Historia Odnowy w Duchu Świętym
Kiedy apostołowie zebrali się na modlitwę w dniu Pięćdziesiątnicy, z ludzkiego punktu widzenia nie mięli specjalnych powodów do radości. Patrząc po ludzku ponieśli klęskę.
Oto Ten, któremu zaufali, za którym poszli, rezygnując z dotychczasowego życia, Ten przy którym trwali przez trzy lata został w najbardziej upokarzający dla Żydów sposób zabity. Został skazany na śmierć na krzyżu. Jednak apostołowie ufali, a ich nadzieja oparta była na tych wszystkich momentach, kiedy widzieli, rozmawiali, a nawet jedli ze Zmartwychwstałym Chrystusem.
I właśnie w dzień Pięćdziesiątnicy wypełniły się Słowa, zapowiedziane im przez Chrystusa, że stąpi na nich Duch Święty. Oto nagle wieczernik napełnił potężny podmuch wiatru i ukazały się języki ognia. "I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić." Natychmiast też apostołowie z mocą zaczęli głosić Jezusa Zmartwychwstałego, wielbić Boga we wszystkich językach, wzywać do chrztu i nawrócenia, dalej uzdrawiać chorych i wskrzeszać umarłych. Wszystko to działo się prawie 2000 lat temu.
<br>
Nic jednak bardziej mylnego nad przypuszczenie, że w dzisiejszych czasach Duch Święty nie działa już w podobny sposób. Oto w zlaicyzowanym, przepełnionym duchem materializmu i agnostycyzmu, XX wieku tysiące ludzi na całym świecie doświadczyło całkowitej przemiany życia, połączonej z umocnieniem wiary i rozbudzeniem prawdziwej wewnętrznej radości. Oto tysiące ludzi doświadczyło mocy modlitwy w życiu, radości płynącej z uwielbienia, zaczęło na nowo wczytywać się w Pismo Święte, wreszcie głosić Jezusa Zmartwychwstałego. Wszystko to było owocem wylania się Ducha Świętego na tych ludzi, doświadczenia przez nich miłości i troski osobowego Boga.
Wielu z nich chcąc lepiej szukać, poznawać Boga, a jednocześnie efektywniej służyć Kościołowi zebrało we wspólnotach i różnego rodzaju grupach modlitewnych. Tak oto powstała Odnowa Charyzmatyczna, inaczej Odnowa w Duchu Świętym .
<br>
Jej korzenie sięgają zarówno do wielkich postaci Kościoła Katolickiego jak i Kościołów Protestanckich i Zielonoświątkowych. Jednak w Kościele Katolickim Odnowa w Duchu Świętym jest bezpośrednim owocem Soboru Watykańskiego II. 22 X 1963 roku podczas jednej z sesji soborowych doszło do sporu dotyczącego charyzmatów.
Jeden z kardynałów sprzeciwił się mówieniu o charyzmatach w konstytucji o Kościele, twierdząc na podstawie św. Augustyna, że charyzmaty, jako nadzwyczajne dary Pięćdziesiątnicy odnosiły się tylko do pierwotnego Kościoła, w związku z czym dawno już ustały. Takiemu rozumieniu stanowczo sprzeciwił się inny kardynał Leo Joseph Suenens twierdząc, że tylko dzięki mocy Ducha Świętego pojęcia Ludu Bożego i Ciała Chrystusowego, którym Sobór przywrócił pierwotne znaczenie, mogą nie pozostać martwą literą. Według niego zaprzeczenie aktualności charyzmatów utrudniałoby możliwość istotnego przebudzenia religijnego Ludu Bożego.
Dzięki kardynałowi Suenensowi pojęcie charyzmatu zostało wprowadzone do tekstu soborowego. Według Soboru Watykańskiego II dary Ducha Świętego (Charyzmaty) stanowią normalne wyposażenie Kościoła i są przyznawane każdemu ochrzczonemu. Sobór jednocześnie zachęcał katolików do otwarcia się na dary innych chrześcijan, zachęcając ich w ten sposób do otwarcia się na doświadczenie charyzmatyczne Kościołów protestanckich. Na powstanie prawdziwego ruchu Odnowy Charyzmatycznej nie trzeba było czekać zbyt długo. Oto w 1967 roku w Stanach Zjednoczonych, na terenie trzech kampusów uniwersyteckich katoliccy studenci (Patti Gallagher, Kevin i Dorothy Ranaghan, Ralph Martin, Gerry Rauch, Steve Clark) oraz profesorowie teologii modlili się żarliwie o odnowienie wiary. Kiedy modlący się wraz z nimi zielonoświątkowcy włożyli na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty. Wkrótce do grup modlitewnych na wszystkich trzech kampusach przyłączało się dziesiątki studentów, pojawiły się liczne nawrócenia. Kilka lat później ci sami studenci, zarówno katolicy jak i protestanci założyli pierwsze wielkie wspólnoty przymierza amerykańskiego, w tym słynną grupę Word of God w Ann Arbor (Michigan). Podobne wspólnoty i grupy modlitewne zaczęły powstawać na całym świecie. Z inicjatywy kardynała Suenensa, w oparciu o kilku liderów z Word of God, w Brukseli w 1976 roku powstał pierwsza organizacja międzynarodowa: Międzynarodowe Biuro Charyzmatyczne (ICO). Od 1981 roku biuro tej organizacji znajduje się w Rzymie w pomieszczeniach watykańskich. W 1984 roku zmieniono nazwę biura na Międzynarodowe Biuro Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRO). Jego zadania to przede wszystkim utrzymywanie więzi pomiędzy różnymi narodowymi komitetami służby, wydawanie biuletynu informacyjnego, organizowanie spotkań liderów Odnowy, wreszcie troska o to, by stworzyć jedność bez uniformizmu. W Polsce Odnowa w Duchu Świętym istnieje od 1975 roku. Liderami, którzy zapoczątkowali rzeczywistość Odnowy w naszym kraju byli: ks. Marian Piątkowski, ks. Bronisław Dembowski, o. Adam Schulz SJ, ks. Andrzej Grefkowicz, o. Józef Kozłowski SJ . To właśnie z ich inicjatywy powstały pierwsze grupy modlitewne. W roku 1977 w Izabelinie k. Warszawy odbyło się pierwsze spotkanie przedstawicieli różnych grup modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym. Następne takie spotkanie odbyło się dwa lata później, w 1979 roku w Magdalence k. Warszawy. Podczas trzeciego spotkania w 1981 roku został wyłoniony polski odpowiednik ICCRO, Zespół Koordynatorów. Jego zadaniem jest posługa na rzecz wszystkich grup Odnowy. Zespół nie posiada władzy, ponieważ każda grupa czy wspólnota jest autonomiczna. Ma on być jedynie miejscem wymiany doświadczeń, a także reprezentantem wobec Episkopatu i wszystkich grup Odnowy na całym świecie.
C
2