1. Czynniki fizyczne wykorzystywane w fizykoterapii:

- czynniki termiczne

- czynniki fotochemiczne

- czynniki elektrokinetyczne

- czynniki elektrochemiczne

- czynniki mechaniczne

- czynniki kinetyczne

2. Mechanizm działania czynników fizycznych

Rodzaje odczynów

- odczyn progowy - najmniejsza stwierdzalna reakcja

- odczyn miejscowy - bodźce fizykalne działając na skórę powodują:
* zmiany naczynioruchowe
* zmiany przepuszczalności ścian naczyń
* zwiększenie dostarczania tlenu, substratów energetycznych
* zwiększenie wydalania odpadowych produktów przemiany materii
* zmiany funkcji gruczołów łojowych i potowych
* przyśpieszenie procesów przemiany materii
- odczyn ogólny
* poprawa wydolności ogólnej i odporności.
Odczyn występujący w tkance w wyniku zadziałania na nią określonej postaci energii zależy od:
- ilości energii
- czasu działania energii
- właściwości tkanki (okolicy ciała, wielkości powierzchni oddziaływania)

- szybkości działania bodźca

- wieku i stanu zdrowia pacjenta

3. Mechanizm działania zabiegów fizjoterapeutycznych

a) w skórze:

- zmiany naczynioruchowe

- zwiększenia wydalania (produkty przemiany materii) i pobierania (O2, substancje energetyczne) różnych czynników

- zmienia pobudliwość tkanki

- powoduje pobudzenie receptorów

- zmiana funkcji gruczołów potowych i łojowych

b) w mięśniach

- zmiana ukrwienia

- zwiększenia wydalania (produkty przemiany materii) i pobierania (O2, substancje energetyczne) różnych czynników

- przyspieszenie przemiany materii

- zmiana napięcia i kurczliwości

- wywoływanie skurczów

c) ogólna reakcja (na drodze humoralnej i nerwowej)

- zmiana i usprawnienie funkcji poszczególnych układów

- poprawa wydolności ogólnej i odporności

- usprawnienie procesów adaptacji i jej rozwój

4. Pojęcie termoterapii

- ciepłolecznictwo - doprowadzenie do ustroju energii cieplnej, głównie drogą przewodzenia i przenoszenia np. sauna, łaźnia sucha = rzymska, parafina, borowina

- zimnolecznictwo - odbieranie ciepła ustrojowi, leczenie zimnem poniżej 0 stopni Celsjusza nazywamy krioterapią

5. Miejscowe działanie ciepła w organizmie człowieka

- podwyższenie miejscowe temperatury tkanek

- poprawa ukrwienia (rozszerzenie naczyń krwionośnych, tętnicznych i żylnych, zwiększenie dyfuzji przez naczynia włosowate, lepszy wzrost i regeneracja tkanek)

- działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne

- rozluźnienie mięśni i tkanki łącznej

- zwiększenie potliwości

- odprężenie

- pobudzenie wydzielania hormonów adaptacyjnych w stresie

- na drodze odruchu ciepło - skórnego wpływa na pracę narządów wewnętrznych

- odczyn skórny pod wpływem ciepła - nazywany rumieniem

6. Wymiana ciepła w organizmie człowieka

wymiana ciepła - przenoszenie energii cieplnej z jednego ciała na drugie

kondukcja (przewodzenie) - przekazanie energii z ciała ogrzanego poprzez kontakt ze źródłem ciepła

- poprzez przyłożenie go (pośredni)

- poprzez zanurzenie w nim(bezpośrednio)

konwekcja - ciepło jest przekazywane na inne obszary, a jego nośnikiem jest krew

radiacji - wypromieniowanie ciepła, utrata następuje przez pocenie się

pochłanianie - bez styku z ciałem ogrzanym

konwersja - przemiana innej energii w cieplną

Utrata ciepła z organizmu - odparowanie, promieniowanie, dotyk

7. Ogólne działanie ciepła w organizmie człowieka

- wzrost temperatury o 1 stopień - powoduje 20 uderzeń serca więcej, więc czynność serca wzrasta, ciśnienie spada

- utrata elektrolitów - niekorzystne

- utrata kwasu moczowego i mocznika

- w czasie silnego przegrzania - spadek ciśnienie krwi powoduje spadek O2 i może powodować to zapaść naczyniową

- przyspiesza gojenie ran

- poprawia trofikę tkanek

- uspokaja, odpręża, ułatwia wykonywanie precyzyjnych ruchów

- poprawia lepkość mazi stawowej i zwiększa ruchomość stawów

- układ oddechowy:

* ciepłe kąpiele - wzrost wentylacji płuc

* gorące kąpiele - może dojść do hiperwentylacji i w wyniku tego do zaburzeń psychicznych i drgawek

- układ moczowy:

* wzrost czynności wydzielniczej (pot)powoduje zmniejszenie wydzielania moczu i napięcia dróg moczowych

- układ nerwowy

* ciepło na krótko pobudza potem działa hamująco

* zimno natomiast pobudza na długo i zachęca do wysiłku fizycznego

- układ pokarmowy

* zmniejszenie łaknienie

* zmniejszenie ruchów perystaltycznych jelit

- układ hormonalny

* przy dużym ochłodzenie maleje wydzielanie adrenaliny i noradrenaliny

8. Reakcja organizmu na zmiany temperatury

- układ naczyniowy - zimno kurczy; ciepło rozkurcza naczynia

- metabolizm komorowy - zimno zmniejsza; ciepło zwiększa metabolizm

- zapalenie - zimno hamowanie; ciepło nasilenie lub hamowanie zapalenia

- mięśnie - zimno i ciepło powoduje rozluźnienie mm

- tkanka łączna - zimno zmniejszenie; ciepło zwiększenie elastyczności tkanki

9. Wskazania do leczenia ciepłem

- stany zapalne niebakteryjne

- w chorobach narządu ruchu (stłuczenia, krwiaki, urazy tkanek miękkich, stany pourazowe więzadeł i torebek stawowych)

- w chorobach reumatycznych (reumatoidalne zapalenie stawów , ZZSK, choroba zwyrodnieniowa stawów, w tym stawów kręgosłupa)

- w chorobach układu nerwowego (nerwobóle i zapalenia nerwów obwodowych, postrzał, rwa kulszowa, porażenie nerwu twarzowego, przykurcze mięśniowo-stawowe, rdzeniowe porażenie kurczowe)

- w chorobach skórnych (trądzik, czyraczność)

- w chorobach układu oddechowego (przewlekłe zapalenie zatok, nieżyt gardła i krtani, ostre i przewlekłe nieżyty oskrzeli, zapalenie ucha środkowego)

- w chorobach układu krążenia (choroba Raynauda);

- w chorobach przemiany materii (otyłość, przewlekła dna);

- w chorobach układu moczowego (zapalenie pęcherza moczowego i dróg moczowych, kamica dróg moczowych)

- w chorobach układu pokarmowego (nieżyt żołądka, przewlekłe zapalenie jelit, stany kurczowe jelita grubego, przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, kamica pęcherzyka przebiegająca)

10. Przeciwwskazania do leczenia ciepłem

- ostrych okresach choroby

- nadciśnieniu tętniczym

- niewydolności krążenia

- zespole płucno sercowym

- chorobie niedokrwiennej serca

- zawale serca

- miażdżycowym stwardnieniu tętnic

- zakrzepowo-zatorowym zapaleniu naczyń

- skłonności do krwawień

- cukrzycy

- gruźlicy

- nadczynności tarczycy

- chorobie nowotworowej

- czynnej chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy

- chorobach ośrodkowego układu nerwowego

- zaburzeniach czucia powierzchniowego

- chorobach psychicznych

- fotodermatozach

- wyniszczeniach organizmu, zwłaszcza w wieku starczym.

