Ró¿aniec z Papie¿em i za Papie¿a
W dniu Jubileuszu 25-lecia pontyfikatu Jana Paw³a II serdecznie zapraszamy do modlitwy ró¿añcowej za Papie¿a. Pragniemy w³¹czyæ siê w tê modlitwê proponuj¹c Internautom medytacje, które maj¹ pomóc w odczuciu, ¿e modlimy siê równie¿ z Papie¿em. Rozwa¿ania bowiem nawi¹zuj¹ do ¿ycia, dzia³alnoœci i nauczania Ojca œwiêtego. Rozwa¿ania zaczynamy od tajemnic radosnych, które odmawiamy w rocznicê wyboru Jana Paw³a II, a przez nastêpne trzy dni polecamy tajemnice kolejnych czêœci.
Rozwa¿ania tajemnic radosnych
Zwiastowanie
Zwiastowanie Anielskie jest pocz¹tkiem nowej ery ubogaconej now¹ jakoœci¹. Poœród wielu mieszkañców ziemi zamieszka³o S³owo, które sta³o siê Cia³em. Œwiat jest zupe³nie inny, od kiedy poœród ludzi obecny jest Chrystus... W dniu 16 paŸdziernika 1978 roku œwiat us³ysza³ nowinê: "Zwiastujê wam radoœæ wielk¹: Mamy papie¿a!" Tak rozpocz¹³ siê pontyfikat Jana Paw³a II. Od samego pocz¹tku ca³y wysi³ek Papie¿a i Koœcio³a zmierza do szerszego otwarcia drzwi Chrystusowi, aby Chrystus zamieszka³ przez wiarê w sercach naszych (por. Ef 2,8).
Maryjo, która pierwsza otworzy³aœ dla Chrystusa swe dziewicze cia³o i serce, pomó¿ wszystkim ludziom, narodom i pastwom otworzyæ drzwi dla Chrystusa.
Nawiedzenie
W tej tajemnicy spotykamy Maryjê pielgrzymuj¹c¹. Jest to p¹tniczka bardzo oryginalna. Pielgrzymka od dawna by³a praktykowana jako akt kultu. Zawsze prowadzi³a ona do miejsc zwi¹zanych ze œwiêtoœci¹ Boga. Maryja pielgrzymuje jakby w odwrotnym kierunku. Jej pielgrzymka jest drog¹ do cz³owieka: do El¿biety, Zachariasza i Jana, który dopiero mia³ siê narodziæ. Jan Pawe³ II œwiadom jest tego, ¿e drog¹ Koœcio³a jest cz³owiek, i dlatego za Maryj¹ pielgrzymuje do ludzi. Ca³y ten pontyfikat jest tak¹ pielgrzymk¹. Okazuje siê jednak, ¿e ta "okrê¿na" droga okazuje siê najprostsz¹ drog¹ do Boga.
Matko, która nas znasz, z dzieæmi swymi b¹dŸ, na drogach nam nadziej¹ œwieæ, z Synem Twym z nami idŸ.
Narodzenie
Janowi Paw³owi II by³o dane przeprowadziæ ludzkoœæ przez Wielki Jubileusz 2000 - lecia Narodzenia Jezusa Chrystusa. Dla wszystkich by³o to niezwyk³e prze¿ycie i doœwiadczenie. Sêdziwy Papie¿ w sêdziwym Koœciele, licz¹cym sobie ju¿ 2000 lat, ukaza³ jego nieustann¹ m³odoœæ. Taka jest natura tej tajemnicy, któr¹ teraz rozwa¿amy i któr¹ œwiêtowaliœmy podczas Wielkiego Jubileuszu. W jednej z niedzielnych prefacji œpiewamy: "On (Chrystus) przez narodzenie z Maryi Dziewicy obdarzy³ ludzkoœæ nowa m³odoœci¹". Ka¿dego roku Chrystus przychodzi do nas jako Dziecko. Takim Go widzimy w tajemnicach radosnych i kontempluj¹c Boga, który objawia siê w Dziecku, sami stajemy siê dzieæmi Bo¿ymi. Rodzina Koœcio³a, w której wszyscy s¹ dzieæmi zawsze bêdzie m³oda.
