8183a2c86f4d7e2cdf8c3572bdba0bc Nieznany

background image

1












POLITYKA EKOLOGICZNA PA

Ń

STWA W LATACH 2009-2012

Z PERSPEKTYW

Ą

DO ROKU 2016











WARSZAWA 2008

background image

2

Spis tre

ś

ci

Wst

ę

p .......................................................................................................................... 3

ROZDZIAŁ 1
Priorytety polityki ekologicznej Rzeczpospolitej Polskiej w latach 2009-2012
z uwzgl

ę

dnieniem perspektywy do roku 2016 ........................................................ 4

ROZDZIAŁ 2
Kierunki działa

ń

systemowych ............................................................................... 15

2.1. Uwzgl

ę

dnienie zasad ochrony

ś

rodowiska w strategiach sektorowych ....................... 15

2.2. Aktywizacja rynku na rzecz ochrony

ś

rodowiska ........................................................ 16

2.3. Zarz

ą

dzanie

ś

rodowiskowe ........................................................................................ 17

2.4. Udział społecze

ń

stwa w działaniach na rzecz ochrony

ś

rodowiska ............................ 18

2.5. Rozwój bada

ń

i post

ę

p techniczny ............................................................................. 19

2.6. Odpowiedzialno

ść

za szkody w

ś

rodowisku ............................................................... 20

2.7. Aspekt ekologiczny w planowaniu przestrzennym ...................................................... 22

ROZDZIAŁ 3

Ochrona zasobów naturalnych .............................................................................. 24

3.1. Ochrona przyrody ...................................................................................................... 24
3.2. Ochrona i zrównowa

ż

ony rozwój lasów ...................................................................... 27

3.3. Racjonalne gospodarowanie zasobami wodnymi ....................................................... 29
3.4. Ochrona powierzchni ziemi ........................................................................................ 32
3.5. Gospodarowanie zasobami geologicznymi ................................................................ 34

ROZDZIAŁ 4
Poprawa jako

ś

ci

ś

rodowiska i bezpiecze

ń

stwa ekologicznego .......................... 37

4.1.

Ś

rodowisko a zdrowie ................................................................................................ 37

4.2. Jako

ść

powietrza ...................................................................................................... 39

4.3. Ochrona wód.............................................................................................................. 43
4.4. Gospodarka odpadami ............................................................................................... 46
4.5. Oddziaływanie hałasu i pól elektromagnetycznych ..................................................... 50
4.6. Substancje chemiczne w

ś

rodowisku ......................................................................... 51

ROZDZIAŁ 5
Nakłady na realizacj

ę

polityki ekologicznej ........................................................... 54

Zał

ą

cznik

Informacja o konsultacjach społecznych dotycz

ą

cych projektu dokumentu…………………..57






background image

3

WST

Ę

P

Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony

ś

rodowiska (Dz. U.

z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z pó

ź

n. zm.) stanowi,

ż

e wymagane jest sporz

ą

dzanie

polityki ekologicznej pa

ń

stwa na najbli

ż

sze 4 lata z perspektyw

ą

4-letni

ą

. W dniu

8 maja 2003 r. Sejm RP przyj

ą

ł dokument „Polityka ekologiczna Pa

ń

stwa na lata

2003-2006 z uwzgl

ę

dnieniem perspektywy na lata 2007-2010”.

W 2006 r. Rada Ministrów przedło

ż

yła Sejmowi RP projekt nast

ę

pnej polityki

ekologicznej pa

ń

stwa na lata 2007-2010 z perspektyw

ą

do roku 2014, jednak

ż

e - ze

wzgl

ę

du na skrócenie kadencji - parlament nie zd

ąż

ył jej uchwali

ć

w 2007 r.

Analiza tekstu projektu przeprowadzona w 2008 r. wykazała jego nadmiern

ą

ogólnikowo

ść

, a tak

ż

e nieaktualno

ść

wielu istotnych elementów, szczególnie

w odniesieniu do prawodawstwa Unii Europejskiej. Konieczna była zatem jego

aktualizacja, co jednak spowodowało nieuniknione opó

ź

nienie w przygotowaniu

polityki ekologicznej pa

ń

stwa i w konsekwencji konieczne było przyj

ę

cie nowego

horyzontu czasowego. Tak wi

ę

c, niniejsze opracowanie jest drugim z rz

ę

du tego

rodzaju dokumentem strategicznym wymaganymi ustaw

ą

– Prawo ochrony

ś

rodowiska.

Generalnie zachowano struktur

ę

dokumentu podobn

ą

do „Polityki ekologicznej

Pa

ń

stwa na lata 2003-2006”, inaczej akcentuj

ą

c potrzeb

ę

działa

ń

uznanych jako

priorytetowe. Istotne jest te

ż

dodanie rozdziału 1 zawieraj

ą

cego podsumowanie

całego dokumentu, krótkie zestawienie działa

ń

podj

ę

tych w latach 2007-2008

i wskazuj

ą

cego na główne wyzwania i najwa

ż

niejsze priorytety polityki ekologicznej

RP w najbli

ż

szych 4-8 latach.


background image

4

ROZDZIAŁ 1

PRIORYTETY POLITYKI EKOLOGICZNEJ RZECZPOSPOLITEJ
POLSKIEJ W LATACH 2009-2012 Z UWZGL

Ę

DNIENIEM

PERSPEKTYWY DO ROKU 2016

W czasach PRL Polska była, obok ZSRR i NRD, krajem o najwi

ę

kszym

zanieczyszczeniu

ś

rodowiska. Industrializacja i urbanizacja kraju odbywała si

ę

bez

respektowania zasad ochrony

ś

rodowiska i ochrony przyrody. Prawo było

„fasadowe”, a wzgl

ę

dy społeczne lub gospodarcze przewa

ż

ały nad ekologicznymi.

Słu

ż

by kontrolne były bardzo słabo wyposa

ż

one w sprz

ę

t kontrolno-pomiarowy.

Niemal nie istniała krajowa produkcja urz

ą

dze

ń

do redukcji zanieczyszcze

ń

ś

rodowiska, a brak wymiennej waluty uniemo

ż

liwiał zakup takich urz

ą

dze

ń

za

granic

ą

. Wydatki inwestycyjne w sektorze ochrony

ś

rodowiska były na poziomie

0,3-0,5% dochodu narodowego, podczas gdy straty materialne, jakie ponosiło
społecze

ń

stwo w wyniku zanieczyszcze

ń

ś

rodowiska, były szacowane na 5-10%

dochodu narodowego.

Sytuacja diametralnie zmieniła si

ę

po zmianie ustroju politycznego

i gospodarczego w 1989 r. Ju

ż

w pierwszych latach transformacji ustrojowej

ustanowiono nowe, bardziej restrykcyjne prawo. W 1991 r. weszła w

ż

ycie ustawa z

dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska (Dz. U. z 2007 r. Nr 44, poz.

287, z pó

ź

n. zm.) dla wdro

ż

enia jednolitego systemu kontroli przestrzegania tego

prawa i w tym

ż

e roku wydano pierwsz

ą

„Polityk

ę

ekologiczn

ą

Pa

ń

stwa”, jako

dokument strategiczny dla rozwoju kraju. Rozwój ten powinien odbywa

ć

si

ę

w

zgodzie z zasadami zrównowa

ż

onego rozwoju. Jednocze

ś

nie, ze wzgl

ę

du na

ogromne zaniedbania w inwestycjach słu

żą

cych ochronie

ś

rodowiska, ustanowiony

został system funduszy ekologicznych (narodowy i wojewódzki), które gromadziły

ś

rodki z opłat za emisj

ę

zanieczyszcze

ń

do

ś

rodowiska, wspieraj

ą

c finansowo

inwestycje szczególnie potrzebne. W tym czasie (w 1992 r.) powstała te

ż

unikalna w

ś

wiecie instytucja finansowania ochrony

ś

rodowiska, wykorzystuj

ą

c redukcj

ę

cz

ęś

ci

długu zagranicznego sze

ś

ciu pa

ń

stw wierzycielskich, jakim był EkoFundusz.

Te wszystkie działania w sferze administracyjnej i finansowej wspomagały

wysiłki zakładów przemysłowych oraz władz samorz

ą

dowych dotycz

ą

ce ochrony

ś

rodowiska, a społecze

ń

stwo i pozarz

ą

dowe organizacje ekologiczne były czujnymi

kontrolerami skuteczno

ś

ci podejmowanych działa

ń

.

W wyniku tego, RP szybko zacz

ę

ła nadrabia

ć

wieloletnie zaległo

ś

ci, tym

bardziej,

ż

e otwarcie si

ę

na konkurencj

ę

mi

ę

dzynarodow

ą

i wymienno

ść

złotówki

spowodowały upadek wielu zakładów o przestarzałych technologiach, zu

ż

ywaj

ą

cych

nadmierne ilo

ś

ci surowców, wody i energii. Zakłady te nie mogły konkurowa

ć

cenowo

z zakładami nowoczesnymi tym bardziej,

ż

e w gospodarce rynkowej ceny takich dóbr

jak woda czy energia bardzo wzrosły, odzwierciedlaj

ą

c koszty ich pozyskiwania i

wytworzenia.

background image

5

Pod koniec lat 90-tych tempo poprawy jako

ś

ci

ś

rodowiska w Polsce znacznie

zmalało. Wykorzystano w du

ż

ej mierze proste rezerwy poprawy sytuacji, znacznie

zmalały nakłady na ochron

ę

ś

rodowiska, a decyzja parlamentu o zespoleniu

wojewódzkich inspektoratów ochrony

ś

rodowiska z administracj

ą

wojewódzk

ą

uzale

ż

niła je od władz regionalnych, ze szkod

ą

dla skuteczno

ś

ci działania. Stan ten

trwa do dnia dzisiejszego. Przez szereg lat nie ukazała si

ę

te

ż

ż

adna znacz

ą

ca

ustawa w dziedzinie ochrony

ś

rodowiska.

Nowym, znacznym impulsem na tej drodze okazała si

ę

bliska perspektywa

przyst

ą

pienia RP do Unii Europejskiej. Przepisy Traktatu Akcesyjnego stawiały

naszemu krajowi powa

ż

ne zadania do wypełnienia, z generaln

ą

tez

ą

,

ż

e po roku

2015 RP powinna by

ć

krajem spełniaj

ą

cym wszystkie standardy w ochronie

ś

rodowiska, obowi

ą

zuj

ą

ce w krajach członkowskich UE. To trudne zadanie zostało

wsparte finansowo przez unijne fundusze, najpierw w ramach programu ISPA, potem
przez Fundusz Spójno

ś

ci, w ramach Strategii Wykorzystania Funduszu Spójno

ś

ci na

lata 2004-2006 oraz Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w ramach
Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego oraz Sektorowego
Programu Operacyjnego Wzrost Konkurencyjno

ś

ci Przedsi

ę

biorstw, a tak

ż

e

Europejski Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej w zakresie Planu Rozwoju
Obszarów Wiejskich na lata 2004-2006 oraz Sektorowego Programu Operacyjnego
„Restrukturyzacja i modernizacja sektora

ż

ywno

ś

ciowego oraz rozwój obszarów

wiejskich 2004-2006”. Od roku 2004 projekty

ś

rodowiskowe mogły równie

ż

uzyska

ć

dofinansowanie

z

Mechanizmu

Finansowego

Europejskiego

Obszaru

Gospodarczego i Norweskiego Mechanizmu Finansowego. W nowej perspektywie
finansowej 2007-2013 inwestycje słu

żą

ce ochronie

ś

rodowiska s

ą

wspierane przede

wszystkim przez Program Operacyjny „Infrastruktura i

Ś

rodowisko”. W ramach

Programu przeznaczono na projekty

ś

rodowiskowe – 4,84 mld euro ze

ś

rodków

Funduszu Spójno

ś

ci oraz Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Dodatkowym

ź

ródłem współfinansowania unijnego b

ę

d

ą

ś

rodki Europejskiego

Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach 16 Regionalnych Programów
Operacyjnych. Na ochron

ę

ś

rodowiska zostały równie

ż

przeznaczone znaczne kwoty

ze

ś

rodków Programu Rozwój Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 oraz Programu

Operacyjnego Zrównowa

ż

ony Rozwój Sektora Rybołówstwa i Nadbrze

ż

nych

Obszarów Rybackich.

Trzeba jednak zaznaczy

ć

,

ż

e nawet te nowe programy unijne,

o ł

ą

cznych dotacjach rz

ę

du 6,3 mld euro, stanow

ą

nie wi

ę

cej ni

ż

20% niezb

ę

dnych

wydatków inwestycyjnych na ochron

ę

ś

rodowiska w Polsce w latach 2007-2013 (w

konsekwencji równie

ż

w kluczowym dla dokumentu okresie 2009-2012). Pozostałe

ś

rodki musz

ą

by

ć

wyasygnowane ze strony polskiej.

Planowane działania w obszarze ochrony

ś

rodowiska w Polsce wpisuj

ą

si

ę

w

priorytety w skali Unii Europejskiej i cele 6. Wspólnotowego programu działa

ń

w

zakresie

ś

rodowiska naturalnego. Zgodnie z ostatnim przegl

ą

dem wspólnotowej

polityki ochrony

ś

rodowiska do najwa

ż

niejszych wyzwa

ń

nale

ż

y zaliczy

ć

:

działania na rzecz zapewnienia realizacji zasady zrównowa

ż

onego rozwoju;

przystosowanie do zmian klimatu;

ochrona ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej.

background image

6

Wa

ż

ny jest aktywny udział strony polskiej w prowadzonych na forum Unii

Europejskiej dyskusjach nad przyszłym kształtem prawa wspólnotowego w zakresie
ochrony

ś

rodowiska, szczególnie w odniesieniu do zagadnienia zmian klimatu.

Niezwykle wa

ż

ny b

ę

dzie wynik prac nad propozycjami legislacyjnymi wchodz

ą

cymi w

skład tzw. pakietu klimatyczno-energetycznego opublikowanego przez Komisj

ę

Europejsk

ą

w styczniu 2008 r., tj. projektu decyzji ws. stara

ń

podejmowanych przez

pa

ń

stwa członkowskie zmierzaj

ą

cych do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w

celu realizacji do 2020 r. zobowi

ą

za

ń

wspólnoty dotycz

ą

cych redukcji emisji gazów

cieplarnianych (tzw. „decyzja non – ETS”), projektu dyrektywy zmieniaj

ą

cej

dyrektyw

ę

2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu

handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych (tzw. „dyrektywa nowy ETS”),
projektu dyrektywy w sprawie geologicznego składowania dwutlenku w

ę

gla (tzw.

„dyrektywa CCS”). Wyzwanie stanowi

ć

b

ę

dzie wdro

ż

enie nowej dyrektywy

2008/50/WE w sprawie jako

ś

ci powietrza i czystego powietrza Europy. Kolejna

wa

ż

na inicjatywa legislacyjna na poziomie wspólnotowym to projekt dyrektywy w

zakresie emisji przemysłowych (tzw. „nowa IPPC”). Działania w tym zakresie
koncentrowa

ć

si

ę

b

ę

d

ą

na usprawnieniu systemu zapobiegania zanieczyszczeniom

powodowanym przez działalno

ść

przemysłow

ą

oraz ich kontroli, przy jednoczesnym

zapewnieniu,

ż

e nowe wymagania b

ę

d

ą

wprowadzane w sposób przemy

ś

lany,

mo

ż

liwy do wdro

ż

enia oraz z poszanowaniem idei zrównowa

ż

onego rozwoju.

Bior

ą

c pod uwag

ę

przyszł

ą

prezydencj

ę

RP w 2011 r. jako wst

ę

pn

ą

strategi

ę

mo

ż

na wskaza

ć

tematy:

- ochrona bioró

ż

norodno

ś

ci,

- renaturalizacja i udra

ż

nianie rzek.

Jednocze

ś

nie RP, jako członek Unii Europejskiej, jest zobowi

ą

zana do

implementacji całego prawodawstwa unijnego do krajowego systemu prawnego, co
powoduje szereg trudnych do wypełnienia zobowi

ą

za

ń

. W sumie wi

ę

c mo

ż

na

powiedzie

ć

,

ż

e przyst

ą

pienie Polski do Unii Europejskiej stanowi ogromny bodziec do

uczynienia dalszego, du

ż

ego post

ę

pu w ochronie

ś

rodowiska w najbli

ż

szych 8 latach.

Jest to wła

ś

nie okres, którego dotyczy prezentowana niniejsza „Polityka ekologiczna

Pa

ń

stwa”.

Zgodnie z generaln

ą

zasad

ą

obowi

ą

zuj

ą

c

ą

w Unii Europejskiej, okres ten

powinien cechowa

ć

si

ę

szybkim rozwojem gospodarczym kraju, jednak

z pełnym respektowaniem zasad ochrony

ś

rodowiska i ochrony przyrody. Warto

ś

ci

ekologiczne

i

społeczne

s

ą

bowiem

w

Unii

stawiane

na

równi

z warto

ś

ciami ekonomicznymi, zgodnie z kardynaln

ą

zasad

ą

zrównowa

ż

onego

rozwoju. Jednym z prewencyjnych instrumentów ochrony

ś

rodowiska, który

umo

ż

liwia uwzgl

ę

dnienie aspektów

ś

rodowiskowych ju

ż

na etapie przygotowania

dokumentów o charakterze strategicznym, a nast

ę

pnie w mo

ż

liwie najwcze

ś

niejszej

fazie projektowania technicznego i podejmowania decyzji dla konkretnych
przedsi

ę

wzi

ęć

, s

ą

procedury ocen oddziaływania na

ś

rodowisko. Procesy decyzyjne

powinny by

ć

proste i przejrzyste z pełnym dost

ę

pem do informacji dla przedstawicieli

społecze

ń

stwa,

w

tym

w

szczególno

ś

ci

dla

pozarz

ą

dowych

organizacji

ekologicznych. Aby sprosta

ć

temu zadaniu niezb

ę

dna jest gł

ę

boka reforma słu

ż

b

background image

7

ochrony

ś

rodowiska i podporz

ą

dkowanie ich w zakresie kontroli inwestycji

strategicznych centralnym organom administracji rz

ą

dowej. Ponadto, aby móc

osi

ą

gn

ąć

zakładane cele

ś

rodowiskowe, zarz

ą

dzanie zasobami wodnymi musi by

ć

realizowane w układzie jednostek hydrograficznych a nie administracyjnych w my

ś

l

wspólnej polityki wodnej Unii Europejskiej.

Zasady ochrony

ś

rodowiska i ochrony przyrody powinny by

ć

uwzgl

ę

dniane w

planach zagospodarowania przestrzennego. Tymczasem samo planowanie
przestrzenne prze

ż

ywa gł

ę

boki kryzys instytucjonalny, z wielk

ą

szkod

ą

dla ładu

przestrzennego kraju. Konieczna jest szybka i gł

ę

boka reforma tego systemu.

Polski przemysł rozwija si

ę

bardzo szybko, a dzi

ę

ki nowoczesnym

technologiom jego oddziaływanie na

ś

rodowisko zmniejsza si

ę

. Szkoda jednak,

ż

e

przez ostatnie 18 lat nie rozwin

ą

ł si

ę

w wystarczaj

ą

cy sposób przemysł urz

ą

dze

ń

ochrony

ś

rodowiska, pomimo istnienia rynku inwestycyjnego o wolumenie 1,5-2

miliardów euro rocznie. Ta bran

ż

a przemysłu ma stale jeszcze szans

ę

na szybki

rozwój, jednak

ż

e pod warunkiem wchodzenia na rynek z nowo

ś

ciami

technologicznymi. Stanowczo jest niewystarczaj

ą

ca przy tym współpraca przemysłu

z placówkami naukowo-badawczymi, które takie ekoinnowacje s

ą

w stanie

opracowa

ć

. Równie

ż

ze strony pa

ń

stwa brakuje narz

ę

dzi stymuluj

ą

cych wdro

ż

enie

najciekawszych projektów do praktyki.