- ostre stany zapalne stawów -> zaostrzenie odczynu zapalnego

- przepuklina krążka międzykręgowego

- zaburzenia termoregulacji

11. Źródła ciepła w fizjoterapii

- sauna

- parafina

- ciepłe peloidy (borowina, torf, błoto, fango)

- kąpiele podgrzewające

- promieniowanie podczerwone

- ultradźwięki

- pole magnetyczne wysokiej częstotliwości

- żele rozgrzewające

- termofory

- podgrzewacze elektryczne

- woreczki z nagrzanym piaskiem

12. Metodyka sauny

sauna jest to kąpiel zmiennocieplna na zmianę w środowisku powietrznym i wodnym - kąpiel w suchym gorącym powietrzu, a potem jeden w zimnych zabiegów wodoleczniczych - zmywanie, polewanie, natrysk

przed zabiegiem:

- zdejmujemy biżuterię, soczewki

- jesteśmy co najmniej 1 godzinę po wysiłku

- jesteśmy umyciu i osuszeni

zabieg:

- faza nagrzania

- faza schładzania

po zabiegu:

- zaleca się 20-30 minutowy odpoczynek i uzupełnienie płynów

13. Wpływ sauny na organizm

- podwyższenie temperatury ciała (42 zewnątrz, 39 wewnątrz)

- podwyższenie przemiany materii

- zwiększenie wydzielania potu = usuwanie z organizmy substancji zbędnych, ale także niezbędnej wody

- rozszerzenie naczyń krwionośnych, połączeń tętniczo - żylnych i spadek oporu naczyniowego

- zwiększenie wydzielania adrenaliny, noradrenaliny, kortyzolu

14. Sauna wskazania

- nieżytowe infekcje górnych dróg oddechowych

- nieżyt oskrzeli

- niskie ciśnienie krwi

- zaburzenia krążenia włośniczkowego

- choroby zwyrodnieniowe stawów

- zaburzenia przemiany materii

- stany pourazowe narządu ruchu

- choroby kobiece

- choroby alergiczne

- czyraczność

15. Sauna przeciwwskazania

- choroba wieńcowa

- stan po zawale serca

- niewydolność krążeniowa

- wady serca

- zapalenie mm sercowego

- miażdżyca naczyń krwionośnych

- nadciśnienie

- choroby reumatyczne w okresie zaostrzenia

- infekcje, stany podgorączkowe

- ciąża

- gruźlica, nowotwory

- ostre choroby skórne

- choroby wrzodowe

- psychozy, padaczki

- choroby mózgu, oczu, żył

- zaburzenia hormonalne

- alkoholizm

16. Rodzaje zabiegów parafinowych

- częściowe kąpiele parafinowe

- okłady parafinowe

- zawijania parafinowe

- rękawiczki lub skarpetki parafinowe

- wlewy okołostawowe

- maseczki parafinowe

- okłady z parafango

17. Metodyka okładów parafinowych dłoni i stóp

Zanurzamy ręce lub stopy w parafinie o temp. 40 - 54 stopni do tego czasu aż powstaje okład o grubości 2-3 cm. I to utrzymujemy 10-15 minut.

18. Borowina - definicja

Borowina - peloid, rodzaj torfu o dużym stopniu przetworzenia przez bakterie humifikujące. Właściwości fizyczne: duża pojemność cieplna, przy małym przewodnictwie cieplnym, co umożliwia efekt silnego, równomiernego i głębokiego podgrzania części ciała poddanych zabiegowi (42-45 stopni); zawarte w borowinie kwasy organiczne i sole nadają jej właściwości przeciwzapalne, ściągające i bakteriobójcze.

19. Skład chemiczny borowin

i tak bym nie zapamiętała :-)

20. Wpływ borowiny na organizm

- przyspieszenie przemiany materii

- rozluźnienie napięcia mm, więzadeł i torebek stawowych

- zwiększenie wchłanialności w ogniskach zapalnych

- zmniejszenie bólu

- zwiększenie elastyczności mm i ruchomości stawów

- działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne ściągające, przeciwwirusowe

- powiększenie macicy przy jej niedorozwoju

21. Metody okładów borowinowych

- kąpiele borowinowe częściowe i całkowite

- półkąpiele borowinowe

- nasiadówki borowinowe

- fasony borowinowe

- zawijanie = okłady borowinowe - całkowite i częściowe

- tampony borowinowe

- wlewy doodbytnicze

- kuracje pitne

22. Borowina wskazania i przeciwwskazania

Wskazania:

- zwyrodnienia wytwórcze kręgosłupa i stawów

- stany i choroby pourazowe układu ruchu

- przykurcze mięśniowe i stawowe

- reumatyczne choroby mięśniowe

- choroby neurologiczne obręczy barkowej oraz biodrowej

- przewlekłe nerwobóle

- choroby ginekologiczne

- wysięki (na etapie zejściowym)

- w przewlekłych stanach chorobowych nerek, pęcherzyka żółciowego, kamicy nerkowej wątroby oraz przy nieżycie żołądka

Przeciwwskazania:

- wszelkie stany zapalne, zarówno ostre jak i pod ostre

- nawet nieznaczna niewydolność krążenia i oddychania

- zmiany w ciśnieniu krwi (nadciśnienie oraz ciśnienie zbyt wysokie)

- niedokrwistość, anemia

- miażdżyca oraz zakrzepowe zapalenie żył

- wszystkie choroby naczyń krwionośnych

- cukrzyca każdego typu

- podwyższona ciepłota ciała (niezależnie od przyczyny)

- tendencje do krwawień i wybroczyn

- nawet niewielkie nieprawidłowości troficzne

- zapalenia skóry

23. Fango - rodzaje zabiegów:

fango - jest to glinka pochodzenia wulkanicznego, w skład której wchodzą głównie krzemiany glinu, potasu i sodu.

