Kształcenie sprawności językowej a kształcenie literackie i kulturowe
Kształcenie sprawności językowych nieodzownie wiąże się z kształceniem literackim i kulturowym, są to bowiem podstawowe działy treści kształcenia, pomiędzy którymi zachodzą ścisłe związki mające charakter spiralny. Owe treści nawiązują do wiadomości i umiejętności już posiadanych przez ucznia, nabyte zostały podczas procesu edukacyjnego.
Kształcenie sprawności językowych polega na doskonaleniu umiejętności sprawnego porozumiewania się zarówno w mowie jak i piśmie, umiejętność tą nabywa uczeń, który posiada określony zasób słownictwa niezbędnego do wypowiadania swoich myśli i odczuć.
Aby jednak wyzbyć się pierwotnego kodu ograniczonego, dziecko musi zdobyć wiedzę o otaczającej go rzeczywistości, aby w swoich wypowiedziach stosować odpowiednie słownictwo, służy temu zarówno kształcenie literackie jak i kulturowe.
Kształcenie literackie daje bowiem uczniowi pogląd na problematykę związaną z historią kraju, obyczajami, dorastaniem, otwiera przed dzieckiem bliski mu świat. Kształtuje postawy moralne, wyrabia własną ocenę na otaczający świat. Czytając lektury, analizując poezję, uczeń z czasem nabywa nowych doświadczeń językowych, rozwijając przy okazji sprawności językowe.
Kształcenie kulturowe odsłania przed uczniem dorobek kulturowy ojczyzny i świata.
Oglądając sztukę teatralną, wystawę obrazu, czy chociażby fotografię zabytków, dziecko uczy się oceniać prezentowany dorobek ludzkości, używa wyrazów egocentrycznych na podkreślenie swojego punktu widzenia, poznaje odpowiednią terminologię związaną z danym zagadnieniem, a z czasem podczas wypowiedzi potrafi ją zastosować.
Na zajęciach z języka polskiego istnieje wiele możliwości integrowania tych dziedzin kształcenia, bogato ilustrowane podręczniki, zeszyty ćwiczeń, polecenia do zadań, dają nauczycielowi szansę na kształcenie sprawności językowych u uczniów w powiązaniu z kształceniem literackim i kulturowym.