Œwiêta Hodegetrio, wskazuj nam zawsze na swoje Dzieci¹tko i przywracaj przez to m³odoœæ staremu Papie¿owi, nam i ca³emu Koœcio³owi.
Ofiarowanie
Na spotkanie Maryi i Józefa nios¹cych swe Dzieci¹tko, by ofiarowaæ je w œwi¹tyni Bogu, wychodzimy razem z Symeonem naszych czasów, Janem Paw³em II. Zarówno w Symeonie jak i w nim podziwiamy spokój i optymizm, podczas, gdy wielu starszych ludzi na to, co siê dzieje na œwiecie, reaguje zgorzknieniem. Ani Symeona, ani Jana Paw³a nie opuszcza optymizm, bo swymi oczyma widz¹ zbawienie œwiata: œwiat³o na oœwiecenie pogan i chwa³ê ludu Bo¿ego (por. £k 2,32). Kto wpatruje siê w Zbawiciela, nigdy nie zw¹tpi w to, ¿e dobro zwyciê¿y. Taki nie bêdzie siê lêka³ niepomyœlnej nowiny; jego mocne serce zaufa³o Panu (Ps 112,7).
Matko, której nie pozbawi³a radoœci nawet przepowiednia o mieczu przeszywaj¹cym duszê, wyproœ nam optymizm i nadziejê wobec zagro¿eñ, które niesie ze sob¹ tajemnicza przysz³oœæ œwiata.
Znalezienie
Na poszukiwanie straty wyrusza ten, kto dotkliwie odczuwa zgubienie kogoœ lub czegoœ bardzo wa¿nego. Im cenniejszy jest utracony skarb, tym wiêkszy jest ból serca. Maryja z Józefem, czuli, ¿e w ich Rodzinie zabrak³o Tego najwa¿niejszego, wiêc szukali wytrwale przez trzy dni. Jan Pawe³ II ju¿ 25 lat jako Papie¿ szuka niepodzielonego Chrystusa, bo On nie mo¿e byæ podzielony (por. 1 Kor 1,13). Jeœli mi³oœci ku Niemu towarzyszy niechêæ do innych Jego uczniów, to Koœcio³owi brakuje czegoœ bardzo istotnego. Dlatego Koœció³ ju¿ dawno wyruszy³ na trudn¹ drogê ekumenizmu, a Jan Pawe³ II pod¹¿a ni¹ z podziwu godn¹ pokor¹ i konsekwencj¹.
Matko szukaj¹ca i znajduj¹ca, pomó¿ i nam w jednym Koœciele znaleŸæ niepodzielonego Chrystusa.
Rozwa¿ania tajemnic œwiat³a
Chrzest w Jordanie
Od chrztu w Jordanie rozpoczyna siê publiczna dzia³alnoœæ Pana Jezusa. Jego Poprzednik - œwiêty Jan Chrzciciel - przedstawi³ Jezusa ca³emu œwiatu s³owami: "Oto Baranek Bo¿y".
Jan Pawe³ II równie¿ rozpocz¹³ swoja publiczn¹ dzia³alnoœæ od przedstawienia œwiatu Chrystusa. Tak uczyni³ ju¿ podczas inauguracji swego pontyfikatu. Tak uczyni³ podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, kiedy ukazywa³ Chrystusa jako klucz do zrozumienia tego kim jest cz³owiek i ca³y chrzeœcijañski naród. W pierwszej zaœ encyklice stwierdzi³, ¿e "Odkupiciel cz³owieka, Jezus Chrystus jest oœrodkiem wszechœwiata i historii".