Rodzaje zabiegów: kąpiele, zawijanie, gniecenie masy fango

24. Fizjologiczna reakcja organizmu w czasie krioterapii

I faza - zwężenie naczyń skóry, zmniejszenie ukrwienia skóry, powolne obniżanie temp skóry, mm, stawów; zmniejszenie przemiany materii miejscowej i w części rdzennej, zmniejszenie przewodnictwa nerwowego, podwyższenie progu bólowego, zwiększenie napięcia mięśni szieletowych, zwiększenie napięcia ścian naczyń, wzrost ciśnienie krwi

II faza - rozszerzenie naczyń, zwiększenie ukrwienia skóry, powolny wzrost temp tkanek itd., zwiększenie przemiany materii miejscowej i w części rdzennej, zwiększenie przewodnictwa nerwowego, obniżenie progu bólowego, zmniejszenie napięcia mięśni szkieletowych, zmniejszenie napięcia ścian naczyń, obniżenie ciśnienie krwi

25. Kliniczne działanie krioterapii ogólnoustrojwej

- wybitnie korzystny wpływ na psychikę (poprawa nastroju, obniżenie zmęczenia)

- zmniejszenie bólów stawowych, powierzchni ciała jak i jego wnętrza

- rozluźnienie napięcia mm szkieletowych i poprawa ich siły

- zwiększenie ruchomości w obrębie leczonych stawów

26. Krioterapia - wskazania

- choroby zwyrodnieniowe stawów
- wszystkie choroby reumatoidalne i reumatyczne narządów ruchu
- zmiany zapalne stawów o podłożu metabolicznym - dna (skaza moczanowa)
- pourazowe, przeciążeniowe odczyny zapalne stawów, ścięgien i mięśni
- stwardnienie rozsiane
- profilaktyka osteoporozy
- niedowłady i przykurcze spastyczne kończyn w przebiegu porażenia połowicznego
- urazy stawów i tkanek miękkich
- cellulitis
- łuszczycowe zapalenie stawów
- depresje
- odnowa biologiczna i odchudzanie

27. Krioterapia - przeciwwskazania

- nietolerancja zimna

- krioglobulinemia

- kriofibrynogemia

- choroba Raynauda

- hemoglobulinuria napadowa

- ropno-zgorzelinowe zmiany skórne

- agammaglobulinemia

- choroby ośrodkowego układu nerwowego

- neuropatie układu współczulnego

- niedoczynność tarczycy

- miejscowe zaburzenia ukrwienia

- znaczna niedokrwistość

- działanie leków, zwłaszcza neuroleptyków i alkoholu

- wyniszczenie i wychłodzenie organizmu

- zaawansowana miażdżyca

- choroba nowotworowa

- zespół Prinzmetala

- obecność miejscowych odmrożeń

- uszkodzenia skóry

- klaustrofobia.

28. Krioterapia - przeciwwskazania ze strony układu krążenia

- wady aparatu zastawkowego serca w postaci zwężenia zastawek półksiężycowatych aorty lub zwężenia zastawki dwudzielnej

- schorzenia mięśnia serca

- ciężkie postacie dusznicy bolesnej

- zaburzenia rytmu serca

- przecieki żylno - tętnicze w płucach

- ostre schorzenia dróg oddechowych

- przebyty zawał serca (ostatnie pół roku)

29. Krioterapia miejscowa - rodzaje:

- nadmuch zimnym powietrzem

- zabiegi przy użyciu lodu i wody z lodem

- okład woreczkami wypełnionymi lodem

- kąpiele w wodzie z lodem

- masaż lodem

- masaż kostką lodu

- kriostymulacja kompresyjna

- roztwory chłodzące

- ciekły dwutlenek węgla

- ciekły azot

30. Metodiologia kriosauny

- chłodzenie bez głowy

- temp -100 - (-160)

- czas zabiegu: 30 s - 3 min raz na dobę

- seria 2 - 6 tygodni

- ubiór: skarpety, drewniaki, rękawiczki, kostium, spodenki

31. Metodiologia kriokomory

- przedsionek o temperaturze -50

- komora właściwa o temp -100 - (-160)

- może być kilka osób na raz

- trzeba się cały czas ruszać

- czas zabiegu: 30 s - 3 min raz na dobę

- seria 2 - 6 tygodni

- ubiór: skarpety, drewniaki, rękawiczki, kostium, spodenki, czapka lub nauszniki, maska chirurgiczna na usta i nos

- wdech 2 razy krótszy niż wydech

32. Testy diagnostyczne z miejscowym zastosowaniem zimna

Test Hinesa i Browna - ocena stanu czynnościowego układu autonomicznego (stanu czynnościowego tarczycy, choroby nadciśnieniowej)

Wykonanie: pomiar ciśnienia tętniczego krwi rutynowym sposobem co 1,2,3 minuty, po zanurzeniu przeciwległej dłoni na 1 minutę do lodowato - zimnej wody

Interpretacja wyników: u osób zdrowych ciśnienie skurczowe krwi wzrasta o ok. 10-25 mm Hg, rozkurczowe nie zmienia się

33. Pojęcia i zakres światłolecznictwa

Światłolecznictwo to dział fizykoterapii, metoda leczenia światłem wykorzystująca jego

naturalne (helioterapia) lub sztuczne źródła (aktynoterapia), emitujące głównie promienie

podczerwone (sollux), nadfioletowe (lampa kwarcowa) lub skojarzone światło obu typów

promieniowania.

Promieniowanie elektromagnetyczne może ulec: odbiciu, pochłanianiu, załamaniu, ugięciu i rozproszeniu.

34. Wpływ światła słonecznego na organizm

- wzmożona przemiana materii

- pobudzenie mechanizmów krwiotwórczych

- zwiększenie odporności organizmu na zakażenia

- zwiększenie aktywności gruczołów wydzielania wewnętrznego

- działanie odczulające

- w metabolizmie kostnym - przyswajanie wapnia

35. Wskazanie do helioterapii

- gruźlica kostno-stawowa

- gruźlica dróg moczowych,

- gruźlica węzłów chłonnych,

- przewlekłe stany zapalne stawów

- przewlekły nieżyt dróg oddechowych

- łuszczyca, przewlekła pokrzywka

- czyraczność, sączące dermatozy

- trądzik pospolity, zapalenie skóry

- zaburzenia wzrostu kości u dzieci.

- osteoporoza

- depresja

36. Przeciwwskazania za helioterapii

- gruźlica płuc

- niewydolność krążenia

- choroba nowotworowa

- skłonność do krwawień z narządów wewnętrznych

- nadczynność tarczycy

- zaawansowana miażdżyca

37. Rodzaje promieniowania podczerwonego

- promieniowanie krótkofalowe (IR-A), tzw. bliskie, o długości fali 770-1500 nm .

- promieniowanie średniofalowe (IR-B) o długości fali 1500-4000 nm .

- promieniowanie długofalowe (IR-C), tzw. dalekie, o długości fali 4000-15000 nm.

38. Przenikanie i pochłanianie promieniowania podczerwonego

Padające na skórę promieniowanie podczerwone zostaje od niej odbite (w 1/3) oraz

pochłonięte (w 2/3). Przenikanie i pochłanianie promieniowania podczerwonego zależy od

długości fali.

