Kto to jest przedsiębiorca i co to jest działalność gospodarcza?
Przedsiębiorca - wg art. 43 KC jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz nie mająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego, która zawodowo, we własnym imieniu podejmuje i wykonuje działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Działalność gospodarcza
ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych:
działalność zarobkową (wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową; lub: polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż; lub: polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych), prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Czy spółka cywilna jest przedsiębiorcą?
Przedsiębiorcą nie będzie spółka cywilna, lecz wspólnik takiej spółki.
Wymień 5 różnic między spółkami osobowymi a kapitałowymi
Spółki osobowe nie mają osobowości prawnej, toteż za zobowiązania w tych spółkach nie odpowiada sama spółka, lecz jej wspólnicy. Odpowiedzialność wspólników jest przy tym bardzo rygorystyczna, za zobowiązania spółki bowiem odpowiadają oni całym swoim majątkiem. W spółkach kapitałowych, w których osoby wspólników i ich cechy schodzą na plan dalszy, na czoło wysuwa się sama spółka. Toteż spółki kapitałowe są samodzielnymi osobami prawnymi i jako takie wpisywane są do rejestru osób prawnych prowadzonego przez sądy. Ponieważ spółki te są osobami prawnymi, odpowiadają one same za swoje zobowiązania. Toteż ryzyko wspólników tych spółek jest znacznie mniejsze niż w spółkach osobowych. W spółkach osobowych wspólnicy odpowiadają całym swoim majątkiem (także osobistym) za zobowiązania spółki, w spółkach kapitałowych odpowiedzialność wspólników jest ograniczona. W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością odpowiadają oni tylko do wysokości posiadanych udziałów, zaś w spółce akcyjnej do wysokości sumy posiadanych akcji.
Dla umów, jakich spółki wystarczy forma pisemna pod rygorem nieważności?
Dla umowy spółki jawnej.
Wymień 4 informacje, które powinno zawierać zgłoszenie spółki jawnej do sądu rejestrowego.
1) firmę, siedzibę i adres spółki,
2) przedmiot działalności spółki,
3) nazwiska i imiona albo firmy (nazwy) wspólników oraz adresy wspólników albo ich adresy do doręczeń,
4) nazwiska i imiona osób, które są uprawnione do reprezentowania spółki, i sposób reprezentacji.
Podaj 5 przyczyn rozwiązania spółki kapitałowej.
Rozwiązanie spółki powodują:
1) przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2) uchwała wspólników o rozwiązaniu spółki albo o przeniesieniu siedziby spółki za granicę, stwierdzona protokołem sporządzonym przez notariusza,
3) ogłoszenie upadłości spółki,
4) inne przyczyny przewidziane prawem.
Poza przypadkami, o których mowa w art. 21, sąd może wyrokiem orzec rozwiązanie spółki:
1) na żądanie wspólnika lub członka organu spółki, jeżeli osiągnięcie celu spółki stało się niemożliwe albo jeżeli zaszły inne ważne przyczyny wywołane stosunkami spółki,
2) na żądanie oznaczonego w odrębnej ustawie organu państwowego, jeżeli działalność spółki naruszająca prawo zagraża interesowi publicznemu.
Rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji,
z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.
Czy w spółce partnerskiej jeden partner ponosi odpowiedzialność za zobowiązania powstałe w związku z wykonywaniem wolnego zawodu przez pozostałych partnerów?
Zgodnie z art. 95 § 1 kodeksu spółek handlowych partner nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania spółki powstałe w związku z wykonywaniem przez pozostałych partnerów wolnego zawodu w spółce, jak również za zobowiązania spółki będące następstwem działań lub zaniechań osób zatrudnionych przez spółkę na podstawie umowy o pracę lub innego stosunku prawnego, które podlegały kierownictwu innego partnera przy świadczeniu usług związanych z przedmiotem działalności spółki. Oznacza to, iż partner odpowiada wyłącznie za własne „błędy w sztuce” oraz za zobowiązania spółki będące następstwem działań lub zaniechań podległego mu bezpośrednio personelu.
Czy w spółce partnerskiej możliwe jest powołanie zarządu?
TAK, możliwe jest powołanie zarządu i stosujemy tutaj do powołania zarządu art. 201 do 211 oraz przepisy art. 293 do 300 Kodeksu Spółek Handlowych. Kwestia samego powołania zarządu będzie oczywiście musiała być uregulowana w umowie w umowie. Wskazuje się, że prawo prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania powierza się zarządowi.
