"Hej Kolęda" - scenariusz na spotkanie bożonarodzeniowe.
Artyści zgromadzeni przy strojeniu choinki, która stoi na podwyższeniu, światła przyćmione.
Z przodu sceny duża szopka, w niej leżące dzieciątko, obok klęcząca Maryja z Józefem. (scenografia wg własnej inwencji, możliwości, miejsca, można wykonać tę inscenizację na schodach)
Narrator stoi przed scenografią. Inni artyści recytujący odchodzą powoli od choinki i zajmują dowolne miejsce z przodu sceny. Cały czas jest ruch.
Na tle śpiewanej kolędy "Cicha noc nad Palestyną" zaczyna recytować pierwszy aktor.
Recytator
"Boże Narodzenie - bądź dobry pamiętaj!
Zajrzyj w swoje serce nim powitasz święta"
Narrator
Boże Narodzenie świętem chrześcijańskim, przypada 25 grudnia. Większość ludzi w Polsce zarówno wierzących jak i niewierzących obchodzi je gdyż jest ono symbolem zgody i wzajemnej życzliwości.
Mówiący podchodzi i pyta zebranych
Recytator
Dlaczego jest święto Bożego Narodzenia?
Dlaczego wpatrujemy się w gwiazdę na niebie?
Dlaczego śpiewamy kolędy?
Dlatego, żeby nauczyć się miłości do Pana Jezusa.
Dlatego, żeby podawać sobie ręce.
Dlatego, żeby się uśmiechać do siebie.
Dlatego, żeby sobie przebaczyć!
J. Twardowski
Narrator
W czasie Świąt Bożego Narodzenia ubiera się choinkę oczekuje się na prezenty - zwyczaj ten rozpoczął się dopiero ok. 100 lat temu, przyszedł do nas z Niemiec.
Recytator
Wieczór zimowy sieje ciszę,
Jak rolnik złote ziarno w ziemię.
Księżyc na długi spacer wyszedł.
A w izbie ciepło i przyjemnie.
Choinka! Na niej łańcuch długi,
Ciastka, cukierki i owoce,
I gwiazdki - jedna obok drugiej -
Jak te, co świecą w mroźne noce.
W. Domeradzki
Kolęda "Wśród nocnej ciszy"
Narrator
Najbogatszym w różnego rodzaju zwyczaje jest okres Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Rozpoczyna się on 24 grudnia uroczysta wigilią:
Recytator
Dzień wigilii
To niezwykły sobie dzień jak co dzień!
W każdym sercu, wierzcie mi
Życzliwość się rodzi
I choć ludzie
W dzień wigilii tacy zagonieni
Mają uśmiech
I z kimś drugim pragną go wymienić!
Recytator
To właśnie tego wieczoru,
Gdy mróz lśni jak gwiazda na dworze,
Przy stołach są miejsca dla obcych,
Bo nikt być samotny nie może.
To właśnie tego wieczoru,
Gdy wiatr zimny śniegiem dmucha,
W serca złamane i smutne
Cicha wstępuje ochota.
To właśnie tego wieczoru
Od bardzo wielu wieków
Pod dachem tkliwej kolędy
Bóg się rodzi w człowieku.
Narrator
Kiedy zaświeci pierwsza gwiazdka na niebie, stajemy wszyscy zgodnie wokół stołu. Panuje miły i podniosły nastrój.
Śpiewamy kolędę "Cicha noc"
Jest taka tylko jedna
- jedna jedyna -
co radosnym mrugnięciem
Wigilię zaczyna.
A kiedy wreszcie ta gwiazdka
Uśmiechnie się wesoło -
Zapalimy świeczki na choince.
Zasiądziemy do wspólnego stołu!
A. Szydłowska-Szczecińska
Narrator
Dzieląc się tradycyjnym opłatkiem składamy sobie serdeczne życzenia, wszyscy jesteśmy bardzo wzruszeni.
Recytator
Łamię się z wami dziś opłatkiem białym.
Wy wszyscy moi dalecy i bliscy,
Wy, co za błędnej gwiazdy ideałem,
Po świecie się rozproszyli całym.
