W pewnym mieście żył sobie lekarz, który wszystkim wokoło mówił, jaki to on jest dobry. Pomaga starszym ludziom- nie bierze od nich pieniędzy za leczenie, troszczy się o biednych- oddając im część swoich dochodów, odwiedza chorych w ich domach. Wszyscy wokoło znali już owego człowieka i choć było prawdą to, co mówił, nie słuchali go już, ponieważ znali jego opowieści na pamięć. Wiedzieli, że mówi to tylko po to, aby wysławiać swoją dobroć i dawać o sobie jak najlepsze świadectwo. Pewnego razu do miasta przybył wędrowiec, który przemierzał kraj w poszukiwaniu nowych przygód. Skoro tylko dotarł do miasta, usłyszał od jego mieszkańców o lekarzu, który wychwalał swoją dobroć. Zapragnął go poznać. Udał się więc do jego domu. A ten widząc, że pojawił się ktoś, kto jeszcze nie słyszał o jego dobroci, zaraz zaczął opowiadać jakiż to on jest dobry. Wędrowiec cierpliwie wysłuchał mowy pochwalnej, którą wygłosił na swój temat lekarz, po czym rzekł:
- Więc mówisz, że jesteś dobrym człowiekiem?! Idź więc do swojej żony i zapytaj ją co o tobie myśli. Potem odwiedź swoje dzieci i zapytaj jak one Ciebie postrzegają. Wreszcie idź do swoich sąsiadów i kolegów w pracy, i zapytaj czego od Ciebie oczekują, co im w Tobie się podoba, a co drażni w Twoim zachowaniu. A potem przyjdź o powiedz mi jak dobrym jesteś człowiekiem