August III Sas (ur. 1696, zm. 1763), syn elektora saskiego Fryderyka Augusta von Brandenburg oraz Krystyny Eberhardyny. Matka wychowywała go na gorliwego protestanta. Jednakże ojciec, ze względu na przyrzeczenie złożone papieżowi i własne plany, dotyczące sukcesji tronu polskiego, pragnął przejścia syna na katolicyzm. Nastąpiło to w 1712 r. w Bolonii, podczas kilkuletniej podróży Augusta po Europie, ale dopiero po pięciu latach fakt ten został ujawniony. W elekcji zdecydowana większość szlachty wybrała królem polskim Stanisława Leszczyńskiego (wrzesień 1733 r.). Reszta szlachty, pod osłoną wojsk rosyjskich i saskich, obwołała królem polskim elektora saskiego Fryderyka Augusta Wettina, który wkroczył do Polski i w Krakowie w styczniu 1734 r. koronował się jako August III Sas (1734 - 1763). Kraj został rozbity - ,,Jedni do Sasa drudzy do Lasa". Za panowania Augusta III do skutku doszedł tylko sejm pacyfikacyjny, a wszystkie pozostałe (13), zostały zerwane. Gospodarka polska zaczęła podnosić się z upadku (,,Za króla Sasa jedz, pij i popuszczaj pasa''). W polityce zewnnętrznej współdziałał z Rosją; w okresie wojen śląskich lawirował między Austrią a Prusami, ułatwiając Prusom zajęcie Śląska. Panowanie Augusta III było okresem walki koterii magnackich, rosnącej zależności od sąsiadów i szczytowej dezorganizacji ustrojowo-politycznej.

---