Leszek Biały (ur. 1186 lub 1187, zm. 1227), starszy syn Kazimierza Sprawiedliwego i Heleny, księżniczki ruskiej, książę sandomierski od 1194 r., a krakowski od 1202 r. Rządy jego przypadły w trudnym okresie walk o tron krakowski pomiędzy książętami dzielnicowymi. Sprawując władzę Leszek Biały szukał pomocy duchowieństwa, któremu nadał przywileje dające mu prawną i gospodarczą samodzielność. Korzystał też z pamocy młodszch książąt dzielnicowych, zwłaszcza swego brata Konrada, księcia mazowieckiego. Dostrzegał też wagę inieresów polskich nad Bałtykiem. Planował pokojowe opanowanie ziem pogańskich Prusów, zwłaszcza że dwie wyprawy zbrojne na Prusów (w 1222 i 1223 r.) zakończyły się niepowodzeniem. Podczas zjazdu książąt w Gąsowie (w ziemi bydgoskiej) Leszek Biały został zamordowany przez Pomorzan z namowy Świętopełka, księcia gdańskiego.

---