerów.
American Enterprise Institute.
Brookings Institution.
Wśród ludzi RBF znajdują się:
Henry Kissinger;
Timothy O'Neill, dyrektor Goldman Sachs;
Robert B. Oxnam, członek CFR;
Richard D. Parsons, przewodniczący Time Warner.
Strona RBF to http://www.rbf.org/.
Korporacja Carnegie to ostatnia `fundacja' na tej liście. Fundację w 1911 roku założył biznesmen i przemysłowiec Andrew Carnegie. Jako ciekawostkę mogę powiedzieć, iż był on wymieniany obok Astora jako pierwowzór Sknerusa McKwacza.
Doradcą Carnegie'ego był Elihu Root, jeden z ojców założycieli Rady Stosunków Zagranicznych. Korporacja odgrywa w Nowym Porządku znacznie mniejszą rolę niż inne `fundacje'. Strona fundacji to http://www.carnegie.org/.
Fundacja jest związana z Carnegie Endowment for International Peace (CEIP). Ten think tank w 1910 roku również założył Andrew Carnegie. Jego prezesem w latach 1912-1925 był Elihu Root. Kolejnym prezesem w latach 1925-1945 był Nicholas Murray Butler, zwolennik Mussoliniego w latach 20' i nazistów w latach 30'. Ba! Butler w 1933 roku zaprosił do siebie ambasadora III Rzeszy w USA Hansa Luthera.
Następcą Butlera był skazany na 5 lat więzienia komunista Alger Hiss.
Następca Hissa, prezes CEIP od 1950 do 1971 roku Joseph Esrey Johnson to członek Grupy Bilderberg.
Obecna prezes od 1997 roku, Jessica Tuchman Mathews, to członek Komisji Trójstronnej, CFR, RF, RBF i Brookings Institution.
Przewodniczącym CEIP w latach 1946-1952 był John Foster Dulles, sekretarz stanu USA i ważna postać Operacji Ajax - obalenia premiera Iranu Mossadeka dla celów brytyjskiego przemysłu naftowego. Parę lat po obaleniu Mossadeka Dulles uczestniczył w obaleniu demokratycznie wybranego niewygodnego USA rządu Gwatemali Jacobo Arbenza Guzmána. Guzmán godził w interesy United Fruit Company, Amerykańskiej firmy działającej w Gwatemali. Na jej czele stał wtedy Allen Dulles, szef CIA i brat Johna Fostera.
John Foster Dulles był również członkiem CFR i RF.
Następcą Dullesa w CEIP w latach 1952-1958 był Harvey Hollister Bundy, członek Skull&Bones na Yale w 1909 roku.
Kolejnym przewodniczącym CEIP ze Skull&Bones był William H. Donaldson, który piastował stanowisko w latach 1999-2003.
Rada Stosunków Zagranicznych.
„Niewidzialny rząd”
Dan Smoot, pomocnik wiekowego szefa FBI Edgara Hoovera, na temat CFR.
„Będziemy mieć rząd światowy, czy się to nam podoba czy nie. Jedyną otwartą kwestią pozostaje to, czy rząd taki zostanie osiągnięty siłą czy dobrowolnie”.
Bankier James Warburg przed senacką komisją stosunków zagranicznych 17 lutego 1950 roku; Warburg to członek CFR i syn Paula Warburga, współtwórcy CFR.
„Rada Stosunków Zagranicznych jest amerykańskim oddziałem stowarzyszenia powstałego w Anglii w 1919 roku, wierzącego, że granice narodowe powinny być wymazane i powinno ustanowić się władzę ogólnoświatową.”
Barry Goldwater, senator, republikański kandydat na prezydenta w 1964 roku.
„Przez długi czas czułem, że Franklin Delano Roosevelt stworzył wiele koncepcji i idei na korzyść USA. Lecz to nie on. Większość z jego koncepcji, jego `polityczna amunicja' był ostrożnie stworzone z wyprzedzeniem przez ogólnoświatową grupę finansową CFR.”
Curtis Dall, `FDR- My Exploited Father-In-Law'.
„Rada Stosunków Zagranicznych to 'establishment'. Nie tylko ma wpływ i władzę w kluczowych decyzjach, tworzy pozycje na najwyższych poziomach rządu by stosować odgórne naciski, lecz także ustanawia i używa jednostki i organizacje do nacisków oddolnych, celem usprawiedliwienia decyzji na wysokim poziomie, które przekształcają USA z suwerennej Republiki Konstytucyjnej w służalczy stan dyktatury jednego świata.”
Senator John Rarick w 1971 roku.
„Instytucje międzynarodowe powstałe w 1945 roku - ONZ, Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy - przewidziano w badaniach rady.”
New York Magazine, 7 października 1996 roku.
„Nowy Porządek Świata musi być budowany nie od góry, a od dołu (...) ale koniec końców, pod wpływem zawirowania wokół narodowej niepodległości, wyżerając ją kawałek po kawałku osiągnięte zostanie o wiele więcej niż w przypadku użycia staromodnego ataku frontalnego.”
Członek CFR Richard Gardner w organie prasowym CFR, Foreign Affairs, w numerze kwietniowym w 1974 roku.
„Nie znam żadnej ważnej decyzji odnośnie polityki amerykańskiej, która by nie była sugestią Rady Stosunków Zagranicznych.”
Charles Levinson.
Rada Stosunków Zagranicznych, Council on Foreign Relations, CFR. Inne polskie nazwy tej potężnej organizacji to Rada Stosunków Międzynarodowych, Rada Stosunków z Zagranicą; Rada ds. Stosunków Zagranicznych; Rada Polityki Zagranicznej. Strona Rady to http://www.cfr.org/.
CFR boleśnie przewijała się pisząc o 9/11. Można odnieść wrażenie, że Rada odegrała kluczową rolę przynajmniej w świadomym ukrywaniu prawdy o tej zbrodni.