Istnieją wątpliwości co do charakteru prawnego zarządu czy to jest organ czy nie, bo to nie jest osoba prawna, a tylko osoba prawna działają przez organy.
Powołanie zarządu
Zarząd jest powoływany i odwoływany uchwałą partnerów i taka uchwała będzie zapadała jednomyślnie. Tutaj może się pojawić zagrożenie, gdyż o ile jednomyślność przy powołaniu nie powoduje problemu, to jednomyślność przy odwołaniu członka zarządu przez partnerów jest wymagana; jeżeli nawet zdaniem niektórych partnerów działa on na niekorzyść spółki, to nie ma jednomyślności. Dlatego tu warto wprowadzić wymóg głosowania większością głosów przez partnerów albo przynajmniej przy odwoływaniu, bo to może być zróżnicowane np. powoływanie jednomyślnością, a odwołanie większością głosu.
Co to jest suma komandytowa?
Suma komandytowa stanowi górną granicę odpowiedzialności wspólnika będącego w spółce komandytowej komandytariuszem za zobowiązania spółki. Komandytariusz nie odpowiada za zobowiązania spółki swoim majątkiem osobistym powyżej kwoty oznaczonej w umowie spółki komandytowej jako suma komandytowa.
Pojęcie sumy komandytowej nie jest tożsame z wkładem komandytariusza do spółki. Wkładem, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN, jest „kwota pieniężna lub określone wartości rzeczowe (np. maszyny, narzędzia, surowce) wnoszone jako udział do jakiegoś przedsiębiorstwa, spółdzielni, spółki itp.”. Suma komandytowa jest natomiast pojęciem abstrakcyjnym służącym ograniczeniu odpowiedzialności komandytariusza za zobowiązania spółki do określonej kwoty.
Każdy wspólnik zobowiązany jest do wniesienia wkładu do spółki. Nie można zwolnić wspólnika, czy to komplementariusza czy komandytariusza, z obowiązku wniesienia wkładu. Takie postanowienia umowy spółki są nieważne. Dopuszcza się jednak wniesienie przez komandytariusza wkładu do spółki w wartości niższej niż suma komandytowa (art. 108 Kodeksu spółek handlowych). Zgodnie z art. 112 §1 Kodeksu spółek handlowych komandytariusz jest wolny od odpowiedzialności za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli w granicach wartości wkładu wniesionego do spółki. Oznacza to, że jeżeli wartość wkładu wniesionego przez komandytariusza do spółki jest niższa od oznaczonej kwotowo w umowie spółki sumy komandytowej, komandytariusz ponosi względem wierzycieli spółki odpowiedzialność w granicach różnicy pomiędzy wysokością sumy komandytowej a wartością wniesionego wkładu. Jeżeli zaś wartość wkładu wniesionego przez komandytariusza do spółki jest równa lub wyższa od sumy komandytowej, komandytariusz nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania spółki względem wierzycieli.
Na czym polega różnica między wspólnikami - komplementariuszami a wspólnikami - komandytariuszami w spółce komandytowej?
W spółce komandytowej funkcjonują dwie kategorie wspólników - komplementariusze i komandytariusze. Przyczyną wyodrębnienia przez ustawodawcę dwóch rodzajów wspólników jest odmienne ukształtowanie ich pozycji prawnej w spółce komandytowej.
Komplementariusz jest wspólnikiem aktywnym, który co do zasady prowadzi sprawy spółki i reprezentuje ją na zewnątrz. Czynne uczestniczenie w kierowaniu spółką przez tego wspólnika ustawodawca połączył jednak z przypisaniem mu nieograniczonej odpowiedzialności za zobowiązania spółki. Komplementariusz odpowiada bowiem za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem. Odpowiedzialność komplementariusza jest jednak subsydiarna, co oznacza, że wierzyciel może prowadzić egzekucję z jego majątku, dopiero gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna.
Komandytariusz jest wspólnikiem pasywnym, który w zasadzie nie prowadzi spraw spółki i nie reprezentuje jej. Pasywny udział komandytariusza w kierowaniu działalnością spółki przesądził o przyznaniu mu przez ustawodawcę ograniczonej odpowiedzialności za jej zobowiązania. Wspólnik ten odpowiada bowiem za zobowiązania tylko do określonej w umowie spółki kwoty tzw. sumy komandytowej. Jeżeli natomiast komandytariusz wniesie do spółki wkład o wartości co najmniej równej sumie komandytowej wówczas wolny jest od osobistej odpowiedzialności.
