1. Dwie liczby kwantowe: główna (n) i poboczna (l) określają:
a) powłokę elektronową
b) powłokę i podpowłokę elektronową
c) powłokę i orbital elektronowy
d) powłokę i spin elektronu
e) stan energetyczny elektronu w atomie
2. Wiązanie wodorowe zalicza się do wiązań:
a) I rzędu - wewnątrzcząsteczkowych
b) II rzędu - międzycząsteczkowych
c) wiązań siłami Van der Waalsa
d) wiązań siłami dyspersyjnymi
e) I lub II rzędu, zależnie od rodzaju substancji
3. Reakcja A + B = AB to reakcja:
a) dysocjacji
b) analizy
c) syntezy
d) wymiany
e) podwójnej wymiany
4. Cztery liczby kwantowe: główna (n), poboczna (l), magnetyczna (m) i spinowa (s)
określają:
a) powłokę elektronową
b) podpowłokę elektronową
c) orbital elektronowy
d) spin elektronu
e) stan energetyczny elektronu w atomie
5. Liczba kwantowa spinu s charakteryzuje (w uproszczeniu):
a) orbital elektronowy
b) pole magnetyczne elektronu
c) podpowłokę elektronową
d) hybrydyzację orbitali elektronowych
e) kierunek ruchu obrotowego elektronu wokół własnej osi
6. Wiązanie metaliczne charakteryzuje się:
a) obecnością swobodnych elektronów tworzących tzw. gaz elektronowy
b) uwspólnieniem pary elektronowej
c) tworzeniem mostków wodorowych
d) występowaniem sił van der Waalsa
e) występowaniem sił dyspersyjnych
7. Pierwiastek  elektrododatni charakteryzuje się:
a) małą elektroujemnością (< 1,9)
b) dużą elektroujemnością (> 1,9)
c) tendencją do przyłączania elektronów
d) tendencją do oddawania elektronów
e) małą masą molową
8. W cząsteczkach gazów H2, O2, N2 występują wiązania:
a) atomowe
b) jonowe
c) atomowe spolaryzowane
d) koordynacyjne
e) akceptorowo-donorowe
9. Energia jonizacji (Ej) może być zdefiniowana następująco:
a) A + e- = A+ + Ej
b) 2A + Ej = A+ + A-
c) A + Ej = A+ + e-
d) Ej = re-, r - promień atomu
e) Ej = rA+, r - promień atomu
10. Powinowactwo elektronowe (Ep) może być zdefiniowane następująco:
a) A + Ep = A+ + e-
b) A + e- = A- + Ep
c) A- + Ep = A + e-
d) Ep = re-, r - promień atomu
e) Ep = rA+, r - promień atomu
11. Kolejność uszeregowania wiązań: atomowe - atomowe spolaryzowane - jonowe
wynika z:
a) rosnącej różnicy średnic atomów tworzących cząsteczkę
b) rosnącej różnicy elektroujemności atomów w cząsteczce
c) malejącej różnicy elektroujemności atomów w cząsteczce
d) liczby elektronów biorących udział w wiązaniu
e) jest przypadkowa
12. Do wiązań międzycząsteczkowych (II rzędu) zalicza się:
a) wiązania jonowe
b) wiązania van der Waalsa
c) wiązania koordynacyjne
d) wiązania kowalencyjne
e) wiązania wodorowe
13. Gęstość konstrukcyjnych materiałów budowlanych w stosunku do gęstości jąder
tworzących je atomów jest:
a) tworzących je atomów jest:
b) około 103 razy mniejsza
c) około 1010 razy mniejsza
d) około 1015 razy mniejsza
e) około 1020 razy mniejsza
14. W cząsteczce krzemionki SiO2 występują wiązania chemiczne:
a) atomowe Si : O
b) atomowe spolaryzowane Si :O
c) koordynacyjne
d) jonowe Si2+ - O2-
e) wodorowe
15. Przy wzroście różnicy elektroujemności atomów w cząsteczce polarność wiązania
chemicznego:
a) maleje
b) początkowo maleje, potem wzrasta
c) początkowo wzrasta, potem maleje
d) wzrasta
e) pozostaje bez zmian
16. Elektrony należące do tego samego orbitalu różnią się:
a) poboczną liczbą kwantową, l
b) magnetyczną liczbą kwantową, m
c) spinową liczbą kwantową, s
d) poboczną i magnetyczną liczbą kwantową
e) poboczną, magnetyczną i spinową liczbą kwantową
17. Wiązanie donorowo-akceptorowe różni się tym od atomowego, że:
a) przy wiązaniu donorowo-akceptorowym elektrony pochodzą od jednego atomu
b) przy wiązaniu donorowo-akceptorowym elektrony pochodzą od dwóch
atomów
c) ma miejsce przekazanie elektronu
d) jest to wiązanie II rzędu
e) są to synonimy
18. Orbitalem nazywamy stan energetyczny elektronu charakteryzowany przez:
a) 4 liczby kwantowe: główną n, poboczną l, magnetyczną m, spinową s
b) 3 liczby kwantowe: główną n, poboczną l, magnetyczną m
c) 3 liczby kwantowe: poboczną l, magnetyczną m, spinową s
d) 2 liczby kwantowe: główną n, poboczną l
e) 1 liczbę kwantową: magnetyczną m
19. Liczba orbitali w podpowłoce p zawierającej 6 elektronów wynosi:
a) 6, 3 lub 1, zależnie od wartości głównej liczby kwantowej
b) 6 lub 3, zależnie od wartości głównej liczby kwantowej
c) 6 zgodnie z regułą maksymalnej różnorodności
d) 3 - zgodnie z zakazem Pauliego
e) 2 - zgodnie z regułą Hunda
20. W cząsteczce anhydrytu CaSO4 występują wiązania:
a) jonowe i koordynacyjne
b) jonowe i atomowe
c) tylko atomowe spolaryzowane
d) tylko jonowe
e) tylko kowalencyjne
21. W cząsteczce SiO2 występuje wiązanie atomowe spolaryzowane ponieważ
elektroujemność tworzących ją atomów jest:
a) dodatnia ( > 0)
b) różniąca się nieznacznie (1,8 i 3,5)
c) równa sobie i mała (1,8)
d) równa sobie i duża (3,5)
e) równa sobie i bliska zeru
22. W jonie hydroniowym H3O+ występują wiązania:
a) atomowe spolaryzowane i jonowe
b) koordynacyjne i jonowe
c) koordynacyjne i atomowe spolaryzowane
d) atomowe i jonowe
e) koordynacyjne i atomowe
23. Liczba orbitali należących do podpowłoki d, która zawiera 10 elektronów, wynosi:
a) 2 lub 5 zależnie od wartości głównej liczby kwantowej
b) 10 - zgodnie z regułą Hunda
c) 5 - zgodnie z zakazem Pauliego
d) 2 - odpowiednio do pobocznej liczby kwantowej
e) podpowłoka jest synonimem orbitalu
24. Synonimem wiązania jonowego jest wiązanie:
a) biegunowe
b) koordynacyjne
c) kowalencyjne
d) międzycząsteczkowe
e) atomowe
25. Wiązania atomowe polegają na:
a) przekazaniu elektronu
b) uwspólnieniu elektronów
c) rezonansie elektronowym
d) oddziaływaniu dipol-dipol
e) oddziaływaniu elektrostatycznym
26. W jonie amonowym NH4+ występują wiązania:
a) tylko atomowe spolaryzowane
b) tylko koordynacyjne
c) tylko jonowe
d) atomowe spolaryzowane i jonowe
e) atomowe spolaryzowane i koordynacyjne
27. Do wiązań wewnątrzcząsteczkowych (I rzędu) zalicza się wiązania:
a) atomowe
b) jonowe
c) van der Waalsa
d) wodorowe
e) atomowe spolaryzowane
28. Maksymalna liczba elektronów dla powłoki M o głównej liczbie kwantowej n = 3
wynosi:
a) 36, ponieważ (2n)2 = 36
b) 18, ponieważ 2n2 = 18
c) 8, ponieważ 2n + 2 = 8
d) 6, ponieważ 2n = 6
e) 3, ponieważ n = 3
29. Niemetale odznaczają się:
a) bardzo małą elektroujemnością, Eu < 0,5
b) małą elektroujemnoscią, Eu < 1,8
c) elektroujemnością bliską zeru
d) dużą elektroujemnością, Eu > 1,8
e) bardzo dużą elektroujemnością, Eu > 5
30. Liczba orbitali dla podpowłoki p zawierającej maksymalnie 6 elektronów wynosi:
a) 36, bo 62 = 36
b) 12, bo 6 x 2 = 12
c) 6, bo 6 x 1 = 6
d) 3, bo 6 : 2 = 3
e) 1, bo 6 : 6 = 1
31. Według wzrastającej różnicy elektroujemności pomiędzy atomami w cząsteczce
wiązania chemiczne można uszeregować:
a) jonowe, atomowe, atomowe spolaryzowane
b) jonowe, atomowe spolaryzowane, atomowe
c) atomowe, jonowe, atomowe spolaryzowane
d) atomowe spolaryzowane, jonowe, atomowe
e) atomowe, atomowe spolaryzowane, jonowe
32. Energia wiązania Al-O i O-H w Al(OH)3 jest zbliżona. Jest to przyczyną:
a) kwasowości
b) zasadowości
c) amfoteryczności
d) polarności
e) alotropii
33. Maksymalna liczba elektronów dla powłoki N, o głównej liczbie kwantowej n = 4,
wynosi:
a) 64, bo (2n)2 = 64
b) 32, bo 2n2 = 32
c) 34, bo 2n2 + 2 = 34
d) 16, bo n2 = 16
e) 8, bo 2n = 8
34. Elektrony występujące w powłoce K (n = 1) są jednoznacznie opisane przez wartości
liczb kwantowych:
a) n = 1, l = 0, m = 0, s = -1/2 oraz n = 1, l = 0, m = 0, s = 1/2
b) tylko n = 1, l = 0, m = 0, s = -1/2
c) tylko n = 1, l = 0, m = 0, s = 1/2
d) tylko n = 1, l = 1, m = 0, s = -1/2
e) tylko n = 1, l = 1, m = 0, s = 1/2
35. Zgodnie z zakazem Pauliego wszystkie elektrony w atomie muszą:
a) różnić się wartością co najmniej jednej liczby kwantowej
b) różnić się wartościami co najmniej dwóch liczb kwantowych
c) różnić się wartościami wszystkich czterech liczb kwantowych
d) zajmować różne podpowłoki
e) zajmować różne orbitale
36. Energia wiązań rośnie w następującym porządku:
a) atomowe, jonowe, wodorowe
b) jonowe, wodorowe, van der Waalsa
c) atomowe, van der Waalsa, jonowe
d) wodorowe, van der Waalsa, atomowe
e) van der Waalsa, wodorowe, atomowe
37. Wraz ze wzrostem odległości międzycząsteczkowych oddziaływania
międzycząsteczkowe maleją, przy czym:
a) najpierw zanikają wiązania wodorowe
b) najpierw zanikają siły dyspersyjne
c) najpierw zanikają siły dyspersyjne
d) najpierw zanikają siły indukcyjne
e) wszystkie wiązania międzycząsteczkowe zanikają jednocześnie
38. Metale odznaczają się:
a) bardzo małą wartością elektroujemności Eu < 0,1
b) małą wartością elektroujemności Eu < 1,8
c) elektroujemnością bliską zeru
d) dużą wartością elektroujemności Eu > 1,8
e) bardzo dużą wartością elektroujemności Eu > 10
39. Które ze związków H2O, CaO, SiO2 charakteryzują się tym samym rodzajem wiązań:
a) H2O, CaO - atomowe
b) H2O, SiO2 - atomowe spolaryzowane