Wraz z bogaceniem si

ę

społecze

ń

stwa wzrasta zagro

ż

enie postaw

ą

konsumpcyjn

ą

, cechuj

ą

c

ą

si

ę

mno

ż

eniem, pod wpływem reklam i promocji, dóbr

materialnych, które nie s

ą

niezb

ę

dne człowiekowi, a na ich wytworzenie zu

ż

ywa si

ę

znaczne ilo

ś

ci surowców nieodnawialnych, wody i energii. Dotyczy to tak

ż

e wielu

produktów spo

ż

ywczych. Ka

ż

dy konsument powinien mie

ć

prawo do wolnego wyboru

co do jako

ś

ci kupowanego produktu i jego cech. Brakuje jednak w Polsce systemu

ocen produktów przez Federacj

ę

Konsumentów i ekolabellingu. Jedynie sprz

ę

t AGD

jest oznaczany pod wzgl

ę

dem energochłonno

ś

ci, co nale

ż

y przyj

ąć

jako krok w dobr

ą

stron

ę

.

W prezentowanej „Polityce ekologicznej Pa

ń

stwa” du

ż

o uwagi po

ś

wi

ę

cono

ochronie zasobów naturalnych jakie kraj nasz posiada.

Wielk

ą

warto

ś

ci

ą

jest ró

ż

norodno

ść

biologiczna przyrody w naszym kraju.

Obecnie terytorium kraju obj

ę

te jest ró

ż

nymi formami prawnej ochrony

najcenniejszych walorów przyrodniczych, przy czym powierzchnia 23 parków
narodowych i 1 400 rezerwatów to jedynie 1,5% powierzchni kraju, a powierzchnia
120 parków krajobrazowych to 8% powierzchni. Na ten system jest nakładana
europejska sie

ć

obszarów Natura 2000, obejmuj

ą

ca obszary specjalnej ochrony

ptaków oraz specjalne obszary ochrony siedlisk. Obecnie obszary Natura 2000
stanowi

ą

około 18% terenu kraju, a celem Ministra

Ś

rodowiska jest, aby wspólnie z

organizacjami ekologicznymi, zamkn

ąć

list

ę

obszarów Natura 2000 w 2009 r.,

równocze

ś

nie prowadz

ą

c prace nad planami ochrony dla nich. W pracy tej jest

niezwykle u

ż

yteczna, prowadzona na terenie całego kraju, inwentaryzacja zasobów

ż

norodno

ś

ci biologicznej, które powinny by

ć

chronione. Zamkni

ę

cie listy jest

niezb

ę

dne, szczególnie dla sprawnego planowania przebiegu wszelkiego rodzaju

background image

8

liniowych inwestycji infrastrukturalnych (autostrady, kolektory kanalizacyjne, linie
energetyczne itp.).

Nale

ż

y te

ż

podkre

ś

li

ć

,

ż

e z dniem 17.11.08 r. rozpocz

ą

ł działalno

ść

nowy

organ (wyspecjalizowane słu

ż

by ochrony

ś

rodowiska): Generalny Dyrektor Ochrony

Ś

rodowiska i regionalni dyrektorzy ochrony

ś

rodowiska, stanowi

ą

cy pion administracji

rz

ą

dowej na szczeblu centralnym oraz regionalnym. Nowe organy ł

ą

cz

ą

w

przedmiotowym zakresie swoich kompetencji kwestie zwi

ą

zane z ocenami

oddziaływania przedsi

ę

wzi

ę

cia na

ś

rodowisko, z zarz

ą

dzaniem ochron

ą

przyrody, w

tym

europejsk

ą

ekologiczn

ą

sieci

ą

Natura

2000

oraz

zagadnieniami

odpowiedzialno

ś

ci za szkody w

ś

rodowisku. Powołanie tej instytucji powinno

znacznie upro

ś

ci

ć

i przyspieszy

ć

procedury

ś

rodowiskowe, wymagane w fazie

przygotowania inwestycji.

Innym, wielkim bogactwem kraju s

ą

tereny le

ś

ne, zajmuj

ą

ce 28,9% terytorium

Polski. Najwi

ę

kszym gospodarzem lasów jest Pa

ń

stwowe Gospodarstwo Le

ś

ne

„Lasy Pa

ń

stwowe”, w którego zarz

ą

dzie jest 78,1% obszarów le

ś

nych.

Najwa

ż

niejszym wyzwaniem, jakie obecnie stoi przed Lasami Pa

ń

stwowymi, jest

przestawienie

gospodarki

le

ś

nej

z

dominacji

celów

gospodarczych

na

wielofunkcyjno

ść

, zgodnie z zasadami trwale zrównowa

ż

onej gospodarki le

ś

nej, gdy

ż

las obok dostarczenia drewna pełni wiele innych cennych funkcji, jak: ochrona

ż

norodno

ś

ci biologicznej, zwi

ę

kszenie retencji wody, ochrona przed erozj

ą

gleby,

stanowi tak

ż

e miejsce rekreacji i wypoczynku. Od ponad 10 lat Dyrektor Generalny

Lasów Pa

ń

stwowych ustanawiaj

ą

tzw. le

ś

ne kompleksy promocyjne, w których s

ą

doskonalone zasady wielofunkcyjnej gospodarki le

ś

nej. Jest ju

ż

19 takich

kompleksów obejmuj

ą

cych blisko 1/8 powierzchni lasów pa

ń

stwowych. Ten kierunek

nale

ż

y rozwija

ć

, gdy

ż

stanowi on wzór gospodarowania w lasach w przyszło

ś

ci.

Wa

ż

nym zadaniem jest zwi

ę

kszenie lesisto

ś

ci do 30% powierzchni kraju w 2020 r., a

tak

ż

e zalesienie b

ą

d

ź

zadrzewienie tzw. korytarzy ekologicznych, ł

ą

cz

ą

cych

poszczególne kompleksy le

ś

ne. Korytarze maj

ą

szczególnie du

ż

e znaczenie dla

zachowania i rozwoju ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej fauny i flory. Zalesieniami nie mog

ą

by

ć

jednak obejmowane wa

ż

ne dla ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej ekosystemy niele

ś

ne

stanowi

ą

ce odr

ę

bne bogactwo przyrodnicze kraju.

Polska jest krajem, w którym rolnictwo stanowi wa

ż

ny dział gospodarki. Ponad

60% powierzchni zajmuj

ą

u

ż

ytki rolne, w tym 45% powierzchni to grunty orne.

Niestety, 34% tych gruntów maj

ą

bonitacj

ę

klasy V i VI, s

ą

to wi

ę

c gleby słabe,

daj

ą

ce niewielkie plony. Na domiar złego, a

ż

25% gleb jest zagro

ż

onych erozj

ą

wietrzn

ą

i 28% - erozj

ą

wodn

ą

. St

ą

d tak

ż

e ochrona przed erozj

ą

przez zakrzewianie

ś

ródpolne i wzdłu

ż

cieków wodnych oraz stosowanie dobrych praktyk rolnych jest

priorytetem w zakresie ochrony powierzchni ziemi. Innym priorytetem jest
rekultywacja terenów zdegradowanych i zdewastowanych przyrodniczo przez
przywracanie im warto

ś

ci przyrodniczej lub u

ż

ytkowej. Obecnie jest w Polsce 65 000

ha takich terenów, a rekultywacji w 2006 r. poddano jedynie 1 500 ha.

Jednym z trudniejszych zada

ń

, jakie stoj

ą

przed Polsk

ą

w najbli

ż

szych

dekadach, jest racjonalne gospodarowanie zasobami wodnymi. Ten wa

ż

ny sektor z

punktu

widzenia

społecznego,

ekologicznego

i

gospodarczego

jest

background image

9

niedoinwestowany od dziesi

ą

tek lat. Jest konieczne, aby w perspektywie najbli

ż

szych

lat, zreformowa

ć

go w taki sposób, aby uczyni

ć

go samowystarczalnym finansowo.

Dotychczasowa zale

ż

no

ść

od bud

ż

etu pa

ń

stwa powoduje jego chroniczne

niedoinwestowanie. Tymczasem pełni on wa

ż

ne zadanie maj

ą

ce na celu nie tylko

zapewnienie wystarczaj

ą

cej ilo

ś

ci wody o odpowiedniej jako

ś

ci dla potrzeb

społecze

ń

stwa, rolnictwa czy przemysłu, ale równocze

ś

nie ochron

ę

ludno

ść

i jej

mienia przed skutkami zjawisk ekstremalnych, jak chocia

ż

by przed powodzi

ą

.

Powołanie w 2006 r. Krajowego Zarz

ą

du Gospodarki Wodnej jest dobrym krokiem,

jednak brakuje jeszcze narz

ę

dzi dla skutecznego kierowania gospodark

ą

wodn

ą

w

kraju w aspekcie wymogów jako

ś

ciowych wód. Te ostatnie narzuca unijna dyrektywa

200/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 pa

ź

dziernika 2000 r.

ustanawiaj

ą

ca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Ramowa

Dyrektywa Wodna) i dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia
17 czerwca 2008 r. ustanawiaj

ą

ca ramy działa

ń

Wspólnoty w dziedzinie

ś

rodowiska

morskiego (Strategia Morska), której integralnym elementem jest Bałtycki Plan
Działa

ń

, strategiczny dokument wypracowany przez konferencj

ę

ministerialn

ą

w

ramach Konwencji o ochronie

ś

rodowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego

(HELCOM). Poza tym, ze wzgl

ę

du na niewielkie zasoby wodne Polski, jest konieczna

szeroka akcja w

ś

ród społecze

ń

stwa dotycz

ą

ca oszcz

ę

dno

ś

ci wody pitnej. Jej

marnotrawstwo w Polsce jest nadal bardzo du

ż

e.

Zgodnie z polityk

ą

wspólnotow

ą

w zakresie zarz

ą

dzania ryzykiem

powodziowym koniecznym b

ę

dzie w najbli

ż

szych latach opracowanie oceny ryzyka

powodziowego dla obszaru całego kraju, a nast

ę

pnie na jej podstawie sporz

ą

dzenie

map zagro

ż

enia i map ryzyka powodziowego do ko

ń

ca 2013 r.

Równie trudne do wypełnienia przez RP b

ę

d

ą

zobowi

ą

zania podj

ę

te w

Traktacie Akcesyjnym w zakresie ochrony wód przed zanieczyszczeniem.
Wprawdzie i w tym sektorze osi

ą

gni

ę

cia naszego kraju w ostatnich 20 latach s

ą

wyra

ź

nie widoczne, jednak wymagania postawione RP przez Uni

ę

Europejsk

ą

s

ą

bardzo znaczne, wymagaj

ą

ce wydatkowania niemal 60 mld złotych do 2015 r. Do

tego czasu wszystkie wi

ę

ksze miejscowo

ś

ci maj

ą

by

ć

wyposa

ż

one w nowoczesne,

wysokosprawne oczyszczalnie

ś

cieków, współpracuj

ą

ce z szeroko rozbudowanymi

sieciami kanalizacyjnymi. Realizacja tego zadania pomo

ż

e w du

ż

ym stopniu w

zrealizowaniu celów wspomnianego Bałtyckiego Planu Działa

ń

w ramach Konwencji

sporz

ą

dzonej w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r. o ochronie

ś

rodowiska morskiego

obszaru Morza Bałtyckiego (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 346) (Konwencji HELCOM).
Zadanie to jest zdecydowanie dominuj

ą

ce - tak co do skali, jak i co do kosztów - nad

wszystkimi innymi priorytetami w ochronie

ś

rodowiska do 2016 r. W jego realizacji

pomocne s

ą

tak

ż

e fundusze Unii Europejskiej, szczególnie w ramach programu

„Infrastruktura i

Ś

rodowisko”.

Znacznie lepsza jest sytuacja w dziedzinie geologii. Obecny system prawny,

organizacyjny i finansowy zapewnia piecz

ę

nad racjonalnym gospodarowaniem

bogactwami mineralnymi oraz zasobami wód podziemnych. Rozpoznanie budowy
geologicznej Polski nale

ż

y uzna

ć

za dobre. Obecnie priorytetem jest intensyfikacja

poszukiwa

ń

ropy i gazu ziemnego, lepsze rozpoznanie zasobów wód termalnych, a

background image

10

tak

ż

e zbilansowanie mo

ż

liwo

ś

ci sekwestracji dwutlenku w

ę

gla pod ziemi

ą

, dzi

ę

ki

czemu b

ę

dzie mo

ż

na unikn

ąć

emisji tego gazu do atmosfery. Współczesne działanie

w

ś

rodowisku geologicznym nie mo

ż

e jednak ogranicza

ć

si

ę

wył

ą

cznie do

poszukiwania kopalin. Jest konieczne monitorowanie geozagro

ż

e

ń

, ocena

mo

ż

liwo

ś

ci

pro

ś

rodowiskowego

wykorzystania

struktur

geologicznych

oraz

promowanie i ochrona dziedzictwa geologicznego.

Innym wa

ż

nym zadaniem jest ochrona głównych zbiorników wód podziemnych

przed nadmiern

ą

i nieuzasadnion

ą

ich eksploatacj

ą

oraz przed zanieczyszczeniem z

powierzchni terenu. Zbiorniki te stanowi

ą

strategiczn

ą

rezerw

ę

czystej wody dla

ludno

ś

ci, co jest szczególnie wa

ż

ne w obliczu prognozowanych deficytów wody w

Polsce w nadchodz

ą

cych dekadach.

Du

ż

e znaczenie dla stanu zdrowia społecze

ń

stwa, a tak

ż

e dla stanu

ś

rodowiska przyrodniczego, ma ochrona powietrza przed zanieczyszczeniem. W

minionym 20-leciu RP uczyniła wielki post

ę

p w ograniczeniu emisji pyłów i gazów do

atmosfery, niemniej jednak w skali Unii Europejskiej emisja ta stale jeszcze jest
znaczna. Wi

ąż

e si

ę

to przede wszystkim z faktem,

ż

e spalanie w

ę

gla jest

ź

ródłem

95% energii elektrycznej i 80% energii cieplnej. Rzeczpospolita Polska zobowi

ą

zała

si

ę

w Traktacie Akcesyjnym i dyrektywie 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i

Rady z dnia 23 pa

ź

dziernika 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla

niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza (dyrektywie pułapowej) do znacznej
redukcji emisji SO

2

, NO

x

, NH

3

i lotnych zwi

ą

zków organicznych do roku 2010, ale

tak

ż

e do znacznej redukcji emisji SO

2

i NO

x

z kotłów o mocy powy

ż

ej 50 MW ju

ż

w

2008 r. Trzeba przyzna

ć

,

ż

e limity narzucone RP s

ą

niezwykle trudne do

dotrzymania.

W 2008 r. weszła w

ż

ycie dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady

2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jako

ś

ci powietrza i czystszego

powietrza dla Europy w sprawie czystszego powietrza dla Europy (dyrektywa CAFE),
która narzuca niezwykle ostre st

ęż

enia dopuszczalne dla drobnych pyłów, o

granulacji poni

ż

ej 2,5 µm i wymusza znacz

ą

ce ograniczenie nara

ż

enia ludno

ś

ci na

ich oddziaływanie. W 161 strefach (powiatach lub du

ż

ych aglomeracjach) na terenie

kraju, które nie spełniaj

ą

unijnych standardów jako

ś

ci powietrza, musz

ą

by

ć

opracowane i zrealizowane programy naprawcze.

Szczególnie trudne zadania zwi

ą

zane z ochron

ą

atmosfery, a wła

ś

ciwie z

przeciwdziałaniem zmianom klimatu, wynikaj

ą

dla RP z przyj

ę

tej przez Rad

ę

Europejsk

ą

wiosn

ą

2007 r. decyzji o redukcji emisji dwutlenku w

ę

gla z terenu Unii o

20% do roku 2020. Poza tym Rada Europejska przyj

ę

ła,

ż

e w 2020 r. udział

odnawialnych

ź

ródeł w produkcji energii wyniesie co najmniej 20% i o tyle

ż

samo

wzro

ś

nie efektywno

ść

energetyczna. Akurat w Polsce, z uwagi na wspomniany bilans

energii pierwotnej oparty na w

ę

glu, ochrona atmosfery to zarazem ochrona jej

zasobów przed zanieczyszczeniem i zmianami klimatu.

W

ś

lad za t

ą

decyzj

ą

Komisja Europejska zaproponowała pakiet czterech

dyrektyw, których celem jest spełnianie decyzji Rady. Nie neguj

ą

c konieczno

ś

ci

podejmowania wysiłków na rzecz ochrony klimatu Ziemi, trzeba stwierdzi

ć

,

ż

e szereg

propozycji Komisji jest trudnych do zaakceptowania przez Polsk

ę

. Zako

ń

czenie

background image

11

negocjacji nad pakietem dyrektyw klimatyczno-energetycznych jest przewidziane
najpó

ź

niej wiosn

ą

2009 r. Niew

ą

tpliwie jednak, z punktu widzenia ochrony atmosfery,

jest konieczne znaczne przyspieszenie w wykorzystaniu odnawialnych

ź

ródeł energii,

z uwzgl

ę

dnieniem potencjału kraju w tym zakresie. Konieczne s

ą

oszcz

ę

dno

ś

ci

energii w przemy

ś

le, transporcie, sektorze mieszkaniowym, Polska ma tu jeszcze

znaczne rezerwy. Szybkiej modernizacji wymaga tak

ż

e przemysł energetyczny.

W przeciwie

ń

stwie do ochrony atmosfery i ochrony wód, gospodarka

odpadami nie została uwzgl

ę

dniona w procesie transformacji ustrojowej Polski.

Według danych Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska, ponad 75% narusze

ń

prawa dotyczy

złej gospodarki odpadami. Brak post

ę

pów jest szczególnie widoczny w gospodarce

odpadami komunalnymi, b

ę

d

ą

cej w gestii samorz

ą

dów. Ponad 90% tych odpadów

jest nadal kierowanych na składowiska.

Ś

wiadczy to o nieskuteczno

ś

ci obecnego

systemu zbierania i odzysku odpadów, a wi

ę

c i o konieczno

ś

ci jego szybkiej reformy.

W tej dziedzinie istnieje te

ż

dziewi

ęć

dyrektyw unijnych, a tak

ż

e zobowi

ą

za

ń

wynikaj

ą

cych z Traktatu Akcesyjnego. Ta zaniedbana dot

ą

d dziedzina wymaga wi

ę

c

obecnie szczególnej uwagi, aby w najbli

ż

szych latach mo

ż

na było osi

ą

gn

ąć

znaczny

post

ę

p. Szczególnie wa

ż

na jest edukacja ludno

ś

ci co do preselekcji odpadów

komunalnych, a tak

ż

e promocja i finansowe wspomaganie ich odzysku i recyklingu.

W Krajowym Planie Gospodarki Odpadami 2010 i planach wojewódzkich jest
zaplanowana budowa instalacji do termicznego przekształcania odpadów. W Polsce
dot

ą

d istnieje tylko jeden taki zakład (w Warszawie).

Równie zaniedban

ą

dziedzin

ą

jest ochrona przed hałasem i promieniowaniem

elektromagnetycznym. W najbli

ż

szych latach jest konieczne sporz

ą

dzenie planów

ochrony przed hałasem w oparciu o mapy akustyczne w pierwszej kolejno

ś

ci dla

du

ż

ych miast powy

ż

ej 250 tys. mieszka

ń

ców. S

ą

one tak

ż

e niezb

ę

dne w planowaniu

przestrzennym. Jak dot

ą

d takich map jeszcze nie posiadaj

ą

dwa miasta. Jest wa

ż

ne

tak

ż

e,

aby

rozwin

ąć

w

pełni

monitoring

hałasu

oraz

monitoring

pól

elektromagnetycznych, powodowanych nie tylko przez linie wysokiego napi

ę

cia, ale

tak

ż

e przez liczne stacje przeka

ź

nikowe telefonii komórkowej. Brakuje te

ż

laboratorium referencyjnego w zakresie pomiaru pól tego rodzaju.

