GRZECH PIERWSZYCH RODZICÓW

Pierwsi ludzie na ziemi: Adam l Ewa, żyli szczęśliwie w pięknym rajskim ogrodzie. Rosły tam wszystkie gatunki drzew - i morze cudownych kwiatów. Wszystkie zwierzęta żyły w przyjaźni ze sobą oraz z ludźmi. Adamowi i Ewie nie brakowało w Raju niczego. Pan Bóg jednak nie pozwolił im zrywać owoców z drzewa, które rosło w środku ogrodu. Było to drzewo poznania dobra i zła. Z pozostałych drzew pierwsi rodzice mogli spożywać owoce do woli.

Pewnego dnia Ewa dostrzegła na zakazanym drzewie węża. Był to szatan. Powiedział Ewie, że jeżeli zje jabłko z drzewa, z którego Pan Bóg zabronił im zrywać owoce, pozna wszelkie dobro i zło, i stanie się mądra jak sam Pan Bóg. Ewa zawahała się, czy zerwać owoc, ale uwierzyła wężowi. Zerwała owoc z gałęzi i zjadła kawałek. Potem poszła do Adama i także jemu dała do zjedzenia. Kiedy oboje spożyli owoc, nagle spostrzegli, że są bez ubrania. Z gałązek drzewa figowego zrobili więc sobie przepaski, a potem ukryli się wśród drzew ogrodu. Po chwili Adam usłyszał głos wołającego go Pana Boga. Odpowiedział zatem: "zobaczyłem, że jestem nagi i ukryłem się".

Pan Bóg bardzo kochał pierwszych ludzi, ale za nieposłuszeństwo musieli zostać ukarani. Uczynił więc dla nich ubrania ze skór i kazał im opuścić piękny ogród. Już nigdy nie mogli tam powrócić. Oboje musieli zacząć ciężko pracować. W pocie czoła uprawiali ziemię, aby zdobyć dla siebie pożywienie. Nie było to łatwe, gdyż odtąd ziemia oprócz plonów zaczęła rodzić chwasty i ciernie.

Do węża zaś Pan Bóg rzekł:

"Bądź przeklęty pośród wszystkich zwierząt na ziemi. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę". Od tego czasu wszystkie węże pełzają

po ziemi na brzuchu i żywią się prochem ziemi.

WEDŁUG KSIĘGI RODZAJU

---