c) CaO, SiO2 - jonowe
d) H2O, SiO2, CaO - koordynacyjne
e) żadne
40. Wiązania wodorowe w stosunku do sił van der Waalsa są:
a) słabsze
b) silniejsze
c) o zbliżonej energii
d) słabsze lub silniejsze zależnie od rodzaju substancji
e) są to synonimy
41. Trzy liczby kwantowe: główna n, poboczna l i magnetyczna m opisują:
a) pełny stan energetyczny elektronu
b) stan energetyczny jądra atomowego
c) orbital elektronowy
d) zdolność atomu do tworzenia wiązań chemicznych
e) moment pędu elektronu
42. Wiązania wewnątrzcząsteczkowe (I rzędu) decydują o wytrzymałości mechanicznej:
a) materiałów nieorganicznych
b) polimerów
c) wszystkich materiałów budowlanych
d) nie decydują w żadnym przypadku - o wytrzymałości zawsze decydują
wiązania międzycząsteczkowe
e) nie ma związku między energią wiązań chemicznych a wytrzymałością
materiału
43. O wytrzymałości mechanicznej nieorganicznych substancji jednorodnych w
stanie stałym decydują:
a) wiązania I rzędu ponieważ są najmocniejsze
b) wiązania I rzędu ponieważ są najsłabsze
c) wiązania II rzędu ponieważ są najmocniejsze
d) wiązania II rzędu ponieważ są najsłabsze
e) nie ma związku między energią wiązań chemicznych a wytrzymałością
materiału
44. Największe siły kohezji (spójności wewnętrznej) występują w:
a) ciałach stałych
b) cieczach
c) cieczach przechłodzonych
d) gazach
e) stan skupienia nie wpływa na kohezję materiału
45. W nieorganicznych materiałach budowlanych wiązania międzycząsteczkowe (II
rzędu) są od wiązań wewnątrzcząsteczkowych (I rzędu):
a) słabsze lub mocniejsze i w zależności od tego decydują lub nie o
wytrzymałości mechanicznej
b) słabsze i dlatego decydują o wytrzymałości mechanicznej
c) słabsze i dlatego nie mają praktycznego znaczenia
d) mocniejsze i dlatego decydują o wytrzymałości mechanicznej
e) w materiałach nieorganicznych wiązania międzycząsteczkowe nie występują
46. Najmniejsze odległości międzycząsteczkowe występują w:
a) gazie
b) cieczy
c) cieczy przechłodzonej
d) ciele stałym
e) stan skupienia nie wpływa na odległości między cząsteczkami w materiale
47. W cieczach krystalicznych występuje struktura:
a) całkowicie uporządkowana
b) uporządkowana dalekiego zasięgu
c) uporządkowana bliskiego zasięgu
d) uporządkowana tylko w warstwie przypowierzchniowej
e) nieuporządkowana
48. Gaz doskonały to:
a) gaz w warunkach normalnych (T = 273 K, p = 0,1 MPa)
b) para powyżej temperatury wrzenia
c) gaz, którego nie można skroplić pod danym ciśnieniem
d) gaz o całkowicie nieuporządkowanej budowie wewnętrznej, w którym nie
występują oddziaływania międzycząsteczkowe, a zderzenia cząsteczek są
doskonale sprężyste
e) para nasycona
49. Między układem zamkniętym a otoczeniem zachodzi:
a) wymiana masy i energii
b) wymiana masy lub energii zależnie od temperatury
c) tylko wymiana masy
d) tylko wymiana energii
e) nie zachodzi wymiana masy ani energii
50. Energia swobodna układu definiowana jest następująco:
a) F = U - TS
b) H = U + pV
c) S = Q/T
d) G = U + TS
e) U = Q + W
51. Entropia substancji krystalicznych w temperaturze 0K (-273 C) przyjmuje wartość:
a) S = 0
b) S < 0
c) S > 0
d) S = nieskończoność
e) S = - nieskończoność
52. Entropia jest miarą:
a) całkowitej energii wewnętrznej układu
b) stopnia nieuporządkowania układu
c) liczności materii w układzie
d) intensywności wymiany energii między układem a otoczeniem
e) zdolności układu do wymiany masy z otoczeniem
53. Jeśli zmiana potencjału termodynamicznego delta G = 0, to:
a) entropia układu maleje
b) zachodzi reakcja samorzutna
c) nie mogą zachodzić reakcje samorzutne
d) całkowita energia układu wzrasta
e) układ znajduje się w stanie równowagi
54. W każdej przemianie nieodwracalnej wartość entropii układu i otoczenia:
a) wzrasta
b) maleje
c) dąży do zera
d) jest stała
e) dąży do nieskończoności
55. Reakcja izobaryczna zachodzi samorzutnie, jeśli spowodowana nią zmiana potencjału
termodynamicznego (D� G) jest:
a) > 0
b) < 0
c) > 0 lub < 0
d) = 0
e) zmiana potencjału termodynamicznego nie ma znaczenia dla samorzutności
procesu izobarycznego
56. Reakcja izochoryczna zachodzi samorzutnie, jeśli spowodowana nią zmiana energii
swobodnej (D�F) jest:
a) = 0
b) > 0 lub < 0
c) > 0
d) < 0
e) zmiana energii swobodnej nie ma znaczenia dla samorzutności procesu
izochorycznego
57. Ciepło przemiany izobarycznej odpowiada zmianie:
a) entalpii
b) potencjału termodynamicznego
c) energii wewnętrznej
d) energii potencjalnej
e) entropii
58. Entalpia układu definiowana jest wzorem
a) F = U + TS
b) F = U - TS
c) U = H - TS
d) H = U - pV
e) H = U + pV
59. Prawo Kirchhoffa stwierdza, że:
a) ciepło syntezy = ciepło rozkładu
b) ciepło sumaryczne procesu nie zależy od drogi
c) istnieje zależność miedzy ciepłem reakcji a temperaturą, w jakiej reakcja
przebiega
d) ciepło reakcji nie zależy od temperatury, w jakiej reakcja przebiega
e) ciepło syntezy jest różne od ciepła rozkładu
60. Prawo Lavoisier-Laplace'a mówi, że:
a) sumaryczne ciepło procesu nie zależy od drogi przejścia od stanu
początkowego do końcowego
b) sumaryczne ciepło procesu zależy od drogi przejścia od stanu początkowego
do końcowego
c) ciepło rozkładu < ciepło syntezy
d) ciepło rozkładu > ciepło syntezy
e) ciepło rozkładu = ciepło syntezy
61. Ogólna postać reguły faz Gibbsa: z = s - f - r + 2. Który z poniższych wzorów dotyczy
układu skondensowanego (bez fazy gazowej) i bez reakcji chemicznej:
a) z = s - f + 2
b) z = s - f + 1
c) z = s - f - 1
d) z = 3 - f
e) z = f - 3
62. Reguła faz Gibbsa umożliwia określenie:
a) liczby stopni swobody układu
b) temperatury, w jakiej w układzie następuje przemiana fazowa
c) ilości energii, która musi być dostarczona, aby w układzie nastąpiła przemiana
fazowa
d) temperatury niezbędnej do zainicjowania reakcji chemicznej
e) rodzaju faz występujących w układzie
63. Liczba stopni swobody układu: CaCO3 = CaO + CO2 wynosi:
a) z = 3
b) z = 2
c) z = 1
d) z = 0
e) z = 0 lub 1 zależnie od temperatury
64. Warunki trwałości układu wielofazowego określa:
a) prawo Hessa
b) reguła faz Gibbsa
c) reguła przekory
d) prawo Kirchhoffa
e) prawo Lavoisiera - Laplace'a
65. Objętość gazu w danych warunkach ciśnienia i temperatury zależy od:
a) liczby cząsteczek i rodzaju gazu
b) liczby cząsteczek i ich masy cząsteczkowej
c) liczby cząsteczek
d) liczby cząsteczek i rodzaju wiązań w cząsteczce
e) liczby cząsteczek, ich masy cząsteczkowej i rodzaju wiązań w cząsteczce
66. Punkt potrójny jest to:
a) punkt równowagi trzech faz (stałej, ciekłej i gazowej) układu
jednoskładnikowego
b) graniczny stopień mieszalności układu trójskładnikowego
c) końcowy moment miareczkowania
d) stan układu w którym liczba stopni swobody wynosi 3
e) stan układu trójskładnikowego, w którym nie zachodzi reakcja chemiczna
67. Punkt krytyczny jest to stan układu, w którym:
a) zanika różnica miedzy cieczą a gazem
b) liczba stopni swobody dąży do zera
c) liczba stopni swobody dąży do nieskończoności
d) następuje rozkład substancji pod danym ciśnieniem
e) następuje zmiana stanu równowagi
68. Wzór z = s - f + 2 określa:
a) szybkość dyfuzji wg prawa Ficka
b) prawo Avogadro
c) regułę faz Gibbsa
d) zakaz Pauliego
e) regułę Hunda
69. Zgodnie z regułą faz Gibbsa układ CaCO3 = CaO + CO2 jest układem:
a) jednoskładnikowym
b) dwuskładnikowym
c) trójskładnikowym
d) jednofazowym
e) dwufazowym
70. Dla wody w punkcie potrójnym liczba stopni swobody (z) wynosi:
a) z = nieskończoność
b) z = 3
c) z = 1
d) z = 0
e) pojęcie stopni swobody nie ma sensu w punkcie potrójnym
71. Reguła faz Gibbsa: z = s - f - r + 2. Jeśli z = 3 - f, to jest to układ:
a) bez występowania reakcji chemicznej
b) skondensowany
c) bez występowania reakcji chemicznej, skondensowany
d) bez występowania reakcji chemicznej, trójskładnikowy
e) bez występowania reakcji chemicznej, jednoskładnikowy
72. Zmniejszenie temperatury, w której przebiega egzotermiczna reakcja gaszenia wapna
CaO + H2O = Ca(OH)2 spowoduje:
a) zmniejszenie szybkości reakcji i przesuniecie stanu równowagi w kierunku
substratów
b) zwiększenie szybkości reakcji i przesuniecie stanu równowagi w kierunku
produktów
c) zmniejszenie szybkości reakcji i przesuniecie stanu równowagi w kierunku
produktów
d) zmniejszenie szybkości reakcji bez zmiany stanu równowagi
e) przesunięcie stanu równowagi w kierunku produktów bez zmiany szybkości
reakcji
73. Istota reguły przekory polega na tym, ze układ:
a) nie zależy od czynników zewnętrznych
b) ulega działaniu czynnika zewnętrznego
c) ulega działaniu czynnika zewnętrznego tylko w przypadku reakcji
egzotermicznych
d) ulega działaniu czynnika zewnętrznego tylko w przypadku reakcji
endotermicznych
e) dąży do zachowania stanu równowagi układu pomimo działania czynnika
zewnętrznego
x x
74. Wzrost temperatury reakcji CaSO4 2H2O + Q = CaSO4 1/2H2O + 3/2H2O
spowoduje (przy T = 200 C):
