Temat : „Linux”
Linux jest pewną odmianą systemu UNIX, która dostępna jest na różnych typach komputerowych. Linux jest jądrem systemu operacyjnego, które rozpowszechnione jest wraz z dystrybucją oprogramowania.
Linux został po raz pierwszy udostępniony przez jego autora Linusa Torvaldsa w roku 1991 na uniwersytecie w Helsinkach. Od tego czasu stał się niezwykle popularny w miarę jak do jego rozbudowy przyłączyli się programiści z całego świata , którzy powiększali możliwości Linuxa oraz usuwali błędy.
Linux jest systemem przenośnym , co oznacza , że można znaleźć jego wersje na PC-ty , na komputery Apple Macintosh, stacje robocze Sun lub komputery firmy Digital oparte na procesorach Alpha.
Linux ma opinię szybkiego , łatwego w instalacji i użyciu, mało wymagającego systemu ( wystarczy komputer klasy 386, 28 MB RAM i około 20 MB miejsca na dysku. W Linuxie dostępne są najnowsze języki programowania , takie jak Java.
Linux dostarczany jest wraz z obszerną dokumentacją opisującą każdy program, jaki w systemie się znajduje. Informację na temat większości poleceń ( w tym również na temat polecenia „ man” ) można uzyskać , pisząc :
man man
Dokumentacja dostępna za pomocą programu man zawiera jednostronicowe opisy aplikacji , które przechowywane są w katalogu /usr/man. Każdy plik ma nazwę odpowiadającą programowi , którego dotyczy , wraz z jednoznakowym rozszerzeniem i znajduje się w katalogu wewnątrz /usr/man.
Przeglądanie początku i końca pliku za pomocą poleceń head i tail.
Mimo , że polecenia head i tail nie są zaliczane do pagerów , często mogą być pomocne wtedy , gdy chcemy zobaczyć jedynie początek lub koniec pliku. Podobnie jak większość poleceń linuxowych te są ściśle wyspecjalizowane do pewnych funkcji.
Polecenie head oprócz opcji - n , która służy do wyświetlania pierwszych n linii pliku , zawiera kilka innych , równie przydatnych. Polecenie head znajduje się w naszej dystrybucji, które jest częścią pakietu programów GNU do obróbki tekstów, pozwala na wyświetlenie dowolnie ustalonego fragmentu początkowego pliku o rozmiarze określonym w blokach 512 - bajtowych , 1-kilobajtowych lub 1 - megabajtowych.
Polecenie tail jest szczególnie użyteczne jeśli musimy przejrzeć duży plik, w którym istotne informacje znajdują się na końcu. Zdarza się to przy przeglądaniu logów ( dzienników) systemowych w poszukiwaniu informacji.
Stosowanie powłoki
Powłoka jest interpreterem poleceń i może być używana do uruchamiania, zatrzymywania , przerywania , a nawet do pisania programów. Jest to integralna część Linuxa , jest również stałym elementem w przypadku innych systemów UNIX-owych. Kiedy przekazujemy polecenia z poziomu powłoki lub innych programów , jądro systemu odpowiednio na nie reaguje.
Wszystkie powłoki pozwalają na przechodzenie między katalogami za pomocą wbudowanego polecenia cd.
Właściwości domyślnej powłoki Linuxa - bash
Powłoka bash ( Bourne Again SHell ), napisana przez Briana Foxa i Cheta Roneya jest domyślnie stosowaną powłoką Linuxa. Zawiera 48 wbudowanych poleceń oraz tuzin opcji wywołania.
Bash działa podobnie jak sh , zwiera również pewne właściwości powłoki csh i ksh . Można przechodzić między poleceniami za pomocą klawiszy kursora, edytować polecenia.
Korzystanie z systemu X Window
System X Window zainstalowany w naszym komputerze jest wersja x11 przygotowaną w ramach projektu X Free 86. Ten interfejs graficzny zawiera około 3500 różnych plików.
Jedną z ważnych cech x11 jest swoboda w wyborze programów zarządzających układem okien na ekranie. Odbywa się to poprzez specjalizowanego klienta. Wadą jest przywracająca o zawrót głowy różnorodność programów i związana z tym mnogość różnych sposobów ich konfiguracji.
Korzystanie z Internetu
Jedna z ważnych cech Linuxa jest to , że można go uruchamiać na bardzo starych komputerach.
Do łączenia się z komputerami zdalnymi można użyć programu minicom lub C-Kermit - wtedy są duże szanse , że nie będziemy z tym mieli żadnych problemów. W przypadku stosowania modemu na karcie PCMCIA , sterownik cavdmgr powinien go rozpoznać i zainicjować. Jednym ze sposobów na sprawdzenie tego , czy system prawidłowo współpracuje z portami szeregowymi, jest przejrzenie zawartości pliku /var/ log/dmesg, zawierającego komunikaty startowe systemu.