Promienie podczerwone krótkofalowe (IR-A), mimo iż posiadają zdolność przenikania do 30

mm (aż do tkanki podskórnej), to jednak pochłaniane są głównie w warstwie do 10 mm

skutkiem czego ulega ona silniejszemu przegrzaniu.

Promieniowanie podczerwone długofalowe (IR-C) nie przenika zbyt głęboko. Ogólna granica

to 3mm a najwyższa granica przenikalności to 10mm

39. Efekt biologiczny promieniowania podczerwonego

- poprawa ukrwienia skóry i zwiększenie wydzielania potu

- rozszerzenie naczyń włosowatych skóry i dzięki temu zwiększony przepływ przez tkanki krwi tętniczej

- pobudzenie procesów metabolicznych

- działanie przeciwbólowe poprzez podwyższenie progu bólu

- zmniejszenie napięcia mięśni

40. Wskazania do stosowania promieniowania podczerwonego

- przewlekłych i podostrych procesach zapalnych i reumatycznych stawów oraz części

miękkich kończyn

- przewlekłych i podostrych stanach zapalnych jamy nosowej, zatok przynosowych, ucha

zewnętrznego i stawów żuchwy

- nerwobólach oraz zespołach bólowych; O stanach po zapaleniu bakteryjnym, odmrożeniu i

uszkodzeniu promieniami rtg lub UV; O chorobach naczyń krwionośnych i obwodowych np.

choroba Reynaud

- naciekach i ropniach tkanek miękkich, naciekach po zbyt płytko podanych zastrzykach

- jako zabieg przygotowawczy przed masażem, kinezyterapia i niektórymi zabiegami z

zakresu elektrolecznictwa, jak np. jonoforeza.

41. Przeciwwskazania do stosowania promieniowania podczerwonego

- nieodwracalne uszkodzenia skóry i naczyń (zmiany troficzne, miażdżyca tętnic) oraz

obrzęki

- zaburzenia czucia

- świeże urazy grożące krwawieniem oraz choroby zakrzepowe (np. zakrzepowe zapalenie

żył)

- choroby nowotworowe

- starość (miażdżyca oraz niewydolność krążenia są bezwzględnym przeciwwskazaniem)

- nadciśnienie tętnicze od II stopnia wg WHO

- okres ciąży

- miesiączka

- choroby nerek

- ostre stany zapalne jajników, wyrostka robaczkowego, pęcherzyka żółciowego

- stany podgorączkowe i gorączka

- niewydolność mięśnia sercowego, stan po zawale, wady serca

42. Wykonania zabiegu naświetlania - promieniowanie podczerwone

- skóra odsłonięta, czysta, pozycja pacjenta wygodna

- sprawdzenie czucia temp w przypadku pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi

- pole zabiegowe czyste

- dawka wyznaczona przez odległość i kąt nachylenia

- kierunek prostopadły do obszaru naświetlania

- ustawienie lampy poza obszarem naświetlania

- odległość - 30 - 50 cm

- czas trwania - 15 - 20 minut, po zabiegu 20 minut odpoczynku

- kontrolować stan pacjenta i sprawdzać odczyn pojawiający się na skórze

- okulary ochronne

43. Rodzaje promieniowania nadfioletowego

- UV-A, tzw. długofalowe o długości fali 400-315 nm.

- UV-B, tzw. średniofalowe o długości fali 315-280 nm.

- UV-C, tzw. krótkofalowe o długości fali 280-200 nm.

44. Odczyn fotochemiczny

Zwany również rumieniem fotochemicznym, to odczyn skóry, objawiający się jej

zaczerwienieniem w wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych. Rumień fotochemiczny

powstaje w dwóch etapach:

I - w wyniku pochłonięcia energii promieniowania UV przez białko komórek warstwy

kolczystej naskórka, dochodzi do jego denaturyzacji, czego następstwem jest uszkodzenie

tych komórek.

II - z uszkodzonych komórek wydzielają się związki histaminopodobne, które

przenikają do skóry właściwej gdzie powodują rozszerzenie naczyń włosowatych.

45. Wpływ UV na organizm człowieka

Wpływ promieni UV na skórę:

Skóra staje się lepiej unaczyniona, odżywiona, staje się elastyczna, sprężysta, zwiększa się

odporność skóry na zakażenia, odczyn rumieniowy zwiększa dopływ leukocytów do skóry, w

związku z czym owrzodzenia, ubytki skóry goja się stosunkowo szybko poprzez pobudzenie

ziarninowania.

Działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne .(np. na prątek gruźlicy, paciorkowce, maczugowce błonicy, pałeczki okrężnicy). Promienie UV działają również na wirusy (półpasiec), grzybice skórne, drożdżaki i pleśniowce.

Wpływ na szpik kostny:

Promienie UV posiadają właściwości stymulujące produkcje erytrocytów, hemoglobiny,

okresowo zwiększają ilość płytek krwi. Przy prawidłowej ilości erytrocytów nie

ulęgają one zwiększeniu natomiast gdy ich liczba jest obniżona wówczas po naświetlaniu

następuje wzrost ilości erytrocytów..

Wpływ na gruczoły wewnętrznego wydzielania.

Promienie UV zwiększają produkcje hormonów takich gruczołów jak przysadka mózgowa,

tarczyca, nadnercza, trzustka i jajniki.

Wpływ na układ nerwowy .

uspokojenie, powraca sen i stabilność układu nerwowego

Wpływ na przemianę materii.

Po naświetlaniu następuje przyspieszenie ogólnej przemiany materii. Poziom cholesterolu

wyraźnie spada w surowicy krwi

Wpływ na gospodarkę mineralna ustroju

Promienie UV wytwarzają w skórze witaminę D2 i D3, które przechodząc do układu

krążenia, zwiększają przyswojenie wapnia i fosforu z przewodu pokarmowego oraz utrzymują

ich prawidłowy poziom we krwi, zabezpieczając kości przed odwapnieniem.

Wpływ na układ oddechowy.

Promieniowanie ultrafioletowe zwiększa możliwości wykorzystania tlenu.

46. Wskazania do stosowania promieniowania UV

- choroby uszu, nosa, gardła

- nawracająca angina

- alergiczny nieżyt nosa

- przewlekłe zapalenie oskrzeli

- krzywica

- wszystkie anemie z wyjątkiem złośliwych

- choroby gośćcowe

- ZZSK

- gościec tkanek miękkich, a wiec powięzi, więzadeł, czy mięsni w najbliższym

sąsiedztwie stawów

- neuralgie

- stany po półpaścu

- trudno gojące się rany

- trądzik pospolity

- wyłysienie plackowate

- utrudniony zrost kostny

- niedoczynność gruczołów wewnętrznego wydzielania, jak tarczyca, jajniki.