a) przyspieszenie procesu i wzrost wydajności reakcji
b) przyspieszenie procesu i zmniejszenie wydajności reakcji
c) tylko wzrost wydajności reakcji
d) tylko przyspieszenie procesu
e) nie spowoduje przyspieszenia procesu ani wzrostu wydajności reakcji
75. Dla reakcji A + B = C + D przebiegającej w fazie gazowej wzrost ciśnienia spowoduje
przesunięcie równowagi reakcji w kierunku:
a) produktów
b) substratów
c) produktów lub substratów zależnie od temperatury
d) produktów lub substratów zależnie od stężeń początkowych
e) nie spowoduje zmiany równowagi reakcji
76. Dla reakcji wypału wapienia wzrost ciśnienia spowoduje przesunięcie równowagi
reakcji w kierunku:
a) produktów
b) substratów
c) produktów lub substratów zależnie od temperatury
d) produktów lub substratów zależnie od stężeń początkowych
e) nie spowoduje zmiany równowagi reakcji
77. We wzorze określającym szybkość dyfuzji według prawa Ficka V = Dq(dc/dl), q
oznacza:
a) ilość ciepła wymienionego w tym procesie
b) powierzchnię przekroju, przez który odbywa się dyfuzja
c) stężenie substancji dyfundującej
d) ilość cząsteczek lub atomów dyfundujących przez daną powierzchnię w czasie
1 s
e) współczynnik dyfuzji
78. Stała równowagi reakcji w fazie gazowej może być wyrażona:
a) jako stosunek iloczynu stężeń do iloczynu ciśnień cząstkowych produktów lub
substratów
b) jako stosunek iloczynu ciśnień cząstkowych do iloczynu stężeń produktów lub
substratów
c) jako stosunek iloczynu ciśnień cząstkowych lub stężeń produktów i substratów
d) tylko w kategoriach ciśnień cząstkowych
e) tylko w kategoriach stężeń
79. Reguła przekory dotyczy:
a) tylko reakcji przebiegających w fazie gazowej
b) tylko układów zawierających fazę gazową
c) tylko reakcji odwracalnych
d) tylko reakcji nieodwracalnych
e) układów w stanie równowagi, na które działa czynnik zewnętrzny
80. Stała równowagi reakcji chemicznej CaCO3 = CaO + CO2 poprawnie określona jest
wzorem:
a) K = cCaO x cCaCO3
b) K = cCaO / cCaCO3
c) K = cCaO x cCO2
d) K = cCO2
e) K = cCaCO3
81. Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe:
a) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność gazów w cieczach maleje
b) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność wszystkich ciał stałych w cieczach
rośnie
c) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność gazów w cieczach rośnie
d) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność większości ciał stałych w cieczach
maleje
e) ze wzrostem temperatury rozpuszczalność większości ciał stałych w cieczach
rośnie
82. Rozpuszczalność Ca(OH)2 w wodzie rośnie wraz ze:
a) wzrostem temperatury
b) spadkiem temperatury
c) wzrostem lub spadkiem temperatury zależnie od ciśnienia
d) wzrostem lub spadkiem temperatury zależnie od postaci wodorotlenku
e) jest niezależna od temperatury
83. Rozpuszczalność gazów w cieczy wraz ze wzrostem temperatury:
a) początkowo rośnie, a następnie maleje
b) początkowo maleje, a następnie rośnie
c) maleje
d) rośnie
e) nie zmienia się
84. Ciśnienie krytyczne jest to:
a) wielkość fizyczna będąca rodzajem naprężenia
b) ciśnienie odpowiadające temperaturze wrzenia
c) najniższe ciśnienie, pod którym można skroplić gaz
d) ciśnienie, powyżej którego reakcja staje się nieodwracalna
e) maksymalne ciśnienie pary nasyconej nad daną cieczą
85. Zastosowanie katalizatora w reakcji chemicznej powoduje:
a) przesunięcie stanu równowagi w kierunku produktów
b) przesunięcie stanu równowagi w kierunku substratów
c) zmianę szybkości reakcji
d) zmianę szybkości i przesunięcie stanu równowagi w kierunku produktów
e) zmianę szybkości i przesunięcie stanu równowagi w kierunku substratów
86. Szybkość chwilowa reakcji chemicznej jest to:
a) pochodna stężenia jednego z reagentów względem czasu
b) stosunek stężenia produktów do stężenia substratów w nieskończenie krótkim
przedziale czasu
c) szybkość reakcji mierzona w czasie < 10-9 s
d) szybkość reakcji mierzona w momencie jej rozpoczęcia
e) różnica stężeń produktów i substratów w nieskończenie krótkim przedziale
czasu
87. Ze wzrostem temperatury wzrasta szybkość reakcji:
a) tylko jednofazowych
b) tylko wielofazowych
c) tylko egzotermicznych
d) tylko endotermicznych
e) wszystkich reakcji
88. Szybkość procesu w układzie wielofazowym zależy od:
a) szybkości przebiegającej reakcji chemicznej
b) szybkości transportu reagentów do i z miejsca reakcji
c) szybkości wolniejszego z dwóch wyżej wymienionych procesów
d) wyłącznie od stężeń substratów
e) wyłącznie od temperatury
89. Szybkość dyfuzji wg prawa Ficka określa wzór:
a) v = k(ca/cb)
b) v = (dc/dl)
c) v = D(dc/dl)
d) v = kD(dc/dl)
e) v = Dq(dc/dl)
90. Wzór V = Dq(dc/dl) określa:
a) szybkość dyfuzji wg prawa Ficka
b) szybkość reakcji chemicznej
c) szybkość reakcji w fazie ciekłej
d) szybkość przepływu laminarnego
e) szybkość przepływu burzliwego
91. Przy wzroście temperatury od -10 C do + 10 C szybkość reakcji wzrośnie:
a) około 2-krotnie
b) około 4-krotnie
c) około 8-krotnie
d) około 10-krotnie
e) około 20-krotnie
92. Czynnik hamujący przebieg reakcji chemicznej to:
a) inicjator
b) aktywator
c) inhibitor
d) promotor
e) pasywator
93. Obecność katalizatora w układzie reakcyjnym zmienia:
a) stan równowagi reakcji odwracalnych
b) szybkość oraz wydajność reakcji
c) stan równowagi wszystkich reakcji
d) tylko szybkość reakcji
e) tylko szybkość reakcji endotermicznych
94. Amfolity są to:
a) pierwiastki tworzące związki o charakterze kwaśnym lub zasadowym
b) związki chemiczne zawierające w cząsteczce zarówno grupy kwasowe, jak i
zasadowe
c) sole nie ulegające hydrolizie
d) sole ulegające hydrolizie
e) skały osadowe
95. Dobra przewodność elektryczna i cieplna metali wynika z:
a) oddziaływania rdzeni atomowych
b) obecności gazu elektronowego
c) idealnej (bez defektów) struktury krystalicznej
d) obecności defektów struktury
e) małej ilości elektronów w atomach
96. Szkło okienne to:
a) specjalna odmiana kryształu
b) ciecz przechłodzona
c) roztwór stały
d) ciało stałe
e) ciecz krystaliczna
97. Tlenkiem amfoterycznym jest:
a) CaO
b) Al2O3
c) SO3
d) CO2
e) Na2O
98. Minerał skałotwórczy ortoklaz o wzorze K2O x Al2O3 x 6SiO2 pod względem budowy
chemicznej jest:
a) glinokrzemianem potasu
b) krzemianem glinowo-potasowym
c) krzemianem potasowo-glinowym
d) glinianem krzemowo-potasowym
e) glinianem potasowo-krzemowym
99. Ciało w stanie szklistym jest to:
a) specjalna odmiana kryształu
b) przechłodzona ciecz
c) roztwór substancji krystalicznej
d) roztwór przesycony
e) ciekły kryształ
100. Zdolność pęcznienia minerałów ilastych jest wynikiem:
a) struktury krystalicznej
b) składu chemicznego
c) dużej powierzchni właściwej
d) specyficznych reakcji chemicznych
e) przemian fazowych
101. Minerał skałotwórczy dolomit jest to:
a) sól podwójna CaCO3 x SiO2
b) sól podwójna CaCO3 x MgCO3
c) odmiana kalcytu CaCO3
d) odmiana skalenia K2O x Al2O3 x 6SiO2
e) podwójny tlenek CaO x MgO
102. Cecha wspólna następujących minerałów skałotwórczych kalcyt, magnezyt,
dolomit to:
a) są to sole podwójne
b) są to węglany
c) są to tlenki
d) obecność atomu wapnia
e) obecność atomu magnezu
103. Poprawna nazwa CaSO3 to:
a) siarczek wapnia
b) siarczyn wapnia
c) siarczan wapnia
d) trójsiarczan wapnia
e) tiosiarczan wapnia
104. Stal to:
a) stop żelaza z węglem
b) węglik żelaza
c) alotropowa odmiana żelaza
d) żelazo wysokiej czystości
e) żelazo poddane odpowiedniej obróbce mechanicznej
105. Poprawna nazwa Fe2O3 to:
a) trójtlenek dwużelaza
b) tlenek żelazowy
c) tlenek żelazawy
d) tlenek dwużelaza
e) nie istnieje związek o takim wzorze
106. Krzemian glinu to:
a) nAl2O3 x pSiO2 x qH2O
b) MeAlO2 i Me2AlO3
c) pMeO x qAl2O3 x rSiO2 x nH2O
d) 3CaO x Al2O3
e) 4CaO x Al2O3 x Fe2O3
107. Krzemian wyspowy - oliwin (Mg,Fe)2SiO4 jest roztworem stałym, to znaczy:
a) stosunek Mg2+ : Fe2+ jest stały
b) jest nierozpuszczalny w wodzie
c) jest to jednorodna mieszanina w stanie stałym
d) jego skład i struktura nie zależy od temperatury
e) nie ulega żadnym reakcjom chemicznym
108. W roztworach stałych wzajemny molowy stosunek składników:
a) jest zawsze stały
b) może się zmieniać w dowolnych granicach
c) może się zmieniać w określonych granicach
d) zależy od temperatury
e) zależy od ciśnienia
109. Roztwór stały to:
a) roztwór o stałym stężeniu
b) każda mieszanina ciał stałych
c) jednorodna mieszanina ciał stałych
d) roztwór ciała stałego w cieczy
e) kryształ mieszany
110. Absorpcja to:
a) pochłanianie cząstek jednej fazy w całej objętości drugiej fazy
b) skupianie się cząstek jednej fazy w warstwie przypowierzchniowej drugiej
fazy
c) inna nazwa  efektu ściany
d) przyłączanie elektronów przez atomy
e) załamanie i rozproszenie fali elektromagnetycznej na siatce dyfrakcyjnej
111. Kwaśny węglan wapniowy ma wzór:
a) CaHCO3
b) Ca(HCO3)2
c) Ca2HCO3
d) CaHCO2
e) Ca(HCO2)2