Innym specyficznym problemem zwi

ą

zanym z ochron

ą

zdrowia oraz ochron

ą

ś

rodowiska jest gospodarka substancjami chemicznymi. S

ą

to substancje niezwykle

potrzebne człowiekowi, jednak wiele z nich ma działania zagra

ż

aj

ą

ce zdrowiu,

a nawet

ż

yciu.

Unia Europejska w 2007 r. wydała rozporz

ą

dzenie (WE) nr 1907/2006

Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji,
oceny, udzielania zezwole

ń

i stosowanych ogranicze

ń

w zakresie chemikaliów

(REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniaj

ą

ce dyrektyw

ę

1999/45/WE oraz uchylaj

ą

ce rozporz

ą

dzenie Rady (EWG) nr 793/93 i

rozporz

ą

dzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak równie

ż

dyrektyw

ę

Rady 76/769/EWG i

dyrektywy

Komisji

91/155/EWG,

93/67/EWG,

93/105/WE

i

2000/21/WE

(Rozporz

ą

dzenie REACH), aby w jednym, kompleksowym akcie prawnym uj

ąć

wszystkie zagadnienia dotycz

ą

ce kontroli oraz warunków produkcji i obrotu

background image

12

chemikaliami. Obecnie Minister Zdrowia pracuje nad implementacj

ą

tego wa

ż

nego,

ale niezwykle skomplikowanego rozporz

ą

dzenia do prawa polskiego.

Podobne zadanie stoi przed słu

ż

bami odpowiedzialnymi za ochron

ę

przed

promieniowaniem jonizuj

ą

cym. W Polsce jest eksploatowany tylko jeden reaktor

badawczy o niewielkiej mocy - MARIA, natomiast stosowanie izotopów
promieniotwórczych, zwłaszcza w medycynie, jest do

ść

powszechne. Wymaga to

prowadzenia rozbudowanego systemu nadzoru nad

ź

ródłami i odpadami

promieniotwórczymi. Zarówno stosowanie substancji promieniotwórczych na terenie
kraju, jak i istnienie licznych elektrowni j

ą

drowych w pa

ń

stwach s

ą

siednich wymagaj

ą

równie

ż

sprawnego monitoringu radiologicznego oraz systemu wczesnego

wykrywania i reagowania na wypadek zdarze

ń

radiacyjnych. Przyj

ę

te w Polsce

rozwi

ą

zania, koordynowane przez Prezesa Pa

ń

stwowej Agencji Atomistyki, działaj

ą

sprawnie i s

ą

całkowicie zgodne z zaleceniami Komisji Europejskiej.

Szczegółowy opis kierunków działa

ń

, jakie powinny by

ć

podj

ę

te w

najbli

ż

szych latach dla realizacji opisanych wy

ż

ej priorytetów, przedstawiono w

rozdziałach 2-4 niniejszego opracowania.

Zamierzenia i planowane kierunki działa

ń

na najbli

ż

sza lata stanowi

ą

równocze

ś

nie kontynuacj

ę

prac podejmowanych wcze

ś

niej. W tym miejscu warte

podkre

ś

lenia s

ą

niektóre działania b

ę

d

ą

ce podsumowaniem okresu 2007-2008.

W 2007 r. przeprowadzono nowelizacj

ę

podstawowego dokumentu

strategicznego w dziedzinie ochrony przyrody - Krajowej strategii ochrony
i zrównowa

ż

onego u

ż

ytkowania ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej. Celem nadrz

ę

dnym

Strategii jest zachowanie bogactwa ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej w skali lokalnej,

krajowej i globalnej oraz zapewnienie trwało

ś

ci i mo

ż

liwo

ś

ci rozwoju wszystkich

poziomów

jej

organizacji

(wewn

ą

trzgatunkowego,

mi

ę

dzygatunkowego,

ponadgatunkowego), z uwzgl

ę

dnieniem potrzeb rozwoju społeczno-gospodarczego

Polski oraz konieczno

ś

ci zapewnienia odpowiednich warunków

ż

ycia i rozwoju

społecze

ń

stwa. Strategia okre

ś

la cele strategiczne i operacyjne słu

żą

ce realizacji

celu nadrz

ę

dnego oraz instrumenty i warunki ich realizacji.

18 listopada 2008 r. Rada Ministrów przyj

ę

ła projekt nowego Ramowego

Stanowiska Rz

ą

du RP dotycz

ą

cego organizmów genetycznie zmodyfikowanych

(GMO). Celem tego dokumentu jest nakre

ś

lenie polityki rz

ą

du w zakresie:

zamkni

ę

tego u

ż

ycia GMO, zamierzonego uwolnienia GMO do

ś

rodowiska w celach

do

ś

wiadczalnych, wprowadzenia do obrotu produktów GMO oraz uprawy ro

ś

lin

genetycznie zmodyfikowanych.

W latach 2007-2008 w dalszym ci

ą

gu zwi

ę

kszały si

ę

zasoby le

ś

ne kraju. Na

koniec 2007 r. powierzchnia lasów w Polsce wynosiła 9 048 tys. ha, co odpowiada
lesisto

ś

ci 28,9%. W 2007 r. zalesiono 13,3 tys. ha gruntów wszystkich kategorii

własno

ś

ci, a tak

ż

e blisko 360 ha uznano za zalesienia powstałe w wyniku sukcesji

naturalnej. Przewiduje si

ę

,

ż

e rozmiar zalesie

ń

w 2008 r. b

ę

dzie ni

ż

szy w stosunku

do roku poprzedniego ze wzgl

ę

du na dokonane w Programie Rozwoju Obszarów

Wiejskich na lata 2007-2013 zmiany warunków zalesiania gruntów rolnych.

W dziedzinie gospodarki odpadami w latach 2007-2008 rozpocz

ę

to i

zako

ń

czono prace nad projektami nast

ę

puj

ą

cych ustaw:

background image

13

ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,

ustawy o bateriach i akumulatorach,

ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. Nr 138, poz.

865),

ustawy o zmianie ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych innych ustaw,

ustawy o zmianie ustawy o zu

ż

ytym sprz

ę

cie elektrycznym i elektronicznym

oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
W 2008 r. opracowano i skonsultowano społecznie zarówno zało

ż

enia do

ustawy o przeciwdziałaniu uci

ąż

liwo

ś

ci zapachowej, jak i projekt ustawy o

przeciwdziałaniu uci

ąż

liwo

ś

ci zapachowej.

Wa

ż

nymi działaniami z zakresu gospodarowania zasobami geologicznymi

było wprowadzenie - w ramach realizacji V etapu mapy geo

ś

rodowiskowej Polski w

skali 1:50000 - dwóch nowych warstw tematycznych: ochrona georó

ż

norodno

ś

ci i

antropopresja oraz modyfikacja i aktualizacja warstwy referencyjnej kopaliny. Mapa
b

ę

dzie realizowana w formie ci

ą

głych warstw tematycznych obejmuj

ą

cych obszar

całego

kraju.

Zako

ń

czono

równie

ż

realizacj

ę

I

etapu

systemu

osłony

przeciwosuwiskowej SOPO i w 2008 r. rozpocz

ę

to prace w ramach II etapu SOPO

nad kartowaniem i wykonywaniem map osuwisk oraz terenów zagro

ż

onych ruchami

masowymi dla obszaru Karpat Polskich oraz monitorowaniem wybranych osuwisk w
Karpatach. Przedsi

ę

wzi

ę

cie to ma wspomóc starostów w skutecznym wypełnianiu ich

obowi

ą

zków nało

ż

onych na administracj

ę

publiczn

ą

. Uzyskane dane stanowi

ć

b

ę

d

ą

podstaw

ę

do skutecznego zarz

ą

dzania ryzykiem oraz u

ś

wiadamia

ć

zagro

ż

enia

zwi

ą

zane z wyst

ę

powaniem ruchów masowych. Istotne jest równie

ż

– w zakresie

omawianych działa

ń

- zako

ń

czenie prac prowadz

ą

cych do opracowania projektu

nowej ustawy - Prawo geologiczne i górnicze.

W 2007 r. rozpocz

ę

to prace nad identyfikacj

ą

istotnych problemów gospodarki

wodnej na obszarach dorzeczy w Polsce. W tym celu opracowany został dokument:
Przegl

ą

d istotnych problemów na obszarach dorzeczy. Dodatkowo, w ramach

procesu planowania gospodarowania wodami kontynuowane były prace w zakresie
pogł

ę

bionej analizy oddziaływa

ń

i wpływów antropogenicznych na wody

powierzchniowe i podziemne.

Rozwój społeczno-gospodarczy Polski oraz wymagania wynikaj

ą

ce z dyrektyw

Unii Europejskiej sprawiaj

ą

,

ż

e konieczne staje si

ę

nowe spojrzenie na gospodark

ę

wodn

ą

w naszym kraju. Słu

ż

y

ć

ma temu opracowany we wrze

ś

niu 2008 r. projekt

Narodowej Strategii Gospodarowania Wodami 2030 (z uwzgl

ę

dnieniem etapu do

2015 r.).

Na realizacj

ę

przedsi

ę

wzi

ęć

słu

żą

cych ochronie

ś

rodowiska i gospodark

ę

wodn

ą

w 2007 r. wydatkowano ł

ą

cznie nakłady w wysoko

ś

ci 9,7 mld zł (ceny 2007 r.)

Obserwuje si

ę

wzrost o około 9% nakładów na ochron

ę

ś

rodowiska i ponad 12% na

gospodark

ę

wodn

ą

(w cenach z 2007 r.) w porównaniu z rokiem 2006. Ocenia si

ę

,

ż

e

podstawowym

ź

ródłem finansowania w 2007 r. były

ś

rodki własne inwestorów –

przedsi

ę

biorstw i gmin (blisko 50% ogółem).

Nie mo

ż

na natomiast w chwili obecnej oceni

ć

wydatków poniesionych na

ochron

ę

ś

rodowiska i gospodark

ę

wodn

ą

w roku 2008, gdy

ż

GUS b

ę

dzie dysponował

background image

14

danymi statystycznymi w tym zakresie dopiero w 2009 r. Mo

ż

na jednak

ż

e oczekiwa

ć

,

ż

e zostanie utrzymany obserwowany w ostatnich latach trend wzrostowy nakładów

na ten cel.







































background image

15

ROZDZIAŁ 2

KIERUNKI DZIAŁA

Ń

SYSTEMOWYCH


2.1.
Uwzgl

ę

dnienie zasad ochrony

ś

rodowiska w strategiach sektorowych


2.1.1. Stan wyj

ś

ciowy

Wszystkie działania człowieka s

ą

prowadzone w

ś

rodowisku przyrodniczym,

maj

ą

wi

ę

c wpływ na jego stan obecny i przyszły. St

ą

d te

ż

w art. 5 Konstytucji RP

zapisane zostało,

ż

e „Rzeczpospolita Polska (…) zapewnia ochron

ę

ś

rodowiska,

kieruj

ą

c si

ę

zasad

ą

zrównowa

ż

onego rozwoju”. Oznacza to konieczno

ść

takiego

gospodarowania, aby zachowa

ć

ś

rodowisko w mo

ż

liwie dobrym stanie dla przyszłych

pokole

ń

. Tak wi

ę

c kryteria rozwoju zrównowa

ż

onego powinny by

ć

uwzgl

ę

dnione we

wszystkich dokumentach strategicznych sektorów gospodarczych. Dokumenty te,
zgodnie z art. 40 ustawy - Prawo ochrony

ś

rodowiska, powinny by

ć

pododawane tzw.

strategicznym ocenom oddziaływania na

ś

rodowisko w celu sprawdzenia, czy

rozwi

ą

zania w nich zawarte nie przynios

ą

zagro

ż

enia dla

ś

rodowiska teraz i w

przyszło

ś

ci. Niestety, dotychczas Prawo ochrony

ś

rodowiska w tym zakresie rzadko

jest przestrzegane, cho

ć

ostatnio jest obserwowany znaczny post

ę

p na poziomie

krajowym.



2.1.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Głównym celem strategicznym jest doprowadzenie do sytuacji, w której

projekty dokumentów strategicznych wszystkich sektorów gospodarki b

ę

d

ą

, zgodnie

z obowi

ą

zuj

ą

cym w tym zakresie prawem, poddawane procedurze oceny

oddziaływania na

ś

rodowisko i wyniki tej oceny b

ę

d

ą

uwzgl

ę

dniane w ostatecznych

wersjach tych dokumentów.



2.1.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

W 2008 r. zostało reaktywowane działanie Komisji ds. Ocen Oddziaływania na

Ś

rodowisko przy Ministrze

Ś

rodowiska głównie w celu analizowania dokumentów

strategicznych. Stanowi to wa

ż

ny krok w kierunku egzekwowania prawa w tym

zakresie.

W latach 2009-2012 jest konieczny rozwój metodologii wykonywania ocen

oddziaływania na

ś

rodowisko dla dokumentów strategicznych oraz szkolenia dla

projektodawców tych dokumentów oraz dla osób oceniaj

ą

cych.





background image

16

2.2. Aktywizacja rynku na rzecz ochrony

ś

rodowiska


2.2.1. Stan obecny
Od 1989 r. Polska wkroczyła na drog

ę

gospodarki rynkowej, w której

zadaniem pa

ń

stwa jest tworzenie rozwi

ą

za

ń

prawno-ekonomicznych sprzyjaj

ą

cych

rozwojowi gospodarczemu oraz kontrola przestrzegania prawa przez podmioty
działaj

ą

ce na rynku. Niemniej jednak, podobnie jak we wszystkich dojrzałych

demokracjach, rol

ą

pa

ń

stwa jest te

ż

stymulacja działa

ń

po

żą

danych ze społecznego

lub ekonomicznego punktu widzenia, aby była realizowana konstytucyjna zasada
rozwoju

zrównowa

ż

onego.

Niestety,

dotychczas

jest

niewiele

w

Polsce

mechanizmów promuj

ą

cych zarówno proekologiczne zachowanie konsumentów, jaki

i produkty mniej obci

ąż

aj

ą

ce

ś

rodowisko. Nie rozwin

ą

ł si

ę

te

ż

w wystarczaj

ą

cym

stopniu przemysł urz

ą

dze

ń

ochrony

ś

rodowiska pomimo tego,

ż

e rocznie inwestycje

w tym sektorze s

ą

rz

ę

du 8-10 miliardów złotych.


2.2.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Głównym celem jest uruchomienie takich mechanizmów prawnych,

ekonomicznych i edukacyjnych, które prowadziłyby do rozwoju proekologicznej
produkcji towarów oraz do

ś

wiadomych postaw konsumenckich zgodnie z zasad

ą

rozwoju zrównowa

ż

onego. Działania te powinny obj

ąć

pełn

ą

internalizacj

ę

kosztów

zewn

ę

trznych zwi

ą

zanych z presj

ą

na

ś

rodowisko.



2.2.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

W latach 2009-2012 jest konieczne:

-

zastosowanie systemu „zielonych zamówie

ń

” w post

ę

powaniach o

udzielenie zamówienia publicznego organizowanych przez wszystkie
instytucje korzystaj

ą

ce ze

ś

rodków publicznych,

-

eliminacja z rynku wyrobów szkodliwych dla

ś

rodowiska,

-

promocja tworzenia „zielonych miejsc pracy” z wykorzystaniem funduszy
Unii Europejskiej,

-

promocja transferu do Polski najnowszych technologii słu

żą

cych ochronie

ś

rodowiska przez finansowanie projektów w ramach programów unijnych,

-

wykonanie analizy dotycz

ą

cej mo

ż

liwo

ś

ci wprowadzenia w Polsce „zielonej”

reformy podatkowej,

-

przeprowadzenie

ogólnopolskiej

kampanii

społecznej

kształtuj

ą

cej

zrównowa

ż

one wzorce konsumpcji,

-

wprowadzenie etykiet informuj

ą

cych o produktach ekologicznych i ich

promocja w

ś

ród społecze

ń

stwa,

-

opracowanie krajowego planu wycofania proszków do prania zawieraj

ą

cych

fosforany,

-

wsparcie zastosowania pojazdów o niskiej emisji i wysokiej efektywno

ś

ci

energetycznej z nap

ę

dami alternatywnymi oraz wypracowanie rozwi

ą

za

ń

background image

17

hamuj

ą

cych napływ do krajowego parku zagranicznych pojazdów o

niekorzystnych parametrach ekologicznych i energetycznych.



2.3. Zarz

ą

dzanie

ś

rodowiskowe


2.3.1. Stan wyj

ś

ciowy

Systemy zarz

ą

dzania

ś

rodowiskowego (SZ

Ś

) s

ą

dobrowolnym zobowi

ą

zaniem

przyjmowanym przez przedsi

ę

biorstwa i instytucje do podejmowania konkretnych

działa

ń

technicznych i organizacyjnych w celu zmniejszenia ich oddziaływania na

ś

rodowisko.

W 2004 r. weszła w

ż

ycie ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym

systemie ekozarz

ą

dzania i audytu (EMAS) (Dz.U. Nr 70, poz. 631, z pó

ź

n. zm.), która

zdefiniowała ramy organizacyjne systemu EMAS w Polsce. Zasady te s

ą

zgodne

z postanowieniami rozporz

ą

dzenia (WE) nr 761/2001 Parlamentu Europejskiego

i Rady z dnia 19 marca 2001 r. dopuszczaj

ą

cego dobrowolny udział organizacji

w systemie zarz

ą

dzania

ś

rodowiskiem i audytu

ś

rodowiskowego we Wspólnocie

(EMAS), definiuj

ą

cego zasady dobrego zarz

ą

dzania z punktu widzenia ochrony

ś

rodowiska. Jakkolwiek ju

ż

w 2005 r. zarejestrowano pierwsz

ą

krajow

ą

organizacj

ę

w

tym systemie, to nadal nie jest on szeroko znany w kraju.

Trzeba te

ż

wspomnie

ć

,

ż

e poza tym setki organizacji zaanga

ż

owanych jest w

tzw. Stowarzyszenie Polski Ruch Czystszej Produkcji (do roku 1998 – Polski Ruch
Czystszej Produkcji). Inny program: „Odpowiedzialno

ść

i Troska” zrzesza

37 najwi

ę

kszych przedsi

ę

biorstw bran

ż

y chemicznej, a certyfikaty dotycz

ą

ce

spełnienia normy ISO 14001 posiada około 1 700 organizacji. Jest to niewiele,
a firmy i instytucje stawiaj

ą

c sobie ambitne cele pro

ś

rodowiskowe osi

ą

gaj

ą

niewiele

korzy

ś

ci z tego tytułu.


2.3.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Celem podstawowym jest jak najszersze przyst

ę

powanie do systemu EMAS,

rozpowszechnianie wiedzy w

ś

ród społecze

ń

stwa o tym systemie i tworzenie korzy

ś

ci

ekonomicznych dla firm i instytucji b

ę

d

ą

cych w systemie.