Początkowym szefem Komisji 9/11 miał być członek CFR, Henry Kissinger. Henry musiał zrezygnować po tym, ale ostatecznie szefami Komisji zostało dwoje ludzi - Thomas Kean i Lee Hamilton. Oboje byli umoczeniu. Kean to człowiek uwikłany w kręgi biznesowe Bushów i bin Ladenów; partner biznesowy Khalida bin Mafhouza, który reprezentował interesy Salema bin Ladena w koncernie naftowym Harken Energy założonym przez Georga Busha, szef koncernu naftowego Amerada Hess (koncern związany jest ze saudyjskim naftowym Delta Oil, które jest partnerem w sprawie budowy rurociągu przez Afganistan), członek zarządu Grupy CIT.
Hamilton zaś to doradca bezpieczeństwa narodowego, człowiek związany ściśle z Biurem Bezpieczeństwa Narodowego, CIA i wojskiem.
Zarówno Hamiltona, jak i Keana łączyło coś jeszcze - oboje byli członkami CFR.
Członkiem CFR był również przyjaciel Condoleezzy Rice i członek Aspen Strategy Group - kierownik wykonawczy Komisji 9/11 Philip Zelikow.
Prezesem CFR był człowiek utajniający inny największy spisek w historii USA - John J. McCloy z Komisji Warrena utajniającej prawdę na temat zamachu na Johnego Kennedy'ego.
Hilary Clinton, sekretarz stanu w rządzie Barracka Obamy, prominentny polityk partii Demokratycznej, przemawia w Radzie Stosunków Zagranicznych. http://www.prisonplanet.com/hillary-clinton-cfr-tells-government-what-it-should-be-doing.html.
Rada to superwpływowa organizacja. Na powyższym zdjęciu mamy przemawiającą w jej siedzibie Hilary Clinton w lipcu 2009 roku. Sekretarz stanu Clinton cieszy się z otwarcia placówki Rady nie daleko siedziby jej departamentu, ponieważ, jak sama powiedziała, nie będzie miała daleko do miejsca, w którym mówi się jej, wręcz rozkazuje, co ma robić. Oto słowa Hilary:
„Jestem zachwycona być tutaj w tej nowej kwaterze. Byłam często, niech zgadnę, na macierzystym statku Nowego Yorku, ale to świetnie mieć placówkę Rady właśnie tu, na dole ulicy z departamentu stanu.
Wielokrotnie dostawaliśmy porady z Rady, więc to będzie oznaczać, że nie będę musiała iść tak daleko, by mówiono mi co powinniśmy robić i jak powinniśmy myśleć na temat przyszłości. (!!!)”
Hilary przyznała, że to Rada mówi jej, jak kierować departamentem stanu. A patrząc na ludzi należących do Rady można odnieść wrażenie, że Rada kieruje wszystkimi departamentami, administracjami i organizacjami. Do Rady należało siedmiu prezydentów USA, z czego dwoje - George Bush junior i Bill Clinton - również w czasie urzędowania. Jak powiedział Joseph Kraft, dziennikarz należący zarówno do Rady jak i Komisji Trójstronnej, Rada
„stała się bliska organowi, który C. Wright Mills nazwał Elitą Władzy - grupa ludzi o podobnych interesach i spojrzeniu na świat, kształtujących wydarzenia z niewrażliwych pozycji poza sceną.”
CFR wykorzystując swoich ludzi zajmujących najwyższe stanowiska administracji USA de facto kontroluje politykę tego państwa. W 1975 roku członek CFR admirał Chester Ward oraz Phyllis Shafy wydają książkę `Kissinger na kozetce', w której piszą:
„Kiedy członkowie CFR zdecydują, że rząd Stanów Zjednoczonych powinien przyjąć określoną politykę, uruchomione zostają znaczne zasoby badawcze CFR, by rozwinąć emocjonalną i intelektualną argumentację wspierającą tę nową politykę, a przy okazji zdyskredytować intelektualnie i politycznie wszelką opozycję.”
Ward, jako były członek CFR dość dosadnie określił główną rolę CFR w polityce USA:
„zniweczenie suwerenności USA i niepodległości narodowej na korzyść wszechpotężnego rządu światowego”.
Ward pisał wraz z Shafy, że 95% członków CFR wie, że celem działać Rady jest przystąpienie USA do światowego rządu.
Wiceprezydent Busha juniora Dick Cheney przemawia na forum Rady: „Dobrze być tu z powrotem, w Radzie Stosunków Zagranicznych”…
Typowym chłoptasiem Rady jest Henry Kissinger, który stał się jej członkiem w 1955 roku. Szybko stał się jednym z najbardziej prominentnych członków Rady i chłoptasiem Nelsona Rockefellera. Śmiało można powiedzieć, że to Rada stworzyła Kissingera.
Rada była efektem szeregu spotkań zorganizowanych przez doradcę Wilsona, członka Okrągłego Stołu, Edwarda Mandella House'a w czasie I wojny światowej. CFR zaczęła rodzić się już w 1918 roku, kiedy w Nowym Yorku utworzono tajny klub finansistów i prawników - Radę Stosunków Zagranicznych - który był podłożem do utworzenia prawdziwej superorganizacji o tej samej nazwie. Na jego czele stał Elihu Root, prawnik firmy J. P. Morgana. Root był radykalnym zwolennikiem przyłączenia się USA do I wojny światowej.
Drugim podłożem Rady jest Okrągły Stół, a w tym przypadku finansowany przez J.P. Morgana, Astorów i Sir Abe Baileya amerykański oddział Okrągłego Stołu. Można wręcz zadać sobie pytanie, czy Rada i Królewski Instytut nie są tylko przykrywką, czy aż kontynuacją i swoistym wyjściem z podziemia Okrągłego Stołu?
Elihu Root, Herbert Lehman, John Foster Dulles.
30 maja 1919 roku w Hotelu Majestic w Paryżu, Baron Edmond de Rothschild zorganizował brytyjsko-amerykańską konferencję z ważnym udziałem Edwarda Mandella House'a. Konferencja stała się kolejnym krokiem milowym do utworzenia CFR i brytyjskiego Królewskiego Instytutu Spraw Zagranicznych - w rok po konferencji swoją organizację utworzyli Brytyjczycy, a rok po nich Amerykanie. Formą przejściową do CFR był jeszcze Amerykański Instytut Spraw Zagranicznych utworzony przez House 17 lipca 1919 roku.
