Orzeł Biały – obszar funkcjonowania i środki przekazu
Herb Orzeł Biały na pieczęciach królewskich
Orzeł biały na odwrocie pieczęci majestatycznej władców z dynastii Piastów stanowił heraldyczne znamię państwa polskie.
Za czasów Jagiellonów dochodzi do zmiany na wzór mody europejskiej - na pieczęci przedstawiony został tronujący władca z insygniami królewskimi otoczony herbami ziem i prowincji ( w europie taki układ pojawił się w latach 70 XIV w. – król Wacław )
Odzwierciedleniem kształtu terytorium państwa polskiego były herby ziem i prowincji, podtrzymywane przez aniołów-tarczowników
Na pieczęci Władysława Jagiełły jak i Władysława Warneńczyka znajdują się herby Wielkopolski, ziemi sandomierskiej Kujaw, ziemi dobrzyńskiej i Rusi ( jeśli chodzi o ziemie polskie oczywiście)
Po roku 1454 następuje zanik używania pieczęci majestatycznych (prawdopodobnie zaginęła w bitwie pod Chojnicami a nowa została wystawiona w roku 1470)
Restauracja pieczęci majestatycznych następuje dopiero za panowania Stefana Batorego (powstały dwie : mniejsza i większa)
Większa wyglądała podobnie jak pieczęć Zygmunta Starego (11 herbów terytorialnych ) z tą różnicą, że Orzeł Biały w centrum został zastąpiony wizerunkiem tronującego władcy (sam Orzeł Biały widnieje pod władcą, herb rodowy Batorego jak i pogoń litewska zostały umieszczone po bokach)
Mniejsza była pieczęcią o skróconej legendzie jak i ekspozycji herbowej (wyłącznie Orzeł Biały, pogoń i herb rodowy Batorego)
Zygmunt III Waza dokonał kosmetycznych zmian pieczęci Batorego ( zamiast herbu rodowego Batorych trzech wilczych zębów na trzy korony – herb Szwecji)
Jan Kazimierz Waza nakazał wykonanie nowego tłoka pieczęci – tron na nowej pieczęci miał wygląd barokowy, dodano baldachim nad tronem na którym wyeksponowany został herb Orzeł Biały na tle innych herbów ( tłok został sporządzony w 1649 roku)
Michał Korybut Wiśniowiecki w swojej pieczęci dodał dwa herby dźwigane prze aniołki po bokach tronu ( z jednej strony herb rodowy Wiśniowieckich nakryty koroną z krzyżem a z drugiej pogoń litewską nakrytą mitrą wielkoksiążęcą)
Jan III Sobieski miał aż trzy pieczęcie majestatyczne: koronną na której nie było większych zmian i dwie litewskie w tym jedną wykonaną specjalnie na potrzeby pokoju Grzymułtowskiego
Do wzoru pieczęci majestatycznej powraca August III (1734) (Orłem Białym udostojnionym koroną zamkniętą z krzyżem na czubku.)
Orzeł Biały był znakiem suwerenności i jedności terytorium Królestwa Polskiego jak i heraldycznym signum władcy.
Funkcja herbu Orzeł Biały na pieczęciach kancelaryjnych
Pieczęcie duże i średnie koronne…
Władysław Jagiełło jak i jego dwóch synów Władysław Warneńczyk i Kazimierz Jagiellończyk posiadali pieczęć kancelaryjną średnią jak i wielką. Pieczęci te posiadały wzór złożony – Orzeł ukoronowany (herb królestwa jak i ziemi krakowskiej), Pogoń Litewska oraz herb Wielkopolski i Kujaw. Na pieczęci wielkiej nowością był znak rodowy nad całością ( podwójny krzyż)
Ten rodzaj pieczęci stanowi po roku 1454 stanowi główny środek uwierzytelniania dokumentów wobec wycofania z praktyki kancelaryjnej pieczęci majestatycznej.
Jan Olbracht wprowadza w swojej pieczęci kancelaryjnej po raz pierwszy pięciopolową tarcze herbową ( 1-Orzeł Biały, herb króla, Królestwa i ziemi krakowskiej,2 - Pogoń Litewska, 3 – herb Rusi, 4-herb Wielkopolski, 5- herb Kujaw.) ( pieczęć ta używał zamiast pieczęci majestatycznej)
Za panowania Aleksandra Jagiellończyka Orzeł Biały z centrum herbu został zastąpiony herbem domu Habsburskiego, identyfikowanego jako herb rodowy matki króla, Elżbiety Rakuskiej (od lewej Orzeł Biały, Pogoń Litewska, lew ruski, herb Prus ; od prawej herb lenna mołdawskiego, herb Kujaw, ziemi dobrzyńskiej, podwójny krzyż Jagiellonów, ziemi sandomierskiej i lenna pomorskiego) [wstawienie herbu Prus miało symbolizować nierozerwalność związków tego terenu z Koroną)
Dwóch ostatnich Jagiellonów wprowadza zmiany dotyczące koncepcji pieczęci: na środku Orzeł Biały na stępie obręcz corona clausa, drugi zewnętrzny krąg stanowiły herby ziemskie zaś całość zamykała legenda.