2.3.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

W latach 2009-2012 jest konieczne stworzenie mechanizmów stymuluj

ą

cych

przyst

ę

powanie

przedsi

ę

biorstw

i

instytucji

do

systemów

zarz

ą

dzania

ś

rodowiskowego. Do mechanizmów tych nale

żą

:

-

wprowadzanie „zielonych zamówie

ń

” promuj

ą

cych w post

ę

powaniach o

udzielenie

zamówienia

publicznego

firmy

posiadaj

ą

ce

certyfikaty

zarz

ą

dzania

ś

rodowiskowego przez uzyskanie przez nie dodatkowych

punktów,

background image

18

-

upowszechnienie w

ś

ród społecze

ń

stwa logo EMAS i normy ISO 14001

a tak

ż

e logo CP jako znaków jako

ś

ci

ś

rodowiskowej firmy b

ę

d

ą

cej wytwórc

ą

danego wyrobu lub

ś

wiadcz

ą

cej okre

ś

lon

ą

usług

ę

,

-

podniesienie

presti

ż

u

instytucji

publicznej

posiadaj

ą

cej

certyfikat

zarz

ą

dzania przez akcj

ę

w

ś

ród społecze

ń

stwa dotycz

ą

c

ą

znaczenia takiego

certyfikatu,

-

ograniczenie cz

ę

stotliwo

ś

ci kontroli, w zakresie ochrony

ś

rodowiska,

podmiotów

posiadaj

ą

cych

certyfikaty

zarz

ą

dzania

ś

rodowiskowego

i uproszczenie trybu ich kontroli,

-

ograniczenie kosztów zwi

ą

zanych z wdro

ż

eniem systemów zarz

ą

dzania

ś

rodowiskowego przez przedsi

ę

biorstwa i instytucje.



2.4. Udział społecze

ń

stwa w działaniach na rzecz ochrony

ś

rodowiska


2.4.1. Stan wyj

ś

ciowy

Ś

wiadome,

aktywne

społecze

ń

stwo

jest

fundamentem

ustroju

demokratycznego. Dotyczy to cało

ś

ci funkcjonowania pa

ń

stwa, a wi

ę

c i ochrony

ś

rodowiska. W tej dziedzinie

ś

wiadome wspólnoty społeczne podejmuj

ą

liczne

lokalne akcje proekologiczne oraz sprawuj

ą

społeczn

ą

kontrol

ę

nad działaniami

przedsi

ę

biorstw i instytucji. Aby mogły skutecznie wypełnia

ć

t

ę

rol

ę

, jest konieczne

zapewnienie im dost

ę

pu do informacji o

ś

rodowisku i jego ochronie oraz o

działaniach instytucji w sektorze ochrony

ś

rodowiska.

Szczególn

ą

rol

ę

pełni

ą

tu pozarz

ą

dowe organizacje ekologiczne, które grupuj

ą

najbardziej aktywnych,

ś

wiadomych członków społecze

ń

stwa, a tym samym s

ą

najbardziej cenionym partnerem kontroluj

ą

cym działania organów pa

ń

stwowych oraz

przedsi

ę

biorstw z punktu widzenia ochrony

ś

rodowiska. Przepisy prawa gwarantuj

ą

udział społecze

ń

stwa, w tym w szczególno

ś

ci organizacji ekologicznych, w

post

ę

powaniu w sprawie ochrony

ś

rodowiska, w opiniowaniu projektów aktów

prawnych, a tak

ż

e projektów finansowanych ze

ś

rodków publicznych, w tym przede

wszystkim ze

ś

rodków Unii Europejskiej. Generalnie bior

ą

c, prawo to jest w Polsce

przestrzegane, chocia

ż

wiele konfliktów na osi urz

ę

dnicy-społecze

ń

stwo

ś

wiadczy o

tym,

ż

e współpraca ta nie zawsze układa si

ę

dobrze.



2.4.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Głównym celem jest podnoszenie

ś

wiadomo

ś

ci ekologicznej społecze

ń

stwa,

zgodnie z zasad

ą

„my

ś

l globalnie, działaj lokalnie”, prowadz

ą

c

ą

do:

-

proekologicznych zachowa

ń

konsumenckich,

-

pro

ś

rodowiskowych nawyków i pobudzenia odpowiedzialno

ś

ci za stan

ś

rodowiska,

-

organizowania akcji lokalnych słu

żą

cych ochronie

ś

rodowiska,

-

uczestniczenia w procedurach prawnych i kontrolnych dotycz

ą

cych

ochrony

ś

rodowiska.

background image

19


2.4.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Warunkami spełniania celów

ś

redniookresowych s

ą

:

-

doskonalenie metod udost

ę

pnienia informacji o

ś

rodowisku i jego ochronie

przez wszystkie instytucje publiczne,

-

rozwój szkolnej edukacji w zakresie ochrony

ś

rodowiska, dost

ę

pu do

informacji o

ś

rodowisku oraz kształtowanie zachowa

ń

zgodnie z zasad

ą

zrównowa

ż

onego rozwoju (akcje, szkolenia dla nauczycieli i szkół),

-

promowanie

etykiet

znakuj

ą

cych

aspekt

ś

rodowiskowy

produktów

w celu ułatwienia konsumentom zachowa

ń

proekologicznych,

-

finansowe wspieranie przez fundusze ekologiczne projektów realizowanych
przez organizacje pozarz

ą

dowe,

-

zapewnienie udziału pozarz

ą

dowych organizacji ekologicznych we

wszystkich gremiach podejmuj

ą

cych decyzje dotycz

ą

ce ochrony

ś

rodowiska,

-

szkolenia dla pracowników instytucji publicznych oraz przedsi

ę

biorców w

zakresie przepisów o dost

ę

pie społecze

ń

stwa do informacji o

ś

rodowisku,

-

ś

ci

ś

lejsza współpraca z dziennikarzami w zakresie edukacji ekologicznej

wszystkich grup społecznych – wi

ę

ksze ni

ż

dot

ą

d zaanga

ż

owanie w tym

zakresie funduszy ekologicznych.



2.5. Rozwój bada

ń

i post

ę

p techniczny


2.5.1. Stan wyj

ś

ciowy

Chroniczne niedoinwestowanie bada

ń

naukowych w Polsce powoduje,

ż

e kraj

nasz niewiele wnosi do

ś

wiatowego czy europejskiego post

ę

pu technicznego.

Równie

ż

w dziedzinie ochrony

ś

rodowiska liczba rozwi

ą

za

ń

nowatorskich jest bardzo

niewielka, chocia

ż

posiadamy znaczn

ą

liczb

ę

palcówek naukowych i dobrze

wykształconych naukowców. Stan ten jest wynikiem słabego wyposa

ż

enia

laboratoriów badawczych i stanowisk do bada

ń

półtechnicznych oraz stale jeszcze

zbyt słabo rozwini

ę

tych kontaktów zarówno z polskim przemysłem, jak i z

zagranicznymi placówkami naukowymi. Trzeba te

ż

przyzna

ć

,

ż

e przemysł polski nie

jest nastawiony na wdra

ż

anie rozwi

ą

za

ń

b

ę

d

ą

cych efektem polskiej my

ś

li technicznej

lecz ch

ę

tniej korzysta ze sprawdzonych technologii renomowanych firm

zagranicznych, dlatego przewiduje si

ę

utrzymanie systemu monitorowania

technologii

ś

rodowiskowych, który powinien sta

ć

si

ę

ł

ą

cznikiem mi

ę

dzy

zapotrzebowaniem ze strony przemysłu a ofert

ą

jednostek naukowo-badawczych,

stymuluj

ą

c rozwój technologii słu

żą

cych ochronie

ś

rodowiska.


2.5.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Głównym celem jest zwi

ę

kszenie roli polskich placówek badawczych we

wdra

ż

aniu ekoinnowacji w przemy

ś

le oraz w produkcji wyrobów przyjaznych dla

background image

20

ś

rodowiska oraz doprowadzenie do zadowalaj

ą

cego stanu systemu monitoringu

ś

rodowiska.


2.5.3. Kierunki zada

ń

na lata 2009-2012

Realizacja ww. celów wymaga podj

ę

cia nast

ę

puj

ą

cych działa

ń

:

-

uruchomienie systemu zagranicznych stypendiów naukowych dla
najlepszych absolwentów uczelni zwi

ą

zanych z ochron

ą

ś

rodowiska,

-

umo

ż

liwienie finansowania przez fundusze ekologiczne wdra

ż

ania

ekoinnowacji opracowanych w polskich placówkach naukowo-
badawczych,

-

zwi

ę

kszenie

wymiany

zespołów

badawczych

z

najlepszymi

zagranicznymi instytutami (wspierane finansowo przez fundusze
ekologiczne),

-

doposa

ż

enie w nowoczesn

ą

aparatur

ę

naukow

ą

instytutów, uczelni i

systemów monitoringu (finansowane przez NFO

Ś

iGW),

-

wspieranie platform technologicznych jako miejsca powstawania
rozwi

ą

za

ń

innowacyjnych przez o

ś

rodki naukowe i jednostki

gospodarcze,

-

wdro

ż

enie systemu informatycznego resortu „

Ś

rodowisko”, w tym

wdro

ż

enie Systemu Informatycznego Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska

„EKOINFONET”,

-

uruchomienie

krajowego

systemu

monitorowania

technologii

ś

rodowiskowych.



2.6. Odpowiedzialno

ść

za szkody w

ś

rodowisku


2.6.1. Stan wyj

ś

ciowy

Ustawa

Prawo

ochrony

ś

rodowiska

rozró

ż

nia

dwa

rodzaje

odpowiedzialno

ś

ci za szkody wyrz

ą

dzone w

ś

rodowisku: odpowiedzialno

ść

administracyjn

ą

oraz odpowiedzialno

ść

cywilnoprawn

ą

.

W wyniku działalno

ś

ci produkcyjnej, transportowej, usługowej mog

ą

si

ę

pojawi

ć

zagro

ż

enia dla

ś

rodowiska oraz szkody lub gro

ź

ba ich pojawienia si

ę

.

Obowi

ą

zkiem Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska jest kontrola podmiotów gospodarczych

i informowanie organów administracji pa

ń

stwowej lub samorz

ą

dowej o wszelkich

naruszeniach prawa. Organ, który wydaje zezwolenie na eksploatacj

ę

instalacji jest

zobowi

ą

zany, w zale

ż

no

ś

ci od sytuacji, do wydania nakazu do przywrócenia

ś

rodowiska do stanu poprzedniego, wstrzymania eksploatacji, cofni

ę

cia pozwolenia

na eksploatacj

ę

instalacji czy zapłaty okre

ś

lonej kwoty pieni

ęż

nej w przypadku

niewykonalno

ś

ci obowi

ą

zku restytucji naturalnej.

Za powstanie szkody w

ś

rodowisku sprawca ponosi tak

ż

e odpowiedzialno

ść

cywilno-prawn

ą

, która jest przedmiotem działania s

ą

dów powszechnych. Sprawy te

reguluje co do zasady Kodeks cywilny, chyba,

ż

e ustawa – Prawo ochrony

ś

rodowiska zawiera regulacje szczegółowe. Natomiast sprawy zwi

ą

zane z likwidacj

ą

background image

21

szkód spowodowanych ruchem zakładu górniczego reguluje ustawa z dnia 4 lutego
1994 r.- Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947, z pó

ź

n.

zm.).

System odpowiedzialno

ś

ci za szkody w

ś

rodowisku został zmodyfikowany

i rozszerzony w 2007 r. przez wej

ś

cie w

ż

ycie ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o

zapobieganiu szkodom w

ś

rodowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493,

z pó

ź

n. zm.), która implementowała do polskiego porz

ą

dku prawnego dyrektyw

ę

2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie
odpowiedzialno

ś

ci za

ś

rodowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania

szkodom wyrz

ą

dzonym

ś

rodowisku naturalnemu.

Podstawowym celem transpozycji dyrektywy 2004/35/WE jest zapewnienie

rzeczywistego wdro

ż

enia zasady „zanieczyszczaj

ą

cy płaci”, a tak

ż

e zlikwidowanie

barier w konkurencyjno

ś

ci podmiotów gospodarczych, gospodaruj

ą

cych w ró

ż

nych

krajach Wspólnoty, których działalno

ść

mo

ż

e sta

ć

si

ę

ź

ródłem bezpo

ś

redniego

zagro

ż

enia wyst

ą

pieniem szkody lub szkody w

ś

rodowisku. Przepisy dyrektywy

2004/35/WE zostały wprowadzone do legislacji krajowej w Polsce, w wyznaczonym
terminie, tj. w dniu 30 kwietnia 2007 r., a tak

ż

e z dniem wej

ś

cia w

ż

ycie przepisów

wykonawczych do przedmiotowej ustawy.

2.6.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Celem polityki ekologicznej jest stworzenie systemu prewencyjnego, maj

ą

cego

na celu zapobieganie szkodom w

ś

rodowisku i sygnalizuj

ą

cego mo

ż

liwo

ść

wyst

ą

pienia szkody. W przypadku wyst

ą

pienia szkody w

ś

rodowisku koszty naprawy

musz

ą

w pełni ponie

ść

jej sprawcy.



2.6.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

W latach 2009-2012 przewiduje si

ę

nast

ę

puj

ą

ce działania:

zako

ń

czenie prac nad pełn

ą

transpozycj

ą

przepisów dyrektywy 2004/35/WE

do ustawodawstwa polskiego przez nowelizacj

ę

ustawy o zapobieganiu i

naprawie szkód w

ś

rodowisku,

stworzenie bazy danych o szkodach w

ś

rodowisku i działaniach naprawczych,

prowadzenie szkole

ń

na temat odpowiedzialno

ś

ci sprawcy za szkody w

ś

rodowisku dla pracowników administracji, s

ą

downictwa oraz podmiotów

gospodarczych,

wzmocnienie kadrowe i aparaturowe Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska

pozwalaj

ą

ce na pełn

ą

realizacj

ę

zada

ń

kontrolnych,

zapewnienie w bud

ż

ecie pa

ń

stwa

ś

rodków na rekultywacje terenów

zanieczyszczonych przed 30 kwietnia 2007 r.



background image

22

2.7. Aspekt ekologiczny w planowaniu przestrzennym

2.7.1. Stan wyj

ś

ciowy

Planowanie przestrzenne od wielu lat nie funkcjonuje w Polsce w sposób

wła

ś

ciwy. Miejscowy plan, zgodnie z ustaw

ą

o planowaniu i zagospodarowaniu

przestrzennym z 2003 r., jest podstawowym instrumentem kształtowania ładu
przestrzennego pozwalaj

ą

cym gminom na racjonaln

ą

gospodark

ę

terenami. Poza

planem miejscowym w systemie planowania przestrzennego wyst

ę

puj

ą

instrumenty

pomocnicze, w postaci decyzji lokalizacyjnych. Pomimo istnienia ustawy oraz ustaw
okre

ś

laj

ą

cych kompetencje w tym zakresie samorz

ą

dów wszystkich szczebli znaczna

powierzchnia kraju nie jest obj

ę

ta miejscowymi planami zagospodarowania

przestrzennego. Taka sytuacja powoduje wydawanie wielu decyzji lokalizacyjnych
i gospodarczych, podejmowanych bez uwzgl

ę

dnienia konieczno

ś

ci zachowania ładu

przestrzennego

i

uporz

ą

dkowanego

rozwoju

terenów

mieszkaniowych,

przemysłowych czy rekreacyjnych. W decyzjach lokalizacyjnych cz

ę

sto wyst

ę

puje te

ż

brak uwzgl

ę

dniana zasad ochrony

ś

rodowiska.


2.7.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

W perspektywie

ś

redniookresowej jest konieczne przywrócenie wła

ś

ciwej roli

planowania przestrzennego na obszarze całego kraju, w szczególno

ś

ci dotyczy to

miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, które powinny by

ć

podstaw

ą

lokalizacji nowych inwestycji.


2.7.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Konieczne jest, aby do roku 2012 nast

ą

piło:

wdro

ż

enie wytycznych metodycznych dotycz

ą

cych uwzgl

ę

dnienia w planach

zagospodarowania

przestrzennego

wymaga

ń

ochrony

ś

rodowiska

i

gospodarki

wodnej,

w

szczególno

ś

ci

wynikaj

ą

cych

z

opracowa

ń

ekofizjograficznych, prognoz oddziaływania na

ś

rodowisko (wraz z popraw

ą

jako

ś

ci tych dokumentów),

wdro

ż

enie przepisów umo

ż

liwiaj

ą

cych przeprowadzanie strategicznej oceny

oddziaływania na

ś

rodowisko ju

ż

na etapie studium uwarunkowa

ń

i kierunków

zagospodarowania przestrzennego (które jest opracowaniem planistycznym
obejmuj

ą

cym teren całej gminy),

zatwierdzenie wszystkich obszarów europejskiej sieci Natura 2000 oraz

sporz

ą

dzenie dla nich planów ochrony,

wdro

ż

enie koncepcji korytarzy ekologicznych,

uwzgl

ę

dnianie obszarów nara

ż

onych na niebezpiecze

ń

stwo powodzi,

okre

ś

lenie zasad ustalenia progów tzw. chłonno

ś

ci

ś

rodowiskowej oraz

pojemno

ś

ci przestrzennej zale

ż

nie od typu

ś

rodowiska,

background image

23

wprowadzenie mechanizmów ochrony zasobów złó

ż

kopalin przed

zagospodarowaniem powierzchni uniemo

ż

liwiaj

ą

cym przyszłe wykorzystanie,

uwzgl

ę

dnienie w planach zagospodarowania przestrzennego wyników

monitoringu

ś

rodowiska, w szczególno

ś

ci w zakresie powietrza, wód i hałasu.
























































background image

24

ROZDZIAŁ 3

OCHRONA ZASOBÓW NATURALNYCH

3.1. Ochrona przyrody

3.1.1. Stan wyj

ś

ciowy

Poło

ż

enie Polski w

ś

rodku Europy, brak naturalnych barier klimatycznych na

wschodzie i na zachodzie oraz nakładanie si

ę

wpływów klimatu morskiego i

kontynentalnego, decyduj

ą

o specyfice polskiej przyrody w skali europejskiej.

Wyst

ę

puj

ą

tu bogate siedliska le

ś

ne i bagienne, urozmaicone zespoły ł

ą

kowe,

zespoły torfowisk wysokich i niskich. Rzeka Wisła i szereg innych rzek na du

ż

ych

odcinkach nie s

ą

uregulowane, tworz

ą

c unikatowe nisze ekologiczne dla licznych

gatunków fauny i flory. W sumie ró

ż

norodno

ść

biologiczna w Polsce nale

ż

y do

najwi

ę

kszych w Europie

Ś

rodkowej. Podstawowym zadaniem jest jej ochrona przed

skutkami niekontrolowanej antropopresji. Temu słu

ż

y przede wszystkim ustanowienie

obszarów prawnie chronionych. Obecnie istniej

ą

w Polsce:

-

23 parki narodowe (1 % powierzchni kraju),

-

1 395 rezerwatów przyrody (0,5% powierzchni),

-

120 parków krajobrazowych (8% powierzchni),

-

449 obszarów chronionego krajobrazu (22,5% powierzchni).

Tak wi

ę

c ł

ą

cznie około 30% terytorium Polski, najcenniejsze pod wzgl

ę

dem

przyrodniczym i krajobrazowym, jest obj

ę

te formami ochrony.

W Unii Europejskiej w latach 90-tych opracowany został europejski system

ekologiczny Natura 2000 zakładaj

ą

cy tworzenie obszarów prawnie chronionych

niezale

ż

nie od systemów narodowych. Zasady jego tworzenia uregulowane s

ą

w

dwóch dyrektywach:

-

w dyrektywie Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie
ochrony dzikiego ptactwa (tzw. Dyrektywa ptasia),

-

w dyrektywie Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie
ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (tzw.
Dyrektywa siedliskowa).

Rzeczpospolita Polska, jako członek Unii Europejskiej, jest zobowi

ą

zana do

wyznaczenia sieci obszarów Natura 2000 zgodnie z tymi dyrektywami.