Radę oficjalnie założono 29 lipca 1921 roku w Nowym Yorku. Siedziba organizacji znajduje się przy 58 East 68th Street. Pieniądze już na oficjalną Radę popłynęły z Fundacji Rockefellera, do której niebawem dołączyły Fundacja Forda i Carnegie.
Wśród 108 ojców założycieli Rady poza Rootem znaleźli się przyszły sekretarz stanu i prawnik Standard Oil Rockefellerów - John Foster Dulles; W. Averell Harriman; ekspert od public relations rodziny Rockefellerów - Ivy Lee; Herbert H. Lehman; Henry L. Stimson; oraz prawnicy z firmy Kuhn, Loeb - Paul M. Warburg i Otto H. Kahn.
Wspomniany John Foster Dulles powiedział 12 kwietnia 1952 roku:
„Traktaty mogą być ważniejsze niż konstytucja, mogą one odebrać władzę Kongresowi i przekazać ją prezydentowi. Mogą one również odebrać władzę poszczególnym stanom i przekazać ją rządowi federalnemu lub jakiemuś rządowi ponadpaństwowemu. Mogą one przekreślić prawa dane obywatelom przez konstytucję”.
Czy nie poczułeś, Drogi Czytelniku, traktatu lizbońskiego?
Początki całkowitego obejmowania władzy przez CFR to lata 1937-40, gdy CFR za pieniądze Korporacji Carnegie utworzyła szereg `Komitetów Spraw Zagranicznych'. Momentem przełomowym był 12 września 1939 roku, kiedy to członkowie Rady odwiedzili departament stanu. Po rozmowie z zastępcą sekretarza stanu Georgem S. Messersmithem (który był członkiem CFR…) zaproponowali przekazywać departamentowi swoje badania, przemyślenia i wskazówki dotyczące takich sfer jak polityka finansowa czy bezpieczeństwa. Oczywiście propozycja została przyjęta, a wszystko zostało sfinansowane przez Fundację Rockefellera. Od tamtego czasu wszyscy sekretarze stanu należeli do CFR (ze skromnym wyjątkiem Jamesa F. Byrnesa i Hilary Clinton, która, jak sama mówiła, jest CFR grzecznie posłuszna).
CFR od początku II wojny kontroluje całą politykę USA, obsadzając swoimi członkami wszystkie departamentu amerykańskiego rządu.
Najczęściej podawany przykład to Kissinger i Brzeziński. Oboje to chłopcy z CFR. Pierwszy to wychowanek Nelsona Rockefellera, a drugi Davida Rockefellera.
Poza departament stanu, departament obrony jest drugim oczkiem w głowie CFR. Członkami Rady byli wszyscy bez dwóch sekretarze obrony w tym oczywiście obecny Robert Gates.
W drugiej połowie XX wieku Rada Stosunków Zagranicznych nie była jeszcze takim celem cenzury jak obecnie, a wielu niezależnych polityków i intelektualistów. Dla przykładu córka Roosevelta, Edith Roosevelt powiedziała, że cel CFR to „stopniowe przekazywanie suwerenności Stanów Zjednoczonych ONZ”. Napisane 23 grudnia 1961 roku w Indianapolis News słowa stają się prawdą szczególnie patrząc na wzrost znaczenia IMF, WHO czy organizacji regionalnych, jak w tym przypadku Unia Północnoamerykańska.
Niektórzy nazywali to jeszcze dosadniej. Wspomniany Dan Smoot z FBI twierdził, że celem CFR jest „ogólnoświatowy socjalistyczny system i uczynienie Stanów Zjednoczonych oficjalną częścią tego systemu”.
Arthur M. Schlesinger junior, człowiek Johna Fitzgeralda i Bobby'ego Kennedych, pisał:
„Ta społeczność była sercem amerykańskiego establishmentu. Ich rodzinnymi bóstwami byli Henry Stimson i Elihu Root; ich obecni liderzy, Robert Lovett i John J. McCloy; ich frontowe organizacje, fundacje Rockefellera, Forda, Carnegie i Rada Stosunków Zagranicznych; ich organy, New York Times i Foreign Affairs.”
Ta druga, Foreign Affairs, jest oficjalnym organem prasowym CFR. Schlesinger w lipcowym/sierpniowym wydaniu Foreign Affairs pisał:
„Nie zamierzamy osiągnąć Nowego Porządku Świata bez płacenia za to we krwi tak, jak w słowach czy pieniądzach.”
15 grudnia 1922 roku na łamach tej gazety, Philip Kerr pisał:
“Oczywiście, że nie będzie ani pokoju ani dobrobytu dopóty Ziemia będzie podzielona na dziesiątki państw, i dopóki nie zostanie stworzony jakiś globalny system zarządzania. Światowy rząd jest dziś głównym problemem”.
Ze strony Foreign Affairs: śliczna reklama Arabii Saudyjskiej. A co na to rodzina Egipcjanina ściętego w Arabii Saudyjskiej za czarnoksięstwo? http://www.foreignaffairs.com/.
„... przy końcu II wojny światowej niektórzy ludzie zainteresowani sprawami zagranicznymi kontrolujący naszą gospodarkę i nasz rząd (pisze o CFR) zdecydowali się utworzyć nowy porządek światowy pod osłoną Stanów Zjednoczonych i używając programów ONZ. Będzie bardziej zrozumiałe jeżeli powiem: »wtajemniczeni, socjaliści, liberałowie nie chcą pokonać komunizmu tylko dać do zrozumienia ZSRR, że jest ważną rzeczą żeby się pogodzić«. -
Kongresmen John Rarick z Louisiany na temat CFR przed Izbą Reprezentantów -
aby człowiek był wolny, co jest warunkiem funkcjonowania społeczeństwa, trzeba zniszczyć jego więzy: małżeństwo, rodzinę, przedsiębiorstwo, ojczyznę itd. i je zsocjalizować. Z tego powodu pakt synarchii w klauzuli numer 136 mówi: »Nie ulega wątpliwości, że socjalizm jest wiarą, doktryną i podstawową strukturą oligarchii i instaluje się wszędzie etapowo tylko w przyśpieszonym tempie w Stanach Zjednoczonych.«”
Kongresmen Rarick walczył z Nowym Porządkiem będąc jednym z najaktywniejszych wolnomularzy, a loża masońska Feliciana Lodge 31 nazwała go [Największym] Masonem [XX] Wieku.
