9.ZASADY PROJEKTOWANIA PASÓW DZIELĄCYCH W ULICACH

Środkowy pas dzielący projektuje się w celu rozdzielenia jezdni przeznaczonych dla przeciwnych kierunków ruchu.

Boczny pas dzielący, projektuje się w celu oddzielenia jezdni od ścieżek rowerowych, chodników, dróg zbiorczych, ciągów pieszo-jezdnych, zatok autobusowych, parkingów itp.

Pas dzielący może posłużyć do umieszczenia w nim urządzeń bezpieczeństwa ruchu, podpór obiektów mostowych, urządzeń poziemnych, odwodnienia itp.

Szerokość pasa dzielącego nie jest określona, ustala się ją w zależności od jego przeznaczenia.

Zalecane szerokości pasa dzielącego:

• 5,0m – wraz z opaskami, jeżeli jest to środkowy pas dzielący

• 3,0m – gdy boczny pas dzielący oddziela dwie jezdni

• 1,50m – gdy jest to boczny pas dzielący w innych przypadkach

Podane szerokości można zmniejszyć, ale muszą one zapewnić umieszczenie w pasie niezbędnych urządzeń takich jak: bariery, słupy znaków drogowych, słupy latarń itp.

Na ulicach dwujezdniowych w obrębie skrzyżowania, szerokość środkowego pasa dzielącego powinna umożliwić w nim umieszczenie dodatkowych pasów dla relacji skrętu w lewo.

Pochylenie poprzeczne środkowego pasa dzielącego powinno być skierowane do osi drogi i zaleca się aby nie było większe niż 10%.

Obramowanie pasa dzielącego krawężnikami zaleca się projektować:

• na odcinkach dróg zlokalizowanych na terenie zabudowy

• w obrębie skrzyżowań i węzłów

• jeżeli szerokość pasa dzielącego mniejsza niż 2,0m

• gdy uzyskuje się lepsze warunki odwodnienia.

Na przejściach dla pieszych i przejazdach dla rowerzystów krawężnik w pasie dzielącym powinien być obniżony do poziomu jezdni.