Obszary Natura 2000 s

ą

wyznaczane w Polsce od 2004 r. na podstawach

naukowych. W latach 2006-2008 wykonana została szeroka akcja inwentaryzacji i
waloryzacji flory, fauny i siedlisk przyrodniczych, w celu wzmocnienia naukowych
przesłanek do wyznaczenia sieci obszarów Natura 2000. Akcja ta prowadzona była
głównie przez słu

ż

by le

ś

ne wspólnie z przyrodnikami reprezentuj

ą

cymi

ś

rodowiska

naukowe i pozarz

ą

dowe organizacje ekologiczne. W sumie według stanu na

czerwiec 2008 r. Polska wyznaczyła:

-

124 obszary specjalnej ochrony ptaków o ł

ą

cznej powierzchni ok. 5 400

tys. ha,

background image

25

-

364 specjalne obszary ochrony siedlisk o ł

ą

cznej powierzchni ok. 2 889

tys. ha.

Zako

ń

czenie wyznaczania sieci obszarów Natura 2000 zaplanowano na I kwartał

2009 r.

W 2005 r. zostały opracowane wymogi do monitoringu siedlisk i ptaków,

zgodne z wymogami prawa polskiego i wspólnotowego.

Do ko

ń

ca 2007 r. nie został jednak rozstrzygni

ę

ty problem potencjalnych

konfliktów mi

ę

dzy inwestycjami mog

ą

cymi pogorszy

ć

stan

ś

rodowiska a obszarami

chronionymi. Prawo polskie było w tym czasie niezgodne z prawem UE, co
prowadziło do konfliktów z Komisj

ą

Europejsk

ą

.

W dniu 3 pa

ź

dziernika 2008 r. Sejm uchwalił ustaw

ę

o udost

ę

pnianiu

informacji o

ś

rodowisku i jego ochronie, udziale społecze

ń

stwa w ochronie

ś

rodowiska oraz o ocenach oddziaływania na

ś

rodowisko, zgodn

ą

z prawem unijnym,

zawieraj

ą

c

ą

mi

ę

dzy innymi mechanizmy organizacyjne maj

ą

ce na celu radykalne

przyspieszenie procedur wydawania decyzji

ś

rodowiskowych. Jednocze

ś

nie

opracowana została nowelizacja ustawy o ochronie przyrody wprowadzaj

ą

ca do

polskiego systemu prawnego przepisy zgodne z Dyrektyw

ą

ptasi

ą

i Dyrektyw

ą

siedliskow

ą

. Dzi

ę

ki tym działaniom b

ę

dzie mo

ż

liwe projektowanie i prowadzenie

inwestycji nawet na obszarach chronionych, je

ś

li spełnione b

ę

d

ą

warunki okre

ś

lone

w ww. aktach prawnych.

Na terenie Polski jest planowane wyznaczenie obszarów cennych

przyrodniczo (HNV – high nature value), które b

ę

d

ą

odgrywa

ć

istotn

ą

rol

ę

w

monitorowaniu realizacji instrumentów polityki ochrony ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej na

obszarach rolnych i le

ś

nych, w tym zwłaszcza programu rozwoju obszarów wiejskich

w UE. W tym celu jest planowane utworzenie mi

ę

dzyresortowej grupy roboczej, z

inicjatywy Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi przy udziale Ministra

Ś

rodowiska,

odpowiedzialnej za przygotowanie propozycji obszarów cennych przyrodniczo.

Innym istotnym problemem zwi

ą

zanym z ochron

ą

ż

norodno

ś

ci biologicznej

polskiej przyrody jest mo

ż

liwo

ść

dopuszczenia do

ś

rodowiska organizmów

modyfikowanych genetycznie (GMO). Jest konieczne w tym przypadku zastosowanie
zasady przezorno

ś

ci i ostro

ż

no

ś

ci, gdy

ż

nie s

ą

jeszcze znane długoterminowe

oddziaływania tych organizmów na biocenozy, a tymczasem po raz pierwszy
człowiek zamierza wprowadzi

ć

do

ś

rodowiska sztucznie wytworzone,

ż

ywe

organizmy, nie wiedz

ą

c do ko

ń

ca, jakie b

ę

d

ą

efekty bezpo

ś

rednie i po

ś

rednie tego

eksperymentu. Nie neguj

ą

c konieczno

ś

ci bada

ń

naukowych, a tak

ż

e bada

ń

polowych, jest konieczne ustanowienie wystarczaj

ą

cych barier, aby ten eksperyment

nie wymkn

ą

ł si

ę

spod kontroli człowieka.


3.1.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Podstawowym celem jest zachowanie bogatej ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej

polskiej

przyrody

na

ż

nych

poziomach

organizacji:

na

poziomie

wewn

ą

trzgatunkowym

(genetycznym),

gatunkowym

oraz

ponadgatunkowym

background image

26

(ekosystemowym), wraz z umo

ż

liwieniem zrównowa

ż

onego rozwoju gospodarczego

kraju, który w sposób niekonfliktowy współistnieje z ró

ż

norodno

ś

ci

ą

biologiczn

ą

.


3.1.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

W

latach

2009-2012

jest

konieczne

doko

ń

czenie

inwentaryzacji

i waloryzacji ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej Polski. Stworzy to podstaw

ę

do ustanowienia

pełnej listy obszarów ochrony ptaków i ochrony siedlisk w europejskiej sieci Natura
2000.

B

ę

d

ą

realizowane zadania wynikaj

ą

ce z Krajowej strategii ochrony

i zrównowa

ż

onego u

ż

ytkowania ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej dotycz

ą

ce przywracania

wła

ś

ciwego stanu siedlisk przyrodniczych (ekosystemów) i ostoi gatunków na

obszarach chronionych wraz z zachowaniem zagro

ż

onych wygini

ę

ciem gatunków

oraz ró

ż

norodno

ś

ci genetycznej ro

ś

lin, zwierz

ą

t i grzybów, przywrócenie dro

ż

no

ś

ci

l

ą

dowych i wodnych korytarzy ekologicznych umo

ż

liwiaj

ą

cych przemieszczanie si

ę

zwierz

ą

t i funkcjonowanie populacji w skali kraju, wsparcia procesu opracowania

planów ochrony dla obszarów chronionych, zwi

ę

kszenie

ś

wiadomo

ś

ci społecze

ń

stwa

w zakresie potrzeb i wła

ś

ciwych metod ochrony

ś

rodowiska, przyrody i krajobrazu.

Waloryzacja ró

ż

norodno

ś

ci biologicznej powinna by

ć

przeprowadzona

mo

ż

liwie szybko na obszarach, na których planowane s

ą

inwestycje infrastrukturalne

przewidziane do współfinansowania ze

ś

rodków Unii Europejskiej, w szczególno

ś

ci

realizowane w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i

Ś

rodowisko

2007-2013.

Z dniem 17.11.08 r. rozpocz

ą

ł działalno

ść

nowy organ: Generalny Dyrektor

Ochrony

Ś

rodowiska i regionalni dyrektorzy ochrony

ś

rodowiska. Do ich zada

ń

nale

ż

y m.in.: uczestnictwo w procedurze oceny oddziaływania na

ś

rodowisko (w

ż

nym zakresie swoich kompetencji) planowanych przedsi

ę

wzi

ęć

, kontrola

odpowiedzialno

ś

ci za szkody w

ś

rodowisku, współpraca z organami samorz

ą

du

terytorialnego w sprawach ocen oddziaływania na

ś

rodowisko i ochrony przyrody,

udział w strategicznych ocenach oddziaływania na

ś

rodowisko, udział w

post

ę

powaniach w sprawie transgranicznego oddziaływania na

ś

rodowisko.

Wykonuj

ą

równie

ż

zadania zwi

ą

zane z sieci

ą

obszarów Natura 2000, o których

mowa w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz.
880, z pó

ź

n. zm.), nadzoruj

ą

wdra

ż

anie sieci obszarów Natura 2000 i je monitoruj

ą

, a

tak

ż

e akceptuj

ą

formy kompensacji przyrodniczych w przypadku konieczno

ś

ci

ingerencji w obszar chroniony, gromadz

ą

dane i sporz

ą

dzaj

ą

informacje o sieci

obszarów Natura 2000 i innych obszarach chronionych oraz o ocenach
oddziaływania na

ś

rodowisko.

Poza tym jest konieczne egzekwowanie wymogów ochrony przyrody w

miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego oraz rygorystyczne
przestrzeganie zasad ochrony

ś

rodowiska. Jest niezb

ę

dne wypracowanie metod

skutecznej ochrony cennych przyrodniczo zadrzewie

ń

przydro

ż

nych oraz terenów

zieleni miejskiej. Jest wa

ż

na tak

ż

e kontynuacja tworzenia krajowej sieci obszarów

chronionych uwzgl

ę

dniaj

ą

ca utworzenie nowych parków narodowych, rezerwatów,

background image

27

parków krajobrazowych oraz powstanie form i obiektów ochrony przyrody. W
systemie ochrony przyrody nale

ż

y tak

ż

e uwzgl

ę

dni

ć

korytarze ekologiczne, jako

miejsca dopełniaj

ą

ce obszarow

ą

form

ę

ochrony przyrody.

Planowane przez Ministra

Ś

rodowiska jest tak

ż

e opracowanie:

-

Krajowej Strategii Post

ę

powania z Inwazyjnymi Gatunkami Obcymi

(wynikaj

ą

ce z Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny

europejskiej oraz ich siedlisk, sporz

ą

dzonej w Bernie dnia 19

wrze

ś

nia 1979 r.) (Dz. U. z 1996 r. Nr 58, poz. 263) (Konwencji

Berne

ń

skiej),

-

Krajowej Strategii Ochrony Du

ż

ych Drapie

ż

ników (tak

ż

e wynik

ratyfikacji Konwencji Berne

ń

skiej).

Poza tym planowana jest ratyfikacja porozumienia o ochronie afryka

ń

sko-azjatyckich

w

ę

drownych ptaków wodnych, wynikaj

ą

cego z Konwencji o ochronie w

ę

drownych

gatunków dzikich zwierz

ą

t, sporz

ą

dzonej w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r. (Dz. U. z

2003 r. Nr 2, poz. 17) (Konwencji Bo

ń

skiej). Konieczne jest tak

ż

e wdro

ż

enie

Europejskiej Konwencji Krajobrazowej, sporz

ą

dzonej we Florencji dnia 20

pa

ź

dziernika 2000 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 14, poz. 99) do krajowego prawa ochrony

przyrody.

W sprawie dopuszczenia organizmów GMO do

ś

rodowiska przewiduje si

ę

opracowanie nowej ustawy – Prawo o organizmach genetycznie zmodyfikowanych w
2009 r. oraz aktywne działania na forum Unii Europejskiej dotycz

ą

ce dopuszczenia

mo

ż

liwo

ś

ci ustanawiania stref wolnych od GMO.

Jest wa

ż

na te

ż

ś

cisła współpraca w zakresie ochrony przyrody

z organizacjami pozarz

ą

dowymi oraz prowadzenie szerokich akcji edukacyjnych

w

ś

ród społecze

ń

stwa.


3.2. Ochrona i zrównowa

ż

ony rozwój lasów

3.2.1. Stan wyj

ś

ciowy

Obszary le

ś

ne stanowi

ą

obecnie 28,9% powierzchni Polski (około 9 mln ha).

W latach 1945-2006 lesisto

ść

kraju wzrosła o 8,1%, przy czym najwi

ę

ksze zalesienia

miały miejsce w latach 1950-1980. W ostatnich 20 latach corocznie zalesianych było
około 20 tys. ha. Zgodnie z planami Ministra

Ś

rodowiska zawartymi w „Krajowym

programie zwi

ę

kszania lesisto

ś

ci”, lesisto

ść

Polski powinna wzrosn

ąć

do 30% w

2020 r. i do 33% w 2050 r., jednak obecnie osi

ą

gni

ę

cie wyznaczonego celu napotyka

coraz wi

ę

ksze trudno

ś

ci zwi

ą

zane z nisk

ą

poda

żą

gruntów do zalesiania.

W strukturze własno

ś

ciowej lasów w Polsce dominuj

ą

lasy Skarbu Pa

ń

stwa

stanowi

ą

ce 81,2% powierzchni wszystkich lasów. W zarz

ą

dzie Pa

ń

stwowego

Gospodarstwa Le

ś

nego „Lasy Pa

ń

stwowe” znajduje si

ę

78,1% powierzchni lasów,

pozostałymi lasami Skarbu Pa

ń

stwa zarz

ą

dzaj

ą

parki narodowe i inne jednostki. Lasy

prywatne i gminne stanowi

ą

18,8% powierzchni lasów w Polsce.

Wi

ę

kszo

ść

polskich lasów stanowi

ą

lasy sosnowe. Udział sosny jako gatunku

panuj

ą

cego zmalał obecnie do 69%. Zwi

ę

kszaj

ą

cy si

ę

udział gatunków li

ś

ciastych w

background image

28

strukturze lasów wi

ąż

e si

ę

przede wszystkim z dostosowaniem składu gatunkowego

drzewostanów do siedliska i przebudowy monokultur sosnowych rosn

ą

cych na

ż

yznych siedliskach. Na uwag

ę

zasługuje te

ż

fakt coraz szerszego zasi

ę

gu le

ś

nych

kompleksów

promocyjnych,

w

których

doskonalone

s

ą

zasady

trwałej,

zrównowa

ż

onej gospodarki le

ś

nej, godz

ą

cej funkcje ochrony przyrody z funkcjami

gospodarczymi. Wa

ż

nym zadaniem le

ś

nych kompleksów promocyjnych jest równie

ż

prowadzenie szkole

ń

słu

ż

b le

ś

nych i edukacji ekologicznej społecze

ń

stwa. Obecnie

w Lasach Pa

ń

stwowych jest 19 takich kompleksów le

ś

nych o ł

ą

cznej powierzchni

blisko 1 mln ha, które stanowi

ą

wzór gospodarowania w lasach w przyszło

ś

ci.

W latach 2006-2008 wykonana została inwentaryzacja przyrodnicza w Lasach

Pa

ń

stwowych dotycz

ą

ca gatunków i siedlisk obj

ę

tych ochron

ą

w ramach sieci

obszarów Natura 2000. Dzi

ę

ki niej uzyskano cenne informacje o siedliskach oraz

gatunkach ro

ś

lin i zwierz

ą

t wyst

ę

puj

ą

cych na obszarach le

ś

nych. Wyniki tej

inwentaryzacji maj

ą

du

ż

e znaczenie dla programowania gospodarki le

ś

nej z

uwzgl

ę

dnieniem zasad ochrony przyrody oraz dla prognozowania i monitorowania

zmian w ekosystemach le

ś

nych powstaj

ą

cych w wyniku działa

ń

człowieka i zmian

klimatu. Tego typu wiedza słu

ż

y pełniejszemu realizowaniu zada

ń

stoj

ą

cych przed

wielofunkcyjn

ą

gospodark

ą

le

ś

n

ą

.


3.2.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

W perspektywie

ś

redniookresowej zakłada si

ę

dalsze prace w kierunku

racjonalnego u

ż

ytkowania zasobów le

ś

nych przez kształtowanie ich wła

ś

ciwej

struktury gatunkowej i wiekowej, z zachowaniem bogactwa biologicznego. Oznacza
to rozwijanie idei trwale zrównowa

ż

onej i wielofunkcyjnej gospodarki le

ś

nej.


3.2.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Wa

ż

nym zadaniem na lata 2009-2012 jest realizacja przez Lasy Pa

ń

stwowe

„Krajowego programu zwi

ę

kszenia lesisto

ś

ci”, przy czym jest konieczna aktualizacja

tego programu, przewidziana w roku 2009. Zalesienia realizowane s

ą

tak

ż

e przez

podmioty prywatne, z dofinansowaniem ze

ś

rodków Unii Europejskiej w ramach

Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Przewiduje si

ę

zalesienie do 2010 r. około 50 tys. ha, w tym 75% w sektorze prywatnym. Istotne jest
przy tym tworzenie spójnych kompleksów le

ś

nych poł

ą

czonych korytarzami

ekologicznymi oraz dostosowanie gospodarki le

ś

nej do wymogów wynikaj

ą

cych z

ochrony sieci obszarów Natura 2000. Zalesienia nie mog

ą

bowiem zagrozi

ć

utrzymaniu ekstensywnego u

ż

ytkowania ł

ą

k i pastwisk, b

ę

d

ą

cych cennym

siedliskiem dla rzadkich gatunków ro

ś

lin i zwierz

ą

t.

Wa

ż

n

ą

rol

ą

lasów jest utrzymanie znacznej retencji wodnej i jej powi

ę

kszenie

przez przywracanie przesuszonych przez melioracj

ę

terenów wodno-błotnych. W tym

zakresie Lasy Pa

ń

stwowe b

ę

d

ą

realizowały dwa du

ż

e programy wieloletnie z

udziałem

ś

rodków z Programu „Infrastruktura i

Ś

rodowisko”.

background image

29

Innym

wa

ż

nym

zadaniem

jest

dostosowanie

składu

gatunkowego

drzewostanów do siedliska oraz zwi

ę

kszenie ró

ż

norodno

ś

ci genetycznej i gatunkowej

biocenoz le

ś

nych, w tym realizacja programu restytucji jodły w Sudetach oraz

ochrony i restytucji cisa w Polsce.

W latach 2009-2012 przewiduje si

ę

tak

ż

e rozbudow

ę

funkcji le

ś

nych banków

genów oraz wprowadzenie alternatywnego systemu certyfikacji lasów.

3.3. Racjonalne gospodarowanie zasobami wody

3.3.1. Stan wyj

ś

ciowy

Polska jest krajem o niewielkich zasobach wodnych. Zasoby te w przeliczeniu

na jednego mieszka

ń

ca kształtuj

ą

si

ę

ś

rednio na poziomie 1 700 m³/rok, a w roku

suchym - 1 450 m³/rok. Pod tym wzgl

ę

dem Polska zajmuje 22. miejsce w Europie.

Zasoby wód rzecznych s

ą

na poziomie 60 mld m³/rok, co odpowiada odpływowi

jednostkowemu 5 l/s km², przy

ś

redniej europejskiej - 9,5 l/s km². Niemal na 20%

terytorium kraju notuje si

ę

rocznie opady poni

ż

ej 500 mm H

2

O, co odpowiada

najbardziej suchym regionom Europy.

Przytoczone dane

ś

wiadcz

ą

o tym,

ż

e racjonalne gospodarowanie zasobami

wodnymi, jakimi dysponujemy, powinno by

ć

jednym z najwa

ż

niejszych priorytetów

narodowych, tym bardziej,

ż

e wobec nieuniknionych zmian klimatycznych jest

spodziewany pogł

ę

biaj

ą

cy si

ę

deficyt wody na obszarze Polski. Z drugiej strony

zwi

ę

kszona labilno

ść

klimatu powodowa

ć

b

ę

dzie cz

ę

stsze ni

ż

dot

ą

d okresy deszczy

nawalnych, b

ę

d

ą

cych przyczyn

ą

letnich powodzi.

Tymczasem dotychczas gospodarka zasobami wodnymi nie jest traktowana

priorytetowo, cierpi

ą

c od wielu lat na znaczny deficyt

ś

rodków finansowych na

racjonalizacj

ę

gospodarowania. Wydatki te, w tym na ochron

ę

przed powodzi

ą

, s

ą

daleko niewystarczaj

ą

ce i co wi

ę

cej, maj

ą

tendencj

ę

spadkow

ą

. Około 50% budowli

hydrotechnicznych, stale pi

ę

trz

ą

cych wod

ę

, przekroczyło 50 lat, a niewielkie nakłady

na utrzymanie powoduj

ą

ich dekapitalizacj

ę

. Trwaj

ą

ca przez dziesi

ę

ciolecia

melioracja odwadniaj

ą

ca znacz

ą

co zmniejszyła mo

ż

liwo

ś

ci naturalnej retencji wody

na terenach podmokłych ł

ą

k, torfowisk i bagien oraz na terenach le

ś

nych. Niewielka

jest te

ż

pojemno

ść

zbiorników retencyjnych, stanowi

ą

ca zaledwie 5,7%

ś

redniego

rocznego odpływu, co nie mo

ż

e zapewni

ć

wystarczaj

ą

cych mo

ż

liwo

ś

ci reagowania

na zagro

ż

enia powodzi

ą

czy susz

ą

.