John R. Rarick w masońskim fartuchu i Dan Smoot.
W powstaniu Rady dużą rolę musiał odegrać wpływowy Jekyll Island Club - kto wie, czy nie trzecie podłoże CFR. Był to prywatny klub na wyspie Jekyll w Virginii, istniejący od 1886 do 1971 roku. To właśnie z tej wyspy w 1915 roku Theodore N. Vail zadzwonił do Alexandra Grahama Bella, co było pierwszą międzykontynentalną rozmową telefoniczną. Do klubu należał J. P. Morgan w raz synem, Morganem juniorem; młodszy brat Johna D. Rockefellera - Wiliam Rockefeller; czy wreszcie George Herbert "Bert" Walker - dziadek Georga Busha seniora i pradziadek Busha juniora. Kilkanaście lat po śmierci Morgana związani z nim ludzie, oraz Rockefellerowie stworzyli Radę Stosunków Zagranicznych.
To na Jekyll Island stworzono amerykański bank centralny - FED. W 1910 roku na wyspie Jekyll odbyło się tajne spotkanie, na którym został podpisany Akt Rezerwy Federalnej, projekt ustawy o Banku Centralnym - FEDzie. Ustawa została podpisana przez ludzi reprezentujących bankierów, dokładniej przez senatora Aldricha, Paula Warburga, który w przyszłości współtworzył i był dyrektorem CFR, Franka Vanderlipa (od Rockefellera; szef National City Bank of New York, które w przyszłości przekształciło się w Citigroup), Henry'ego Davisona (partner Morgana w jego J. P. Morgan Company), Benjamina Stronga (przedstawiciel Morgana) i Charlesa Nortona (prezes First National Bank of New York, które jak można się domyśleć, w większości należało do Morgana).
1. Paul Warburg na pierwszej panamerykańskiej konferencji finansowej. Harris & Ewing. 2. J.P. Morgan, który de facto tworząc FED i budując podwaliny pod CFR, utorował Amerykę na drogę do Nowego Porządku Świata. 3. Pułkownik House autorstwa Wiliama Orpena.
Ludzie Rady.
„Jeśli chodzi o Radę Stosunków Zagranicznych, to nie wiem, czy będę oficjalnym czonkiem, przemawiałem tam…”
Barack Obama, obecny prezydent USA, który dostał się do władzy dzięki ludziom CFR, który jest ściśle zwiazany z tą organizacją i który nie wie, czy zostanie jej członkiem.
„Dobrze jest wrócić do Rady Stosunków Zagranicznych, jak już wspomniałem Pete, byłem jej członkiem przez długi czas i przez pewien czas byłem jej dyrektorem. Nigdy o tym nie wspomniałem podczas mojej kampanii dla reelekcji w Wyoming.”
Dick Cheney, członek CFR i PNAC, wiceprezydent Busha juniora i jedna z czołowych postaci 9/11 oraz wojen w Iraku i Afganistanie.
Wśród kierownictwa Rady szybko znaleźli się tacy ludzie jak
· Russell Cornell Leffingwell - partner w interesach Morgana;
· Alexander Hemphill - głowa finansów Rady i chairman należącego do Morgana Guaranty Trust Company;
· Edwin F. Gay z Evening Post należącego do partnera Morgana - Thomasa W. Lamonta;
· Paul Cravath, prawnik Morgana i rodziny Rockefellerów.
Głównym sponsorem Rady był John D. Rockefeller junior, a od 1953 roku Rada była dotowana przez Rockefeller Brothers Fund.
Wśród członków Rady znaleźli się:
Prezydenci i wiceprezydenci:
(nie potwierdzone doniesienia o członkostwie Obamy, który należy do Grupy Bilderberg. Obama jest za to pewnym pupilem CFR choćby dla tego, że wśród głównych motorów jego kampanii znaleźli się tacy czołowi członkowie CFR jak Kissinger, szef Komisji 9/11 Lee Hamilton, członek tej Komisji Tim Roemer, prezydent Bill Clinton, jego sekretarz stanu Madeleine Albright, szef sztabu Reagana Kenneth Duberstein, prezydent Carter czy sekretarz stanu Busha juniora Colin Powell (przy niektórych zaznaczam)).
· Dick Cheney, wiceprezydent 2001-2009.
· Bill Clinton, prezydent 1993-2001. Jego żona Hilary jest sekretarzem stanu Obamy. Gorąco wspierał Obamę w czasie kampanii.
· Al Gore, wiceprezydent 1993-2001. Wspierał Obamę.
· George H. W. Bush, prezydent 1989-1993, wiceprezydent 1981-1989.
· Jimmy Carter, prezydent 1977-1981. Wspierał Obamę.
· Walter Mondale, wiceprezydent 1977-1981. Wspierał Obamę.
· Gerald Ford, prezydent 1974-1977, wiceprezydent 1973-1974.
· Richard Nixon, prezydent 1969-1974, wiceprezydent 1953-1961.
· John Fitzgerald Kennedy, prezydent 1961-1963 (początkowo posłuszny radzie (szczególnie patrząc na Operację Mangusta), następnie gwałtownie sprzeciwił się wszelakim tajnym stowarzyszeniom (cytat na wstępie), CIA, FBI oraz systemowi finansowemu i FED; CFR nie wpisuje go na listy byłych członków, choć sam Kennedy jeszcze nim go zabili, przyznał się do swojej niechlubnej przeszłości w CFR.)
· Dwight Eisenhower, prezydent 1953-1961.
· Herbert Hoover, prezydent 1929-1933.
Co prawda Biden i Obama nie należą do CFR, lecz są pod jej silnym wpływem.
http://2.bp.blogspot.com/_X7igbyFfqhw/SLUf-_7z_KI/AAAAAAAAAm0/Ms0cp6wHz58/s400/Biden.jpg http://justgetthere.us/blog/uploads/obamaCFR.jpg.
Sekretarze obrony:
· Robert Gates, od 2006, Bush junior i Barack Obama. Intensyfikacja wojny w Afganistanie i Pakistanie, kontynuacja w Iraku, kontynuacja obozów tortur CIA i Guantanamo.