112. Surowiec ceramiczny kaolinit to:
a) krzemian glinowy Al2O3 x 2SiO2 x 2H2O
b) metaglinian sodowy NaAlO2
c) metakrzemian sodowy Na2SiO3
d) węglan wapnia CaCO3
e) krzemian potasowy K2SiO3
113. Skalenie jako minerały skałotwórcze są to:
a) gliniany
b) krzemiany
c) glinokrzemiany
d) żelaziany
e) węglany
114. Al2O3 jest tlenkiem amfoterycznym ponieważ:
a) ulega hydrolizie
b) jest nierozpuszczalny w wodzie
c) związany z woda wykazuje cechy zarówno kwasowe jak i zasadowe
d) rozkłada się pod wpływem światła
e) ulega dysocjacji elektrolitycznej
115. Występowanie krzemionki SiO2 w odmianach o różnej budowie krystalicznej
to zjawisko:
a) alotropii
b) polimorfizmu
c) izomorfizmu
d) anizotropii
e) izotropii
116. Krzemiany mają struktury:
a) wyspowe
b) grupowe
c) warstwową
d) łańcuchową
e) wstęgowe
117. Podstawowym elementem budowy krystalicznej krzemianów jest:
a) SiO2
b) jon Si4+
c) jon (SiO4)4-
d) jon (SiO2)2+
e) jon (Si2O)6+
118. Komórka elementarna SiO2 - odmiana beta-kwarc (T < 575 C) wykazuje a = b
= c i alfa = beta = gamma różne od 90 stopni; jest to układ krystalograficzny:
a) trygonalny
b) tetragonalny
c) pentagonalny
d) heksagonalny
e) regularny
119. Komórka elementarna CaO wykazuje a = b = c i alfa = beta = gamma = 90
stopni; jest to układ krystalograficzny:
a) trygonalny
b) tetragonalny
c) heksagonalny
d) romboedryczny
e) regularny
120. Zastępowanie Al3+ Si4+ i Al3+ Mg2+ w sieci krystalicznej
glinokrzemianów to:
a) alotropia
b) diadochia izowalentna
c) diadochia heterowalentna
d) polimorfizm
e) anizotropia
121. Diadochia polega na:
a) wykazywaniu przez strukturę krystaliczną tych samych właściwości w różnych
kierunkach
b) występowaniu tego samego związku w odmiennych strukturach krystalicznych
c) zastępowaniu jonów, atomów lub cząsteczek w sieci krystalicznej przez inne o
podobnych wymiarach
d) przyłączaniu elektronów przez atomy
e) oddawaniu elektronów przez atomy
122. Wspólnym elementem różnych struktur krzemianów jest:
a) cząsteczka kwasu krzemowego Si(OH)4
b) cząsteczka krzemionki SiO2
c) czworościan krzemotlenowy (SiO4)4-
d) cząsteczka wody H2O
e) jon Si4+
123. Sieć krystaliczna gipsu CaSO4 x 2H2O to sieć o wiązaniu:
a) jonowym i międzycząsteczkowym
b) metalicznym i jonowym
c) atomowym i międzycząsteczkowym
d) atomowym
e) koordynacyjnym
124. Sieć krystaliczna CO2 jest siecią o wiązaniu:
a) jonowym
b) atomowym
c) metalicznym
d) koordynacyjnym
e) międzycząsteczkowym
125. Sieć krystaliczna diamentu jest siecią o wiązaniu:
a) atomowym
b) jonowym
c) koordynacyjnym
d) metalicznym
e) międzycząsteczkowym
126. Podstawowe elementy różnych struktur krzemianów:
a) wykazują ten sam sposób łączenia czworościanów (SiO4)4-
b) różnią się stosunkiem Si : O
c) mają stały stosunek Si : O
d) zawierają jony metakrzemianowe (SiO3)2-
e) zawierają jony Si4+
127. Krzemionka ma strukturę:
a) wyspową
b) przestrzenną
c) warstwową
d) łańcuchową
e) mieszaną
128. Różne postacie krystaliczne krzemionki są odmianami:
a) alotropowymi
b) izomorficznymi
c) polimorficznymi
d) izotaktycznymi
e) izotropowymi
129. Tworzenie przez różne substancje takich samych sieci krystalicznych to:
a) alotropia
b) polimorfizm
c) anizotropia
d) izotropia
e) izomorfizm
130. Sieć, w której występują wiązania różnych typów to sieć:
a) homodesmiczna
b) heterodesmiczna
c) polimorficzna
d) alotropowa
e) anizotropowa
131. Brak kierunkowości właściwości fizycznych (charakterystyczny dla cieczy)
jest to:
a) anizotropia
b) izotropia
c) alotropia
d) polimorfizm
e) izomorfizm
132. Zjawisko alotropii jest wynikiem:
a) zdefektowania struktury krystalicznej danego pierwiastka
b) tworzenia przez dany pierwiastek różnych typów sieci krystalicznych
c) występowania w sieci krystalicznej wiązań różnego typu
d) występowanie w sieci krystalicznej wiązań tylko jednego typu
e) występowania zjawiska diadochii
133. Zjawisko alotropii polega na:
a) tworzeniu przez ten sam związek chemiczny sieci krystalicznych różnego typu
b) występowaniu tego samego pierwiastka w różnych postaciach
c) kierunkowości cech fizycznych
d) braku kierunkowości cech fizycznych
e) rozkładzie substancji pod wpływem światła
134. Tlen występuje w postaci cząsteczek dwuatomowych O2 i trójatomowych O3
(ozon). Są to odmiany:
a) izomorficzne
b) polimorficzne
c) anizotropowe
d) izotropowe
e) alotropowe
135. Micela krzemionki to:
a) [(SiO2)m x n(SiO32-) x 2nH+]
b) [(SiO2)m x n(SiO32-) x (2n-k)H+] + zH+
c) [(SiO2) x n(SiO32-) x 2nH+] + zH+
d) [(SiO2) x n(SiO32-) x (2n-k)H+]
e) [(SiO2) x n(SiO32-) x (2n)H+]
136. W miceli krzemionki granulę stanowi:
a) (SiO2)m
b) (SiO2)m x nSiO32-
c) (SiO2)m x n(SiO32-) x (2n-k)H+
d) (SiO2)m x (2n-k)H+
e) [(SiO2)m x n(SiO32-) x (2n-k)H+] + zH+
137. Występowanie jednakowych właściwości fizycznych w różnych kierunkach
przestrzennych to:
a) alotropia
b) anizotropia
c) izotropia
d) polimorfizm
e) izomorfizm
138. Przestrzenne ukierunkowanie właściwości fizycznych substancji to:
a) alotropia
b) izotropia
c) anizotropia
d) tiksotropia
e) syndiotaktyczność
139. Anizotropia jest to:
a) występowanie tych samych substancji w różnych odmianach krystalicznych
b) wykazywanie przez ciało tych samych właściwości niezależnie od kierunku
c) wykazywanie przez ciało różnych właściwości zależnie od kierunku
d) peptyzacja pod wpływem czynników mechanicznych
e) występowanie substancji w różnych postaciach krystalicznych
140. NaCl w wodzie ulega:
a) elektroforezie
b) dysocjacji
c) hydrolizie
d) asocjacji
e) koagulacji
141. W cząsteczce wody H2O występują wiązania chemiczne:
a) atomowe
b) atomowe spolaryzowane
c) jonowe
d) wodorowe
e) kowalencyjne
142. Dysocjacja elektrolityczna wody przebiega według wzoru:
a) H2O = 2H + 1/2O2
b) H2O = H2 + O
c) H2O = H+ + OH-
d) H2O = 2H+ + O2-
e) H2O = H + OH
143. Dysocjacja elektrolityczna to:
a) reakcja jonów soli z cząsteczkami wody
b) zobojętnienie elektrolitu w roztworze
c) rozpad cząsteczek na jony pod wpływem rozpuszczalnika
d) rozpad cząsteczki na atomy pod wpływem prądu elektrycznego
e) przyłączenie cząsteczek rozpuszczalnika do cząsteczek elektrolitu
144. Anomalna rozszerzalność wody podczas zamarzania jest spowodowana:
a) dysocjacją elektrolityczną wody
b) dużym napięciem powierzchniowym
c) asocjacją cząsteczek
d) defektom powstającej sieci krystalicznej
e) brakowi defektów w powstającej sieci krystalicznej
145. Do zobojętnienia 1 dm3 HNO3 zużyto 1 dm3 KOH o stężeniu 0,01 mol/dm3,
zatem pH zobojętnianego kwasu wynosiło:
a) 1
b) 2
c) 7
d) 12
e) 14
146. Wykładnik jonów wodorowych definiuje się następująco:
a) pH = -log cH+
b) pH = log cH+
c) pH = - ln cH+
d) pH = ln cH+
e) pH = cH+ x cOH-
147. Do zobojętnienia 1 mola zasady sodowej należy zużyć kwasu siarkowego:
a) 0,25 mola
b) 0,5 mola
c) 1 mol
d) 2 mole
e) 2,5 mola
148. Dysocjacja elektrolityczna wody jest to:
a) reakcja odwracalna rozpadu cząsteczek wody na jony H+ i OH-
b) proces przeciwny do asocjacji
c) rozkład wody pod wpływem prądu elektrycznego
d) synonim hydrolizy
e) reakcja odwrotna do hydrolizy
149. Woda jest dobrym rozpuszczalnikiem dzięki:
a) budowie dipolowej
b) małemu stopniowi dysocjacji
c) asocjacji cząsteczek
d) obecności wiązań wodorowych
e) wysokiej temperaturze wrzenia
150. Iloczyn jonowy wody w temperaturze 20o C wynosi:
a) 10-16
b) 10-14
c) 10-7
d) 14
e) 7
151. Jeśli stężenie słabego elektrolitu maleje to jego stopień dysocjacji:
a) maleje
b) rośnie
c) najpierw maleje, potem rośnie
d) najpierw rośnie, potem maleje
e) pozostaje bez zmian
152. Wprowadzenie do roztworu soli trudnorozpuszczalnej AB innej soli o
wspólnym jonie (CB) spowoduje:
a) wytrącenie się osadu AB
b) wytrącenie się osadu AC
c) wytrącenie się osadu AB lub AC
d) wytrącenie się osadu CB
e) powstanie roztworu przesyconego
153. Ile wynosi stężenie molowe jonów wodorotlenowych, jeśli pH roztworu
wynosi 6:
a) 10-8
b) 10-7
c) 10-6
d) 8
e) 6
154. Twardość przemijająca wody wywołana jest obecnością:
a) siarczanów wapnia i magnezu
b) wodorowęglanów wapnia i magnezu
c) krzemianów wapnia i magnezu
d) azotanów wapnia i magnezu
e) chlorków wapnia i magnezu
155. Reakcja odwrotna do zobojętniania to:
a) hydratacja
b) hydroliza
c) dysocjacja
d) solwatacja
e) asocjacja
156. Reakcja: kwas = zasada + H+ to:
a) proces zobojętniania
b) hydroliza
c) definicja kwasu wg Broenstedta
d) hydratacja
e) sublimacja
157. Dipolowa budowa cząsteczek wody H2O jest przyczyną:
a) asocjacji
b) tiksotropii
c) koagulacji
d) alotropii
e) sublimacji
158. Do zobojętnienia 1 mola kwasu solnego należy użyć zasady wapniowej:
a) 0,25 mola
b) 0,5 mola
c) 1 mol
d) 2 mole
e) 2,5 mola
159. Wprowadzenie do roztworu przesyconego drobnych kryształków spowoduje:
a) rozpoczęcie krystalizacji
b) utrwalenie stanu przesycenia
c) spowolnienie krystalizacji
d) całkowite zablokowanie krystalizacji
e) nie powoduje zmian w roztworze
