Działalność ostatniego proroka Starego Testamentu

Cele lekcji

Uczeń powinien:

• wiedzieć, na czym polegała działalność Jana Chrzciciela;

• wskazać, do czego wzywał Jan Chrzciciel w swoim nauczaniu;

• rozumieć, że poprzez swoja, postawę powinien innym wskazywać Chrystusa;

• kształtować postawę refleksyjną w swoim życiu.

Metody:

metoda słowna: pogadanka, praca z podręcznikiem, czytanie tekstu z podziałem na role; metoda oglądowa: „freski", pokaz

Środki dydaktyczne:

kartki A4 lub A5, kredki, kartki do losowania przy podziale na grupy, podręcznik ucznia, obrazy ilustrujące działalność Jana Chrzciciela

Przebieg lekcji

1. Katechezę rozpoczynamy od przypomnienia najważniejszych faktów z życia Jana Chrzciciela, z którymi uczniowie zapoznali się na poprzedniej lekcji, W tym celu prosimy, by każdy uczestnik spotkania - nie rozmawiając z nikim - wybrał jeden motyw z omówionych wydarzeń dzieciństwa i młodości Jana, który w szczególny sposób zwrócił jego uwagę, i narysował go. Po około 10 minutach wszyscy układają swoje obrazy na środku sali w taki sposób, by prace przedstawiające tę samą treść (ten sam fragment życia) były obok siebie (stanowiły jedną grupę). Porządkujemy wydarzenia chronologicznie i krótko przypominamy ich treść. Prace pozostawiamy do końca lekcji. Kilka z nich, ukazujących kolejne etapy życia Jana, można umieścić na tablicy lub w innym widocznym miejscu.

2. Podsumowując, wskazujemy, że znamy niezwykłe okoliczności, jakie towarzyszyły poczęciu i narodzinom Jana, oraz wiemy, do jakiego zadania Pan Bóg go powołał. Na obecnej lekcji dokładniej przyj rżymy się publicznej działalności Jana, ostatniego proroka Starego Testamentu.

3. Odczytujemy z podziałem na role (Narrator, Jan, Kapłani - tę ostatnią rolę może odczytywać kilku uczniów) tekst biblijny zamieszczony w podręczniku ucznia.

4. Pogłębieniem usłyszanego tekstu jest praca w grupach. Dzielimy uczniów na 3 zespoły. Każda osoba losuje kartkę, na której jest zapisany jeden ze zwrotów związanych z imieniem Jana Chrzciciela (Jan, Bóg jest łaskawy, Bóg się zmiłował). Grupę tworzą osoby, które mają kartkę tej samej treści,

5. Zadaniem zespołu jest przeczytać wskazany fragment tekstu zamieszczonego w bloku biblijnym i na jego podstawie odpowiedzieć na pytania.

6. W wyniku pracy w grupach uczniowie podczas prezentacji powinni uwzględnić następujące treści:

-odzienie z sierści wielbłądziej, przepasane w biodrach pasem oraz pokarm, którym była szarańcza i miód leśny świadczą o skromnym i bardzo surowym trybie życia Jana Chrzciciela; w ten sposób upodabnia się on do innych proroków Starego Testamentu, w szczególny zaś sposób do Eliasza;

- Jan głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów oraz wzywał do zmiany swojego życia („Prostujcie drogę Pańską...");

-Jan pytającym go osobom mówił, że nie jest Mesjaszem, ale tym, który nie jest godzien rozwiązać rzemyka u sandałów nadchodzącego Zbawiciela;

- Jan wskazywał na Chrystusa jako tego, który jest Barankiem Bożym, przewyższającym go godnością; z wielką pokorą stwierdzał, że jego posłannictwo polegało na przygotowaniu narodu na przyjście Osoby godniejszej;

-uczniowie Jana pod wpływem jego słów zrozumieli, kim jest Pan Jezus i poszli za nim.

7. Jeżeli dysponujemy obrazami ilustrującymi działalność Jana Chrzciciela, umieszczamy je jako dalszy ciąg prac wykonanych przez uczniów na początku lekcji. W ten sposób zostanie zilustrowane całe życie proroka.

8. W podsumowaniu podkreślamy postawę Jana, który wskazał na Chrystusa jako oczekiwanego Mesjasza i usunął się w Jego cień.

9. W postawie modlitewnej odczytujemy słowa prefacji zamieszczone w podręczniku ucznia w bloku refleksyjnym. Słowa te niech będą uwielbieniem Pana Boga za Jana Chrzciciela i jego świadectwo życia.

10. Rozmawiamy z uczniami na temat naszej postawy:

• Czyja swoją postawą wskazuję innym Chrystusa?

• W jaki sposób to czynię?

• Kiedy inni, patrząc na mnie, rozpoznają Chrystusa i idą za Nim?

11. Pomocą w rozmowie może być następujące świadectwo:

„Podczas rekolekcji w Konarzewie usłyszałem pytanie o początek mojej wiary w Chrystusa. Zacząłem sobie przypominać tę chwilę, ten moment, tamten dzień...

Jacka znałem od dawna. Chodził ze mną do tej samej klasy. Niczym szczególnym nie wyróżniał się: był wesoły, koleżeński, dowcipny, dobrze się uczył. Było w nim jednak coś, czego nie mieli inni: dobroć. Jego postawa była pełna życzliwości i serdeczności wobec drugich. Niektórzy z niego się wyśmiewali i przezywali miłosiernym samarytaninem. Ja też do nich należałem. Aż pewnego dnia, a była to niedziela, spotkałem Jacka idącego do kościoła. Dla mnie w tamtym czasie religia, Pan Bóg, Kościół były bardzo odległe. Nie przystępowałem do sakramentów świętych, nie

chodziłem do kościoła, uważałem, że nie jest mi to potrzebne. Jacek zauważył mnie, zatrzymał się i zapytał, czy idę do kościoła. Na moją negatywną odpowiedź, zareagował zachętą i stwierdzeniem, że jeżeli nie mam nic innego do zrobienia, to zaprasza mnie na Mszę świętą. Zapewnił, że nie będę żałował. Rzeczywiście, zaciekawiła mnie. Moje zainteresowanie wzbudziło kazanie i usłyszane Słowo Boże. Po Eucharystii zacząłem o tym rozmawiać z Jackiem. Na moich wiele pytań potrafił ciekawie i fachowo odpowiedzieć. Zaimponował mi tym. Z czasem stałem się jego stałym rozmówcą i towarzyszem niedzielnych Mszy świętych. Pożyczał mi różne książki, wskazał

wspólnotę ludzi, którzy pomagają mi wzrastać w wierze. To dzięki Jackowi po latach na nowo odkryłem Chrystusa. On mi pomógł zobaczyć Jego nieskończoną miłość".

12. Zachęcamy uczniów, by każdego najbliższego dnia wieczorem, zastanowili się, poprzez jaką ich postawę inni ludzie mogą odnaleźć Chrystusa.

Technika „freski" - na podstawie: K. Kupping, Pomysły zabaw na lekcje religii, Kielce 2002, s. 99.

2

---