· Donald Rumsfeld (ponownie), 2001-2006, Bush senior. 9/11, Afganistan, Irak, zubożony uran, tortury, Haiti, biały fosfor… za dużo tego…
· William S. Cohen, 1997-2001, Bill Clinton. Bombardowania Serbii w tym serbskich celów cywilnych i albańskich uchodźców z Kosowa.
· Les Aspin, 1993-1994, Bill Clinton. Alkaida na Bałkanach, doprowadzenie do wojny w Bośni przez napędzanie strony bośniackiej.
· Dick Cheney, 1989-1993, Bush senior. Pierwsza wojna w zatoce i początek szopki bałkańskiej.
· Frank C. Carlucci, 1987-1989, Reagan. Wspieranie Saddama o błogosławienie jego chemicznych ludobójstw w czasie wojny z Iranem.
· Caspar W. Weinberger, 1981-1987, Reagan. Wspieranie Saddama o błogosławienie jego chemicznych ludobójstw w czasie wojny z Iranem; sprzedaż broni Iranowi w ramach Iran-Contras; wspieranie ludobójczej partyzantki Contras w Nikaragui pieniędzmi z Iran-Contras i handlu narkotykami; wspieranie mudżahedinów w Afganistanie z handlu narkotykami.
· Harold Brown, 1977-1981, Carter.
· Donald Rumsfeld, (pierwszy raz) 1975-1977, Ford.
· Elliot L. Richardson, 1973, Nixon. Wietnam.
· Clark M. Clifford, 1968-1969, L. B. Johnson. Wietnam.
· Robert McNamara, 1961-1968, Kennedy i L. B. Johnson. Wietnam.
· Thomas S. Gates junior, 1959-1961, Eisenhower.
· Neil H. McElroy, 1957-1959, Eisenhower.
· Charles E. Wilson, 1953-1957, Eisenhower.
· Robert A. Lovett, 1951-1953, Truman.
· George C. Marshall, 1950-1951, Truman.
· Louis A. Johnson, 1949-1950, Truman.
· James V. Forrestal, 1947-1949, Truman.
· Henry L. Stimson (sekretarz wojny), 1940-1945, Roosevelt i Truman.
Sekretarze Stanu:
(Obecna sekretarz stanu Hilary Clinton nie jest członkiem CFR, lecz jest nim jej mąż, a sama Hilary jest posłuszna woli Rady, do czego sama się przyznała)
· Condoleezza Rice, 2005-2009, Bush junior.
· Colin Powell, 2001-2005, Bush junior.
· Madeleine Albright, 1997-2001, Clinton.
· Warren Christopher, 1993-1997, Clinton.
· Lawrence Eagelburger, 1992-1993, Bush senior.
· James Baker, 1989-1992, Bush senior.
· George P. Schultz, 1982-1989, Ronald Reagan.
· Alexander Haig, 1981-1982, Ronald Reagan.
· Edmund Muskie, 1980-1981, Jimmy Carter.
· Cyrus Vance, 1977-1980, Jimmy Carter.
· Henry Kissinger, 1973-1977, Richard Nixon i Gerald Ford.
· Dean Rusk, 1961-1969, John F. Kennedy i Lyndon Johnson.
· Christian Herter, 1959-1961, Dwight Eisenhower.
· John Foster Dulles, 1953-1959, Dwight Eisenhower.
· Dean Acheson, 1949-1953, Harry Truman.
· George Marshall, 1947-1949, Harry Truman.
· Edward R. Stettinius junior, 1944-1945, Franklin Delano Roosevelt i Harry Truman.
· Henry Stimpson, 1929-1933, Herbert Hoover.
· Frank Kellogg, 1925-1929, Calvin Coolidge i Herbert Hoover.
· Robert Lansing, 1915-1920, Woodrow Wilson (członek CFR już po skończeniu funkcji sekretarza.)
Fenomen Hilary Clinton, pierwszej sekretarz stanu od 1947 roku nie należącej oficjalnie (!) do CFR tłumaczę w rozdziale o Grupie Bilderberg.
Szefowie CIA (tytuł: Dyrektorzy Centralnej Agencji Wywiadowczej):
· Porter Goss
Szefowie CIA (tytuł: Dyrektorzy Centralnego Wywiadu; wszyscy z wyjątkiem jednego od 1953 roku):
· Porter Goss
· George Tenet
· John Deutch
· James Woolsey
· Robert Gates
· William Webster
· William Casey
· Stansfield Turner
· George Bush senior,
· William Colby,
· James Schlesinger,
· Richard Helms,
· John McCone,
· Allen Dulles,
· Walter Smith
Inni członkowie:
· Henry Kissinger. Wsparł Obamę.
· Donald Rumsfeld.
· Zbigniew Brzeziński. Wsparł Obamę.
· Jay Rockefeller. Wsparł Obamę.
· David Rockefeller.
· George Soros. Wsparł Obamę.
· Timothy Franz Geithner, sekretarz skarbu Obamy od 2009, członek Grupy Bilderberg, Komisji Trójstronnej i G30.
· Paul Volcker, szef FED 1979-1987, dyrektor G30 i współtwórca Komisji Trójstronnej, szef Rady Doradczej Odbudowy Ekonomicznej Obamy od 2009.
· Lawrence Summers, Bilderberg, trójstronny, dyrektor Narodowej Rady Ekonomicznej Baracka Obamy od 2009 roku, sekretarz skarbu Billa Clintona.
· Susan Rice, członek administracji Obamy (ambasador USA w ONZ), Bilderberg, stypendystka Rhodesa, członek Aspen Strategy Group.
· Lyman Lemnitzer, twórca Operacji Northwoods.
· Colin Powell, sekretarz stanu 2001-2005, doradca bezpieczeństwa narodowego 1987-1989.
· Warren Christopher, sekretarz stanu 1993-1997.
· George P. Shultz, sekretarz stanu 1982-1989, sekretarz skarbu 1972-1974, sekretarz pracy 1969-1970.
· Cyrus Vance, sekretarz stanu 1977-1980.
· Samuel Richard "Sandy" Berger, doradca bezpieczeństwa narodowego 1997-2001.