W sfragistyce europejskiej typ pieczęci eksponującej w centrum tarczy herb państwa, w otoku zaś znamiona ziem pozostających pod zwierzchnictwem władzy monarszej jest znany od początku XV wieku (np. sigillum majestatyczne Zygmunta Luksemburskiego)
Rezygnacja z koncepcji pieczęci kancelaryjnej ze wzorem złożonym, który współtworzył godło terytorialne ziem Królestwa i herb Litwy utrzymuje się aż do upadku Rzeczpospolitej.
Nowością wprowadzoną za Henryka Walezego poza kosmetycznymi zmianami było umiejscowienie herby rodowo-dynastycznego na piersi orła.
Z czego zrezygnował Stefan Batory… ( umieszczając herb w miejscu liczby królewskiej – czyli nad Orłem Białym)
Zygmunt III Waza powrócił wrócił jednak do umieszczania herbu rodowo-dynastycznego na piersi orła
Od czasów Augusta II Wettyna istotna zmianą jest prezentacja Orła Białego w koronie zamkniętej stanowiący przedmiot heraldyczny godła złożonego.
Pieczęci małe koronne
Pieczęć kancelaryjna mała posiadała taka samą moc uwierzytelniania co pieczęcie większe
W zwierciadle umieszczano herb skwadrowany ( Orzeł Biały i Pogoń Litewska)
Pierwsze użycie takiej pieczęci datowane jest na 1388 (Władysław Jagiełło)
Pieczęć mniejsza Henryka Walezego wprowadza pięciopolowy
Zygmunt III Waza posiada dwie pieczęci mniejsze: jedną na takiej samej zasadzie jak wszystkie pozostałe ( z snopkiem w centrum), drugą tarczą dziewięciopolową w centrum snopek, następnie skwadrowany herb Szwecji (trzy korony i lew Folkungów) i w końcu skwadrowany herb Rzeczpospolitej ( ukazane są tu imperialne zamiary Zygmunta)
Dziewięciopolową pieczęć Władysława IV Wazy sporządził Hanusz Trylner ( słynny nadworny medalier), tworzy on także pięciopolowe tarcze herbowe Orzeł Biały, Pogoń Litewska, Trzy Korony, Lew Folkungów i herb rodowy Wazów na środku)
Skwadrowany herb Szwecji na piersi orła został zastąpiony przez herby rodowe władców (Wiśniowiecki - Korybut, Sobieski – Janina, Leszczyński -Wieniawa, Poniatowski – ciołek)
Jednolitość tego typu pieczęci przerywa panowanie członków dynastii Wettynów. Przedstawiane są dwa oddzielne herby skwadrowany Rzeczpospolitej jak i 25- lub 27-polowy herb saski z mieczami elektorskimi pośrodku. Nowością u Orła Białego jest szarfa biegnąca przez korpus ptaka
Sygnety Królewskie
Są przypuszczenie co do sygnetu królewskiego Jadwigi Andegaweńskiej
Potwierdzone źródłowo jest natomiast używanie przez Władysława Jagiełły sygnetu
Najwcześniejszy oryginalny zachowany odcisk sygnetu królewskiego należy do Władysława Warneńczyka. (mała ośmioboczna pieczęć o podłużnym kształcie zawierająca wizerunek orła otoczona inskrypcją WL[ADISLAUS] REGIS POL[ONIAE] )
Aleksander Jagiellończyk posługiwał się bogatym wachlarzem sygnetów: jeden z nich z Orłem Białym w tarczy był podtrzymywany przez anioły (tarczownicy), innym sygnetem posiadał wizerunki dwóch tarcz Orła Białego i Pogoni Litewskiej
Zygmunt I Stary posiadał dwa sygnety: swój skromny z orłem i inicjałami S[IGILLUM] D[OMINI] S[IGMUNDI] oraz odziedziczoną po Aleksandrze piczęć z dwoma herbami( Orzeł Biały i Pogoń Litewska)
Zygmunt II August zamówił dwa nowe sygnety. Jeden z nich składał się z tarczy pięciopolowej z herbem Sforzów w polu centralnym 2-Orzeł Biały, 3-Pogoń Litewska, 4-lwe ruski, 5-orzeł pruski; całość sklepiona koroną i napisem S[IGISMUNUS] A[UGUSTUS] R[EX] P[OLONIAE]
Batory posługiwał się sygnetem z herbem skwadrowany z swoim herbem rodowym w centralnej części
Na sygnecie Władysława IV dziewięciopolowa tarcza została ozdobiona Orderem Złotego Runa
Michał Korybut Wiśniowiecki posiadał sygnet – standardowo tarcza skwadrowana z herbem rodowym w centrum
August II Mocny jak i August III Sas posiadali sygnety z tarczą skwadrowaną i herbem saskim po środku
Poniatowski posiadał sygnet identyczny jak poprzednie z własnym herbem rodowym (ciołkiem) wszystko to otoczone Orderem Orła Białego i zwieńczone koroną zamkniętą ( trzy sygnety Stanisława)
Funkcje herbu Orzeł Biały na pieczęciach litewskich
W Wielkim Księstwie Litewskim Orzeł Biały zajmował pozycje otaczającą centralne godło czyli Pogoń Litewską.