47. Przeciwwskazania do stosowania promieniowania UV

- nowotwory złośliwe narządów wewnętrznych

- zaawansowana miażdżyca

- stany gorączkowe bez względu na pochodzenie;

- osoby powyżej 70 roku życia

- fotosensybilizacja

- nadczynność tarczycy

- cukrzyca wieku średniego i starczego;

- choroby psychiczne przebiegające z nadmierna pobudliwością

- padaczka

- niewydolność mięśnia sercowego

- wodobrzusze

- choroby nerek.

48. Wykonania zabiegu naświetlania promieniowaniem UV

- skóra odsłonięta, czysta

- sprawdzenie czucia temp w przypadku pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi

- pole zabiegowe czyste

- dawka wyznaczona przez odległość i kąt nachylenia

- kierunek prostopadły do obszaru naświetlania

- ustawienie lampy poza obszarem naświetlania

- odległość - 10 - 120 cm

- czas trwania - 15 - 20 minut do kilku razy dziennie z 2 godzinną przerwą

- stopniowe zwiększanie małych dawek do poziomu powodującego przyjemne uczucie ciepła

- ilość zabiegów - 8 - 12

- okulary ochronne

49. Fotosensybilizatory

- leki - sulfamidy, niektóre antybiotyki przeciwgruźlicze, przeciwcukrzycowe, uspokajające, pochodne fenotiazyny, barbiturany, salicylany, złoto, preparat dziurawca

- kosmetyki - szare mydło, woda kolońska

- furokumaryny zawarte w owocach - marchwi, pietruszce, cytrusach

- choroby - astma oskrzeowa, choroba reumatyczna, nadciśnienie, nadczynność tarczycy, gruźlica

- skóra wilgotna, przekrwiona, cienka

- zabiegi fizykalne - promieniowanie podczerwone, kąpiele solankowe, diatermia krótkofalowa

50. Światło Q Lighy

Jest urządzeniem do świtło - i koloroterapii, przy długości fali od ok. 400 do ok. 780 nm. Nie zawiera promieni ultrafioletowych i niemal nie ma udziału promieni podczerwieni. Ruchome filtry polaryzacyjne i kolorowe umożliwiają uzyskanie światła w 4 wariantach: światło białe, białe spolaryzowane, kolorowe, kolorowe spolaryzowane

51. Działanie światła Bioptron

Bioptrom emituje światło o widmie podobnym do tej części widma, która jest wytwarzana w naturze poprzez słońce, ale bez promieniowania UV.

Stymuluje ono i modeluje procesy naprawcze i regeneracyjne, jak i procesy systemu obronnego.

52. Bioptron - wskazania

- gojenie ran (pourazowych, operacyjnych), oparzeń, bliz

- żylaki nóg

- odleżyny

- osteoporoza

- leczenie bólu

- RZS, artroza, bóle kręgosłupa

- zespół urazowy nadgarstka

- uszkodzenia mięśniowo - kostne, skurcze mm,

- zwichnięcia, nadwyrężenia, nadciągnięcia ścięgien, zerwanie więzadeł

- kontuzje

53. Cechy promieniowania laserowego

1. Monochromatycznosc, czyli jednobarwność.

Oznacza to jednakowa częstotliwość, oraz jednakowa długość fal całej wiązki

promieniowania. Promieniowanie laserowe z danego aparatu ma tylko jedna barwę, nie

rozszczepia się w pryzmacie, a wykazuje jednobarwne widmo liniowe.

2. Koherencja czyli spójność.

Oznacza to że wszystkie kwanty w wiązce są dokładnie takie same, fale drgają

jednocześnie i zgodnie w tej samej fazie i w tej samej płaszczyźnie.

W wyniku tego absorpcja ,przenikanie i odbicie są takie same dla każdej równoległej wiązki

w jednakowych warunkach.

Znaczenie koherencji promieniowania laserowego dla działania biologicznego jest jeszcze nie

poznana.

3. Kolimacja czyli równoległość wiązki.

Promieniowanie występuje jako wiązka równoległa. Wszystkie fotony w wiązce poruszają się

w jednym kierunku. Dzięki specjalnym soczewka wiązkę można skupiać i rozszerzać.

Podobna równoległość wiązki wykazuje światło słoneczne.

4. Moc i gęstość.

Wyłącznie z laserów można uzyskać tak wielkie i dowolnie dobrane gęstości i moce. Żadne

inne źródło promieniowania elektro-magnetycznego takich możliwości nie daje. Dawkę

można dokładnie odmierzyć i ukierunkować.

54. Absorpcja i przenikanie promieniowania laserowego

Przenikanie pl zależy od długości fali oraz składu chemicznego i budowy tkanek. Woda

absorbuje pl krótsze od 400 nm i dłuższe od 1100 nm. Pomiędzy tymi wartościami znajduje

się "okno optyczne" przez które pl przenika w głąb tkanek. W oknie tym hemoglobina

absorbuje promieniowanie zielone o fali 600 nm, a melanina absorbuje pasmo do 700 nm.

Najgłębiej docierają fale z zakresu od 700 -1100 nm. Jest to skrajne promieniowanie

czerwone i podczerwone A.

Wnikają one na głębokość od 1-2 mm, sięgają wiec do skóry właściwej. Jednak 35% tego

promieniowania jest absorbowana w części zrogowaciałego naskórka, a dalsze 30 - 40 % w

następnych jego warstwach.

55. Działanie biologiczne promieniowania laserowego

- zwiększenie syntezy kolagenu, białek, oraz RNA

- zmiany w potencjale błony komórkowej

- zmiany w wydzielaniu neuroprzekazników

- usprawnienie dysocjacji hemoglobiny ( co wpływa korzystnie na zaopatrzenie tkanek w tlen)

- zwiększenie fagocytozy, syntezy ATP oraz prostaglandyn

56. Kliniczne efekty biostymulacji laserowej

- działanie przeciwbólowe

- działanie przeciwzapalne

- działanie przeciwobrzękowe

- działanie regenerujące (naprawcze)

- działanie odpornościowo - stymulujące

- działanie polepszające mikrokrążenie

- działanie odczulające

57. Rodzaje technik stosowania stymulacji laserowej

1. Zabiegi kontaktowe i bezkontaktowe

Metodę kontaktowa stosuje się tylko na skórze nie uszkodzonej. Głowica dotyka skóry, lekko

lub z łagodnym uciskiem, można też stosować ucisk przerywany, tzw dziobanie. Stosując tą

metodę należy przygotować skore przed zabiegiem, przecierając ja spirytusem 70% i

zdezynfekować głowice po zabiegu.

Metodę bezkontaktowa stosuje się w przypadkach ze skórą zmieniona chorobowo. Należy

przesuwać głowice tuż nad polem zabiegowym pamiętając o tym że warstwa powietrza

oddzielająca ja od tkanek nie powinna być większa niż 5 mm., gdyż im jest grubsza tym

większe są straty energii pl.

