II GRUPA ANIONÓW

S^2-, CH₃COO^-, NO₂^-

Wytrącają barwne osady z Ag⁺ rozpuszczalne w rozcieńczonym HNO_3.

Z Ba²⁺ nie wytrącają osadów.

• S^2- - posiada własności redukujące

1. Na₂S + 2 AgNO₃ → Ag₂S↓ + 2 NaNO₃

↓

_{czarny osad, rozpuszczalny na gorąco}

_{w rozcieńczonym kwasie azotowym(V)}

_{z wydzieleniem koloidalnej siarki}

3 Ag₂S↓ + 8 HNO₃ → 6 AgNO₃ + 3 S↓ + 2 NO + 4 H₂O

S^-2 - 2e→ S^o x 3

N⁺⁵ + 3e→ N⁺² x 2

2. Kwasy nie utleniające rozkładają siarczki z wydzieleniem H₂S.

Na₂S + 2 HCl → 2 NaCl + H₂S↑

Zajście reakcji możemy rozpoznać po charakterystycznym zapach siarkowodoru

lub możemy przyłożyć do probówki bibułę nasączoną octanem ołowiu(II), która

czernieje w wyniku powstawania siarczku ołowiu(II).

3. Reakcja z świeżo pprzugotowanym1% roztworem nitroprusydku sodu o wzorze

Na₂[ Fe(CN)₅NO ]

Reakcję przeprowadzamy na płytce następujący sposób: 1 kropla badanego

roztworu + 1 kropla NH₄OH + jedna kropla roztworu nitroprusydku sodu.

W przypadku obecności w próbce jonów siarczkowych uzyskamy czerwono-

fioletowe zabarwianie w wyniku powstania związku kompleksowego o wzorze:

Na₄[ Fe(CN)₅NOS ]

4. Jony siarczkowe redukują nadmanganian potasu w środowisku rozcieńczonego

kwasu siarkowego(VI) utleniając się do koloidalnej siarki. Reakcję przeprowadzamy

na zimno.

2 KMnO₄ + 5 Na₂S + 8 H₂SO₄ → 2 MnSO₄ + 5 S + 5 Na₂SO₄ + 8 H₂O + K₂SO₄

Mn⁺⁷ + 5e → Mn⁺²

S^-2 - 2e → S⁰

• CH₃COO^-

Jon octanowy wytrąca z Ag⁺ octan srebra tylko ze stężonych roztworów octanów. Większość octanów jest dobrze rozpuszczalna w wodzie. Jon octanowy nie wykazuje własności redoks.

1. CH₃COONa + AgNO₃ → CH₃COOAg↓ + NaNO₃

↓

_{biały osad wytrącający się powoli}

_{rozpuszczalny na gorąco w wodzie}

_{oraz w rozcieńczonym kwasie}

_azotowym(V)

2. CH₃COONa + HCl → CH₃COOH + NaCl

↓

_{zapach octu}

3. CH₃COONa + FeCl₃ → (CH₃COO)₃Fe + 3 NaCl

↓

_{roztwór czerwono- brunatny}

a. Podgrzewając octan żelaza(III) uzyskamy zapach wydzielającego się kwasu octowego oraz brunatny osad powstającego dihydroksyoctanu żelaza(III)

(CH₃COO)₃Fe + H₂O → Fe(OH)₂CH₃COO↓ + 2 CH₃COOH

↓

_{brunatny osad}

^{dihydroksyoctan żelaza(III)}

b. Dodając do octanu żelaza(III) kwasu czerwono- brunatny roztwór odbarwia się i wydziela się zapach octu. Podobną reakcję daje jon azotanowy(III), ale nie czuć zapach octu

Fe(CH₃COO)₃ + 3 HCl → FeCl₃ + 3CH₃COOH

• NO₂^-

Większość azotanów(III) jest dobrze rozpuszczalna. Jon azotanowy(III) wykazuje właściwości redukujące i utleniające.

1.NaNO₂ + AgNO₃ → AgNO₂↓ + NaNO₃

↓

^{biały osad, rozpuszczalny na gorąco}

^{w wodzie i rozcieńczonym kwasie azotowym(V)}

^{oraz w nadmiarze azotanów(III)}

AgNO₂↓ + NaNO₂ → Na[Ag(NO₂)₂]

↓

_{diazotano(III) srebrzan sodu}

2. Reakcja obrączkowa.

2 NaNO₂ + 2 FeSO₄ + 2 H₂SO₄ → Fe₂(SO₄)₃ + 2 NO + Na₂SO₄ + 2 H₂O

N⁺³ + 1e → N⁺² x2

2Fe⁺² - 2e → 2Fe⁺³ x1

FeSO₄ + NO → [Fe(NO)]SO₄

↓

_{siarczan(VI) nitrozożelaza(II)}

_{brunatna obrączka}

Wykonanie:

Sporządzić nasycony roztwór siarczanu(VI) żelazawi, dodać rozcieńczonego roztworu kwasu siarkowego(VI) i wymieszać. Następnie delikatnie pościałkach probówki dodawać badanego roztworu. U góry na granicy zetknięcia się roztworów utworzy się brunatna obrączka.

3. Reakcja z jodkiem potasu wykazująca własności utleniające anionu azotanowegoIII.

2KI + 2NaNO₂ + 2 H₂SO₄ → I₂ + 2NO + Na₂SO₄ + K₂SO₄ + 2 H₂O

Wykonanie:

Do roztworu jodku potasu dodajemy rozcieńczonego kwasu siarkowegoVI oraz kleiku skrobiowego następnie dodajemy badanego roztworu. Granatowe zabarwienie świadczy o obecności anionu azotanowegoIII

4. Reakcja z nadmanganianem potasu wykazująca własności redukujące anionu azotanowegoIII

2KMnO₄ + 5NaNO₂ + 3H₂SO₄ → 2MnSO₄ + 5NaNO₃ + K₂SO₄ + 3H₂O

Mn⁺⁷ + 5e → Mn⁺² x2

N⁺³ - 2e → N⁺⁵ x5

---