POWRÓT Z DELEGACJI I NALEŻNY DZIEŃ WOLNY Pracownik ma prawo w każdej dobie do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku oraz 35-godzinnego nieprzerwanego odpoczynku tygodniowego, z wyjątkami określonymi w przepisie (art. 132 i 133 k.p.). Wśród wyjątków nie wymieniono podróży służbowej. Czasu przemieszczania się nie wlicza się do czasu pracy, jednakże nie można traktować go jako odpoczynku, gdyż pracownik nie dysponuje wówczas swobodnie swoim czasem. Wynika z tego, że polecenie wykonania zadań wymagających odbycia podróży służbowej musi wraz z normą czasu pracy mieścić się w ramach wyznaczonych limitami odpoczynku. Ich naruszenie powoduje, że pracodawca ma obowiązek udzielenia pracownikowi równoważnego odpoczynku, względnie, jeśli nie jest to możliwe, zwłaszcza po ustaniu stosunku pracy, wypłaty stosownego ekwiwalentu pieniężnego. Natomiast zgodnie z par. 1 w związku z par. 3 pkt 5 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. nr 60, poz. 281) dowodem usprawiedliwiającym nieobecność w pracy jest oświadczenie pracownika potwierdzające odbycie podróży służbowej w godzinach nocnych, zakończonej w takim czasie, że do rozpoczęcia pracy nie upłynęło osiem godzin, w warunkach uniemożliwiających odpoczynek nocny. Przepis ten dotyczy jednak wyłącznie podróży odbywanej w porze nocnej. Nie wynika z niego prawo pracownika do takiego odpoczynku w razie zakończenia podróży w pozostałych wypadkach. Dzień wolny przyznaje się pracownikowi wyłącznie na jego wniosek i w dniu pracy następującym bezpośrednio po zakończonym powrocie nocnym z odbywanej podróży służbowej. Przepisy nie przewidują możliwości przyznania dnia wolnego w innym terminie lub wypłacenia w to miejsce ekwiwalentu pieniężnego.

---