W tej tajemnicy wyruszamy wszyscy w drogê nad Jordan. Jest to droga prowadz¹ca do Chrystusa. Jan Pawe³ II tak naucza³ w swojej pierwszej encyklice "Redemptor hominis": Jezus Chrystus jest t¹ zasadnicz¹ drog¹ Koœcio³a. On sam jest nasz¹ drog¹ "do domu Ojca" (por. J 14, 1 nn.). Jest te¿ drog¹ do ka¿dego cz³owieka. Na tej drodze, która prowadzi od Chrystusa do cz³owieka, na tej drodze, na której Chrystus "jednoczy siê z ka¿dym cz³owiekiem", Koœció³ nie mo¿e byæ przez nikogo zatrzymany.
Nie dajmy siê i my nikomu i niczemu zatrzymaæ w naszej drodze do Chrystusa.
Gody w Kanie Galilejskiej
Ju¿ na pocz¹tku wspólnego ¿ycia, ma³¿eñstwo zawarte w Kanie Galilejskiej, napotka³o na trudnoœci. Ju¿ na weselu zabrak³o wina. Na proœbê swej Matki sam Chrystus poœpieszy³ im z pomoc¹ w tej kryzysowej sytuacji. Dzisiaj wiele rodzin prze¿ywa o wiele wiêksze trudnoœci. W takich sytuacjach z pomoc¹ œpieszy pos³any przez Chrystusa Koœció³. Jan Pawe³ II tak pisze o tym w adhortacji apostolskiej "Familiaris consortio": W obecnym momencie historycznym, gdy rodzina jest przedmiotem ataków ze strony licznych si³, które chcia³yby j¹ zniszczyæ lub przynajmniej zniekszta³ciæ, Koœció³ jest œwiadom tego, ¿e dobro spo³eczeñstwa, i jego w³asne, zwi¹zane jest z dobrem rodziny7, czuje silniej i w sposób bardziej wi¹¿¹cy swoje pos³annictwo g³oszenia wszystkim zamys³u Bo¿ego dotycz¹cego ma³¿eñstwa i rodziny, zapewniaj¹c im pe³n¹ ¿ywotnoœæ, rozwój ludzki i chrzeœcijañski oraz przyczyniaj¹c siê w ten sposób do odnowy spo³eczeñstwa i Ludu Bo¿ego.
Jak doskona³e wino, które Jezus da³ nowo¿eñcom z Kany przyjmijmy ewangeliczna naukê o rodzinie, któr¹ dzisiaj g³osi Jan Pawe³ II a z nim ca³y Koœció³.
Nauczanie o Królestwie Bo¿ym
W treœæ tej tajemnicy wprowadza nas Ojciec œwiêty ju¿ na pocz¹tku adhortacji apostolskiej: "Poenitentia et reconciliatio": Mówienie o POKUCIE I POJEDNANIU jest dla wspó³czesnych mê¿czyzn i kobiet wezwaniem do odnalezienia na nowo, w przek³adzie na ich w³asny jêzyk, owych s³ów, którymi nasz Zbawiciel i Mistrz, Jezus Chrystus, zechcia³ rozpocz¹æ swoje przepowiadanie: "Nawracajcie siê i wierzcie w Ewangeliê".
Wezwanie do nawrócenia szczególnie jest potrzebne wspó³czesnemu œwiatu i wspó³czesnemu cz³owiekowi. Pius XII, u¿ywaj¹c zwrotu, który sta³ siê niemal przys³owiowym, oœwiadczy³, ¿e "grzechem tego wieku jest utrata poczucia grzechu".
Jan Pawe³ II natomiast ukazuje w swej adhortacji jaki jest ratunek dla œwiata chorego na grzech œmiertelny: Przywrócenie w³aœciwego poczucia grzechu jest pierwszym sposobem przezwyciê¿enia powa¿nego kryzysu duchowego, jaki trapi cz³owieka naszych czasów. Poczucie grzechu odbuduje siê jednak jedynie przez jasne odwo³anie siê do niezmiennych zasad rozumu i wiary, zawsze g³oszonych przez naukê moraln¹ Koœcio³a.