· Brent Scowcroft, doradca bezpieczeństwa narodowego 1974-1977 oraz 1989-1993, doradca Obamy w kwestii doboru zespołu bezpieczeństwa.
· Richard Holbrooke, specjalny wysłannik Baracka Obamy w Afganistanie i Pakistanie.
· Zalmay Khalilzad (patrz PNAC).
· Alan Greenspan, szef FEDu 1987-2006.
· Robert Kagan, współtwórca PNAC.
· Madeleine Albright, sekretarz stanu 1997-2001.
· Norman Podhoretz, członek PNAC i jeden z czołowych neokonserwatystów.
· Irving Kristol, twórca neokonserwatyzmu.
· E. Gerald Corrigan, szef FED kolejno w Minneapolis i Nowym Yorku, członek G30 i dyrektor w Goldman Sachs.
· Jeane Kirkpatrick, ambasador USA przy ONZ w czasach Reagana, ważna postać szopki z KAL 007.
· George J. Mitchell, specjalny wysłannik USA na Bliskim Wschodzie w czasach Obamy.
· James Woolsey, Dyrektor Centrali Wywiadu 1992-1995.
· John S. Reed, szef Citicorp, Citybank, przewodniczący nowojorskiej giełdy.
· Joseph John Sisco, dyrektor w Geico, Gillette oraz Raytheon, które boleśnie przewijało się przez 9/11.
· Richard D. Wood, szef koncernu farmaceutycznego Eli Lily.
· Edmund T. Pratt, Jr., szef koncernu farmaceutycznego Pfizer, Inc.
· Ron Silver, współtwórca skrajnie antypalestyńskiej, proizraelskiej i syjonistycznej organizacji Jedna Jerozolima.
· Richard M. Furlaud, szef Bristol-Myers Squibb Co.
· Frank Peter Popoff, szef Dow Chemical Co.
· Ruben F. Mettler, szef TRW, Inc.
· Henry B. Schacht, szef Cummins Engines.
· Rand V. Araskog, szef ITT Corp.
· W. Michael Blumenthal, przewodniczący Unisys Corp.
· J.Fred Bucy, Former Pres, szef Texas Instruments.
Szefowie Banku Światowego:
· James Wolfensohn 1995-2005.
· Paul Wolfowitz 2005-2007.
· Robert Zoellick od 2007.
Jako ciekawostka członkowie CFR w szeregach CSIS, stan z 1999 roku:
Członkowie CFR w Radzie Nadzorczej CSIS:
· Henry A. Kissinger
· Zbigniew Brzezinski
· Brent Scowcroft
· Anne Armstrong
· Maurice R. Greenberg
· William A. Schreyer
· David M. Abshire
· William E. Brock
· Harold Brown
· Joseph T. Gorman
· John C. Sawhill
· James R. Schlesinger
· R. James Woolsey
· Amos A. Jordan
· Leonard H. Marks
· Robert S. Strauss
Członkowie CFR w Radzie Doradczej CSIS zarządzanej przez Zbigniewa Brzezińskiego i Carlę Hills:
· David M. Abshire
· Robert B Zoellick
· Richard M. Fairbanks III
· William J. Taylor, Jr.
· Erik R. Peterson
Inni członkowie CSIS z CFR:
· Fred C. Iklé
· Bernard Lewis
· William J. Crowe. Jr.
· J. Carter Bees
· Richard R. Burt
· Arnaud de Borchgrave
· Diana Lady Dougan
· Dante B. Fascell
· Max M. Kampelman
· Robert H. Kupperman
· David McCurdy
· David Manker Abshire
· M. Delal Baer
· Richard Burt
· Joseph J. Collins
· L. Gray Cowan
· Richard M. Fairbanks III
· Charles M. Herzfeld
· Shireen T. Hunter
· Amos A. Jordan
· Judith Kipper
· Helen Kitchen
· Edward N. Luttwak
· Richard W. Murphy
· Erik R. Peterson
· Stephen J. Solarz
· William J. Taylor Jr.
· Howard J. Wiarda
· Dov S. Zakheim
· Robert B. Zoellick
(poniższa lista członków CFR od bankierów po osobistości medialne pochodzi z http://www.geocities.com/CapitolHill/8425/TRI-CFR.HTM ze źródeł z początków lat 90', obecnie rozmiary są nieporównywalnie większe).
Banki (szefowie, przewodniczący, prezesi, dyrektorzy):
Chase Manhattan:
· David Rockefeller.
· Thomas G. Labrecque.
· Robert R. Douglass.
· Willard C. Butcher.
· Richard W. Lyman.
· Joan Ganz Cooney.
· David T. Mclaughlin.
· Edmund T. Pratt, Jr.
· Henry B. Schacht, Dir.
Goldman Sachs:
· E. Gerald Corrigan
Bank of America:
· Andrew F. Brimmer.
· Ignazio E. Lozano, Jr.
· Ruben F. Mettler.
Chemical Bank:
· Walter V. Shipley.
· Robert J. Callander.
· William C. Pierce.
· Randolph W. Bromery.
· Charles W. Duncan.
· George V. Grune.
· Helen L. Kaplan.
· Lawrence G. Rawl.
· Michael I. Sovern.
· Richard D. Wood.
Citicorp:
· John S. Reed.
· William R. Rhodes.
· Richard S. Braddock.
· John M. Deutch.
· Clifton C. Garvin, Jr.
· C. Peter Mccolough.
· Rozanne L. Ridgeway.
· Franklin A. Thomas.
First City Bancorp, Texas:
· Robert Abboud.
Morgan Guaranty:
· Lewis T. Preston.
Bankers Trust New York Corporation:
· Charles S. Stanford, Jr.
· Alfred Brittain III.
· Vernon E. Jordan, Jr.
· Richard L. Gelb.
· Patricia Carry Stewart.
Manufacturers Hanover Directors:
· Cyrus Vance.
· G. Robert Durham.
· George B. Munroe.
· Marina V. N. Whitman.
· Charles J. Pilliod, Jr.
Imperium Naftowe i Energetyczne (szefowie, przewodniczący, prezesi, dyrektorzy):
Exxon Corporation:
· Lawrence G. Rawl.
· Lee R. Raymond.
· Jack G. Clarke, Sr.
· Randolph W. Bromery.