160. Do zobojętnienia 1 mola kwasu siarkowego należy użyć zasady potasowej:
a) 4 mole
b) 2 mole
c) 1 mol
d) 0,5 mola
e) 0,25 mola
161. Hydrolizie ulegają :
a) wszystkie sole
b) sole mocnych kwasów i mocnych zasad
c) sole z wyjątkiem soli mocnych kwasów i mocnych zasad
d) wszystkie substancje rozpuszczalne w wodzie
e) wszystkie tlenki
162. Wysoka temperatura wrzenia wody jest spowodowana:
a) asocjacją cząsteczek wody
b) dysocjacją elektrolityczną wody
c) dużym napięciem powierzchniowym
d) hydrolizą wody
e) małą masą molową
163. Stała dysocjacji wody jest to:
a) stała równowagi reakcji hydrolizy
b) stała równowagi reakcji rozpadu cząsteczek wody na jony wodorowe i
wodorotlenowe
c) stała równowagi między dysocjacją a asocjacją
d) inna nazwa stałej dielektrycznej wody
e) inna nazwa iloczynu jonowego wody
164. W roztworze zasadowym o pH = 12 (temp. 20 C), stężenie jonów
wodorotlenowych wynosi:
a) 10-12 mol/dm3
b) 10-2 mol/dm3
c) 2 mol/dm3
d) 102 mol/dm3
e) 1012 mol/dm3
165. Hydratacja jest to:
a) rozpad wody na jony
b) przyłączanie cząsteczek wody do jonów lub cząsteczek substancji
rozpuszczonej
c) odwrotność dysocjacji elektrolitycznej
d) synonim hydrolizy
e) reakcja odwrotna do zobojętniania
166. Anormalna rozszerzalność wody, wysoka temperatura wrzenia i dobra
zdolność rozpuszczania różnych substancji wynika z:
a) małego stopnia dysocjacji
b) zachodzenia reakcji hydrolizy
c) małej masy cząsteczkowej
d) dipolowego charakteru cząsteczki wody
e) cechy te nie mają wspólnej przyczyny
167. Jeśli stężenie jonów wodorotlenowych w roztworze wynosi 10{-5} mol/dm3,
to pH tego roztworu wynosi:
a) 10-9
b) 5
c) 7
d) 9
e) 109
168. Reakcję zobojętniania można zapisać:
a) H+ + OH- = H2O
b) H2 + 1/2O2 = H2O
c) 2H+ + O2- = H2O
d) H2 + O = H2O
e) H + OH = H2O
169. Hydroliza jest to reakcja odwrotna do reakcji:
a) elektrolizy
b) hydratacji
c) zobojętnienia
d) asocjacji
e) koagulacji
170. Jeśli pH roztworu wynosi 1, to stężenie jonów wodorowych w tym roztworze
wynosi:
a) 10-1 g/mol
b) 10-1 g/dm3
c) 10-1 mol/dm3
d) 10-1 mol/cm3
e) 10-1 g/cm3
171. Reakcją odwrotną do reakcji zobojętnienia jest reakcja:
a) dysocjacji elektrolitycznej
b) hydrolizy
c) peptyzacji
d) redukcji
e) asocjacji
172. W roztworze o pH = 10 (temp. 20 oC), stężenie jonów wodorotlenowych
wynosi:
a) 10-4 g/dm3
b) 10-4 g/mol
c) 10-4 mol/dm3
d) 10-4 mol/kg
e) 10-4%
173. Stałą dysocjacji elektrolitycznej wody definiuje się jako:
a) K = cH+ x I, gdzie I = iloczyn jonowy wody
b) K = cOH- x I, gdzie I = iloczyn jonowy wody
c) K = (cH+ x cOH-) / cH2O
d) K = cOH- x pH
e) K = I x pH gdzie I = iloczyn jonowy wody
174. Hydratacja jest to synonim:
a) hydrolizy
b) koagulacji
c) uwodnienia
d) zobojętnienia
e) peptyzacji
175. Przyłączenie cząsteczek wody jest to:
a) hydroliza
b) hydratacja
c) uwodnienie
d) zobojętnienie
e) koagulacja
176. Do zobojętnienia 2 moli zasady wapniowej należy użyć kwasu azotowego:
a) 0,5 mola
b) 1 mol
c) 2 mole
d) 4 mole
e) 8 moli
177. Kwaśny odczyn wody zarobowej (pH < 4):
a) przyśpiesza wiązanie zaczynu
b) utrudnia lub nawet uniemożliwia wiązanie zaczynu cementowego
c) nie ma wpływu na przebieg wiązania
d) pogarsza urabialność mieszanki betonowej
e) poprawia urabialność mieszanki betonowej
178. Gdyby cząsteczki wody nie tworzyły trwałych asocjatów, to temperatura
wrzenia wody byłaby:
a) niższa
b) nieznacznie wyższa
c) znacznie wyższa
d) taka sama
e) asocjacja nie ma związku z temperaturą wrzenia
179. Stężenie molowe roztworu jest to:
a) liczba moli substancji rozpuszczonej zawarta w 1 dm3 roztworu
b) liczba moli substancji rozpuszczonej przypadająca na 1 dm3 rozpuszczalnika
c) liczba moli substancji rozpuszczonej przypadająca na 1 mol rozpuszczalnika
d) liczba moli substancji rozpuszczonej zawarta w 1 kg roztworu
e) liczba moli substancji rozpuszczonej zawarta w 1000 cm3 roztworu
180. Która z poniższych substancji ulega hydrolizie w środowisku wodnym:
a) NaCl
b) Na2SiO3
c) Na2CO3
d) Na2SO4
e) NaNO3
181. Iloczyn jonowy wody definiuje się jako:
a) I = cH+ x cOH-
b) I = cH+ x pH
c) I = cOH- x pH
d) I = K x pH, gdzie K = stała dysocjacji
e) I = K x cH+ x cOH-
182. Stała dysocjacji wody ma bardzo małą wartość - ok. 1,8 x 10-16. Oznacza to, że:
a) woda dysocjuje na jony w dużym stopniu
b) woda dysocjuje na jony w minimalnym stopniu
c) równowaga między jonami wodorowymi i wodorotlenowymi w czystej
chemicznie wodzie nie jest trwała
d) szybkość dysocjacji wody jest minimalna
e) czysta chemicznie woda ma niską wartość pH
183. Woda nadaje się do celów budowlanych, jeśli w temperaturze 22o C stężenie
jonów wodorotlenowych jest:
a) < 10-10 mol/dm3
b) < 10-4 mol/dm3
c) > 10-12 mol/dm3
d) > 10-10 mol/dm3
e) < 4 mol/dm3
184. Napięcie powierzchniowe cieczy to:
a) praca potrzebna do powiększenia powierzchni cieczy związanej z
wyprowadzeniem cząsteczek cieczy z głębi na powierzchnię
b) różnica potencjałów elektrostatycznych między powierzchnią a wewnętrzną
warstwą roztworu elektrolitu
c) kąt między kroplą cieczy a powierzchnią zwilżanego ciała stałego
d) różnica przewodności elektrycznej różnych warstw cieczy
e) praca potrzebna do przekształcenia koloidu w roztwór właściwy
185. Jeśli stężenie jonów wodorotlenowych w wodzie zarobowej wynosi 10-11
mol/dm3, to:
a) woda ta nadaje się do celów budowlanych, ponieważ pH = 11
b) woda ta nadaje się do celów budowlanych, ponieważ pH = 3
c) woda ta nie nadaje się do celów budowlanych, ponieważ pH = 11
d) woda ta nie nadaje się do celów budowlanych, ponieważ pH = 3
e) na podstawie stężenia jonów wodorotlenowych nie można ocenić przydatności
wody do celów budowlanych
186. Dysocjacja elektrolityczna wraz ze wzrostem spolaryzowania wiązań w
związkach przebiega:
a) łatwiej
b) trudniej
c) łatwiej lub trudniej zależnie od rodzaju rozpuszczalnika
d) łatwiej lub trudniej zależnie od temperatury
e) nie zależy od spolaryzowania wiązań
187. Miarą twardości wody jest zawartość w niej soli:
a) Na i Ca
b) Na i Mg
c) Ca i Mg
d) Ca i Fe
e) Fe i Mg
188. Zjawisko tiksotropii to:
a) wzmocnienie żelu pod wpływem obciążeń mechanicznych
b) upłynnienie żelu pod wpływem sił ścinających
c) koagulacja zolu pod wpływem obciążeń mechanicznych
d) powierzchniowe wysychanie żelu
e) synonim elektroforezy
189. Zdolność koloidów do solwatacji jest charakterystyczna dla zoli:
a) liofobowych
b) liofilowych
c) dyspersyjnych
d) nieodwracalnych
e) solwatacja nie występuje w roztworach koloidów
190. Dodawanie elektrolitu do zolu spowoduje:
a) peptyzację
b) koagulację
c) hydrolizę
d) tiksotropię
e) reopeksję
191. Wielkość cząstek w układach koloidalnych wynosi:
a) < 0,1 nm
b) < 1 nm
c) od 1 nm do 1000 nm
d) > 100 nm
e) > 1000 nm
192. Przejście zolu w żel pod wpływem działania czynników mechanicznych to
zjawisko:
a) reopeksji
b) flokulacji
c) tiksotropii
d) peptyzacji
e) liofilizacji
193. Koloidy liofobowe:
a) ulegają solwatacji
b) ulegają dysocjacji
c) są nieodwracalne
d) są odwracalne
e) ulegają hydrolizie
194. Przeprowadzenie żelu w zol to:
a) koagulacja
b) peptyzacja
c) sedymentacja
d) asocjacja
e) elektroforeza
195. Zole hydrofobowe:
a) ulegają hydratacji
b) nie ulegają hydratacji
c) są odwracalne
d) ulegają peptyzacji
e) ulegają tiksotropii
196. Jeśli średnia wielkość cząstek fazy rozpraszanej w układzie niejednorodnym
wynosi 1,5 x 10-5 m, to jest to:
a) roztwór właściwy
b) koloid
c) układ o rozproszeniu makroskopowym
d) zawiesina
e) wielkość cząstek nie decyduje o rodzaju układu
197. Przejście zolu w żel jest to:
a) koagulacja
b) peptyzacja
c) dializa
d) solwatacja
e) elektroforeza
198. Układ drobnej zawiesiny cieczy w cieczy to:
a) piana
b) emulsja
c) mgła
d) aerozol
e) roztwór stały
199. Emulsja jest dwuskładnikowym układem zawiesiny:
a) cieczy w cieczy
b) cieczy w gazie
c) ciała stałego w ciele stałym
d) ciała stałego w cieczy
e) ciała stałego w gazie
200. Zole hydrofilowe:
a) ulegają hydratacji
b) nie ulegają hydratacji
c) ulegają peptyzacji
d) są nieodwracalne
e) są odwracalne
201. Przejście żelu w zol pod wpływem czynników mechanicznych określa się jako
zjawisko:
a) koagulacji
b) tiksotropii
c) peptyzacji
d) hydrolizy
e) dializy
202. Iloczyn rozpuszczalności substancji AB dysocjującej na jony A+ i B- jest
zdefiniowany wzorem:
a) L = -log cAB
b) L = -log (cA+ x cB-)
c) L = log cAB
d) L = cA+ x cB-
e) L = (cA+ x cB-) / cAB
203. Właściwości pucolanowe popiołu lotnego to zdolność do:
a) tworzenia zawiesiny w wodzie
b) reakcji z Ca(OH)2
c) uszczelniania betonu
d) równomiernego napowietrzania mieszanki betonowej
e) poprawy trwałości betonu
204. Ostatecznym, trwałym produktem hydratacji glinianu podczas wiązania
cementu jest:
a) 4CaO x Al2O3 x 13H2O
b) 3CaO x Al2O3 x 6H2O
c) Al2O3 x 13H2O
d) Al2O3 x 6H2O
e) Al(OH)3
205. Symbol S w chemii cementu oznacza:
a) siarkę
b) dwutlenek krzemu