Brak skutecznego systemu planowania przestrzennego w ostatnich 20 latach

spowodował wej

ś

cie budownictwa na tereny zagro

ż

one osuwiskami, które s

ą

nast

ę

pstwem opadów oraz tereny zalewowe, co w przypadku znacznej powodzi

wi

ąż

e si

ę

ze znacznym zwi

ę

kszeniem strat materialnych (a czasem i ludzkich).

Niska cena wody powoduje stale jeszcze nadmiern

ą

wodochłonno

ść

polskiego

przemysłu, 2-3 razy wi

ę

ksz

ą

od przemysłu zachodnioeuropejskiego. Przemysł

zu

ż

ywa 72% wody przeznaczonej na cele gospodarcze, rolnictwo i le

ś

nictwo - 10%,

a 18% wody wykorzystuje si

ę

w sektorze komunalnym. Trzeba jednak zaznaczy

ć

,

ż

e

w stosunku do 1990 r. zu

ż

ycie wody na cele produkcyjne zmniejszyło si

ę

w 2006 r. o

background image

30

10%, a w sektorze komunalnym a

ż

o 30%. Przyjmuje si

ę

,

ż

e do tych oszcz

ę

dno

ś

ci

przyczyniła si

ę

podwy

ż

ka cen wody i powszechne wprowadzenie wodomierzy, a

tak

ż

e likwidacja wielu nieszczelno

ś

ci sieci wodoci

ą

gowej.

Polska posiada w znacznej mierze udokumentowane zasoby wód

podziemnych zlokalizowane w ró

ż

nych strukturach hydrogeologicznych, a

wyst

ę

puj

ą

ce na 96% powierzchni kraju. Badania geologiczne wydzieliły 163 główne

zbiorniki wód podziemnych, posiadaj

ą

ce wod

ę

wymagaj

ą

c

ą

szczególnej ochrony.

Zasoby te mo

ż

na uzna

ć

za strategiczne zapasy na okres chronicznego deficytu

wody, jednak ju

ż

obecnie stanowi

ą

one znaczne

ź

ródło zaopatrzenia ludno

ś

ci w

wod

ę

. Ponad 65% poboru wody na cele komunalne pochodzi z uj

ęć

wód

podziemnych. Rzecz

ą

podstawow

ą

jest ochrona głównych zbiorników wód

podziemnych przed zanieczyszczeniem

ś

ciekami i wyciekami z odpadów

składowanych na powierzchni ziemi. Za dostatecznym rozpoznaniem geologicznym
tych obszarów nie poszły dotychczas zadania ochronne, które na podstawie ustawy
z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019) powinny
realizowa

ć

regionalne zarz

ą

dy gospodarki wodnej oraz PSH.

Od kilku lat prowadzone s

ą

prace nad racjonalizacj

ą

gospodarki wodnej. W

2005 r. przyj

ę

ta została przez Rad

ę

Ministrów Strategia Gospodarki Wodnej, która

jednak wymaga obecnie nowelizacji ze wzgl

ę

du na niezgodno

ść

z prawem Unii

Europejskiej. Nie uwzgl

ę

dnia ona tak

ż

e istnienia Krajowego Zarz

ą

du Gospodarki

Wodnej, który został utworzony w 2006 r. Trzeba przy tym podkre

ś

li

ć

,

ż

e obecnie

nale

ż

y w trybie pilnym wdro

ż

y

ć

do polskiego prawa wszystkie zasady obowi

ą

zuj

ą

ce

w dwóch dyrektywach UE dotycz

ą

cych gospodarki wodnej. S

ą

to:

-

dyrektywa 2006/118/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12
grudnia 2006 r. w sprawie ochrony wód podziemnych przed
zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu (tzw. córka Ramowej
Dyrektywy Wodnej),

-

dyrektywa 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23
pa

ź

dziernika 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i

zarz

ą

dzania nim (tzw. Dyrektywa powodziowa).

Ramowa Dyrektywa Wodna do prawodawstwa polskiego została wdro

ż

ona

głównie przez ustaw

ę

- Prawo wodne. W chwili obecnej trwaj

ą

jeszcze prace maj

ą

ce

na celu transpozycj

ę

niektórych definicji oraz uszczegółowienie istniej

ą

cych ju

ż

przepisów. Podj

ę

te działania dotycz

ą

wydania rozporz

ą

dze

ń

zgodnych z delegacj

ą

art. 38a, 121, 155b ustawy – Prawo wodne oraz koniecznych uszczegółowie

ń

i zmian

w ustawie – Prawo wodne.

Poza tym istnieje współpraca RP w basenie Morza Bałtyckiego

w ramach Konwencji Helsi

ń

skiej, maj

ą

ca na celu przywrócenie czysto

ś

ci wód tego

Morza oraz racjonalnej gospodarki jego zasobami biologicznymi. Prowadzona jest
te

ż

współpraca w ramach Unii Europejskiej wynikaj

ą

ca m.in. z Dyrektywy dotycz

ą

cej

Strategii ws.

Ś

rodowiska Morskiego oraz Niebieskiej Ksi

ę

gi ws. Polityki Morskiej.



background image

31

3.3.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Głównym celem

ś

redniookresowym jest racjonalizacja gospodarowania

zasobami wód powierzchniowych i podziemnych w taki sposób, aby uchroni

ć

gospodark

ę

narodow

ą

od deficytów wody i zabezpieczy

ć

przed skutkami powodzi

oraz zwi

ę

kszenie samofinansowania gospodarki wodnej. Naczelnym zadaniem

b

ę

dzie d

ąż

enie do maksymalizacji oszcz

ę

dno

ś

ci zasobów wodnych na cele

przemysłowe i konsumpcyjne, zwi

ę

kszenie retencji wodnej oraz skuteczna ochrona

głównych zbiorników wód podziemnych przed zanieczyszczeniem.

3.3.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Obecny stan gospodarki wodnej wymaga gł

ę

bokiej i szybkiej reformy.

Pierwszym jej krokiem b

ę

dzie przyj

ę

cie przez Rz

ą

d i Parlament Narodowej Strategii

Gospodarowania Wodami do 2030 r. (z uwzgl

ę

dnieniem etapu 2015 r.). Powinna ona

formułowa

ć

główne kierunki działa

ń

, w tym m. in.:

-

wyodr

ę

bnienie w ramach gospodarowania wodami dwóch sektorów,

tj. sektora zarz

ą

dzania zasobami wodnymi (funkcja organu

wła

ś

ciwego w sprawach gospodarowania wodami, zarz

ą

dzaj

ą

cego

zasobami wodnymi i wykonuj

ą

cego kontrole) oraz sektora

administrowania maj

ą

tkiem Skarbu Pa

ń

stwa (utrzymanie wód i

urz

ą

dze

ń

wodnych oraz planowanie i realizacja inwestycji w

gospodarce wodnej),

-

stopniowe wprowadzanie odpłatno

ś

ci przez u

ż

ytkowników wód za

korzystanie przez nich z zasobów wodnych, z uwzgl

ę

dnieniem

oddziaływania na

ś

rodowisko,

-

pełne dostosowanie polskiego prawa do prawa UE,

-

opracowanie i wdro

ż

enie systemu informatycznego gospodarowania

wodami spójnego z systemem informatycznym resortu „

Ś

rodowisko”,

-

przygotowanie oceny ryzyka powodziowego, która wskazywała
b

ę

dzie obszary nara

ż

one na niebezpiecze

ń

stwo powodzi, dla których

nale

ż

ało b

ę

dzie do 2013 r. opracowa

ć

mapy zagro

ż

enia i mapy

ryzyka powodziowego,

-

wyznaczenie obszarów zalewowych tam, gdzie nie zostały jeszcze
wyznaczone,

-

realizacj

ę

zada

ń

wynikaj

ą

cych z ustawy - Prawo wodne przez

pa

ń

stwow

ą

słu

ż

b

ę

hydrologiczno-meteorologiczn

ą

i pa

ń

stwow

ą

słu

ż

b

ę

hydrogeologiczn

ą

,

-

rozwój tzw. małej retencji wody przy wsparciu finansowym
z programów UE,

-

realizacja

projektów

z

ś

rodków

Programu

Operacyjnego

„Infrastruktura i

Ś

rodowisko” (priorytet III), maj

ą

cych na celu

zapewnienie odpowiedniej ilo

ś

ci zasobów wodnych na potrzeby

ludno

ś

ci i gospodarki kraju oraz ochrony przed powodzi

ą

,

background image

32

-

modernizacja systemów melioracyjnych przez zaopatrzenie ich w
urz

ą

dzenia pi

ę

trz

ą

ce wod

ę

, umo

ż

liwiaj

ą

ce sterowanie odpływem,

-

doko

ń

czenie systemu monitorowania terenów osuwiskowych,

-

rozpocz

ę

cie

realizacji

ochrony

głównych

zbiorników

wód

podziemnych,

-

propagowanie zachowa

ń

sprzyjaj

ą

cych oszcz

ę

dzaniu wody przez

działania edukacyjno-promocyjne (akcje, kampanie skierowane do
wszystkich grup społecznych).


3.4. Ochrona powierzchni ziemi

3.4.1. Stan wyj

ś

ciowy

61%

30%

4,80% 4%

0,20%

u

ż

ytki rolne

lasy i zadrzewienia

tereny zabudowane

nieu

ż

ytki i inne

wody


Rys. 3.4.1. Podział powierzchni Polski w zale

ż

no

ś

ci od rodzaju u

ż

ytkowania


Rys. 3.4.1. przedstawia podział powierzchni Polski w zale

ż

no

ś

ci od rodzaju

u

ż

ytkowania. Jak wida

ć

, niemal 2/3 kraju zajmuj

ą

u

ż

ytki rolne, z czego grunty orne

stanowi

ą

45%, a ł

ą

ki i pastwiska około 13%. Pod wzgl

ę

dem powierzchni gruntów

ornych kraj nasz zajmuje trzecie miejsce w Unii Europejskiej (12,2 mln ha) za Francj

ą

(18,5 mln ha) i Hiszpani

ą

(13,7 mln ha). Wi

ę

kszy od Polski udział gruntów ornych w

całej powierzchni pa

ń

stwa maj

ą

tylko: Dania, W

ę

gry i Litwa. Mo

ż

na wi

ę

c powiedzie

ć

,

ż

e kraj nasz ma do

ść

du

ż

y potencjał produkcji

ż

ywno

ś

ci. Jednak gleby u

ż

ytkowane

rolniczo nie s

ą

zbyt zasobne.

Jak wida

ć

z rys. 3.4.2. ponad 1/3 u

ż

ytków rolnych stanowi

ą

gleby najsłabsze,

V i VI klasy bonitacyjnej, a gleby najbardziej

ż

yzne (I-III klasa) to tylko 26% u

ż

ytków

rolnych.

background image

33

0,40%

2,90%

22,70%

40%

22,70%

11,30%

klasa I

klasa II

klasa III

klasa IV

klasa V

klasa VI


Rys. 3.4.2. Klasy bonitacyjne u

ż

ytków rolnych w Polsce w 2000 roku

Charakterystyczn

ą

cech

ą

gleb w Polsce jest ich silne zakwaszenie. Gleby

kwa

ś

ne obejmuj

ą

ponad 50% ogólnego areału i sytuacja ta nie uległa zmianie w

ci

ą

gu ostatnich 20 lat. Poza tym gleby s

ą

zagro

ż

one przez procesy naturalne i

antropogeniczne. Naturaln

ą

degradacj

ę

powoduje przede wszystkim erozja wietrzna i

wodna, która zagra

ż

a w najwi

ę

kszym stopniu glebom najsłabszym. Szacuje si

ę

,

ż

e

ponad 25% gleb w Polsce jest zagro

ż

onych erozj

ą

wietrzn

ą

(w tym 10% w stopniu

ś

rednim i silnym) i 28% gleb – erozj

ą

wodn

ą

(w tym 14% w stopniu

ś

rednim i silnym).

Przeciwdziała

ć

tym niekorzystnym zjawiskom mo

ż

na przez zadrzewienia

ś

ródpolne i

pasy zadrzewie

ń

wzdłu

ż

cieków wodnych, ochron

ę

szaty ro

ś

linnej i zaniechanie

ę

bokiej orki. Du

ż

e znaczenie ma tu edukacja rolników prowadzona przez

wojewódzkie

o

ś

rodki

doradztwa

rolniczego.

O

ś

rodki

te

s

ą

znakomitymi

konsultantami, rozpowszechniaj

ą

cymi w

ś

ród rolników zasady dobrej praktyki rolnej

dostosowane do jako

ś

ci gruntów, na których rolnicy gospodaruj

ą

.

Antropogeniczne przyczyny degradacji gleb s

ą

wynikiem zarówno złych

praktyk rolniczych (nieumiej

ę

tne stosowanie nawozów i chemicznych

ś

rodków

ochrony ro

ś

lin, zakwaszanie i zasolenie gleb), jak te

ż

szkodliwe oddziaływanie emisji

zanieczyszcze

ń

z zakładów przemysłowych oraz przekazywanie gruntów rolniczych

pod budownictwo i inwestycje infrastrukturalne. Skala tego zjawiska nie jest jednak
znaczna. W 2006 r. wył

ą

czonych zostało 4 075 ha z produkcji rolniczej, głównie na

cele mieszkaniowe i przemysłowe.

W latach 1990-2006 zmniejszyła si

ę

o 30% powierzchnia gruntów

zdegradowanych i zdewastowanych (np. hałdy przy kopalniach i elektrowniach)
wymagaj

ą

cych rekultywacji. W 2006 r. powierzchnia tego rodzaju nieu

ż

ytków

wynosiła 65 tysi

ę

cy hektarów, z czego rekultywacji poddano zaledwie 1 400

hektarów. Jest to 50% mniej ni

ż

w 1990 r., co

ś

wiadczy o małym zainteresowaniu

tego rodzaju akcjami ze strony władz samorz

ą

dowych, na których terenach te

obszary si

ę

znajduj

ą

.



background image

34

3.4.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Głównymi celami

ś

redniookresowymi dla ochrony powierzchni ziemi,

a w szczególno

ś

ci dla ochrony gruntów u

ż

ytkowanych rolniczo jest:

-

rozpowszechnianie dobrych praktyk rolnych i le

ś

nych, zgodnych z

zasadami rozwoju zrównowa

ż

onego,

-

przeciwdziałanie

degradacji

terenów

rolnych,

ł

ą

kowych

i wodno-błotnych przez czynniki antropogenie,

-

zwi

ę

kszenie

skali

rekultywacji

gleb

zdegradowanych

i zdewastowanych, przywracaj

ą

c im funkcj

ę

przyrodnicz

ą

, rekreacyjn

ą

lub rolnicz

ą

.


3.4.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

W latach 2009-2012 powinny zosta

ć

podj

ę

te lub by

ć

kontynuowane

nast

ę

puj

ą

ce działania:

-

opracowanie krajowej strategii ochrony gleb, w tym walki z ich
zakwaszeniem,

-

promocja rolnictwa ekologicznego i rolnictwa integrowanego,

-

waloryzacja terenów pod wzgl

ę

dem ich przydatno

ś

ci do produkcji

zdrowej

ż

ywno

ś

ci oraz promocja takiej

ż

ywno

ś

ci,

-

rozwój monitoringu gleb,

-

finansowe

wspieranie

przez

fundusze

ekologiczne

inicjatyw

dotycz

ą

cych

rekultywacji

terenów

zdegradowanych

i zdewastowanych,

-

zako

ń

czenie opracowania systemu osłony przeciwosuwiskowej przez

Pa

ń

stwowy Instytut Geologiczny.


3.5. Gospodarowanie zasobami geologicznymi


3.5.1. Stan wyj

ś

ciowy

Wła

ś

ciwe gospodarowanie zasobami geologicznymi powinno prowadzi

ć

do

ochrony zasobów kopalin i wykorzystania

ś

rodowiska geologicznego dla celów

produkcyjnych. Stan rozpoznania geologicznego w Polsce nale

ż

y uzna

ć

za dobry.

Wynikiem wieloletniego prowadzenia rozpoznania budowy geologicznej kraju jest
ponad 9 tysi

ę

cy udokumentowanych złó

ż

, w tym złó

ż

zagospodarowanych jest

3 tysi

ą

ce. Niewystarczaj

ą

cy jest jedynie stan rozpoznania geologicznego co do

mo

ż

liwo

ś

ci podziemnego magazynowania gazu ziemnego, ropy naftowej i dwutlenku

w

ę

gla a tak

ż

e złó

ż

wód termalnych. Konieczna jest tak

ż

e kontynuacja rozpoznania

zasobów w

ę

gla, niekonwencjonalnych w

ę

glowodorów i kruszywa. Osi

ą

gni

ę

to

natomiast znaczne rozpoznanie struktury sejsmicznej skorupy ziemskiej na obszarze
kraju, które jest uznawane za najlepsze w Europie. Zrealizowano I etap rejestracji i
inwentaryzacji osuwisk stoków górskich zagra

ż

aj

ą

cych mieszka

ń

com w wyniku

gwałtownych deszczy, w ramach budowy systemu osłony przeciwosuwiskowej

background image

35

(SOPO). Działania te posłu

żą

do opracowania metody prognozowania zjawisk

osuwiskowych w przyszło

ś

ci.

Wa

ż

nym, realizowanym od szeregu lat zadaniem jest wykonanie mapy

geo

ś

rodowiskowej Polski w skali 1:50 000 wykazuj

ą

cej warstwy tematyczne

dotycz

ą

ce m.in. udokumentowanych złó

ż

kopalin, waloryzacji obszarów do

składowania odpadów oraz obszarów chronionych. Mapa ta ma podstawowe
znaczenie dla sporz

ą

dzania planów zagospodarowania przestrzennego na

wszystkich szczeblach.

Obecnie obowi

ą

zuj

ą

ce prawodawstwo UE nie reguluje spraw dotycz

ą

cych

rozpoznania geologicznego, pozostawiaj

ą

c to w kompetencji pa

ń

stw członkowskich.

Głównym aktem prawnym obowi

ą

zuj

ą

cym w tym zakresie w Polsce jest Prawo

geologiczne i górnicze, które stanowi,

ż

e na poszukiwania i eksploatacj

ę

kopalin

konieczne jest uzyskanie koncesji udzielanej przez ministra wła

ś

ciwego do spraw

ś

rodowiska, marszałka lub starost

ę

. Koncesja na wydobywanie kopalin ze złó

ż

jest

poprzedzona akceptacj

ą

dokumentacji geologicznej, projektu zagospodarowania

zło

ż

a oraz wydaniem decyzji o

ś

rodowiskowych uwarunkowaniach realizacji

przedsi

ę

wzi

ę

cia, o ile jest to wymagane przez prawo. Dzi

ę

ki temu uzyskuje si

ę

kontrol

ę

nad ochron

ą

zasobów kopalin, w tym wód podziemnych uznanych za

kopaliny, tj. wód leczniczych, termalnych i solanek, przed nieracjonaln

ą

, rabunkow

ą

lub niszcz

ą

c

ą

eksploatacj

ą

.


3.5.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Podstawowym celem jest racjonalizacja zaopatrzenia ludno

ś

ci oraz sektorów

gospodarczych w kopaliny i wod

ę

z zasobów podziemnych oraz otoczenia ich

ochron

ą

przed ilo

ś

ciow

ą

i jako

ś

ciow

ą

degradacj

ą

.