· D. Wayne Calloway.
Texaco:
· Alfred C. Decrane, Jr.
· John Brademas.
· Willard C. Butcher.
· William J. Crowe, Jr.
· John K. Mckinley.
· Thomas S. Murphy.
Atlantic Richfield-Arco:
· Hannah H. Gray.
· Donal M. Kendall.
Shell Oil Co.:
· Frank H. Richardson.
· Rand V. Araskog.
Mobil Corp.:
· Allan E. Murray.
· Lewis M. Branscomb.
· Helene L. Kaplan.
· Charles S. Sanford, Jr.
Tenneco, Inc.:
· James L. Ketelsen.
· W. Michael Blumenthal.
· Joseph J. Sisco.
Przemysł:
General Motors Corp.:
· Marina V.N. Whitman.
· Anne L. Armstrong.
· Marvin L. Goldberger.
· Edmund T. Pratt, Jr.
· Dennis Weatherstone.
· Leon H. Sullivan.
· Thomas H. Wyman.
Ford Motor Company:
· Clifton R. Wharton.
· Roberto C. Goizueta.
GE/NBC Corp.:
· John F. Welch, Jr.
· David C. Jones.
· Lewis T. Preston.
· Frank H.T. Rhodes.
· Walter B. Wriston.
Deere & Co:
· Hans W. Becherer.
IBM:
· John F. Akers.
· C. Michael Armstrong, Sr.
Amtrak:
· William S. Norman.
AT&T:
· Robert E. Allen.
· Randall L. Tobias.
· Louis V. Gerstner.
· Juanita M. Kreps.
· Donald F. Mchenry.
· Henry B. Schacht.
· Michael I. Sovern.
· Franklin A. Thamas.
· Rawleigh Warner, Jr.
· Thomas H. Wyman.
Chrysler Corp.:
· Joseph A. Califano.
· Peter A. Magowan.
American Express Co.:
· James D. Robinson.
· Anne L. Armstrong.
· William G. Bowen.
· Charles W. Duncan, Jr.
· Richard M. Furlaud.
· Vernon E. Jordan.
· Henry A. Kissinger.
· Frank P. Popoff.
· Robert V. Roosa.
· Joseph H. Williams.
Media:
CBS:
· Laurence A. Tisch.
· Roswell Gilpatric.
· James Houghton.
· Henry Schacht.
· Dan Rather.
· Richard Hottelet.
· Frank Stanton.
NBC/RCA:
· John F. Welch.
· Jane Pfeiffer.
· Lester Crystal.
· R.W. Sonnenfeidt.
· John Petty.
· Tom Brokaw.
· David Brinkley.
· John Chancellor.
· Marvin Kalb.
· Irving R. Levine.
· Herbert Schlosser.
· Peter G. Peterson.
· John Sawhill.
ABC:
· Thomas S. Murphy.
· Barbara Walters.
· John Connor.
· Diane Sawyer.
· John Scall.
Public Broadcast Service:
· Robert Mcneil.
· Jim Lehrer.
· C. Hunter-Gault.
· Hodding Carter III.
· Daniel Schorr.
Associated Press:
· Stanley Swinton.
· Harold Anderson.
· Katharine Grah
New York Times Co.: ew York Times Co.:
Richard Gelb.
· William Scranton.
· John F. Akers.
· Louis V. Gerstner, Jr.
· George B. Munroe.
· Donald M. Stewart.
· Cyrus R. Vance.
· A.M. Rosenthal.
· Seymour Topping.
· James Greenfield.
· Max Frankel.
· Jack Rosenthal.
· John Oakes.
· Harrison Salisbury.
· H.L. Smith.
· Steven Rattner.
· Richard Burt.
· Flora Lewis.
Time, Inc.:
· Ralph Davidson.
· Donald M. Wilson.
· Henry Grunwald.
· Alexander Heard.
· Sol Linowitz.
· Thomas Watson, Jr.
· Strobe Talbott.
Newsweek/Washington Post:
· Katharine Graham.
· N. Deb. Katzenbach.
· Robert Christopher.
· Osborne Elliot.
· Phillip Geyelin.
· Murry Marder.
· Maynard Parker.
· George Will.
· Robert Kaiser.
· Meg Greenfield.
· Walter Pincus.
· Murray Gart.
· Peter Osnos.
· Don Oberdorfer.
Washington Times:
· Arnaud De Borchgrave.
Dow Jones & Co (Wall Street Journal):
· Richard Wood.
· Robert Bartley.
· Karen House.
Baltimore Sun:
· Henry Trewhitt.
Children's TV Workshop (Sesame Street):
· Joan Ganz Cooney.
Cable News Network:
· Daniel Schorr.
National Review:
· Wm. F. Buckley.
Readers Digest:
George V. Grune.
· William G. Bowen.
Przewodniczący CFR:
1. Russell Cornell Leffingwell (1946-1953)
2. John J. McCloy (1953-1970). Cloy to członek Grupy Bilderberg i prezes należącego do Rockefellerów banku Chase Manhattan. To on stworzył Biuro Służb Strategicznych (OSS), które dało początek Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA)
3. David Rockefeller (1970-1985)
4. Peter George Peterson (1985-2007)
5. Carla A. Hills wraz z Robertem E. Rubinem (od 2007)
Prezesi CFR:
1. John W. Davis (1921-1933)
2. George W. Wickersham (1933-1936)
3. Norman Davis (1936-1944)
4. Russell Cornell Leffingwell (1944-1946)
5. Allen Welsh Dulles (1946-1950)
6. Henry Merritt Wriston (1951-1964)
7. Grayson L. Kirk (1964-1971)
8. Bayless Manning (1971-1977)
9. Winston Lord (1977-1985)
10. John Temple Swing (1985-1986; Pro tempore)
11. Peter Tarnoff (1986-1993)
12. Alton Frye (1993)
13. Leslie Gelb (1993-2003)
14. Richard N. Haass (od 2003)
CFR to również członkowie-korporacje i sponsorzy:
· JPMorgan Chase, bank powstały z połączenia JPMorgan Morganów i Manhattan Chase Rockefellerów. Dostał pieniądze z amerykańskiego budżetu z okazji obecnego kryzysu finansowego.