Z wami się łamię dziś opłatkiem białym...
Dla tego, co nam w nędzy i trosk powodzi
Zostaje jasnym, czystym i wspaniałym -
Łamię się z Wami dziś opłatkiem białym...
M. Ilnicka
Narrator
Wieczór wigilijny spędzamy w gronie najbliższych.
Recytator
Na wigilijnym stole, ubranym od rana,
Haftowana serweta, świąteczna porcelana.
Zasiadają wokół stołu dziadek z babcią, krewni.
Na wigilijnym stole, kiedy gwiazdka zaświeci,
Usiądzie mama, tata, usiądą także dzieci.
Narrator
Do dawnych polskich tradycji należy zapraszanie na wigilijną kolację osób samotnych, nie mających własnej rodziny, a także stawianie na stole dodatkowego nakrycia, aby wiadomo było, że każdy wędrowiec, który w Wigilię zastuka do drzwi naszego domu będzie serdecznie i życzliwie przyjęty.
Recytator
Pamiętaj, będą ludzie smutni, opuszczeni,
Niepotrzebni nikomu -
I nikt z nimi słowa nie zamieni,
Nie zaprosi do swego domu.
Weź do ręki biały opłatek,
Choćbyś nawet nie miał go z kim dzielić.
I życz szczęścia całemu światu:
Niech się wszystkie serca rozweselą.
Z. Kunstman
Śpiewamy kolędę "Nie było miejsca dla Ciebie"
Narrator
Przygotowując wieczerzę wigilijną stół nakrywano pięknym, białym obrusem, pod którym układano siano. Dwanaście specjalnie przyrządzonych potraw podawano zawsze w tej samej kolejności.
Recytator
Biały obrus lśni na stole,
Pod obrusem siano.
Na talerzu kluski z makiem,
Karp jak księżyc srebrny,
Barszcz z grzybami,
Chleb i ciasto, choinka i nastrój.
Narrator
Resztki z wieczerzy gospodarz zanosi do stajni dla zwierząt, by lepiej się chowały. Wierzono też, że w wigilijną noc mówią one ludzkim głosem.
Recytator
Podobno ta noc jest pokoju nocą.
Zwierzęta ludzkim przemawiają głosem,
I ptaki w górze jak gwiazdy trzepocą,
Błyszczące piórka zrzucają na Ziemię
I w chleb zmieniają się polne kamienie
Dla głodnych ludzi i zwierząt, i ptaków.
J. Wójcicka
Narrator
Po wigilijnej kolacji obdarowujemy się upominkami i śpiewamy kolędy. Za ojczyznę kolęd uważa się Włochy, za pierwszego ich autora św. Franciszka z Asyżu. Do Polski kolędy dotarły w XV wieku. Polskie kolędy były nie tylko modlitwą, pobożną pieśnią, ale stanowiły opowiadanie o życiu, nawiązywały do aktualnych wydarzeń i sytuacji. Kolędy nie tylko należą do naszej historii, lecz poniekąd tworzą naszą narodową i chrześcijańską historię. Jest ich wiele, ogromne bogactwo. Od najdawniejszych staropolskich, do tych współczesnych, od liturgicznych do pastorałek. Starajmy się, abyśmy tego bogactwa nie zgubili, dlatego łamiąc się dzisiaj opłatkiem wigilijnym, gdziekolwiek na świecie jesteśmy, śpiewając kolędy rozmyślajmy nad tym, co one mówią, zastanawiajmy się nad całą ich treścią.
Recytator
I zaśpiewaj, zakolęduj nam, kolędo
Że najbliżsi
Zawsze blisko przy nas będą,
Że nikogo nie zabraknie przy tym stole,
Przy kolędzie najpiękniejszej
Z wszystkich kolęd.
Wszyscy wspólnie śpiewamy "Wśród nocnej ciszy"
W trakcie inscenizacji można wykorzystać "Moje kolędy na koniec wieku" Z. Preisnera lub inne według uznania i możliwości. Niektóre z nich mogą stanowić tło dla recytatora.