2.Zabiegi labilne i stabilne

Zabiegi głowica ruchoma ( labilne) są nazywane skanowaniem lub przemiataniem. Głowice

przesuwa się płynnym okrężnym lub falistym ruchem z szybkością około 1cm/s. Zakłada się

że promieniowanie powinno być rozłożone równomiernie, jak najbliżej procesu

chorobowego.

Zabiegi głowica ustalona w jednym punkcie (stabilne) są nazywane technika punktowa.

Wybiera się jeden lub więcej punktów, które wydają się najbardziej odpowiednie do

wygaszania procesu chorobowego, mogą to być punkty spustowe, ewentualnie

akupunkurowe. Kieruje się na nie odpowiednia dawkę promieniowania, przyjmując że

znajdzie ono drogę do tkanek chorych.

3.Zabiegi przy użyciu wiązki skupionej i rozproszonej.

Wiązka skupiona ma średnicę kilku milimetrów i znaczna gęstość mocy ( do 500mW/cm2);

stosuje się ja w zabiegach punktowych i ruchomych.

Wiązkę rozogniskowaną lub ze źródła wielopunktowego, zwykle o małej gęstości

powierzchniowej ( od 0,01 do 1 mW/cm2) wykorzystuje się w zabiegach obejmujących

większa powierzchnie skóry.

58. Wskazania do laseroterapii

- łuszczyca

- przewlekłe stany zapalne

- utrudniony zrost kostny

- zapalenia okołostawowe ścięgien, powięzi, pochewki

- działa przeciwbólowo

- ostre procesy chorobowe

- zespół bólowy kręgosłupa

- w neurologii - nerwobóle, neuropatia cukrzycowa

- po urazach narządu ruchu

- po operacjach

- trudno gojące się rany i owrzodzenia

- w procesie regeneracyjnym

- w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych

- w chorobie zwyrodnieniowej stawów

- w gośćcu tkanek miękkich

- w chorobach dermatologicznych (blizny, wykwity, żylakowate owrzodzenia podudzi)

- w chorobach laryngologicznych

- w chorobach oczu

- w stomatologii

59. Przeciwwskazania do laseroterapii

- skłonności do krwawień i inne choroby krwi

- nowotwory

- infekcje

- w stanach z wysoką gorączką

- u niemowlat

- ciąża

- choroby systemu nerwowego

- nadczynność tarczycy

- cukrzyca

- rozrusznik serca

- choroby bakteryjne

60. Wykonywanie zabiegu laseroterapii - metodologia

- skóra odsłonięta, czysta

- kierunek prostopadły do obszaru naświetlania promieniami lasera

- seria 6-12 naświetleń - codziennie, co drugi dzień - dwukrotnie w ciągu dnia

- czas 8 - 10 minut, punktowe 1-2 minuty

- dawka:

stan ostry - 0,1 - 3 J/cm2

stan podostry - 3 - 6 J/cm2

stan przewlekły - 6 - 12 J/cm2

- pacjent powinien mieć okulary

61. Laseroterapia w łuszczycy

W łuszczycy naświetlanie może dochodzić do 20 minut

62. Laseroterapia w owrzodzeniach skóry i trudno gojących się ranach

6 - 8 punktów wokół wrzodu w obszarze zdrowych tkanek i 4 - 8 punktów na wrzodzie. Naświetlamy 2 minuty wokół rany i 15 - 30 sekund na ranie. Długość jednego seansu nie może przekraczać 20 minut. Cykl wynosi 28 - 30 zabiegów, codziennie.

63. Definicja magnetoterapii i magnetostymulacji

Magnetoterapia jest zabiegiem fizykalnym, polegającym na zastosowaniu wolnozmiennego pola magnetycznego o częstotliwości 0-50 lub 60 Hz i indukcji magnetycznej o wartości 0,5 - 10 mT.

Magnetostymulacja jest to terapia polami magnetycznymi o niskich wartościach indukcji, zbliżonych do indukcji pola ziemskiego

64. Wpływ magnetoterapii na organizm ludzki

- zmiana właściwości fizycznych wody w komórkach - zwiększenie ciśnienia gazów w komórkach, zmiana pH

- rytmiczne przemieszczanie jonów w komórkach

- normalizacja procesów energetycznych na poziomie komórkowym

- normalizacja elektrycznego potencjału spoczynkowego błon komórkowych

- poprawa dynamiki transporty błonowego

- wzrost ATP

65. Kliniczny efekt magnetoterapii

- działanie przeciwbólowe

- działanie przeciwzapalne

- intensyfikacja procesów oddychania tkankowego

- mobilizacja mikrokrążenia

- stymulacja krążenia obwodowego

- działanie przeciwobrzękowe

- przyspieszenie procesów regeneracji tkanek miękkich i zrostu kostnego

- działanie immunostymulujące

66. Parametry zabiegu magentoterapii

i tak nie zapamiętam

67. Wskazania do magnetoterapii

- choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa

- zapalenie stawów i tkanek miękkich

- pourazowe schorzenie narządu ruchu - złamania, zwichnięcia, skręcenia

- zaburzenia krążenia obwodowego

- migrena, stany po udarach

- stwardnienie rozsiane

- stany zapalne nerwów

- osteoporoza

- zaburzenia przemiany materii

- choroby przewodu pokarmowego - wrzody

- zapalenie oskrzeli lub zatok nosowych

- zapalenie jajników

- owrzodzenia, zmiany troficzne podudzi

- trudno gojące się rany

68. Przeciwwskazania do magnetoterapii

- choroby nowotworowe

- czynna gruźlica płuc

- krwawienie z układu pokarmowego

- choroby zapalne w ostrym stadium;

- krwawienia i skłonność do nich;

- ostre infekcje bakteryjne i wirusowe

- ciężki choroby serca i układu krążenia

- wczesny okres pozawałowy;

- ostre stadium zaburzenia mózgowego krążenia krwi;

- ciąża;

- układowe choroby krwi;

- grzybica

- wszczepiona pompa insulinowa

- wszczepiony rozrusznik serca w strefie oddziaływania.

69. Wpływ magnetostymulacji na organizm człowieka

- przeciwbólowo

- przeciwzapalnie

- regenerująco

70. Wskazania do magnetostymulacji

- choroby narządu ruchu

- zespoły bólowe

- stany pourazowe

- choroby układu nerwowego

- choroba Parkinsona, Alzheimera

- stwardnienie rozsiane

- stan po udarze mózgu

- migrena

- choroby skóry

- zaburzenia krążenie obwodowego

- trudno gojące się rany, owrzodzenia

- zaburzenia emocjonalne, snu

- stany depresyjne

- nerwica

71. Biologiczne działanie ultradźwięków

- polepszenie mikrokrążenia

- wzrost przepuszczalności błon

- przyspieszenie przemiany materii

- aktywacja reakcji enzymatycznych

- podwyższenie progu bólu

- zwiększenie rozciągliwości włókien kolagenowych

- wpływ na wolne rodniki

- przyspieszenie regeneracji

72. Kliniczne - ogólne działanie ultradźwięków

- przeciwbólowe

- przeciwzapalne

- zmniejszenie napięcia mięśniowego

- zwiększenie ruchomości stawów

- przyspieszenie regeneracji

73. Ultradźwięki - wskazania

- zespół bolesnego barku/ łokcia

- przykurcze

- ostroga kości piętowej

- bóle poamputacyjne

- szczękościsk

- nerwoból nerwu trójdzielnego

- owrzodzenie goleni

- choroba zwyrodnieniowa stawów

- zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów szyjnego odcinka kregosłupa

