Stan faktyczny:
Maria Sotgiu - obywatel włoski, pracownik Poczty Federalnej RFN, otrzymał odmowę wypłacenia mu tzw. ,,zasiłku rozłąkowego” (należnego na określonych warunkach pracownikom, których oddelegowano do pracy poza miejscem zamieszkania). Federalny Sąd Pracy przedłożył Trybunałowi na podstawie art. 177 (obecnie 234) TWE trzy pytania w celu dokonania wykładni art. 48 ust. 4 (obecnie 39) TWE oraz art. 7 ust. 1 i 4 Rozporządzenia nr 1612/68.
Pierwsze pytanie dotyczyło tego, czy w świetle art. 48 (obecnie 39) Traktatu, pracownik zatrudniony w służbie publicznej, może na podstawie umowy o pracę zostać wyłączony z działania zakazu dyskryminacji określonego w art. 7 (1) i (4) rozporządzenia 1612/68. Art.7 (1) stwierdza, że „pracownik będący obywatelem państwa członkowskiego nie może być na terytorium innego państwa członkowskiego traktowany inaczej niż pracownicy miejscowi z powodu swojego obywatelstwa w stosunku do wszelkich warunków zatrudnienia i pracy, w szczególności do wynagrodzenia”. Problem polega jednak na tym że na mocy art. 48(4) powyższych przepisów nie stosuje się do "zatrudnienia w administracji publicznej" . Trybunał odpowiadając na to pytanie musi wiec określić art. 48(4).
Drugie pytanie brzmi następująco: czy art. 7 ust. 1 i 4 Rozporządzenia nr 1612/68 należy interpretować w taki sposób, że zasiłek z tytułu rozłąki będący dodatkiem do płacy mieści się w pojęciu "warunków zatrudnienia i pracy". Pytanie to podniesiono w związku z charakterem tego świadczenia oraz faktem, że zgodnie z przepisami krajowymi jego wypłata jest dobrowolna.
Trzecie pytanie brzmi następująco: czy art. 7 ust. 1 i 4 Rozporządzenia nr 1612/68 należy
interpretować w taki sposób, że zakazują nie tylko odmiennego traktowania pracowników ze względu na fakt posiadania przez nich obywatelstwa innego państwa członkowskiego, ale również odmiennego traktowania ze względu na miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim?
Trybunał Sprawiedliwości
Stwierdził że art.7(1) i (4) rozporządzenia 1612/68 powinien być interpretowany jako oznaczający że zasiłek rozłąkowy którego celem jest zrekompensowanie pracownikowi niedogodności w związku z oddaleniem od domu, stanowi dodatkowe wynagrodzenie i wchodzi w zakres pojęcia „warunków zatrudnienia i pracy”, bez konieczności określania czy ta zapłata jest dokonywana fakultatywnie czy wynika z obowiązku ustawowego lub kontraktowego. Reguły dotyczące równego traktowania zakazują nie tylko jawnej dyskryminacji ze względu na obywatelstwo, lecz także wszelkich form ukrytej dyskryminacji, które po przez stosowanie innych kryteriów różnicujących prowadzą faktycznie do takiego samego rezultatu.