TESTY FUNKCJONALNE

KRĘGOSŁUP

TEST OTTA

CEL: badanie ruchomości kręgosłupa piersiowego

METODYKA: pacjent stoi , znajdujemy wyrostek kolczysty kręgu TH1 (wyrostek kolczysty C8 to najbardziej wystający na karku element kostny), odmierzamy metrem ok.30cm (do kręgu TH12) i zaznaczamy długopisem, następnie pacjent wykonuje głęboki skłon w przód, w takiej pozycji powtórnie odmierzamy odległość od TH1 do TH12, różnica powinna wynosić 2-3 cm

TEST SCHOBERA

CEL: badanie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego

METODYKA: pacjent stoi, odnajdujemy wyrostki kolczyste kręgów L1 i L5 i mierzymy odległość między nimi (L1 – 10cm nad linią łączącą kolce biodrowe tylne górne, L5- 5cm pod linią łączącą kolce biodrowe tylne górne), pacjent wykonuje głęboki skłon do przodu, ponownie mierzymy odległość między L1 i L5, różnica powinna wynosić 7 cm

TEST PALCE-PODŁOGA (P-P)

CEL: badanie ruchomości całego kręgosłupa

METODYKA: pacjent stoi, przy wyprostowanych stawach kolanowych wykonuje głęboki skłon do przodu, starając się wyprostowanymi kkg dosięgnąć jak najbliżej stóp. Odległość między końcami palców a podłogą stanowi wynik badania. Znaczna odległość między palcami a podłogą może zależeć od ruchomości kr.L i st. Biodrowych oraz skrócenia mm. Kulszowo-goleniowych.

KKG

TEST DEGI (ścienny)

CEL: badanie przykurczu st. barkowego

METODYKA: pacjent w pozycji stojącej lub siedzącej, plecy przy ścianie, badany wykonuje wznos ramion w górę, jeśli nie jest w stanie dotknąć ściany, to kąt zawarty między KKG a ścianą określa stopień przykurczu

TEST ŚCIĄGANIA ŁOPATEK

CEL: orientacyjna ocena ruchomości w stawach zespoły ramienno-barkowego

METODYKA: I wariant – badany w pozycji siedzącej z rękami stroną grzbietową podpartymi w okolicach talii, z pw. poleca się wykonanie max ściągnięcia łopatek, przez odchylenie łokci do tyłu, II wariant – pw. Jw. Z rękami założonymi na kark, oba warianty należy wykonać jeden po drugim

TEST ŁOPATKI SKRZYDŁOWATEJ

CEL: badanie m. zębatego przedniego

METODYKA: badany w pozycji stojącej lub siedzącej z kkg swobodnie zwieszonymi, następnie wykonuje zgięcie do 90’ w st.barkowym, odstawanie przyśrodkowego brzegu łopatki od kl.piersiowej świadczy o osłabieniu funkcji m. zębatego przedniego

TEST DLA M.NADGRZEBIENIOWEGO

CEL: wykrycie naderwania lub przerwanie ścięgna m. nadgrzebieniowego

METODYKA: badany w pozycji stojącej lub siedzącej, kkg zwieszone, badany wykonuje czynny ruch odwiedzenia kkg, jeśli nie może wykonać ruchu w pierwszej fazie (30’) to świadczy to o zmianach w m.nadgrzebieniowych, po biernych odwiedzeniu powyżej tego zakresu badany jest w stanie samodzielnie odwieźć kończynę

KKD

TEST LASEQUE’A (uwalniania, upuszczania)

CEL: Różnicowanie bólów lędźwiowych

METODYKA: pacjent leży na plecach, badający unosi do góry kd pacjenta a następnie ją uwalnia co powoduje odruchowe napięcie mm. grzbietu i pośladków wywołując ból odcinka lędźwiowego kręgosłupa

TEST THOMASA

CEL: wykrycie przykurczy zginaczy st. biodrowego

METODYKA: pacjent leży na plecach, zgina i przyciąga do kl.piersiowej jedną kd (niebadaną), jeśli istnieje przykurcz zginaczy st. biodrowego to druga kd (badana) unosi się
w górę

TEST PATRICKA

CEL: różnicowanie chorób stawu biodrowego i krzyżowo-biodrowego

METODYKA: pacjent leży na plecach, jedna kd wyprostowana, druga kd (badana) zgięta
w st. biodrowym i kolanowym, kostka boczna opiera się o powyżej rzepki kończyny wyprostowanej, badający jedną ręką stabilizuje miednice po stronie kończyny wyprostowanej,, a drugą wykonuje głębokie pogłębienie odwiedzenie w st. biodrowym przez nacisk w okolicy st. kolanowego, ból świadczy o zmianach chorobowych w stawie,