- bóle pleców i krzyża

- zespół bólowy rwy kulszowej

- blizny

74. Ultradźwięki - przeciwwskazania

- choroba nowotworowa

- ostre objawy zapalne

- zaawansowane zwapnienie naczyń

- ciąża

- czynne procesy gruźlicze

- zakrzepowa zapalenie żył, żylaki, zakrzepica

- zaburzenia krzepnięcia krwi

- zmiany skórne stan ogólnego wyniszczenia organizmu

- rozrusznik serca

- metal w miejscu zmiany chorobowej

- okolica nasady kości u dzieci

- okolica serca, płuc, mózgu, rdzenia przedłużonego, jąder

75. Metody nadźwiękowania

bezpośrednio - miejsce związane ze zmianami chorobowymi

pośrednio - przez połączenie nerwowe z miejscem występowania zmian chorobowych

połączenie obu metod

76. Zasady doboru parametrów nadźwiękowania

moc:

dawka słaba: 0,05 - 0,4 W/cm2

dawka średnia 0,5 - 1,0

dawka mocna 1,0 - 2,0

częstotliwość:

800 kHz - 1000 kHz (1MHz)

czas trwania zabiegu:

krótki - 3 minuty

średni - 6 minut

długi - 10-15 minut

liczba zabiegów:

w stanach ostrych i podostrych - 6 zabiegów; 2 razy dziennie; codziennie lub co drugi dzień

w stanach przewlekłych - 10 - 12 zabiegów; codziennie lub co drugi dzień

77. Ultrafonoforeza

Są to ultradźwięki z lekiem w formie żelu lub kremu który jest środkiem sprzęgającym. Natężenie 1 - 1,5 W/cm2 czas 1minuta / 10 cm2. Wykorzystujemy w ultrafonoforezie leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, sterydy, miejscowe leki znieczulające, preparaty złożone.

78. Infradźwięki

częstotliwość: 8-14 Hz

przenikają one przez odzież, opatrunki gipsowe, warstwy tkanin bez efektu termicznego

można ich używać bez substancji sprzęgającej

czas trwania zabiegu: 5-30 minut i tak wykonujemy 8-12 zabiegów

79. Terapia falą uderzeniową

fala mechaniczna, której ciśnienie rośnie od wartości ciśnienia otoczenia do wartości maksymalnej 100 Mpa w czasie nanosekundy.

czas trwania cyklu: 10ms

częstotliwość: 16-20 MHz

zasięg działania: 12,5

gęstość energii strumienia - ilość energii skoncentrowana w jednostce powierzchni mJ/cm2

80. Działanie biologiczne fali uderzeniowej

- wzrost przepływu krwi

- niszczenie błony komórkowej

- tworzenie nowych naczyń krwionośnych

- działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne

- stymulacja regeneracji tkanek miękkich

81. Wskazania do terapii falą uderzeniową

- trudno gojące się rany

- łokieć tenisisty

- zmiany przeciążeniowe - kolano skoczna

- zwapnienie okołobarkowe

- utrudniony zrost kostny

- rwa barkowa i kulszowa

82. Terapeutyczne zastosowanie prądu elektrycznego.

83. Pojęcie bioelektryczności.

84. Pobudliwość elektryczna tkanek.

85. Cechy impulsu elektrycznego.

86.Czynniki warunkujące reakcje tkanek na prąd elektryczny.

-natężenie

-czas trwania impulsu

-częstotliwość

-kształt impulsu

-polaryzacja

87. Rodzaje prądów stosowanych w elektroterapii.

-galwanizacja, jonoforeza, kąpiele elektryczno-wodne, prąd faradyczny, prąd impulsowy Traberta, prąd sinusoidalny, diadynamiczny, wysokonapięciowy, prądy zmienne, interferencyjne (dwu- i czteropolowe), modulowane prądy średniej częstotliwości.

88. Efekty działania bodźca elektrycznego na tkankę.

-penetracja tkanek

-wpływ na odczuwanie (odbieranie) bólu przez CUN

-wyzwolenie skurczu mięśniowego

89. Prąd galwaniczny - cechy.

-płynie ciągle w jednym kierunku

-ma stałe natężenie

-nie pobudza nerwów i mięśni

90. Działanie prądu stałego na organizm.

-wzmaga ukrwienie

-obniża próg bólowy (anoda)

-pobudza tkanki (katoda).

91. Procesy zachodzące w tkankach podczas przepływu prądu stałego.

W tkankach, które znalazły się w obrębie stałego napięcia, zachodzą procesy fizykochemiczne. Pod wpływem działanie tego prądu powstają zmiany: elektrochemiczne, elektrokinetyczne i elektrotermiczne. W głębi tkanek następuje rozprzestrzenienie się napięcia.

92. Prąd stały - reakcja pod anodą i katodą.

Anoda (+):

-działa przeciwbólowo, kojąco, uspokajająco, zmniejsza pobudliwość nerwów i mięśni;

Katoda (-):

-działa pobudzająco, drażniąco, powoduje silne przekrwienie, zwiększa pobudliwość nerwów i mięśni;

93. Technika galwanizacji.

94. Prąd galwaniczny - wskazania i przeciwwskazania.

Wskazania:

-nerwobóle, przewlekłe zapalenia nerwów i splotów nerwowych, choroby zwyrodnieniowe stawów kończyn i kręgosłupa, porażenie wiotkie, utrudniony zrost kostny, zaburzenia krążenia obwodowego.

Przeciwwskazania:

-metal na drodze przepływu prądu, ostre stany zapalne, ropne stany zapalne skóry i tkanek, wypryski i owrzodzenia, nowotwory, gorączka, ciąża, porażenie spastyczne, zaburzenia czucia, rozrusznik serca, zakrzepy, zagrożenie zatorami, zapalenie żył.

95. Jonoforeza.

Jest to wprowadzenie leku do skóry siłami pola elektrycznego. Oprócz podawanego leku na tkanki działa również prąd, powodując ich ukrwienie.

96. Jonoforeza - metodyka zabiegu.

Bezpośrednio na skórze pacjenta umieszcza się gazę nasączoną lekiem. Elektrody powinny być nieco mniejsze niż podkład lekowy. Skóra pacjenta powinna być dokładnie oczyszczona. Stosuje się różne dawki w zależności od grubości skóry i wrażliwości pacjenta.