Niech w zrozumieniu tej nauki Jezusa g³oszonej przez Jana Paw³a pomo¿e nam wezwanie Matki Bo¿ej, które zosta³o powtórzone równie¿ w Fatimie. Maryja wypowiada je jednym s³owem, wo³aj¹c do nas: "Pokuty"!
Przemienienie Pañskie
Cudowne przemienienie Chrystusa jest wezwaniem skierowanym do uczniów, aby w sposób zwyczajny przemieniali œwiat wokó³ siebie. Tego przemienienia dokonujemy przede wszystkim przez pracê. Naucza tego Ojciec œwiêty w encyklice "Laborem exercens": Z pracy swojej ma cz³owiek po¿ywaæ chleb codzienny i poprzez pracê ma siê przyczyniaæ do ci¹g³ego rozwoju nauki i techniki, a zw³aszcza do nieustannego podnoszenia poziomu kulturalnego i moralnego spo³eczeñstwa, w którym ¿yje jako cz³onek braterskiej wspólnoty;
Cudowne przemienienie sam Chrystus kojarzy ze swoj¹ œmierci¹ i zmartwychwstaniem. Natomiast Ojciec œwiêty ukazuje paschalny wymiar pracy, narzêdzia, którym przemieniamy œwiat. Pot i trud, jaki w obecnych warunkach ludzkoœci zwi¹zany jest nieodzownie z prac¹, daj¹ chrzeœcijaninowi i ka¿demu cz³owiekowi, który jest wezwany do naœladowania Chrystusa, mo¿liwoœæ uczestniczenia z mi³oœci¹ w dziele, które Chrystus przyszed³ wype³niæ (por. J 17, 4). To dzie³o zbawienia dokona³o siê przez cierpienie i œmieræ krzy¿ow¹. Znosz¹c trud pracy w zjednoczeniu z Chrystusem ukrzy¿owanym za nas, cz³owiek wspó³pracuje w pewien sposób z Synem Bo¿ym w odkupieniu ludzkoœci. Okazuje siê prawdziwym uczniem Jezusa, kiedy na ka¿dy dzieñ bierze krzy¿ (por. £k 9, 23) dzia³alnoœci, do której zosta³ powo³any.
Ustanowienie Eucharystii
W naszym pielgrzymowaniu zwracamy siê na koñcu ku Eucharystii, która bêdzie sprawowana po tych rozwa¿aniach. Chrystus ustanowi³ ten Sakrament, jako chleb, który umacnia nas w drodze poprzez ziemiê i jako jedyny daje si³y na drogê z ziemi do nieba. O Eucharystii naucza nas Ojciec œwiêty Jan Pawe³ II w swojej ostatnie encyklice: "Ecclesia de Eucharistia": Koœció³ ¿yje dziêki Eucharystii [Ecclesia de Eucharistia vivit]. Ta prawda wyra¿a nie tylko codzienne doœwiadczenie wiary, ale zawiera w sobie istotê tajemnicy Koœcio³a. Na ró¿ne sposoby Koœció³ doœwiadcza z radoœci¹, ¿e nieustannie urzeczywistnia siê obietnica: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, a¿ do skoñczenia œwiata (Mt28, 20). Dziêki Najœwiêtszej Eucharystii, w której nastêpuje przeistoczenie chleba i wina w Cia³o i Krew Pana, raduje siê t¹ obecnoœci¹ w sposób szczególny. Od dnia Zes³ania Ducha Œwiêtego, w którym Koœció³, Lud Nowego Przymierza, rozpocz¹³ swoje pielgrzymowanie ku ojczyŸnie niebieskiej, Najœwiêtszy Sakrament niejako wyznacza rytm jego dni, wype³niaj¹c je ufn¹ nadziej¹.
Niech uczestnictwo w Eucharystii stanie siê równie¿ miar¹ naszych dni, a¿ nadejdzie dzieñ spotkania Zbawiciela twarz¹ w twarz.