FATIMA DROGOWSKAZEM
Objawienia Madonny z Fatimy wskazują nam, gdzie leży ratunek dla dzisiejszego świata, nawrócenie kilku wielkich narodów, gwarancja trwałego pokoju oraz ratunek przed piekłem dla wielu dusz: w dogłębnym nabożeństwie, owszem poświeceniu się jednostek, narodów i całego świata Jej Niepokalanemu Sercu.
Ojciec św., doceniając olbrzymie znaczenie objawień w Fatimie, dokonał tego poświęcenia 31 października 1942 r. Nie znaczy to, że Maria stała się przez to Władczynią serc jednostek i społeczeństw. Żeby to się stało trzeba, żeby wszyscy ludzie, rodziny i całe społeczeństwa specjalnym aktem poświęcenia oddały się Niepokalanemu Sercu Marii. Nie może to jednak być akt zewnętrzny. Musi to być oddanie się wewnętrzne, polegające na bezwzględnym zerwaniu ze złem, na ukochaniu cnoty na wzór Niepokalanego Serca Marii.
Poza tym oderwaniem się od grzechu i czystością serca, Najświętsza Panna wskazuje jeszcze na zupełnie konkretne i praktyczne środki ratowania dusz i pokoju dla świata.
Poleca najpierw jak najczęstsze odmawianie Różańca. Wielu katolików już Różańca nie odmawia, wstydzi się i lekceważy sobie różaniec, Ale pamiętajmy, że Różaniec niejedną klęskę odwrócił od Kościoła i ludzkości. Różaniec zwyciężył potężne ruchy wywrotowe w średniowieczu, kierunki tak niebezpieczne jak dzisiejsze bezbożnictwo czy neopoganizm. Świat chrześcijański odniósł zwycięstwo nad księżycem pod Lepanto cudowną mocą Różańca. I dziś Różaniec nie stracił swej mocy. Matka Najświętsza chce go użyć jako skutecznej broni w walce z mocami ciemności. Gdyby to czynili wszyscy katolicy, inaczej wyglądałby dzisiejszy świat.
Najświętsza Panna żąda następnie cierpienia i ofiary. Cierpienie i ofiara to wielkie i tajemnicze prawo zbawienia. Chrystus przez krzyż zmył nieprawość świata. A my z Chrystusem stanowimy jedno ciało mistyczne. Jeżeli żyjemy w stanie łaskie jesteśmy drugim Chrystusem. Mamy dlatego jak Chrystus Pan przyczyniać się do odkupienia ludzkości przez cierpienia i ofiary. Matka Najświętsza prosi, byśmy na Jej ręce składali ofiary i cierpienia swoje. Nie odmówmy Jej tego. Tyle mamy okazji do ofiar, tyle każdy z nas cierpi. Ofiarujmy Jej cierpienia bez miary i liczby naszego Narodu, krew i łzy kilku milionów pomordowanych w okrutny sposób Rodaków, a przez to przyczynimy się w wysokim stopniu do odrodzenia świata i kochanej Ojczyzny.
Niepokalana poleca wreszcie specjalna praktykę pierwszych pięciu sobót miesiąca. Polega ona na tym, że przez pięć sobót:
1. Odprawiamy spowiedź i przyjmujemy komunię św. Warunek ten jest dziś tak łatwy, bo, wiele osób spowiada się, przed pierwszym piątkiem miesiąca. Spowiedź można odprawić w ciągu 8 dni przed lub po sobocie, ale komunia musi być przyjęta w sobotę.
2. Odmawiamy cząstkę Różańca.
3. Rozmyślamy przez kwadrans o tajemnicach Różańca.
4. To wszystko, zwłaszcza Komunię św. ofiarujemy Niepokalanej Dziewicy jako wynagrodzenie za zniewagi i bluźnierstwa, jakie świat bezbożny rzuca na Najświętszą Pannę.