c) trójtlenek siarki
d) dwutlenek siarki
e) siarczan sodowy
206. Podczas wiązania cementu przebiegają między innymi reakcje:
a) zobojętniania
b) utleniania i redukcji
c) elektrolizy
d) hydrolizy
e) dysocjacji elektrolitycznej
207. Modyfikatory polimerowe typu  post-mix
a) polimeryzują w mieszance betonowej równocześnie z wiązaniem spoiwa
cementowego
b) polimeryzują dopiero w stwardniałym betonie
c) są wprowadzane do mieszanki betonowej w postaci spolimeryzowanej
d) polikondensują w stwardniałym betonie pod wpływem CO2 z powietrza
e) polimeryzują tylko w obecności wody zarobowej
208. Beton polimerowo-cementowy typu  pre-mix powstaje w wyniku:
a) dodania do mieszanki betonowej polimerów niereaktywnych chemicznie
b) dodania do mieszanki betonowej polimerów reaktywnych chemicznie
c) impregnacji wgłębnej stwardniałego betonu odpowiednim polimerem
d) impregnacji powierzchniowej stwardniałego betonu odpowiednim polimerem
e) całkowitego zastąpienia cementu w mieszance spoiwem polimerowym
209. Domieszki upłynniające mieszankę betonową wykorzystują mechanizm:
a) smarny
b) asocjacyjny
c) hydrofilowy
d) solwatacyjny
e) elektrostatyczny
210. Domieszki napowietrzające mieszankę betonową powodują:
a) wzrost mrozoodporności i wytrzymałości betonu
b) wzrost mrozoodporności i szczelności betonu
c) wzrost mrozoodporności i odporności chemicznej betonu
d) wzrost mrozoodporności, ale spadek wytrzymałości betonu
e) spadek mrozoodporności, ale wzrost wytrzymałości betonu
211. Alit - minerał występujący w klinkierze cementu portlandzkiego ma wzór:
a) Ca3SiO5
b) C3S
c) 3CaO x SiO2
d) C2S
e) CaSO4
212. Powyżej 50% składu klinkieru cementu portlandzkiego stanowi:
a) 3CaO x SiO2
b) 2CaO x SiO2
c) C3A
d) C3S
e) C4AF
213. W składzie chemicznym cementu portlandzkiego w największej ilości
występuje:
a) CaO
b) SiO2
c) Al2O3
d) FeO
e) H2O
214. Najaktywniejszym (w sensie reakcji z wodą) składnikiem cementu
portlandzkiego jest:
a) krzemian trójwapniowy
b) krzemian dwuwapniowy
c) glinian trójwapniowy
d) żelazoglinian czterowapniowy
e) węglan wapniowy
215. W skład cementu portlandzkiego wchodzi:
a) krzemian dwuwapniowy
b) żelazian dwuwapniowy
c) glinian dwuwapniowy
d) żelazoglinian dwuwapniowy
e) żelazoglinian trójwapniowy
216. Minerał C3A - składnik cementu jest to:
a) węglik glinu
b) glinian trójwapniowy
c) węglan glinu
d) glinian trójwęglowy
e) trójglinian wapniowy
217. Reakcja C3S + 3H = C1,5SH1,5 + 1,5CH zachodzi podczas:
a) wypalania cementu
b) gaszenia wapna
c) wiązania cementu
d) wiązania gipsu
e) wiązania wapna
218. Zawarty w klinkierze cementu portlandzkiego wolny (nieprzereagowany) CaO
jest składnikiem:
a) pożądanym
b) niepożądanym
c) pożądanym lub niepożądanym zależnie od przeznaczenia cementu
d) nie ma znaczenie
e) w klinkierze nigdy nie występuje CaO
219. W zaczynie cementowym następuje:
a) rozpad cząsteczek wody
b) rozpad wodorotlenku wapniowego na wodę i tlenek wapnia
c) rozpad alitu i belitu pod wpływem wody, przy czym powstaje krzemian
wapniowy o niższej zawartości wapnia
d) rozpad gipsu na anhydryt i wodę
e) rozpad węglanu wapnia
220. Główny składnik cementu portlandzkiego to:
a) 3CaO x SiO2
b) 2CaO x SiO2
c) 3CaO x Al2O3
d) 4CaO x Al2O3 x Fe2O3
e) CaSO4 x 2H2O
221. Sól Candlota (etryngit) powstaje w wyniku:
a) reakcji alitu z gipsem i wodą
b) reakcji belitu z gipsem i wodą
c) reakcji glinianu trójwapniowego z gipsem i wodą
d) reakcji wodorotlenku wapnia z gipsem i wodą
e) reakcji gipsu z wodą
222. W składzie chemicznym cementu glinowego w największej ilości występuje:
a) CaO
b) Al2O3
c) SiO2
d) Fe2O3
e) Al2CO3
223. Do spoiw hydraulicznych zaliczamy:
a) wapno palone
b) wapno hydratyzowane
c) cement portlandzki
d) szkło wodne
e) spoiwa magnezjowe
224. Minerał C3S - składnik cementu jest to:
a) krzemian trójwapniowy
b) trójsiarczek węgla
c) siarczan wapnia
d) krzemian węgla
e) trójkrzemian wapnia
225. Klinkieryzacja to:
a) domielanie gipsu do klinkieru portlandzkiego
b) etap syntezy składników cementu przebiegający w fazie ciekłej
c) procesy zachodzące w piecu cementowym podczas chłodzenia produktów
d) mielenie surowców do produkcji klinkieru przed umieszczeniem ich w piecu
e) całość procesu produkcji klinkieru
226. Cement portlandzki powstaje w wyniku:
a) wypału wapieni
b) wspólnego wypału wapieni i gipsu
c) wspólnego wypału glin i gipsu
d) wspólnego wypału wapieni i glin
e) wspólnego wypału wapieni, glin i gipsu
227. Metoda sucha produkcji cementu portlandzkiego w stosunku do metody
mokrej:
a) jest mniej energochłonna, a otrzymany cement zawiera mniej alkaliów
b) jest mniej energochłonna, a otrzymany cement zawiera więcej alkaliów
c) jest bardziej energochłonna, a otrzymany cement zawiera mniej alkaliów
d) jest bardziej energochłonna, a otrzymany cement zawiera więcej alkaliów
e) jest mniej energochłonna i nie wpływa na zawartość alkaliów w otrzymanym
cemencie
228. Cement portlandzki należy do:
a) spoiw powietrznych, ponieważ twardnieje tylko na powietrzu
b) spoiw hydraulicznych, ponieważ twardnieje tylko pod wodą
c) spoiw hydraulicznych, ponieważ twardnieje zarówno pod wodą, jak i na
powietrzu
d) spoiw hydraulicznych, ponieważ po okresie wstępnego wiązania na powietrzu
może także twardnieć pod wodą
e) spoiw hydraulicznych, ponieważ szybkość jego wiązania zależy od ilości
dodanej wody
229. Mineralogiczne składniki stwardniałego zaczynu cementowego to między
innymi:
a) C3S, C2S, C3A, C4AF
b) CaO, SiO2, Al2O3, Fe2O3
c) C1,7SH1,7, C3AH6, CH, C3AS3H32
d) C, S, A, F
e) Ca3SiO5, Ca2SiO4, Ca3Al2O6, Ca4Al2Fe2O10
230. Portlandyt to:
a) naturalny kamień podobny do cementu, stosowany w budownictwie
b) stabilna postać produktu hydratacji glinianu trójwapniowego
c) krystaliczna postać wodorotlenku wapnia
d) krystaliczna postać węglanu wapnia
e) odmiana klinkieru portlandzkiego
231. Ze względu na rosnącą reaktywność wobec wody, minerały zawarte w
cemencie można uszeregować następująco (jeśli występują w mieszaninie):
a) C2S, C4AF, C3S, C3A
b) C3A, C3S, C4AF, C2S
c) C3S, C2S, C4AF, C3A
d) C4AF, C3S, C2S, C3A
e) C3A, C4AF, C2S, C3S
232. Fałszywe wiązanie cementu to:
a) rodzaj korozji siarczanowej
b) powstawanie soli Candlota
c) szybkie uwadnianie gipsu półwodnego
d) proces wiązania zachodzący w zaczynie cementu glinowego
e) bardzo opóz
nione wiązanie cementu
233. Moduł glinowy to:
a) moduł sprężystości stopów aluminiowych
b) zawartość gliny w surowcu do produkcji cementu portlandzkiego
c) stosunek zawartości Al2O3 do Fe2O3
d) stosunek zawartości Al2O3 do SiO2
e) stosunek szybkości wiązania cementu glinowego do zwykłego cementu
portlandzkiego
234. Do podstawowych składników cementu zaliczamy:
a) węglany wapniowe
b) siarczany wapniowe
c) krzemiany wapniowe
d) krzemiany żelazowe
e) glinokrzemiany potasowe
235. Moduł krzemianowy cementu to:
a) SiO2 / (SiO2 + Al2O3 + Fe2O3)
b) SiO2 / (Al2O3 + Fe2O3)
c) SiO2 / (SiO2 + CaO)
d) SiO2 / Al2O3
e) SiO2 / CaO
236. Przebiegający w zaczynie cementowym proces hydrolizy polega na:
a) rozpadzie cząsteczek wody
b) rozpadzie wodorotlenku wapnia na wodę i tlenek wapnia
c) rozpadzie alitu i belitu pod wpływem wody, przy czym powstaje krzemian
wapniowy o niższej zawartości wapnia
d) rozpadzie alitu i belitu pod wpływem wody, przy czym powstaje krzemian
wapniowy o wyższej zawartości wapnia
e) rozpadzie alitu z utworzeniem belitu
237. Wchodzący w skład klinkieru portlandzkiego braunmilleryt jest to:
a) glinian trójwapniowy
b) krzemian dwuwapniowy
c) żelazoglinian czterowapniowy
d) krzemian trójwapniowy
e) dwuwodny siarczan wapniowy
238. Powstawanie etryngitu (soli Candlota) w betonie:
a) jest korzystne w pierwszym okresie wiązania zaczynu - tworzy szkielet
struktury krystalicznej
b) jest niekorzystne w utwardzonym betonie -  bakcyl cementowy
c) jest zawsze niekorzystne
d) jest zawsze korzystne
e) nie ma znaczenia dla betonu
239. Hydrofilowy mechanizm upłynniania mieszanki betonowej przez domieszkę
polega na:
a) indukowaniu ładunków jednoimiennych
b) napowietrzaniu mieszanki
c) hydratacji składników cementu
d) hydrolizie składników cementu
e) zmniejszaniu napięcia powierzchniowego wody
240. Minerał - składnik cementu o symbolu C2S to:
a) dwusiarczek węgla
b) siarczan dwuwapniowy
c) krzemian dwuwapniowy
d) krzemian dwuwęglowy
e) dwusiarczan węgla
241. Minerałowi C4AF - składnikowi cementu odpowiada wzór chemiczny:
a) 4CaO x Fe2O3 x Al2O3
b) 4CaO x Fe2O3
c) 4CaO x 2SiO2
d) CaO x 4Al2O3 x Fe2O3
e) CaO x 4Al2O3 x 4Fe2O3
242. Występujący w zaczynach cementu portlandzkiego Ca(OH)2 tworzy się w
wyniku reakcji:
a) gipsu z wodą
b) hydrolizy węglanów
c) hydrolizy krzemianów
d) glinianu z alitem i belitem
e) gipsu z alitem i belitem
243. Powstający w początkowej fazie wiązania cementu etryngit spełnia następującą
rolę:
a) tworzy szkielet powstającej struktury krystalicznej