97. Rodzaje zabiegów jonoforezy.

-termoforeza

-elektroforeza

-dezinkrustacja

-denakrioforeza

98. Kąpiele elektryczno - wodne.

Zabiegi elektryczno-wodne polegają na podawaniu energii elektrycznej w kąpieli. Napięcie przenosi się przez wodę. Stosuje się dwa rodzaje kąpieli: kończynowe i całkowite.

99. Rodzaje prądów galwanicznych wykorzystywane w terapii.

Zabiegi podłużne-podłużny przepływ prądu jest zgodny z podłużnym wymiarem kończyny lub gdy elektrody położone są na jednej płaszcyźnie. Tak umieszczone elektrody powodują płytką penetrację prądu w głąb tkanek.

Zabiegi poprzeczne-poprzeczny przepływ prądu występuje, jeśli elektrody ułożone są przeciwlegle, a prąd przepływa przez poprzeczny wymiar kończyny. Takie ułożenie powoduje głębszą penetrację prądu w głąb tkanek.

100. Prądy Traberta - definicja i działanie.

Jego cechą jest silne działanie przeciwbólowe. Powoduje on drżenie mięśni, wibracje, zmniejszając ich napięcie, co dodatkowo zwiększa efekt przeciwbólowy.

101. Prądy Traberta - metodyka.

Zabieg powinien trwać około 15 minut. Stosuje się dwie elektrody jednakowej wielkości, położone w odległości 3-4 cm od siebie. Układa się je wzdłuż lub w poprzek mięśni. Katoda powinna być umieszczona w miejscu silniejszego bólu.

102. Prąd neofaradyczny.

103. Prądy diadynamiczne. (Bernarda)

Są to prądy złożone z impulsów o kształcie połówki sinusoidy. Czas trwania impulsu jest równy czasowi przerwy i wynosi 10 ms. Prądy te płyną na bazie prądu stałego o niskiej wartości natężenia. Czas trwania: 6-8 min. Wyróżnia się sześć rodzajów prądów diadynamicznych, a różnicuje się je biorąc pod uwagę:

-działanie przeciwbólowe,

-przyzwyczajenie do bodźca,

-poprawę trofiki tkanek,

-wpływ na mięśnie.

104. Rodzaje TENS.

-TENS konwencjonalny,

-TENS - APL akupunkturowy,

-TENS mikroamperowy,

-TENS Burst,

-Hiperstymulacja TENS.

105. Wpływ prądów TENS na organizm.

Wpływają przeciwbólowo, zwalczają ból ostry i przewlekły. Aby do tego doszło musi być zahamowane przewodnictwo bodźców bólowych na poziomie nerwów obwodowych oraz na poziomie rdzenia kręgowego.

106. TENS - dobór parametrów.

Kształt impulsów:

• symetryczny - po impulsie dodatnim bezpośrednio następuje impuls ujemny

• falujący- występują naprzemiennie impulsy dodatnie i ujemne

• asymetryczny- po dodatnich impulsach prostokątnym następują impulsy eksponencjalne o biegunowości ujemnej. Obecnie jest to najbardziej popularny tym TENS.

Czas trwania impulsu: szerokość impulsu 50-250us

Czas zabiegu: 20-30 minut dziennie

Częstotliwość impulsów: 80-120-200 Hz

107. TENS - przeciwwskazania i środki ostrożności.

Przeciwwskazania:

-nowotwory, rozrusznik serca, zabiegi w okolicy serca, ciąża, epilepsja, okolice zatoki szyjnej, świeże rany, ubytki na skórze, stany zapalne skóry, metal na drodze przepływu prądu, okolice śluzówki i gałek ocznych, zaburzenia czucia.

108. TENS - wskazania.

Wskazania:

-

109. Stymulacja wysokonapięciowa.

110. Mikroprądy.

111. Mikroprądy - metodyka zabiegu.

112. Prądy interferencyjne.

Są prądami sinusoidalnie zmiennymi średniej częstotliwości modulowanymi w amplitudzie w małą częstotliwość.

113. Prądy interferencyjne - parametry.

Obejmują one zakres od 3500 do 10000 Hz.

114. Prądy interferencyjne -sposoby aplikacji i stosowane techniki.

Aparat wytwarzający prądy interferencyjne łączy się z tkankami pacjenta przez zmontowanie dwóch obwodów z dwóch par elektrod oznaczonych różnymi kolorami. Elektrody należy ułożyć tak, aby napięcia w tkankach krzyżowały się w miejscu podlegającym leczeniu.

Najpierw ustala się odpowiednią częstość interferencyjną, następnie czas (15-20 min) i ustalamy napięcie do odczuć pacjenta.

115. Prądy interferencyjne - wskazania i przeciwwskazania.

Wskazania:

-zespoły bólowe narządu ruchu pourazowe i zwyrodnieniowe, nerwobóle, zaburzenia krążenia obwodowego, mięśniobóle, zaparcia.

Przeciwwskazania:

-zabiegi w okolicy serca, rozrusznik serca, ostre procesy zapalne, metal w tkankach, uszkodzenie i choroby skóry, świeże naderwanie mięśni i ścięgien.

116. Prądy interferencyjne - dobór parametrów zabiegu.

Częstotliwość terapeutyczna: 0-200 Hz

Czas trwania: 10-15 minut

Natężenie: do odczucia silnych, ale jeszcze przyjemnych wibracji

Seria: 10-15 zabiegów, codziennie lub co drugi dzień

117. Elektrostymulacja - rodzaje i zastosowanie.

To zabieg z wykorzystaniem prądów impulsowych, polegające na pobudzaniu mięśni do skurczu za pomocą zewnętrznego napięcia elektrycznego. Wyróżniamy elektrostymulacje:

-jednobiegunową-nerw lub mięsień pobudza się elektrodą czynną,

-dwubiegunową-biegun ujemny łączy się z elektrodą ułożoną obwodowo.

118. Prądy Kotza.

Są to prądy średniej częstotliwości modulowane w małą częstotliwość. Modulacja ta powstaje w aparacie, a nie jak w klasycznej interferencji w ciele pacjenta. Prądy te służą do stymulacji mięśni w zaniku prostym oraz mięśni u sportowców w celu zwiększenia ich siły i masy mięśnia. Przeciwwskazaniem jest zaburzenie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.

Cz estotliwość nośna (średnia) waha się od 2000-10000 Hz, ale w praktyce od 2500 do 4000 Hz. Natomiast częstotliwość mała wynosi 50 Hz.

119. Stymulacja mięśni odnerwionych.

120. Elektrodiagnostyka układu nerwowo-mięśniowego.

Polega na badaniu pobudliwości nerwów i mięśni przy użyciu prądu galwanicznego i prądów impulsowych oraz neofaradycznego.

121. Wskazania do elektrodiagnostyki.

Wskazania:

-stan po udarze i urazie mózgu, po urazie rdzenia kręgowego, SM, mózgowe porażenie dziecięce, czynnościowy kręcz karku.

122. Przeciwwskazania do elektrodiagnostyki.

123. Pojęcie punktu motorycznego nerwu i mięśnia.

---