OBJAW TRENDELENBURGA

CEL: wykrycie osłabienia m. pośladkowego średniego i małego

METODYKA: badany w pozycji stojącej jednonóż na kończynie słabszej funkcjonalnie, opadanie miednicy po stronie kończyny odciążonej świadczy o niewydolności mm.,
po stronie kończyny obciążonej,

OBJAW DUCHENNE’A (KOMPENSACYJNY) - Występuje łącznie z objawem Trendelenburga, polega na pochylaniu tułowia w stronę kończyny podporowej w płaszczyźnie czołowej i uniesieniu miednicy po stronie zdrowej w celu zachowania równowagi

TEST MENNELLA

CEL: badanie st. krzyżowo -biodrowych

METODYKA: pacjent leży na brzuchu, podczas badania lewego stawu badający lewą ręką stabilizuje kość krzyżową, a prawą ręką obejmuje wyprostowaną lewą kończynę dolną i wykonuje przeprost w stawie biodrowym, ból świadczy o zmianach chorobowych

BADANIE NIESTABILNOŚCI STAWU KOLANOWEGO

1. Niestabilność przyśrodkowa

METODYKA: badany w pozycji siedzącej lub leżąc tyłem, kd badana wyprostowana w st.kolanowym, badający chwyta udo badanego powyżej st.kolanowego po stronie bocznej, drugą ręką chwyta podudzie nad kostką przyśrodkową, następnie wykonuje próbę ruchu podudzia na zewnątrz (w kierunku bocznym), jeśli taki ruch jest możliwy to próba jest dodatnia co świadczy o uszkodzeniu więzadła pobocznego piszczelowego

2. Niestabilność boczna

METODYKA: badany w pozycji siedzącej lub leżąc tyłem, kd badana wyprostowana w st.kolanowym, badający chwyta udo badanego powyżej st.kolanowego po stronie przyśrodkowej, drugą ręką chwyta podudzie nad kostką boczną, następnie wykonuje próbę ruchu podudzia do wewnątrz (w kierunku przyśrodkowym), jeśli taki ruch jest możliwy to próba jest dodatnia co świadczy o uszkodzeniu więzadła pobocznego strzałkowego

3. Niestabilność przednia

METODYKA: badany w pozycji leżąc tyłem z badaną kd ugiętą w st.biodorwym
i kolanowym, stopa oparta o podłoże, badający chwyta podudzie oburącz powyżej st.kolanowego, starając się wykonać ruch przesunięcia ku przodowi (uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego)

4. Niestabilność tylna

METODYKA: badany w pozycji leżąc tyłem z badaną kd ugiętą w st.biodorwym
i kolanowym, stopa oparta o podłoże, badający chwyta podudzie oburącz powyżej st.kolanowego, starając się wykonać ruch przesunięcia ku tyłowi (uszkodzenie więzadła krzyżowego tylnego)

TESTY ŁĄKOTKOWE

CEL: wykrycie uszkodzenia łąkotek

TEST APLEYA (ELONGACYJNO-KOMPRESYJNY Z ROTACJĄ)

METODYKA: badany w pozycji leżąc przodem, st.kolanowy kończyny badanej zgięty do kąta 90’, udo ustabilizowane, badający chwyta oburącz stopę i wykuje ruch podudzia ku górze z rotacją zew. i wew. (elongacja z rotacją), następnie ruchy rotacyjne powtarza, ale po dociśnięciu powierzchni stawowych (kompresja z rotacją), ból w czasie dystrakcji i kompresji podczas rotacji zew.- uszkodzenie łąkotki przyśrodkowej, wew. – łąkotki bocznej

TEST BOHLERA (UCISKOWY)

MEOTDYKA: Badany leżąc tyłem lub siedząc z podudziem wysuniętym poza podłoże, badający próbuje wykonać ruchy boczne podudziem, ból po stronie bocznej przy próbie odwodzenia świadczy o uszkodzeniu łąkotki bocznej, ból po stronie przyśrodkowej przy ruchu przywodzenia świadczy o uszkodzeniu łąkotki przyśrodkowej

TEST RUCHOMOŚCI RZEPKI

CEL: badanie ruchomości rzepki

METODYKA: badany w pozycji siedzącej lub leżąc tyłem, badana kończyna w lekkim zgięciu, przy całkowitym rozluźnieniu m. czworogłowego uda badający wykonuje ręką ruchy rzepki góra-dół i poprzecznie, następnie uciska w kierunku udowej, w przypadku wysięku balotuje tzn. zatopiona jest płynie wysiękowym

OBJAW DERBOLOWSKIEGO

CEL: ocena zmieniającej się długości kkd

METODYKA: badany leży tyłem, badający trzyma go w okolicach kostek, badany wykonuje siad prosty trzy razy, w przypadku zablokowania st.krzyżowo-biodrowego oraz zaburzeń ruchu między kością biodrową i krzyżową kończyna dolna po stronie zablokowania przy siadaniu staje się dłuższa (gdy w pozycji leżącej była krótsza lub kk były równe)