b) wiąże szkodliwe dla betonu zanieczyszczenia cementu
c) umożliwia twardnienie betonu w niskich temperaturach
d) ułatwia reakcje hydrolizy krzemianów
e) poprawia urabialność mieszanki betonowej
244. Wzrost odporności na korozję siarczanową betonu, w którym spoiwem jest
cement glinowy, wynika z:
a) dużej zawartości C3A
b) małej ilości Ca(OH)2 wydzielającego się w czasie hydratacji
c) braku gipsu
d) dużej zawartości C3S
e) szybkiego wiązania
245. Dodawanie jonów Ca2+ lub SO42- do zaczynu gipsowego (efekt wspólnego
jonu) powoduje:
a) zwiększenie rozpuszczalności CaSO4 x 2H2O, a zatem opóz
nienie wiązania
b) zmniejszenie rozpuszczalności CaSO4 x 2H2O, a zatem opóz
nienie wiązania
c) zmniejszenie rozpuszczalności CaSO4 x 2H2O, a zatem przyspieszenie
wiązania
d) zwiększenie rozpuszczalności CaSO4 x 2H2O, a zatem przyspieszenie wiązania
e) nie wpływa na rozpuszczalność CaSO4 x 2H2O
246. Wiązanie gipsu przebiega zgodnie z reakcja: 2CaSO4 x 1/2H2O + 3H2O =
2CaSO4 x 2H2O. Jest to:
a) hydroliza
b) hydratacja
c) dysocjacja
d) uwodnienie
e) zobojętnienie
247. Gips jastrychowy ( estrichgips ) to mieszanina:
a) CaSO4 x 1/2H2O i CaSO4
b) CaSO4 x 1/2H2O i CaO
c) CaSO4 i CaO
d) CaSO4 x 2H2O i CaO
e) CaSO4 i CaSO4 x 1/2H2O
248. Gaszenie wapna polega na reakcji:
a) CaSO4 x 1/2H2O + 3/2H2O = CaSO4 x 2H2O
b) CaO + H2O = Ca(OH)2
c) CaCO3 + H2O + CO2 = Ca(HCO3)2
d) CaSO4 + 2H2O = CaSO4 x 2H2O
e) CaO + CO2 = CaCO3
249. Wapno hydrauliczne zawdzięcza swoją zdolność do wiązania pod wodą:
a) wysokiej czystości zawartego w nim tlenku wapnia
b) obecności niektórych glinianów i krzemianów
c) obecności tlenku magnezowego
d) obecności domieszki cementu
e) obecności niedopalonego węglanu wapnia
250. Odmiany krystaliczne alfa i beta gipsu to odmiany:
a) alotropowe
b) heterodesmiczne
c) polimorficzne
d) izomorficzne
e) izotropowe
251. Wiązanie gipsu można opóz
nić przez dodanie:
a) substancji zmniejszającej rozpuszczalność CaSO4 x 1/2H2O
b) substancji zmniejszającej rozpuszczalność CaSO4 x 2H2O
c) dowolnego elektrolitu
d) soli nie ulegającej hydrolizie
e) soli nierozpuszczalnej w wodzie
252. Opóz
nienie wiązania gipsu budowlanego można uzyskać przez dodanie:
a) mleka
b) soli kuchennej
c) gliceryny
d) cukru
e) piasku
253. Zjawisko diadochii wykorzystuje się praktycznie podczas wiązania:
a) anhydrytu
b) gipsu
c) cementu
d) spoiw magnezjowych
e) estrichgipsu
254. Prowadzenie wypału wapienia w temperaturze powyżej 1300 C daje wapno:
a) łatwo gaszące się
b) trudno gaszące się
c) o dużej zawartości niedopału
d) o podwyższonej aktywności
e) hydrauliczne
255. Wapno hydratyzowane to wapno:
a) zgaszone nadmiarem wody
b) zgaszone ilością wody wyliczoną stechiometrycznie
c) zgaszone bardzo dużym nadmiarem wody
d) o właściwościach hydraulicznych
e) wapno suchogaszone
256. Wypał wapna polega na reakcji:
a) Ca(OH)2 + CO2 = CaCO3 + H2O
b) CaO + H2O = Ca(OH)2
c) CaCO3 = CaO + CO2
d) CaCO3 = CaO + CO + 1/2O2
e) CaCO3 + CO2 + H2O = Ca(HCO3)2
257. Gips budowlany stanowi związek chemiczny o wzorze:
a) CaSO4
b) CaSO4 x CaO
c) CaSO4 x 1/2H2O
d) CaSO4 x H2O
e) CaSO4 x 2H2O
258. W czasie wiązania gipsu zachodzi:
a) pęcznienie
b) wysychanie
c) rozpuszczanie i krystalizacja
d) sublimacja
e) hydroliza
259. Wapno hydratyzowane to inaczej:
a) wapno hydrauliczne
b) wapno suchogaszone
c) ciasto wapienne
d) mleko wapienne
e) zaprawa wapienna
260. Przemysłowo otrzymywany gips składa się:
a) wyłącznie z odmiany alfa
b) wyłącznie z odmiany beta
c) jest mieszaniną odmian alfa i beta
d) oprócz odmian alfa i beta zawiera 5%CaO
e) oprócz odmian alfa i beta zawiera 5%CaSO4
261. Reakcja wypału wapienia staje się praktycznie nieodwracalna w temperaturze:
a) 0 oC
b) 150-170 oC
c) 362 oC
d) 898 oC
e) > 1350 oC
262. Anhydryt II i gips różnią się:
a) tylko składem chemicznym
b) tylko budową krystaliczną
c) składem chemicznym i budową krystaliczną
d) składem chemicznym, budową krystaliczną i stanem skupienia
e) są to synonimy
263. Możliwość wiązania gipsu budowlanego wynika z:
a) różnicy rozpuszczalności CaSO4 x 1/2H2O i CaSO4 x 2H2O
b) różnicy gęstości CaSO4 x 1/2H2O i CaSO4 x 2H2O
c) dużej aktywności chemicznej CaSO4 x 1/2H2O
d) dużej aktywności chemicznej CaSO4 x 2H2O
e) nietrwałości CaSO4 x 1/2H2O
264. Szkło wodne jako spoiwo jest:
a) kwasoodporne ale nieodporne na działanie wody
b) wodoodporne ale nieodporne na działanie kwasów
c) kwaso- i wodoodporne
d) kwaso- lub wodoodporne, zależnie od temperatury
e) nieodporne na działanie kwasów i wody
265. Rozpuszczalność siarczanów wapnia w wodzie rośnie w kolejności:
a) alfa-CaSO4 x 1/2H2O, beta-CaSO4 x 1/2H2O, CaSO4 x 2H2O
b) beta-CaSO4 x 1/2H2O, alfa-CaSO4 x 1/2H2O, CaSO4 x 2H2O
c) CaSO4 x 2H2O, alfa-CaSO4 x 1/2H2O, beta-CaSO4 x 1/2H2O
d) CaSO4 x 2H2O, beta-CaSO4 x 1/2H2O, alfa-CaSO4 x 1/2H2O
e) wszystkie siarczany wapnia mają taką samą rozpuszczalność w wodzie
266. Który związek chemiczny uniemożliwia koagulację kwasu krzemowego
podczas procesu wiązania szkła wodnego:
a) Na2SiF6
b) NaOH
c) Na2SiO3
d) H2SiO3
e) CO2
267. Jaką rolę spełnia fluorokrzemian sodowy Na2SiF6 w procesie koagulacji kwasu
krzemowego:
a) opóz
nia proces koagulacji
b) przyspiesza proces koagulacji
c) opóz
nia lub przyspiesza proces koagulacji w zależności od stężenia
d) opóz
nia lub przyspiesza proces koagulacji w zależności od temperatury
e) nie wpływa na szybkość procesu koagulacji
268. Mieszanina ok. 70% wapienia i ok. 30% gliny wypalana do spieku daje w
rezultacie:
a) cement glinowy
b) cement portlandzki
c) cement romański
d) wapno hydratyzowane
e) cement Sorela
269. Spoiwa wapienne, magnezjowe, krzemianowe i gipsowe należą do spoiw:
a) hydraulicznych
b) powietrznych
c) wiążących w podwyższonych temperaturach
d) organicznych
e) nieorganicznych
270. Rozpuszczalność gipsu półwodnego w wodzie wraz ze wzrostem temperatury:
a) rośnie
b) maleje
c) początkowo rośnie, potem maleje
d) początkowo maleje, potem rośnie
e) nie zmienia się
271. Podczas wiązania zaprawy wapiennej zachodzi reakcja:
a) CaCO3 = CaO + CO2
b) CaO + H2O = Ca(OH)2
c) Ca(OH)2 + CO2 = CaCO3 + H2O
d) CaCO3 + H2O + CO2 = Ca(HCO3)2
e) CaCO3 + 2HCl = CaCl2 + H2O + CO2
272. Dodanie zarodków krystalizacji do zaczynu gipsowego:
a) przyśpiesza wiązanie
b) opóz
nia wiązanie
c) przyśpiesza lub opóz
nia wiązanie w zależności od stężenia
d) przyśpiesza lub opóz
nia wiązanie w zależności od temperatury
e) nie wpływa na przebieg wiązania
273. Rola dwutlenku węgla w procesie wiązania szkła wodnego polega na:
a) związaniu kwasu krzemowego, aby mogła nastąpić hydroliza krzemianu
b) zobojętnieniu środowiska, aby umożliwić koagulację kwasu krzemowego
c) stabilizacji kwasu krzemowego w postaci zolu
d) reakcji z krzemianem, aby zapobiec koagulacji
e) zobojętnieniu środowiska, aby zapobiec koagulacji
274. Zawarty w estrichgipsie CaO spełnia rolę aktywatora w reakcji hydratacji
CaSO4(II). Jest on potrzebny, ponieważ CaSO4(II):
a) łatwo dysocjuje na jony
b) ulega hydrolizie
c) jest praktycznie nierozpuszczalny w wodzie
d) ma wysoką temperaturę topnienia
e) ulega rozkładowi termicznemu
275. Zawarta w estrichgipsie domieszka CaO pochodzi z:
a) domieszania wapna palonego
b) domieszania wapna gaszonego
c) termicznego rozkładu Ca(OH)2
d) termicznego rozkładu CaSO4
e) termicznego rozkładu CaCO3
276. Proces wiązania spoiwa gipsowego polega na:
a) hydrolizie gipsu półwodnego
b) krystalizacji gipsu półwodnego
c) wiązaniu CO2 z powietrza przez gips półwodny
d) hydratacji gipsu półwodnego
e) dehydratacji gipsu dwuwodnego
277. Wapień jest:
a) spoiwem wapiennym
b) surowcem do produkcji spoiwa wapiennego
c) półproduktem, który staje się spoiwem po  zgaszeniu
d) produktem gaszenia wapna
e) produktem wietrzenia skały wapiennej
278. Gips modelarski to odmiana następującego z materiałów:
a) CaSO4 x 2H2O
b) CaSO4 x 1/2H2O
c) CaSO4
d) CaSO4 + CaO
e) CaSO4 + CaCO3
279. Hydratacja (gaszenie) wapna jest reakcją:
a) endoenergetyczną, to znaczy wymaga dostarczania energii
b) endoenergetyczną, to znaczy przebiega z wydzieleniem energii
c) egzoenergetyczną, to znaczy przebiega z wydzieleniem energii
d) egzoenergetyczną, to znaczy wymaga dostarczania energii
e) nie jest ani reakacją endo- ani egzoenergetyczną
280. Pod względem chemicznym szkło wodne to mieszanina:
a) krzemionki i sody
b) tlenku sodu i dwutlenku krzemu
c) krzemianów sodowych lub potasowych
d) sody i węgla
e) krzemianów wapniowych
281. Wspólną cechą następujących materiałów budowlanych: wapno palone, gips,
spoiwo magnezjowe, spoiwo krzemianowe jest:
a) obecność jonów wapnia
b) przynależność do spoiw hydraulicznych
c) przynależność do spoiw powietrznych
d) obecność krzemianów
e) obecność węglanów
282. Gips dodaje się do klinkieru cementu portlandzkiego w celu:
a) poprawy właściwości wytrzymałościowych
b) poprawy urabialności