Inną rzeczą , którą także należy rozważyć , jest szybkość modemu. Niektórzy mogą pamiętać modemy 2400 lub 9600 bps, gdzie największą innowacją była możliwość dzwonienia tonowego. Jeśli wciąż korzystamy z modemu 9600 lub 14,4 k i nie chcemy go zmieniać na nowszy modem 56 k dopóki ich cena nie spadnie poniżej 100 zł , możemy go nadal używać, ponieważ nowsze modemy powinny bez problemu współpracować ze starszymi.
Jeśli jednak chcemy słuchać na żywo radia, oglądać filmy video lub aktualizować nasz system poprzez linię telefoniczną , będzie nam potrzebny możliwie najszybszy modem.
Niezbędne oprogramowanie.
Aby skonfigurować połączenie PPP , musimy upewnić się , że jądro systemu obsługuje ten protokół. Kod obsługi może znajdować się w jądrze lub w postaci ładowalnego modułu.
Kolejnym z niezbędnych programów to chat - znajdujący się w katalogu /usr/bin oraz daemon pppd.chat- używany w trakcie łączenia się z providerem. Wraz z nim konieczny jest program pppd znajdujący się w katalogu /usr/sbin.
W miarę jak Linux zdobywa coraz większą popularność, wielu providerów obsługuje także użytkowników tego systemu. W takim przypadku bardzo często możemy dowiedzieć się wielu pomocnych informacji na temat łączenia się z Internetem.
Zakładając , że nasz provider nie może nam wiele pomóc w kwestii łączenia się przy pomocy Linuxa , musimy uzyskać od niego następujące informacje :
Nazwa konta i hasło do niego.
Telefoniczny numer dostępowy.
Sposób przydzielania adresów IP, to znaczy statyczny lub dynamiczny
Adres IP i nazwa podstawowego oraz dodatkowego serwera DNS ( Domain Name Serwice ) . Informacje te musimy wpisać do pliku /etc/resdr.conf.
Adres IP serwera poczty elektronicznej , który pozwala na wysyłanie oraz odbieranie poczty .
Edycja pliku resdr.conf
Najpierw należy zalogować się jako administrator systemu ( root ). Potem w katalogu /etc trzeba znaleźć plik resdr.conf , otworzyć go w naszym ulubionym edytorze tekstu i dodać adres IP serwera DNS provider.
Edycja skryptów połączeniowych PPP
Zanim zaczniemy, powinniśmy wiedzieć , że korzystanie z tych skryptów jest tylko jednym ze sposobów korzystania z PPP. Możemy zastosować taką metodologię , która wymaga od nas zalogowania się do systemów jako operator.
Najpierw powinniśmy się upewnić , że jesteśmy zalogowani do systemu jako administrator. Potem musimy przyjrzeć się katalogowi /etc/ppp i znaleźć w nim plik o nazwie /etc/ppp- on. Jeśli się tam znajduje , wykonujemy kopię ( można ją nazwać w dowolny sposób ) lub zmieniamy nazwę ppp-on na ppp-on.org.
Konfiguracja frwm 2
Menadżer frwm2 napisany przez Roberta Nasiona zawiera szereg uprawnień w stosunku do oryginalnego frwm. Przygotowany jest tak, aby upodabniać się względem do pulpitu innych systemów operacyjnych poprzez zastosowanie paska zadań, hierarchicznego menu, graficznych ikon oraz trójwymiarowych przycisków okien i pasków przesuwu. Można przy jego pomocy konstruować własne menu startowe lub menu pulpitu dostępne poprzez naciśnięcie lewego klawisza myszy w pustym miejscu pulpitu. Można również dodawać do paska zadań, ikony programów pozwalające na ich szybkie uruchomienie za pomocą myszki oraz dodawać moduły rozszerzające go o nowe funkcje.
Jako administratorów systemu możemy go modyfikować i dodawać nowe programy i właściwości o globalnym charakterze. Każdy użytkownik może również samodzielnie ingerować w jego konfigurację, kopiując ten plik do swoje katalogu domowego jako frwmrc 2 i odpowiednio go modyfikując. Główne części tego pliku pozwalają na konfigurację następujących właściwości:
Czcionki używane w oknach ikonach i menu;
Kolory okien (tła i konturów);
Sposób działania (aktywacja okien poprzez kliknięcie lub przez przesunięcie kursora);
Wygląd okien;
Zadania uruchamiane przy starcie, np. ustawienie koloru tła oraz zainstalowanie modułów;
Definicja menu, która pozwala na dopasowanie go do zainstalowanych w systemie programów (domyślnie zawiera podstawowe definicje).
Bardziej złożonym wariantem frwm2 jest AnotherLevel, opracowany na podstawie programu Grega J. Badrosa o nazwie TheNextLevel.
AnotherLevel jest domyślnym programem zarządzania pulpitem stosowanym w dystrybucji RedHat. Można w nim znaleźć zaskakująco kompletne menu systemowe i skonfigurować w dowolny sposób każdy element układu graficznego okien oraz sposobu reakcji na klawiaturę lub myszkę.
5