· Bank of America. Gigant finansowy. Również dostał pieniądze z okazji kryzysu.
· Chevron. Koncern naftowy zarabiający na 9/11, wojnach w Iraku i Afganistanie. Funkcję kierowniczą pełniła tam Condoleezza Rice, za co na jej część nazwano jeden z tankowców. Później służyła jako doradca bezpieczeństwa narodowego i sekretarz stanu w administracji Busha juniora, czyli w czasie 9/11, wojny z terroryzmem, intensyfikacji państwa policyjnego, wdrażania NAU, tortur, przewrotu na Haiti, etc., etc., etc…
· Citigroup. Gigant finansowy.
· Bank of New York.
· Goldman Sachs, gigant finansowy, który - do czego oczywiście się nie przyznał - manipulował naszą walutą w czasie obecnego kryzysu. Drodzy Rodacy, którzy straciliście na kredytach obcych walutach - wiecie już kogo za to winić!
· Coca-Cola. Koncern żywnościowy, wobec którego toczą się procesy o zlecanie zabójstw na związkowcach w Kolumbii. W czasach III Rzeszy koncern aktywnie wspierał nazistowską olimpiadę w Berlinie, ostatnio finansował podobną olimpiadę w Pekinie.
· Deutsche Bank. Imperium finansowe.
· Duke Energy.
· ExxonMobil. Gigant naftowy Rockefellerów, jeden z największych beneficjentów wojen na Bliskim Wschodzie.
· FedEx .
· Ford Motor. Imperium motoryzacyjne Henry'ego Forda, nazisty wymieniającego się upominkami z Hitlerem.
· General Electric. Gigant energetyczny.
· Chrysler, koncern motoryzacyjny `wsparty' przez rząd z okazji kryzysu.
· GlaxoSmithKline.
· Google. Największa wyszukiwarka internetowa, pomagająca w zwalczaniu opozycji w komunistycznych Chinach.
· Merck. Imperium farmaceutyczne.
· Merrill Lynch. Gigant finansowy.
· Morgan Stanley.
· Motorola.
· NASDAQ.
· Halliburton. Gigant związany z imperium zbrojeniowym i Dickiem Cheney'em, o czym piszę przy PNAC.
· Heinz.
· Hess.
· IBM.
· Kohlberg Kravis Roberts.
· Lockheed Martin. Imperium zbrojeniowe związane z Carlyle Bushów, Sorosa i bin Ladenów. Gigantyczny beneficjent 9/11 i wszystkich amerykańskich wojen z Irakiem i Afganistanem na czele. Znany z `Afery Lockheeda', o której piszę kilka stron później.
· Shell Oil. Gigant naftowy, beneficjent wojen.
Members Area
Sign In or Register
Wyszukiwarka GS
Technologia
Custom Search Control
Sieć
Translate page
Technologia Przetłumacz
Dodaj do Facebook
Udostępnij4
Wspomoz nas - PayPal
Nowe Video
UWAGA! TVN - PATOLOGICZNY TWOR 1[3]
320 views - 0 comments
ODWAZNE DUSZE - I z III
248 views - 0 comments
Rozwiązania lokalne na globalny bałagan
485 views - 5 comments
Przygotowania do ...???
618 views - 1 comments
Wpisy na Forum
Medytacja czy Różaniec ,a może i...
by ks. Stanislaw BiJ 7 minutes ago
Facebook zablokowal konto Globalnej
by illu_laminat 69 minutes ago
Zapadanie Indonezji nowe info
by czajNick 3 hours ago
Pergaminy Najwiekszy kupiec swiata
by kinga 4 hours ago
More...
Pogoda dla Polski
Polecamy
David Icke
Ostatnio zarejestrowani
Galeria zdjec
[null]
[null] [null]
Warto zobaczyc
Wolne Media - Toplista
Polecane strony:
www.mironski.net
www.ayahuasca.net.pl
Nowy Porzadek Swiata
Grypa 666
Waldek1984
New World Order.com.pl
Astromaria
Fakta.pl
Niewyjasnione.pl
http//cudmilosci.net
Spisek Dziejow
Schodami do nieba
Zbyszek Koreywo blog
Matrix-Hologram.blog
change4you.info
socjopaci.com
Akademia Zywienia (Ziz)
INNE:
- grzegorzluc.pl
Sentencja Roku
"Jest ludzkim kochanie aby byc kochanym, lecz kochac dla samej milosci jest anielskie."
Alfonse De Lamartine
Ostatnie wplaty:
Wszystkim z calego serca
dziekujemy za wsparcie
Listopad 2010
- 20 €
- 100 zl
Wrzesien 2010
- 10 USD
- 20 €
Sierpien 2010
- 50 zl
- 10 €
Maj 2010
- 50 zl
Kwiecien 2010
- 50 zl
- 5 €
- 35 €
Marzec 2010
- 200 zl
- 50 zl
Luty 2010
- 30 zl
- 20 €
- 50 zl
Styczen 2010
- 10 €
- 3 €
- 30 €
Rada od serca
Zastanówcie się tylko.
W jednej chwili możeciepomyśleć o szczęściu i całe Wasze ciało wypełni się radością.
W jednej chwili możeciewyobrazić sobie siebie w roli żałosnej istoty, której nikt nie kocha i ogarnieWas smutek oraz współczucie dla samych siebie.
Potrzebny jest tylkomoment aby to nastąpiło.
I tak samo w jednejchwili możecie przestać szlochać i wybuchnąć radosnym śmiechem.
W jednej chwili możeciepołożyć kres krytykom i zobaczyć piękno wszystkiego co Was otacza.
Kto to robi ? Wy !
W momencie kiedymieliście kaprys, aby stworzyć uczucia, w głębi Waszej istoty, czy cokolwiekwokół Was się zmieniło ? Nie.
Tylko wszystko, kimbyliście uległo zmianie.
Jesteście dokładnie tym, o czym myślicie.
Ramtha/ J.Z.Knight
Contact
Jesli chcesz sie z nami skontaktowac to napisz do nas na: redakcja@globalnaswiadomosc.com
www.globalnaswiadomosc.com
Follow me on Twitter
Webs Counter
Copyright: www.globalnaswiadomosc.com 2009-2010