W terminie do 2016 r. jest konieczne:

-

doskonalenie prawodawstwa dotycz

ą

cego ochrony zasobów kopalin i

wód podziemnych,

-

ograniczenie presji wywieranej na

ś

rodowisko podczas prowadzenia

prac geologicznych i eksploatacji kopalin,

-

eliminacja nielegalnej eksploatacji kopalin,

-

wzmocnienie

ochrony

niezagospodarowanych

złó

ż

kopalin

w procesie planowania przestrzennego,

-

wykonanie

bilansu

pojemno

ś

ci

struktur

geologicznych,

w których mo

ż

liwa jest sekwestracja dwutlenku w

ę

gla na terenie

Polski,

-

rozpoznanie geologiczne złó

ż

soli kamiennej, wyczerpanych złó

ż

ropy i innych struktur geologicznych pod k

ą

tem magazynowania ropy

naftowej i gazu ziemnego oraz składowania odpadów, w tym
promieniotwórczych,

-

doko

ń

czenie

dokumentowania

zasobów

dyspozycyjnych

wód

leczniczych

i

termalnych

oraz

głównych

zbiorników

wód

podziemnych.

background image

36

3.5.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Prace w dziedzinie geologii najcz

ęś

ciej wymagaj

ą

długiego horyzontu

czasowego. W latach 2009-2012 rozpocz

ę

te zostan

ą

lub kontynuowane te zadania,

które wymienione zostały w punkcie 3.5.2. Jest jednak szereg działa

ń

, których

horyzont czasowy jest krótszy. Nale

żą

do nich:

-

ułatwienia dla przedsi

ę

biorstw prowadz

ą

cych prace poszukiwawczo-

rozpoznawcze przez uchwalenie nowego prawa geologicznego i
górniczego,

-

ułatwienia w dost

ę

pie do map i danych geologicznych,

-

uzupełnienia mapy geo

ś

rodowiskowej Polski w skali 1:50 000

o nowe warstwy tematyczne,

-

uzupełnienie baz danych geologiczno-in

ż

ynierskich dla aglomeracji

miejskich,

-

tworzenie stanowisk dokumentacyjnych i geoparków w celu prawnej
ochrony dziedzictwa geologicznego Polski oraz inwentaryzacja
stanowisk geologicznych i utworzenie ich centralnego rejestru,

-

zako

ń

czenie prac nad systemem osłony przeciwosuwiskowej SOPO i

utworzenie centralnego rejestru osuwisk i terenów zagro

ż

onych

ruchami masowymi ziemi,

-

okre

ś

lenie obszarów zagro

ż

onych naturalnymi mikrowstrz

ą

sami

sejsmicznymi,

-

prowadzenie polityki koncesyjnej maj

ą

cej na celu zwi

ę

kszenie

udokumentowania

złó

ż

surowców

energetycznych

z jednoczesnym promowaniem nowych technologii pozyskiwania
energii ze złó

ż

, zwłaszcza w

ę

gla, w celu minimalizowania

negatywnego wpływu na

ś

rodowisko dotychczasowego sposobu

eksploatacji,

-

promowanie wykorzystania metanu z pokładów w

ę

gla.













background image

37

ROZDZIAŁ 4

POPRAWA JAKO

Ś

CI

Ś

RODOWISKA I BEZPIECZE

Ń

STWA

EKOLOGICZNEGO


4.1.

Ś

rodowisko a zdrowie


4.1.1. Stan wyj

ś

ciowy

Jest rzecz

ą

oczywist

ą

,

ż

e jako

ść

ś

rodowiska w znacznym stopniu wpływa na

stan zdrowia społecze

ń

stwa. W latach 70-tych i 80-tych Polska była jednym z trzech

krajów Europy (obok ZSRR i NRD) o najwi

ę

kszym zanieczyszczeniu

ś

rodowiska.

Około 30% ludno

ś

ci zamieszkiwało obszary ekologicznego zagro

ż

enia, w których

notowane były ponadnormatywne st

ęż

enia wielu rodzajów zanieczyszcze

ń

w

powietrzu, wodzie i glebie. Szczególnie niekorzystna sytuacja była na Górnym

Ś

l

ą

sku, w aglomeracji krakowskiej, wałbrzyskiej czy legnickiej oraz na obszarach

wszystkich

du

ż

ych

miast.

Liczne

analizy

wykazały

korelacj

ę

mi

ę

dzy

zanieczyszczeniem

ś

rodowiska na tych obszarach a chorobami cywilizacyjnymi,

jakimi s

ą

: alergie, choroby dróg oddechowych i pokarmowych czy choroby

nowotworowe, a tak

ż

e nadumieralno

ść

noworodków i skracanie

ż

ycia. Była to cena,

jak

ą

płaciło społecze

ń

stwo za realizacj

ę

doktryny industrializacji kraju bez

uwzgl

ę

dniania zasad ochrony

ś

rodowiska.

Znaczny post

ę

p, jaki si

ę

dokonał w ochronie

ś

rodowiska po 1989 r., przyczynił

si

ę

równie

ż

do poprawy stanu zdrowia ludno

ś

ci. Zgony noworodków zmniejszyły si

ę

z

19,3 w 1990 r. do 6,0 w 2006 r. na 1 000

ż

ywych urodze

ń

. Przeci

ę

tna liczba lat

ż

ycia

wzrosła w tym okresie o 4. Stale jednak wska

ź

niki te s

ą

gorsze od

ś

redniej w Unii

Europejskiej czy w OECD.

Tak wi

ę

c s

ą

konieczne dalsze, intensywne działania na rzecz poprawy

bezpiecze

ń

stwa ekologicznego ludno

ś

ci zarówno przez inwestycje słu

żą

ce ochronie

ś

rodowiska, jak te

ż

przez akcje profilaktyczne i u

ś

wiadamiaj

ą

ce o zagro

ż

eniach,

których mo

ż

na unikn

ąć

. Główne kierunki działa

ń

okre

ś

lone zostały w programie

rz

ą

dowym „

Ś

rodowisko a zdrowie” realizowanym w latach 2003-2005 w ramach

współpracy resortów zdrowia i

ś

rodowiska.

Z tematem tym nierozerwalnie ł

ą

czy si

ę

przeciwdziałanie powa

ż

nym awariom

przemysłowym, gdy

ż

ka

ż

da taka awaria stanowi gwałtowne, powa

ż

ne zagro

ż

enie dla

zdrowia i

ż

ycia okolicznych mieszka

ń

ców. W Polsce istnieje system nadzoru nad

instalacjami mog

ą

cymi stworzy

ć

zagro

ż

enie powa

ż

nych awarii dla

ś

rodowiska,

sprawowany przez słu

ż

by Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska. Jest on dostosowywany do

wymaga

ń

dyrektywy Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli

niebezpiecze

ń

stwa powa

ż

nych awarii zwi

ą

zanych z substancjami niebezpiecznymi

(tzw. Dyrektywa Seveso II), oraz do dyrektywy 2003/105/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2003 r. zmieniaj

ą

cej dyrektyw

ę

Rady

96/82/WE w sprawie kontroli niebezpiecze

ń

stwa powa

ż

nych awarii zwi

ą

zanych z

substancjami niebezpiecznymi. Pełne dostosowanie przewiduj

ę

si

ę

w połowie 2009 r.

background image

38

Jest prowadzony te

ż

rejestr zakładów, w których takie awarie mog

ą

wyst

ą

pi

ć

.

Obejmuje on ponad 1 000 zakładów, w tym 336 zakładów o du

ż

ym ryzyku. W

Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska jest wprowadzony całodobowy system alarmowania

na wypadek znacznej awarii. Trzeba te

ż

podkre

ś

li

ć

,

ż

e RP ratyfikowała konwencj

ę

EKG ONZ w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych. Nad
bezpiecze

ń

stwem radiologicznym czuwa z kolei Pa

ń

stwowa Agencja Atomistyki, w

której działa całodobowy system wczesnego wykrywania zagro

ż

e

ń

radiacyjnych

kraju, b

ę

d

ą

cy równie

ż

elementem mi

ę

dzynarodowego systemu powiadamiania

o awariach j

ą

drowych i radiacyjnych.

W aspekcie zdrowia publicznego jest wa

ż

ny równie

ż

udział organów

Pa

ń

stwowej Inspekcji Sanitarnej w strategicznej ocenie oddziaływania na

ś

rodowisko, zgodnie z ustaw

ą

z dnia 3 pa

ź

dziernika 2008 r. o udost

ę

pnianiu

informacji o

ś

rodowisku i jego ochronie, udziale społecze

ń

stwa w ochronie

ś

rodowiska oraz o ocenach oddziaływania na

ś

rodowisko.



4.1.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Celem działa

ń

w obszarze zdrowia

ś

rodowiskowego jest dalsza poprawa

stanu zdrowotnego mieszka

ń

ców w wyniku wspólnych działa

ń

sektora ochrony

ś

rodowiska z sektorem zdrowia oraz skuteczny nadzór nad wszystkimi w kraju

instalacjami b

ę

d

ą

cymi potencjalnymi

ź

ródłami awarii przemysłowych powoduj

ą

cych

zanieczyszczenie

ś

rodowiska.


4.1.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Dla realizacji głównego celu najistotniejsza jest

ś

cisła współpraca Pa

ń

stwowej

Inspekcji Sanitarnej z Inspekcj

ą

Ochrony

Ś

rodowiska w zakresie:

-

zbierania i udost

ę

pniania informacji na temat zagro

ż

e

ń

dla zdrowia

społecze

ń

stwa (zarówno nagłych, jak i długotrwałych),

-

opracowania zasad analizy ryzyka zdrowotnego dla procedur
zwi

ą

zanych z dopuszczaniem inwestycji do realizacji,

-

poprawy funkcjonowania pa

ń

stwowego monitoringu

ś

rodowiska i

monitoringu sanitarnego przez popraw

ę

technicznego wyposa

ż

enia

słu

ż

b kontrolnych w nowoczesny sprz

ę

t oraz sieci alarmowe,

-

wspólnych działa

ń

Pa

ń

stwowej Inspekcji Sanitarnej i Inspekcji

Ś

rodowiska w celu poprawy jako

ś

ci wody pitnej,

-

wspólnego prowadzenia akcji edukacyjno-szkoleniowych dla słu

ż

b

zakładów przemysłowych i pracowników administracji publicznej w
zakresie zapobiegania awariom oraz ska

ż

eniom

ś

rodowiska.

Poza tym jest konieczne doposa

ż

enie stra

ż

y po

ż

arnej w sprz

ę

t do ratownictwa

chemiczno-ekologicznego oraz sporz

ą

dzanie wojewódzkich i powiatowych planów

zarz

ą

dzania ryzykiem wyst

ą

pienia awarii.


background image

39

4.2. Jako

ść

powietrza


4.2.1. Stan wyj

ś

ciowy

Do roku 1988 zanieczyszczenie powietrza w Polsce nale

ż

ało do najwy

ż

szych

w Europie. Na około 10% powierzchni kraju, które zamieszkiwało 30% ludno

ś

ci,

st

ęż

enie głównych zanieczyszcze

ń

, takich jak: dwutlenek siarki, pyły i tlenki azotu, a

tak

ż

e st

ęż

enia metali ci

ęż

kich, permanentnie przekraczały warto

ś

ci dopuszczalne w

sezonie zimowym, tworz

ą

c gro

ź

ny dla zdrowia smog kwa

ś

ny. Straty materialne, jakie

Polska ponosiła w wyniku zanieczyszczenia powietrza, szacowane były na około 5%
dochodu narodowego.

Rys. 4.2.1. Redukcja emisji zanieczyszcze

ń

atmosfery


Po 1988 r. uczyniony został ogromny post

ę

p w redukcji emisji zanieczyszcze

ń

atmosfery. Jak wynika z rys. 4.2.1., w latach 1988-2005 emisj

ę

SO

2

zmniejszono o

65%, emisj

ę

pyłu o 80%, emisj

ę

tlenków azotu o 45%, a tlenku w

ę

gla i dwutlenku

w

ę

gla o 30%. Na rys. 4.2.2. przedstawiono zmiany w emisji metali ci

ęż

kich – ołowiu,

kadmu, rt

ę

ci, arsenu i niklu. I w tych przypadkach redukcja emisji była bardzo

znacz

ą

ca, gdy

ż

wynosiła 38-60%.

background image

40

Rys. 4.2.2.Emisja metali ci

ęż

kich w latach 1990-2005


Tak znaczne osi

ą

gni

ę

cia były mo

ż

liwe dzi

ę

ki wielu czynnikom uruchomionym

po zmianie systemu politycznego i gospodarczego kraju. Do najwa

ż

niejszych z nich

nale

żą

:

-

likwidacja

wielu

zakładów

przemysłowych

o

przestarzałych

technologiach,

-

zmniejszenie

wydobycia

w

ę

gla

oraz

zmniejszenie

produkcji

w energo- i materiałochłonnych gał

ę

ziach przemysłu,

-

wzrost cen energii powoduj

ą

cy jej oszcz

ę

dno

ść

,

-

poprawa jako

ś

ci w

ę

gla dostarczanego do systemu energetycznego,

-

likwidacja w wielu miastach małych kotłowni i pieców domowych oraz
rozwój systemów ciepłowniczych,

-

budowa

wysokosprawnych

instalacji

odsiarczaj

ą

cych

i odpylaj

ą

cych gazy spalinowe,

-

powszechne

stosowanie

katalizatorów

w

samochodach

i wyeliminowanie zwi

ą

zków ołowiu w benzynie.

Poprawa jako

ś

ci powietrza wpłyn

ę

ła tak

ż

e korzystnie na

ś

wiat przyrody. W

efekcie zmniejszenia emisji zwi

ą

zków siarki o 60% w tzw. Czarnym Trójk

ą

cie u

zbiegu granic Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Czeskiej i Republiki Federalnej
Niemiec mo

ż

na było zahamowa

ć

degradacj

ę

i rozpocz

ąć

dobudow

ę

drzewostanów w

Karkonoszach i Górach Izerskich. Znacznie si

ę

te

ż

poprawiła kondycja zdrowotna

lasów porastaj

ą

cych obszar RP. O ile jeszcze w 1995 r. ponad połowa z nich

wykazywała znaczne uszkodzenia aparatu asymilacyjnego, to w 2006 r. odsetek
drzew zagro

ż

onych zmniejszył si

ę

do 20%. Równie

ż

na obszarach rolnych st

ęż

enia

zanieczyszcze

ń

atmosfery nie przekraczaj

ą

warto

ś

ci dopuszczalnych.

Pomimo tak znacznych post

ę

pów stale jeszcze stan powietrza w Polsce nie

jest zadowalaj

ą

cy w

ś

wietle dyrektyw Unii Europejskiej. Ju

ż

w Traktacie Akcesyjnym

w 2004 r. i dyrektywie pułapowej RP zobowi

ą

zała si

ę

,

ż

e w 2010 r. limit emisji

background image

41

głównych zanieczyszcze

ń

atmosfery wyniesie: dla SO

2

- 1 397 t/rok, dla NH

3 -

468

tys. t/rok,

dla NO

x

- 879 t/rok, dla lotnych zwi

ą

zków organicznych - 800 ton/rok.

Poza tym RP jest zobowi

ą

zana do przestrzegania wielu dyrektyw unijnych w

zakresie powietrza i klimatu, w tym na podkre

ś

lenie zasługuj

ą

:

-

dyrektywy 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23
pa

ź

dziernika 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji zanieczyszcze

ń

powietrza z du

ż

ych obiektów energetycznego spalania (tzw.

Dyrektywa LCP),

-

dyrektywy CAFE,

-

rozporz

ą

dzenia

(

WE) nr 842/2006 Parlamentu Europejskiego

i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych
gazów cieplarnianych (tzw. F-gazy).

Niezale

ż

nie od tych zobowi

ą

za

ń

RP ratyfikowała Konwencj

ę

Genewsk

ą

dotycz

ą

c

ą

transgranicznego transportu zanieczyszcze

ń

atmosfery oraz podpisała jej

Protokół z Aarhus w sprawie redukcji emisji metali ci

ęż

kich. Innym wa

ż

nym

zobowi

ą

zaniem jest Protokół z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów

Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporz

ą

dzony w Kioto dnia 11 grudnia

1997 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 203, poz. 1684) w ramach Konwencji ONZ o ochronie
klimatu Ziemi. W my

ś

l tego Protokołu RP powinna zmniejszy

ć

emisj

ę

gazów

cieplarnianych (CO

2

, CH

4

, N

2

O) o 6% w 2012 r. w stosunku do emisji tych gazów w

1988 r. Trzeba zauwa

ż

y

ć

,

ż

e ten ostatni warunek RP wypełnia z du

ż

ym nadmiarem,

albowiem redukcja emisji gazów w latach 1988-2006 wyniosła około 30%.

Znacznie trudniejsza sytuacja wynika jednak z podj

ę

tych w 2007 r. decyzji

Rady Europejskiej, aby w 2020 r. ł

ą

czna emisja gazów cieplarnianych

z terytorium Wspólnoty była ni

ż

sza o 20% ani

ż

eli w 1990 r. Komisja Europejska w

styczniu 2008 r. przygotowała projekty czterech dyrektyw stanowi

ą

cych tzw. pakiet

klimatyczno-energetyczny, w szeregu aspektach niekorzystny dla RP. Pakiet ten ma
by

ć

zatwierdzony przez Rad

ę

Europejsk

ą

najpó

ź

niej wiosn

ą

2009 r.


4.2.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Najwa

ż

niejszym zadaniem b

ę

dzie d

ąż

enie do spełnienia przez RP

zobowi

ą

za

ń

wynikaj

ą

cych z Traktatu Akcesyjnego oraz z dwóch dyrektyw unijnych. Z

Dyrektywy LCP wynika,

ż

e emisja z du

ż

ych

ź

ródeł energii, o mocy powy

ż

ej 50 MW

c

,

ju

ż

w 2008 r. nie powinna by

ć

wy

ż

sza ni

ż

454 tys. ton dla SO

2

i 254 tys. ton dla NO

x

.

Limity te dla 2010 r. wynosz

ą

dla SO

2 -

426 tys., dla NO

x

- 251 tys. ton, a dla roku

2012 wynosz

ą

dla SO

2 -

358 tys. ton, dla NO

x

- 239 tys. ton.

Trzeba doda

ć

,

ż

e s

ą

to limity niezwykle trudne do dotrzymania dla kotłów

spalaj

ą

cych w

ę

giel kamienny lub brunatny nawet przy zastosowaniu instalacji

odsiarczaj

ą

cych gazy spalinowe. Podobnie trudne do spełnienia s

ą

normy narzucone

przez Dyrektyw

ę

CAFE, dotycz

ą

ce pyłu drobnego o granulacji 10 mikrometrów

(PM10) oraz 2,5 mikrometra (PM 2,5).

background image

42

Do roku 2016 zakłada si

ę

tak

ż

e całkowit

ą

likwidacj

ę

emisji substancji

niszcz

ą

cych warstw

ę

ozonow

ą

przez wycofanie ich z obrotu i stosowania na

terytorium Polski.