Wspólnikami w spółce komandytowej mogą być zarówno osoby fizyczne, osoby prawne jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym ustawa przyznała zdolność prawną. Ten sam wspólnik nie może być jednocześnie komplementariuszem i komandytariuszem.
Jakie dwa rodzaje wspólników wyróżniamy w spółce, która używa skrótu SKA i na czym polega różnica między tymi wspólnikami?
Spółka komandytowo-akcyjna (skrót S.K.A.) - spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której za zobowiązania spółki wobec wierzycieli co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem. Akcjonariusz nie odpowiada za zobowiązania spółki.
Komplementariuszem może być osoba fizyczna lub prawna. Jeden lub kilku komplementariuszy powinno być ujawnionych w firmie spółki wraz z uzupełnieniem "spółka komandytowo-akcyjna", które w obrocie można zastąpić skrótem "S.K.A."
Wymień organy spółek kapitałowych.
Zarząd:
Zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę.
- Zarząd składa się z jednego albo większej liczby członków.
- Do zarządu mogą być powołane osoby spośród wspólników lub spoza ich grona.
- Członek zarządu jest powoływany i odwoływany uchwałą wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.
Rada nadzorcza:
Rada nadzorcza sprawuje stały nadzór nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności.
Rada nadzorcza nie ma prawa wydawania zarządowi wiążących poleceń dotyczących prowadzenia spraw spółki.
Do szczególnych obowiązków rady nadzorczej należy ocena sprawozdań w zakresie ich zgodności z księgami i dokumentami, jak i ze stanem faktycznym, oraz wniosków zarządu dotyczących podziału zysku albo pokrycia straty, a także składanie zgromadzeniu wspólników corocznego pisemnego sprawozdania z wyników tej oceny.
W celu wykonania swoich obowiązków rada nadzorcza może badać wszystkie dokumenty spółki, żądać od zarządu i pracowników sprawozdań i wyjaśnień oraz dokonywać rewizji stanu majątku spółki.
Zgromadzenie wspólników:
Zwyczajne zgromadzenie wspólników powinno odbyć się w terminie 6 miesięcy po upływie każdego roku obrotowego.
Przedmiotem obrad zwyczajnego zgromadzenia wspólników powinno być:
1) rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy,
2) powzięcie uchwały o podziale zysku albo pokryciu straty
3) udzielenie członkom organów spółki absolutorium z wykonania przez nich obowiązków.
Wymień 3 sposoby uprzywilejowania udziałów w spółce z o.o.
- co do głosu ( maksymalnie 3 głosy na jeden udział )
- co do dywidendy ( maksymalnie 1,5 dywidendy zwykłej )
- co do sposobu uczestnictwa w podziale majątku spółki w przypadku likwidacji
Czym różni się rada nadzorcza od komisji rewizyjnej?
Komisja rewizyjna pozostała jako potencjalny organ tylko w spółce z o.o. Jej nazwa wskazuje na kompetencje rewizyjne, które moglibyśmy wiązać ze sprawdzaniem, kontrolowaniem, rewidowaniem. Jednakże organ ten w rzeczywistości jest bardzo ograniczony w swych kompetencjach, gdyż może się on wypowiadać raz w roku po upływie roku obrotowego i są to uprawnienia raczej ocenne, z których nie wynikają żadne kompetencje do określonych żądań charakterystycznych dla kontrolującego. Kompetencje ocenne dokonywane przez komisję rewizyjną mogą dotyczyć tylko: oceny sprawozdań rocznych zarządu, oceny wniosków zarządu dotyczących podziału zysku i pokrycia straty oraz składanie zgromadzeniu wspólników pisemnego sprawozdania z wyników tej oceny. W rzeczywistości więc ścisłe prawo kontroli przypisane jest radzie nadzorczej (z wyłączeniem czynności wydawania poleceń zarządowi) i zgromadzeniu wspólników. Ten ostatni organ po otrzymaniu wyników oceny może podjąć określone decyzje, które będą skutkiem ocen podjętych przez komisję rewizyjną. Komisja rewizyjna może stać się organem o rozszerzonych kompetencjach tylko wówczas, gdy w spółce nie ma rady nadzorczej. Przyjąć należy, że w takim przypadku można przypisać komisji rewizyjnej te same kompetencje, jakie posiada rada nadzorcza. Można nadać komisji rewizyjnej bardziej kontrolny charakter przez szczegółowe określenie kompetencji kontrolnych, łącznie z wydawaniem poleceń w kontrolowanej sferze.
