W latach 2009-2012 pozytywną tendencją był wzrost liczby oczyszczalni ścieków oraz rozbudowa sieci kanalizacyjnych. Wzrosła też liczba osób przyłączonych do sieci kanalizacyjnej. Zgodnie z raportem w roku 2008 w Polsce mieliśmy blisko 95 tys. km sieci kanalizacyjnej. W 2012 roku było to już ponad 125 tys. km. W tym czasie rosła również liczba osób korzystających z oczyszczalni ścieków czy kanalizacji. Na początku 2008 r. ponad 23 mln 200 tys. osób korzystało z sieci kanalizacyjnej. W 2012 r. było to o ponad 1 mln więcej osób (ok. 24,5 mln osób). W latach 2009-2012 wybudowano także 101 oczyszczalni ścieków (3191).
W 2012 r. zużycie wody z wodociągów wyniosło 35,6 m sześc. na rok. W 2008 r. było o 36,5 m sześc. Trochę więcej wody zużywają natomiast zakłady przemysłowe.
W latach 2009-2011 nastąpił prawie dwukrotny wzrost udziału energii odnawialnej w produkcji energii elektrycznej - z 4,3 proc. w roku 2008 do 8 proc. w roku 2011. Mimo tego jak zauważa CIR, Polska nadal pozostaje w gronie państw UE o najniższym udziale energii ze źródeł odnawialnych.
W PEP wskazano, że w badanym okresie nieznacznie wzrosła emisja zanieczyszczeń gazowych z zakładów szczególnie uciążliwych. Poziom emisji był w 2012 roku wyższy w stosunku do 2008 r. o ok. 0,1 proc. Jednak dynamika tego procesu była niższa niż w latach 2005-2008. W latach 2009-2012 spadała emisja dwutlenku siarki, tlenków azotu czy tlenku węgla. Nieznacznie wzrosła emisja CO2. W raporcie podkreślono, że w oparciu o dane EUROSTAT można stwierdzić, że emisja gazów (wyrażonych w ekwiwalencie CO2) utrzymuje się w Polsce od 2008 r. na stałym poziomie, z wyjątkiem roku 2009, gdy była nieco niższa
Piec fluidyzacyjny (często mylony z piecem zawiesinowym) stosowany jest do przerobu materiałów sypkich. Materiały te poddawane są fluidyzacji, co zapewnia maksymalne wykorzystanie powierzchni ciała stałego i zwiększa intensywność procesu. Z tego względu technologia podlega pewnym ograniczeniom. Zbyt drobny materiał uniemożliwia fluidyzację, a zbyt gruby wymaga zbyt wysokich ilości gazów fluidyzacyjnych
Ekoklina – stopniowa zmiana danej cechy gatunku wzdłuż gradientu (przejścia tonalnego) zmienności warunków środowiska, zwanego klinem[1]. Zmieniają się ekotypy w zależności od warunków ekologicznych[2]. Pojęcie ekoklinu dotyczy także zjawisk opisywanych przez regułę Allena, Bergmanna oraz Glogera
Reguła Glogera – reguła ekogeograficzna sformułowana w 1833 przez Constantina Wilhelma Lamberta Glogera. Mówi ona, że ubarwienie ciała zwierząt klimatu chłodnego i suchego jest zazwyczaj jaśniejsze od ubarwienia zwierząt klimatu ciepłego i wilgotnego.
Lasy publiczne to 82% polskich lasów (w tym lasy pozostające w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe stanowią 78%, lasy parków narodowych to 2%, lasy gminne 0,9% i inne lasy skarbu państwa 1,1%). Lasy prywatne to 18%. Udział lasów prywatnych jest zróżnicowany przestrzennie: najwięcej jest ich w województwie małopolskim (43,3% ogólnej powierzchni lasów w tym województwie), mazowieckim (42,9%) i lubelskim (39,6%). Najmniej jest ich w województwie lubuskim (1,2%), zachodniopomorskim (1,6%) i dolnośląskim (2,6%)[2].
Siedliska borowe występują na 51% powierzchni polskich lasów, lasowe na 49%[1] (w tym olsy i łęgi 3,8%).
Od 1945 roku struktura gatunkowa polskich lasów ulega istotnym przemianom wyrażającym się między innymi zwiększeniem udziału drzewostanów z przewagą gatunków liściastych. Dla przykładu w lasach pod zarządem Lasów Państwowych, w latach 1945–2008 powierzchnia drzewostanów liściastych wzrosła z 13 do 23,2%. Udział drzew liściastych nadal jest jednak niższy od potencjalnego, wynikającego ze struktury siedlisk leśnych. Powoli zwiększa się również udział jodły, głównie wskutek przebudowy świerkowych monokultur w Tatrach, Beskidach i Sudetach.
W wiekowej strukturze lasu w PGL Lasy Państwowe dominują drzewostany III i IV klasy wieku (tj. 41-60 lat i 61-80 lat) występujące odpowiednio na 24,7% i 19,2% powierzchni. W lasach prywatnych i gminnych (stan z 1999 r.) 35% powierzchni zajmowały drzewostany II klasy wieku (21–40 lat), a 25% – III klasy wieku. Drzewostany w wieku powyżej 100 lat zajmują w Lasach Państwowych 14,1% powierzchni. Udział powierzchni niezalesionej w Lasach Państwowych wynosi 1,3%, a prawie 5% w lasach prywatnych i gminnych.