Herb Orzeł Biały w oprawie malarskiej dokumentów królewskich
Na zachodzie Europy XI-XII wiek
ornamenty zoomorficzne antropomorficzne lub roslinne
dyplomy Walezjuszów ( Karola V Mądrego 1364-1380)
W Polsce skromna forma, uboga oprawa malarska
Zwyczaj robienia inicjałów
pierwszy w Polsce dokument iluminowany 1449 rok ( w kancelarii Zbigniewa Oleśnickiego)
tendencja wzrostowa XVI-XVIII wiek
oprawy dyplomów królewskich, dokumentów o charakterze uroczystym( przywileje cechowe i miejskie, nadania urzedów i godności, dokumenty nobilitacji i indygenatu, osobiste i rodowe fundacje)
miniatura pergaminowa edycji Statutu Łaskiego wydanego przez Jana Hallera w 1506 roku
dwa dokumenty pokoju z Turcją wystawione w 1533 roku ( Stanisław Samostrzelnik)
iluminacja dokumentu nadającemu Zygmuntowi I i Bonie prawo wyboru spowiednika ( Stanisław z Mogiły; inicjał P(etrus) , rozbudowana floratura, herb Sforzów)
konwencja dla malarstwa książkowego- tarcza z Orłem Białym ukoronowanym
dokument z 1543 potwierdzający ,że Zygmunt I ustanowił i uposażył kolegium rorantystów w kaplicy na zamku krakowskim ( asymetria Orła, cieniowanie korpusu i ogona, cyfra królewska oplatajaca korpus i nogi, przełamana pierścieniem, wykończona ornamentem roślinnym)
dokument potwierdzenia przez Zygmunta I przywileju Jana Olbrachta dla piekarzy krakowskich ( wąż oplata ozdobny inicjał, herb w tarczy owalnej, korona otwarta, sponek Wazów)
ozdobna cyfra królewska S ( tradycja Jagiellońska)
cyfra królewska H ( dokumenty Henryka Walezego)
portret krolewski – manifestacja władzy
wyposażenie graficzne konstytucji sejmowych ( Od edycji Statutów Zygmunta I 1507-1523; herb Orzeł Biały z cyfra królewską i portrety króla i Bony)
polski przekład Statutów i przywilejów koronnych Herberta ( portret Zygmunta Augusta, herby Orzeł Biały i Pogoń Litewska otoczone wieńcem laurowym)
układ trójherbowy ( po unii Lubelskiej w 1569 roku: Orzeł Biały , Pogoń Litewska oraz herb rodowo-dynastyczny)
dyplom nobilitacji Andrzeja Czarneckiego z 25 czerwca 1611 roku ( nowy typ rozbudowanej kompozycji i charakterze narracyjnym , posługujący się alegorią i emblemem)
za czasów Wazów zostały wprowadzone do oficjalnej heraldyki państwowej herby szwedzkie
wystrój ksiąg Metryki Koronnej ( herby Orzeł Biały herb Szwecji oraz znamie rodowe Wazów)
dokument Augusta II z 1699 roku dla klasztoru Benedyktynów na Łysej Górze ( orzeł Biały z herbem Wettinów na piersiach wpisany w literę inicjalną A)
w epoce Wettinów dość konsekwentnie pomijano w wystroju heraldycznym dokumentów herb Pogoni Litewskiej)
technika wykonywania piórkiem
dekoracja heraldyczna wokół inicjału ( wcześniejszy schemat: wypracowany w malarskie kodeksowym , wykorzystujący przestrzeń w obrebie litery, górną część wypełnia godło Orzeł Biały , dolna herb kanclerza, rodowo- dynastyczny, monarchy, herb masta, cechu lub przedstawienie figuralne; druga forma:połączenie litery inicjałowej , stanowiącej również cyfrę królewską z sylwetką orła, można przypuszczac ze wzór ten został wypracowany w kancelarii Zygmunta I Starego)