W jaki sposób można ograniczyć możliwość zbycia udziałów w sp. z o.o.?
Prawo pierwokupu
Kiedy umowa spółki zastrzega dla wspólnika prawo pierwokupu, oznacza to, że aby sprzedać udział osobie trzeciej (innej niż wspólnik, któremu przysługuje prawo pierwokupu, tj. wspólnik uprawniony), należy najpierw zawrzeć z osobą trzecią warunkową umowę sprzedaży udziału, a następnie zaoferować wspólnikowi uprawnionemu z prawa pierwokupu kupno udziału na takich samych warunkach, jakie wynikają z umowy warunkowej zawartej z osobą trzecią.
Prawo pierwszeństwa nabycia udziałów
W związku z powyższym znacznie doskonalsze wydaje się ustanowienie w umowie spółki prawa pierwszeństwa nabycia udziałów zastrzeżonego na wypadek, gdyby inny wspólnik powziął zamiar sprzedaży swoich udziałów. W tej sytuacji wspólnik taki miałby obowiązek najpierw zaoferować kupno jego udziałów wspólnikowi uprawnionemu z prawa pierwszeństwa, nie zaś, jak w wypadku prawa pierwokupu, jedynie powiadomić uprawnionego wspólnika o możliwości zawarcia umowy sprzedaży udziałów na konkretnych warunkach wcześniej zaproponowanych osobie trzeciej. Nie jest to jedyna zaleta prawa pierwszeństwa.
Kiedy zwołuje się zwyczajne zgromadzenia wspólników?
Zwyczajne zgromadzenie wspólników powinno odbyć się w terminie 6 miesięcy po upływie każdego roku obrotowego.
Przedmiotem obrad zwyczajnego zgromadzenia wspólników powinno być:
1) rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy,
2) powzięcie uchwały o podziale zysku albo pokryciu straty
3) udzielenie członkom organów spółki absolutorium z wykonania przez nich obowiązków.
Jakie kompetencje ma walne zgromadzenie akcjonariuszy?
Walne zgromadzenie akcjonariuszy
Jest to organ w skład którego wchodzą udziałowcy spółki. Decyduje o najważniejszych sprawach związanych z działalnością spółki. Akcjonariusze mogą brać udział w walnym zgromadzeniu osobiście, a także przez pełnomocników. Możliwe jest również głosowanie za pośrednictwem pełnomocników, ale tylko wówczas gdy pełnomocnictwo udzielone jest na piśmie i dołączone do protokołu walnego zgromadzenia. Zgromadzenie może także wydawać uchwały we wszystkich sprawach, o ile nie należą one do kompetencji zarządu lub rady nadzorczej.
Jakie są organy spółki akcyjnej?
Zarząd
Jest to obowiązkowy organ spółki akcyjnej. Powoływany jest przez radę nadzorczą maksymalnie na okres pięciu lat. Zarząd reprezentuje spółkę na zewnątrz i prowadzi jej sprawy. Członkami zarządu mogą być wyłącznie osoby fizyczne. Jeżeli statut nie stanowi inaczej to zarząd podejmuje uchwały większością głosów.
Rada nadzorcza
To organ kontrolny w spółce. Składa się z minimum trzech członków, a w spółkach notowanych na giełdzie - pięciu. Powoływani są oni przez walne zgromadzenie akcjonariuszy.
Uprawnienia rady:
- badanie wszystkich dokumentów spółki;
- żądanie od pracowników oraz zarządu wyjaśnień, sprawozdań i analiz;
- rewizja stanu majątku spółki.
Przepisy prawne nie pozwalają, aby w spółce akcyjnej członek rady nadzorczej zasiadał jednocześnie w innych organach spółki. Uchwały zapadają bezwzględną większością głosów, jeśli statut nie stanowi inaczej.
Walne zgromadzenie akcjonariuszy
Jest to organ w skład którego wchodzą udziałowcy spółki. Decyduje o najważniejszych sprawach związanych z działalnością spółki. Akcjonariusze mogą brać udział w walnym zgromadzeniu osobiście, a także przez pełnomocników. Możliwe jest również głosowanie za pośrednictwem pełnomocników, ale tylko wówczas gdy pełnomocnictwo udzielone jest na piśmie i dołączone do protokołu walnego zgromadzenia. Zgromadzenie może także wydawać uchwały we wszystkich sprawach, o ile nie należą one do kompetencji zarządu lub rady nadzorczej.