c) poprawy mrozoodporności
d) przyspieszenia wiązania
e) opóz
nienia wiązania
283. Podstawowym składnikiem skały wapiennej jest:
a) CaCO3
b) CaO
c) Ca(OH)2
d) Ca(HCO3)2
e) CaCO3 i Ca(OH)2
284. Podgrzanie ciasta wapiennego powoduje:
a) wzrost rozpuszczalności Ca(OH)2
b) zmniejszenie rozpuszczalności Ca(OH)2
c) wzrost lub zmniejszenie rozpuszczalności Ca(OH)2 zależnie od stężenia
d) wzrost lub zmniejszenie rozpuszczalności Ca(OH)2 zależnie od ciśnienia
e) nie wpłynie na rozpuszczalność Ca(OH)2
285. A
ańcuchy polikrzemianowe występujące w tworzywach krzemianowych to:
a) - Si - Si - Si -
b) - Si - O - Si -
c) - Si - O - O - Si -
d) - Si - O - O - O - Si -
e) - Si - Si - O - Si - Si -
286. W wyniku reakcji polikondensacji otrzymuje się:
a) polietylen
b) polioctan winylu
c) żywice fenolowo-formaldehydowe
d) polichlorek winylu
e) żywice poliestrowe
287. Polichlorek winylu, polietylen, polistyren, polimetakrylan metylu otrzymuje się
przez:
a) polimeryzację
b) polikondensację
c) poliadycję
d) modyfikację polimerów naturalnych
e) częściową dekompozycję polimerów naturalnych
288. Wydzielanie się małocząsteczkowego produktu ubocznego jest
charakterystyczne dla reakcji:
a) polimeryzacji
b) polikondensacji
c) poliaddycji
d) polimeryzacji i polikondensacji
e) poliaddycji i polikondensacji
289. Silikony wyróżniają się spośród innych polimerów zawartością następujących
atomów w podstawowym łańcuchu:
a) Si i O
b) C i O
c) Si i N
d) C i N
e) Si i C
290. Tworzywa sztuczne utwardzalne mają strukturę wewnętrzną:
a) liniową
b) płaską
c) nieusieciowaną
d) usieciowaną
e) struktura wewnętrzna nie jest tu wyróżnikiem
291. W wyniku reakcji polimeryzacji otrzymuje się:
a) poliestry
b) polichlorek winylu
c) żywice epoksydowe
d) żywice silikonowe
e) polioctan winylu
292. Najmniejszy, powtarzalny fragment polimeru to:
a) monomer
b) oligomer
c) mer
d) kompleks
e) pre-polimer
293. Polimery: fenolowo-formaldehydowe, poliestrowe, silikonowe otrzymuje się
przez:
a) polimeryzację
b) polikondensację
c) modyfikację polimerów naturalnych
d) częściową dekompozycję polimerów naturalnych
e) poliaddycję
294. Polimery termoplastyczne mają strukturę wewnętrzną:
a) liniową
b) nieusieciowaną
c) usieciowaną
d) silnie usieciowaną
e) struktura wewnętrzna nie jest tu wyróżnikiem
295. Dla polikrzemianów charakterystyczne jest występowanie wiązań:
a) Si=N
b) Si-O
c) Si-C
d) Si-Si
e) Si-Cl
296. Orientacja przestrzenna rozmieszczenia podstawników dla łańcucha polimeru
jest przypadkowa w przypadku:
a) polimeru ataktycznego
b) polimeru izotaktycznego
c) polimeru syndiotaktycznego
d) w żadnym z powyższych przypadków
e) w każdym z powyższych przypadków
297. Temperatura zeszklenia jest parametrem charakterystycznym dla polimeru i
dotyczy przejścia:
a) ze stanu wysokoelastycznego w lepko-płynny
b) ze stanu lepko-płynnego w stan szklisty
c) ze stanu lepko-płynnego w stan wysokoelastyczny
d) ze stanu szklistego w lepko-płynny
e) ze stanu szklistego w stan wysokoelastyczny
298. Do polimerów pochodzenia naturalnego należą m.in.:
a) żywice epoksydowe, bitumy, drewno
b) żywice poliestrowe, bitumy, drewno
c) kauczuk, bitumy, drewno
d) polichlorek winylu, bitumy, drewno
e) polichlorek winylu, kauczuk, drewno
299. Proces karbonatyzacji betonu z punktu widzenia zbrojenia jest:
a) korzystny, gdyż polepsza przyczepność betonu do stali
b) korzystny, gdyż przyspiesza powstawanie warstwy pasywnej na stali
c) niekorzystny, gdyż przez obniżenie pH umożliwia korozję stali zbrojeniowej
d) niekorzystny, gdyż zmniejsza wytrzymałość mechaniczną otaczającego betonu
e) nie ma znaczenia dla trwałości prętów zbrojeniowych
300. W wyniku reakcji reaktywnego kruszywa krzemianowego z alkaliami
powstaje:
a) krystaliczny glinokrzemian, utrudniający hydrolizę składników cementu i jego
wiązanie
b) krzemian sodowy lub potasowy, łatwo chłonący wodę, pęczniejący i
 wyciekający z betonu
c) bezpostaciowa (amorficzna) odmiana kwarcu o obniżonej wytrzymałości
d) wolna krzemionka przyspieszająca karbonatyzację betonu i korozję zbrojenia
e) wodorotlenek krzemu powodujący korozję betonu
301. Reakcja alkaliczna kruszywa ze składnikami cementu jest:
a) szkodliwa
b) pożądana
c) szkodliwa lub pożądana zależnie od rodzaju kruszywa
d) szkodliwa lub pożądana zależnie od rodzaju cementu
e) bez wpływu na właściwości betonu
302. Układ, w którym korozji ulega gwóz
dz
wbity w ścianę, jest przykładem:
a) ogniwa stykowego
b) ogniwa stężeniowego
c) ogniwa naprężeniowego
d) układu, w którym zachodzi elektroliza
e) układu, w którym następuje korozja chemiczna
303. Wody miękkie jako środowisko są dla betonu:
a) korzystne, bo nie zawierają szkodliwych soli
b) korzystne, bo poprawiają trwałość betonu
c) niekorzystne, bo są dobrym rozpuszczalnikiem niektórych składników betonu
d) niekorzystne, bo działają korodująco na stal zbrojeniową
e) bez znaczenia dla trwałości betonu
304. Nadmierna zawartość siarczanów w wodzie zarobowej jest niekorzystna, gdyż:
a) może utrudnić lub nawet uniemożliwić wiązanie zaczynu cementowego
b) może spowodować korozję zbrojenia w powstałym żelbecie
c) może spowodować korozję powstającego betonu na skutek tworzenia się
 bakcyla cementowego
d) pogarsza urabialność mieszanki betonowej
e) pogarsza odporność betonu na udar cieplny
305. Tworzenie się w betonie kwaśnego węglanu wapnia Ca(HCO3)2 jest:
a) niekorzystne, gdyż jest on łatwo rozpuszczalny w wodzie
b) niekorzystne, gdyż jest on agresywny w stosunku do betonu
c) niekorzystne, gdyż przyspiesza on korozję wewnętrzną w betonie
d) korzystne, gdyż stanowi on czynnik polepszający wytrzymałość
e) korzystne, gdyż stanowi on czynnik polepszający mrozoodporność
306. Anodą w ogniwie galwanicznym jest metal:
a) o potencjale elektrochemicznym bardziej zbliżonym do zera
b) o bardziej ujemnym potencjale elektrochemicznym
c) o niższej wartościowości
d) o większej liczbie elektronów na ostatniej powłoce
e) o mniejszej liczbie elektronów na ostatniej powłoce
307. Przyczyną korozji stali zbrojeniowej w żelbecie może być:
a) proces pasywacji stali
b) karbonatyzacja betonu
c)  efekt ściany
d) alkaliczność betonu
e) działanie jonów chlorkowych
308. Podczas wykonywania żelbetu obecność chlorków w mieszance betonowej jest
niedopuszczalna, ponieważ:
a) chlorki opóz
niają wiązanie zaczynu cementowego
b) w obecności chlorków beton może twardnieć tylko w wysokiej temperaturze
c) chlorki powodują korozję stali zbrojeniowej
d) chlorki pogarszają urabialność mieszanki
e) chlorki powodują korozję kwasową betonu
309. Zapobiegać korozji wewnętrznej betonu można przez stosowanie cementów:
a) o niskiej zawartości alkaliów
b) wysokoalkalicznych
c) o podwyższonej siarczanoodporności
d) szybkowiążących
e) wysokich klas
310. W procesie korozji elektrochemicznej metalu na anodzie zachodzi proces:
a) redukcji tlenu
b) redukcji wodoru
c) utleniania metalu
d) redukcji metalu
e) utleniania wodoru
311. Korozja kwasowa betonu przebiega według schematu:
a) Ca(OH)2 + 2Na+ = Ca2+ + 2NaOH
b) Ca(OH)2 + H2O = Ca2+ + 2OH- + H2O
c) Ca(OH)2 + 2H+ = Ca2+ + 2H2O
d) Ca(OH)2 + SO42- = CaSO4 + 2OH-
e) Ca(OH)2 + H+= Ca2+ + OH- + H2O
312. Korozję chemiczną betonu może spowodować działanie:
a) mrozu
b) wiatru
c) kwaśnych deszczów
d) gazów spalinowych
e) wody morskiej
313. Obecność w składzie kruszywa krzemionki amorficznej jest:
a) korzystna, gdyż zwiększa przyczepność zaczynu cementowego do kruszywa
b) korzystna, gdyż zwiększa wytrzymałość betonu
c) niekorzystna, gdyż powoduje przyspieszoną karbonatyzację betonu
d) niekorzystna, gdyż może być przyczyną korozji wewnętrznej na skutek
alkalicznej reakcji kruszywa
e) bez znaczenia dla trwałości betonu
314. Wprowadzenie do żelbetu wolnych chlorków (np. ze środkami odladzającymi)
jest dla zbrojenia:
a) korzystne, ponieważ powstaje warstwa pasywna Ca(FeCl4)2
b) niekorzystne, ponieważ chlorki powodują korozję wżerową zbrojenia
c) korzystne, ponieważ zwiększa przyczepność stali zbrojeniowej do betonu
d) niekorzystne, ponieważ przyśpiesza karbonatyzację betonu
e) bez znaczenia
315. Korozja magnezowa betonu jest spowodowana powstaniem:
a) dolomitu, czyli węglanu wapniowo-magnezowego
b) rozpuszczalnych soli magnezu
c) wodorotlenku magnezu
d) nierozpuszczalnych soli magnezu
e) tlenku magnezu
316. Podczas korozji blachy ocynkowanej na anodzie zachodzi reakcja:
a) Zn = Zn2+ + 2e-
b) 2H+ + 2e- = H2
c) Fe = Fe2+ + 2e-
d) H+ + OH- = H2O
e) 4OH- = 2H2O + 2O2-
317. W wyniku karbonatyzacji betonu może nastąpić spękanie żelbetu
spowodowane:
a) pęcznieniem ziaren kruszywa
b) korozją wewnętrzną betonu
c) korozją zbrojenia
d) powstaniem soli Candlota
e) utlenieniem betonu
318. Produktem korozji siarczanowej jest:
a) sól Candlota
b) bakcyl cementowy
c) etryngit
d) 3CaO x Al2O3 x 3CaSO4 x 31H2O
e) Ca6Al2H62S4O49