4.2.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Z powy

ż

szego przegl

ą

du zada

ń

, jakie stoj

ą

obecnie przed Polsk

ą

w zakresie

ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem wynika,

ż

e najwi

ę

kszym jest

wyzwaniem:

dalsza redukcja emisji SO

2

, NO

x

i pyłu drobnego z procesów wytwarzania

energii; zadanie to jest szczególnie trudne dlatego,

ż

e struktura przemysłu

energetycznego Polski jest głównie oparta na spalaniu w

ę

gla i nie mo

ż

na jej

zmieni

ć

w ci

ą

gu kilku lat,

mo

ż

liwie szybkie uchwalenie nowej polityki energetycznej Polski do 2030 r., w

której zawarte b

ę

d

ą

mechanizmy stymuluj

ą

ce zarówno oszcz

ę

dno

ść

energii,

jak i promuj

ą

ce rozwój odnawialnych

ź

ródeł energii; te dwie metody bowiem w

najbardziej radykalny sposób zmniejszaj

ą

emisj

ę

wszelkich zanieczyszcze

ń

do

ś

rodowiska, jak te

ż

s

ą

efektywne kosztowo i akceptowane społecznie; Polska

zobowi

ą

zała si

ę

do tego, aby udział odnawialnych

ź

ródeł energii w 2010 r.

wynosił nie mniej ni

ż

7,5%, a w 2020 r. - 14% (wg Komisji Europejskiej udział

powinien by

ć

nie mniejszy ni

ż

15%); tylko przez szerok

ą

promocj

ę

korzystania

z tych

ź

ródeł, wraz z zach

ę

tami ekonomicznymi i organizacyjnymi Polska

mo

ż

e wypełni

ć

te ambitne cele,

modernizacja systemu energetycznego, która musi by

ć

podj

ę

ta jak najszybciej

nie tylko ze wzgl

ę

du na ochron

ę

ś

rodowiska, ale przede wszystkim ze

wzgl

ę

du na zapewnienie dostaw energii elektrycznej; decyzje o modernizacji

bloków energetycznych i całych elektrowni powinny zapada

ć

przed rokiem

2010 ze wzgl

ę

du na długi okres realizacji inwestycji w tym sektorze; mo

ż

e tak

si

ę

sta

ć

jedynie przez szybk

ą

prywatyzacj

ę

sektora energetycznego i

zwi

ą

zanym z ni

ą

znacznym dopływem kapitału inwestycyjnego,

w latach 2009-2012 tak

ż

e podj

ę

cie działa

ń

zwi

ą

zanych z gazyfikacj

ą

w

ę

gla (w

tym tak

ż

e z gazyfikacj

ą

podziemn

ą

) oraz z technik

ą

podziemnego

składowania dwutlenku w

ę

gla; dopiero dzi

ę

ki uruchomieniu pełnego pakietu

ww. działa

ń

mo

ż

na liczy

ć

na wypełnienie przez Polsk

ę

zobowi

ą

za

ń

wynikaj

ą

cych z opisanych wy

ż

ej dyrektyw,

konieczne opracowanie i wdro

ż

enie przez wła

ś

ciwych marszałków

województw programów naprawczych w 161 strefach miejskich, w których
notuje si

ę

przekroczenia standardów dla pyłu drobnego PM10 i PM2,5

zawartych w Dyrektywie CAFE.

Za programy te, polegaj

ą

ce głównie na eliminacji niskich

ź

ródeł emisji oraz

zmniejszenia emisji pyłu ze

ś

rodków transportu, odpowiedzialne s

ą

władze

samorz

ą

dowe.

Do roku 2010 przewiduje si

ę

tak

ż

e uruchomienie pierwszej linii kolejowej dla

samochodów ci

ęż

arowych przeje

ż

d

ż

aj

ą

cych przez Polsk

ę

w tranzycie wschód-

background image

43

zachód (tzw. transport intermodalny). Wysokie ceny paliw silnikowych powoduj

ą

,

ż

e

obecnie tranzyt kolejowy staje si

ę

opłacalny.


4.3.

Ochrona wód

4.3.1. Stan wyj

ś

ciowy

W rozdziale 3. omówiona została konieczno

ść

racjonalizacji gospodarowania

wodami w Polsce tak, aby unikn

ąć

spodziewanych deficytów wody dla mieszka

ń

ców

kraju oraz na cele gospodarcze. Wskazano przy tym,

ż

e nasz kraj posiada bardzo

niewielkie zasoby wód, w zwi

ą

zku z czym szczególnej wagi nabieraj

ą

działania dla

zagwarantowania wysokiej jako

ś

ci wody w rzekach i jeziorach. Niestety, w latach

70-tych i 80-tych szybka industrializacja kraju dokonywana bez uwzgl

ę

dnienia zasad

ochrony

ś

rodowiska oraz szybki wzrost liczby ludno

ś

ci zamieszkuj

ą

cej okr

ę

gi

miejsko-przemysłowe doprowadziły do dramatycznego pogorszenia stanu czysto

ś

ci

ś

ródl

ą

dowych wód powierzchniowych i podziemnych oraz Morza Bałtyckiego.

W 1988 r. 420 miast nie miało oczyszczalni

ś

cieków lub były to tylko

oczyszczalnie mechaniczne. Dotyczyło to te

ż

wi

ę

kszo

ś

ci zakładów przemysłowych,

które swoje

ś

cieki kierowały do rzek bez oczyszczenia lub do oczyszczalni

istniej

ą

cych, powoduj

ą

c drastyczny spadek skuteczno

ś

ci ich działania. W efekcie

35% rzek miało wod

ę

tak zanieczyszczon

ą

,

ż

e nie nadawała si

ę

nawet do celów

przemysłowych.

Po zmianie ustroju w 1989 r. najwa

ż

niejszym priorytet w sektorze ochrony

ś

rodowiska został nadany przywracaniu czysto

ś

ci wód. W latach 1990-2005

wybudowano w Polsce około 3 000 oczyszczalni

ś

cieków (w tym około 1 000 w

miastach i 2 000 na obszarach wiejskich), przy czym niemal wszystkie te instalacje
reprezentuj

ą

wysoki poziom techniki i wysok

ą

sprawno

ść

oczyszczalni

ś

cieków.

background image

44

33%

8%

35%

27%

32%

65%

0%

10%

20%

30%

40%

50%

60%

70%

80%

90%

100%

rok 1990

rok 2006

lata

oczyszczone biologicznie lub
chemicznie

oczyszczone mechanicznie

nieoczyszczone

Rys. 4.3.1. Stopie

ń

oczyszczenia

ś

cieków komunalnych w 1990 i 2006 roku

Na rys. 4.3.1. zilustrowany został post

ę

p, jaki si

ę

dokonał w Polsce w

ostatnich 17 latach w stopniu oczyszczania

ś

cieków komunalnych. Obecnie 86%

mieszka

ń

ców miast i 22% mieszka

ń

ców wsi korzysta z nowoczesnych oczyszczalni

ś

cieków. W 1995 r. odsetek ten wynosił 65% oraz 3 %.

Pomimo tych niezaprzeczalnych osi

ą

gni

ęć

stale jeszcze stan czysto

ś

ci wód w

Polsce jest daleki od zadawalaj

ą

cego, głównie ze wzgl

ę

du na obecno

ść

zwi

ą

zków

azotu i fosforu oraz zanieczyszczenia bakteriologiczne. St

ą

d te

ż

opracowany został

„Krajowy program oczyszczania

ś

cieków komunalnych” (KPO

Ś

K), zatwierdzony

przez Rad

ę

Ministrów w czerwcu 2005 r. Obejmuje on szczegółowy wykaz

aglomeracji powy

ż

ej 2 000 RLM (RLM - równowa

ż

na liczba mieszka

ń

ców), w których

nale

ż

ałoby wybudowa

ć

oczyszczalni

ę

ś

cieków i sie

ć

kanalizacyjn

ą

. Program ten

został opracowany w celu sprawnej realizacji zobowi

ą

za

ń

, jakie podj

ę

ła RP w

Traktacie Akcesyjnym z UE. Zgodnie z tym zobowi

ą

zaniem wszystkie aglomeracje o

równowa

ż

nej liczbie mieszka

ń

ców powy

ż

ej 2 000

powinny by

ć

wyposa

ż

one w

oczyszczalnie

ś

cieków oraz w odpowiednio rozbudowan

ą

sie

ć

kanalizacyjn

ą

do

ko

ń

ca 2015 r. Ponadto „Krajowy program oczyszczania

ś

cieków komunalnych”

zawierał b

ę

dzie równie

ż

informacje dotycz

ą

ce dwóch odr

ę

bnych programów:

programu wyposa

ż

enia aglomeracji poni

ż

ej 2 000 RLM w

oczyszczalnie

ś

cieków komunalnych i systemy kanalizacji zbiorczej,

programu wyposa

ż

enia zakładów przemysłu rolno-spo

ż

ywczego o

wielko

ś

ci powy

ż

ej 4 000 RLM odprowadzaj

ą

cych

ś

cieki bezpo

ś

rednio

do wód, w urz

ą

dzenia zapewniaj

ą

ce wymagane przez polskie prawo

standardy ochrony wód.

background image

45

KPO

Ś

K zawiera równie

ż

informacje dotycz

ą

ce działa

ń

inwestycyjnych w ramach

gospodarki osadowej prowadzonych na oczyszczalniach

ś

cieków komunalnych.

Zakres dokumentu nie zawiera jednak szczegółowego programu post

ę

powania z

osadami

ś

ciekowymi jako odpadami. Działania te powinny zosta

ć

okre

ś

lone

cało

ś

ciowo w ramach realizacji celów „Krajowego programu gospodarki odpadami do

roku 2010”.

W 2008 r. Polska po raz kolejny wyznaczyła obszary nara

ż

one na

zanieczyszczenie azotanami pochodz

ą

cymi z rolnictwa zgodnie z Dyrektyw

ą

Azotanow

ą

(91/676/EWG).

Powierzchnia

tych

obszarów

wynosi

obecnie

4630,47 km

2

, czyli 1,49% powierzchni kraju, co oznacza spadek w stosunku do

poprzedniego okresu planistycznego o 25%. Dla tych obszarów opracowane zostały
nowe programy działa

ń

, których wdro

ż

enie rozpocz

ę

ło si

ę

w 2008 r. i przewidziane

jest do 2012 r.

Najwi

ę

kszym wyzwaniem dla Polski w zakresie ochrony wód jest realizacja

wymaga

ń

Ramowej Dyrektywy Wodnej. Stanowi

ą

one podstaw

ę

dla osi

ą

gni

ę

cia

przez wody powierzchniowe dobrego stanu chemicznego i ekologicznego, natomiast
przez wody podziemne dobrego stanu chemicznego i ilo

ś

ciowego w terminie do

ko

ń

ca 2015 r. Na podstawie przeprowadzonej analizy mo

ż

liwe było wst

ę

pne

zidentyfikowanie jednolitych cz

ęś

ci wód powierzchniowych i podziemnych

zagro

ż

onych i potencjalnie zagro

ż

onych nie osi

ą

gni

ę

ciem celów

ś

rodowiskowych

Ramowej Dyrektywy Wodnej.

4.3.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Do ko

ń

ca 2015 r. Polska powinna zapewni

ć

75% redukcji całkowitego ładunku

azotu i fosforu w

ś

ciekach komunalnych ko

ń

cz

ą

c krajowy program budowy

oczyszczalni

ś

cieków i sieci kanalizacyjnych dla wszystkich aglomeracji powy

ż

ej

2 000 RLM. Osi

ą

gni

ę

cie tego celu b

ę

dzie oznaczało przywrócenie dobrego stanu

wód powierzchniowych i podziemnych w całym kraju, a tak

ż

e realizacj

ę

Bałtyckiego

Programu Działa

ń

dotycz

ą

cego walki z eutrofizacj

ą

wód Bałtyku.

Naczelnym celem polityki ekologicznej Polski w zakresie ochrony zasobów

wodnych jest utrzymanie lub osi

ą

gni

ę

cie dobrego stanu wszystkich wód, w tym

równie

ż

zachowanie i przywracanie ci

ą

gło

ś

ci ekologicznej cieków. Ten długofalowy

cel powinien by

ć

zrealizowany do 2015 r. tak, jak to przewiduje dla wszystkich krajów

Unii Europejskiej Ramowa Dyrektywa Wodna 2000/60/WE, natomiast w polskim
prawodawstwie ustawa - Prawo wodne. Cel ten b

ę

dzie realizowany przez

opracowanie dla ka

ż

dego wydzielonego w Polsce obszaru dorzecza planu

gospodarowania wodami oraz programu wodno-

ś

rodowiskowego kraju. W tych

dokumentach planistycznych zawarte b

ę

d

ą

mi

ę

dzy innymi informacje na temat

działa

ń

, które nale

ż

y podj

ąć

w terminie do ko

ń

ca 2012 r., aby móc osi

ą

gn

ąć

zakładane cele

ś

rodowiskowe. Plany gospodarowania wodami opracowane zostan

ą

do grudnia 2009 r. Dokumenty te, zgodnie z ustaw

ą

- Prawo wodne, zatwierdzane s

ą

przez Rad

ę

Ministrów.

background image

46

4.3.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Do ko

ń

ca 2012 r. powinny zosta

ć

zrealizowane nast

ę

puj

ą

ce działania:

-

budowa lub modernizacja oczyszczalni

ś

cieków z podwy

ż

szonym

usuwaniem biogenów dla wszystkich aglomeracji powy

ż

ej 15 000

RLM oraz rozbudowa dla nich sieci kanalizacyjnych wspierana
dotacjami z Programu Operacyjnego „Infrastruktura i

Ś

rodowisko”

(priorytet I),

-

uruchomienie działa

ń

zapisanych w planach gospodarowania wodami

na obszarach dorzeczy w Polsce oraz w programie wodno-

ś

rodowiskowym kraju,

-

opracowanie programów działa

ń

specjalnych maj

ą

cych na celu

ograniczenie zanieczyszczenia powodowanego przez substancje
niebezpieczne i priorytetowe pochodz

ą

ce przede wszystkim ze

ź

ródeł

przemysłowych,

-

realizacja programów działa

ń

na obszarach szczególnie nara

ż

onych

na azotany pochodzenia rolniczego,

-

wyposa

ż

enie

zakładów

sektora

rolno-spo

ż

ywczego

w

wysokosprawne oczyszczalnie

ś

cieków,

-

wyposa

ż

enie

jak

najwi

ę

kszej

liczby

gospodarstw

rolnych

w zbiorniki na gnojowic

ę

i płyty obornikowe,

-

ustanowienie obszarów ochronnych dla głównych zbiorników wód
podziemnych oraz stref ochrony uj

ęć

wód podziemnych,

-

rozwój

sieci

monitoringu

jako

ś

ci

wód

powierzchniowych

i podziemnych,

-

ś

cisła współpraca z pa

ń

stwami le

żą

cymi nad Morzem Bałtyckim w

realizacji programu ochrony wód tego morza w ramach Konwencji
Helsi

ń

skiej,

-

wdro

ż

enie do praktyki najbardziej skutecznych i ekonomicznie

opłacalnych metod odzysku osadów

ś

ciekowych z du

ż

ych

oczyszczalni

ś

cieków.

4.4. Gospodarka odpadami

4.4.1. Stan wyj

ś

ciowy

W przeciwie

ń

stwie do ochrony powietrza oraz ochrony wód przed

zanieczyszczeniem post

ę

py w racjonalizacji gospodarki odpadami w ostatnich

18 latach s

ą

bardzo powolne i niezadowalaj

ą

ce. W gospodarce odpadami

komunalnymi nie został stworzony dot

ą

d skuteczny mechanizm dla segregacji i

odzysku wi

ę

kszo

ś

ci tych odpadów, w wyniku czego stale jeszcze 91% ich ilo

ś

ci trafia

na składowiska. W 2006 r. zebranych zostało 9,9 mln ton odpadów komunalnych, w
tym 9,5 mln ton stanowiły odpady zmieszane. Tylko 0,4 mln ton segreguj

ą

mieszka

ń

cy u siebie w domach. Z zebranych odpadów zaledwie 0,35 mln ton

background image

47

wyselekcjonowanych

zostało

w

zakładach

mechaniczno-biologicznego

ich

przetwarzania, a reszta (ponad 9 mln ton) została zło

ż

ona na składowiskach. Dane te

ś

wiadcz

ą

o całkowitej nieskuteczno

ś

ci dotychczasowych metod organizacyjnych i

technicznych w zbieraniu i odzysku odpadów komunalnych. System obecny wymaga
wi

ę

c szybkiej i radykalnej reformy.

Nieco wi

ę

ksze post

ę

py odnotowa

ć

mo

ż

na w gospodarce odpadami

przemysłowymi, chocia

ż

i tu post

ę

p nie jest zadowalaj

ą

cy. Warto jednak odnotowa

ć

,

ż

e w latach 1990-2006 o 15% zmniejszyła si

ę

masa odpadów wytworzonych przez

polski przemysł przy znacznym wzro

ś

cie jego potencjału produkcyjnego. W 1990 r.

46% tych odpadów deponowano na składowiskach, a w 2006 r. odsetek ten zmalał
do 23,6%, podczas gdy reszta była poddana odzyskowi. W 2008 r. uchwalona
została ustawa o odpadach wydobywczych implementuj

ą

ca dyrektyw

ę

2006/21/WE.

W grupie odpadów przemysłowych szczegółow

ą

kontrol

ą

s

ą

obj

ę

te odpady

niebezpieczne dla

ś

rodowiska, wytwarzane w procesach chemicznych, hutniczych

(metale ci

ęż

kie) oraz w przemy

ś

le naftowym (substancje ropopochodne). W 2006 r.

wytworzonych zostało 1,7 mln ton tego rodzaju odpadów, z czego na składowiska
zakładowe trafiło 0,35 mln ton, czyli 20%. Trzeba jednak doda

ć

,

ż

e prócz tego do

odpadów niebezpiecznych zalicza si

ę

wiele produktów niebezpiecznych, b

ę

d

ą

cych w

u

ż

yciu, które nie powinny trafia

ć

na składowiska komunalne. S

ą

to takie produkty,

jak: zu

ż

yte baterie, akumulatory, transformatory i kondensatory, a tak

ż

e zu

ż

yte oleje

silnikowe. Do tej grupy nale

ż

y te

ż

azbest usuwany z pokry

ć

dachowych oraz

przeterminowane

ś

rodki ochrony ro

ś

lin zmagazynowane wiele lat temu w tzw.

mogilnikach. Pomimo post

ę

pów w zagospodarowaniu tych odpadów jest konieczne

dokonanie dalszej poprawy w systemie ich zbierania i unieszkodliwiania.

W dziedzinie gospodarki odpadami Unia Europejska wydała a

ż

dziewi

ęć

dyrektyw, które powinny by

ć

wprowadzone do polskiego prawodawstwa i wdro

ż

one

do praktyki.
S

ą

to dyrektywy w sprawach:

-

gospodarki

odpadami

(dyrektywa

2006/12/WE

Parlamentu

Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów),

-

gospodarki odpadami pochodz

ą

cymi z przemysłu wydobywczego

(dyrektywa 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15
marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodz

ą

cymi z

przemysłu wydobywczego oraz zmieniaj

ą

ca dyrektyw

ę

2004/35/WE),

-

odpadów niebezpiecznych (dyrektywa Rady z dnia 12 grudnia 1991 r.
w sprawie odpadów niebezpiecznych),

-

składowania odpadów (dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26
kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów),

-

spalania odpadów (dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego
i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów),

-

opakowa

ń

i odpadów opakowaniowych (dyrektywa 94/62/WE

Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie
opakowa

ń

i odpadów opakowaniowych),

background image

48

-

zu

ż

ytego sprz

ę

tu elektrycznego i elektronicznego (dyrektywa

2002/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 stycznia
2003 r. w sprawie zu

ż

ytego sprz

ę

tu elektrotechnicznego i

elektronicznego),

-

baterii

i

akumulatorów

(dyrektywa

2006/66/WE

Parlamentu

Europejskiego i Rady z dnia 6 wrze

ś

nia 2006 r. w sprawie baterii i

akumulatorów oraz zu

ż

ytych baterii i akumulatorów oraz uchylaj

ą

ca

dyrektyw

ę

91/157/EWG),

-

pojazdów wycofanych z eksploatacji (dyrektywa Parlamentu
Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 wrze

ś

nia 2000 r. w

sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji).

Z dyrektyw tych wynikaj

ą

liczne zobowi

ą

zania dla RP, z których najwa

ż

niejsze to:

-

osi

ą

gni

ę

cie w 2014 r. odzysku min. 60% i recyklingu 55% odpadów

opakowaniowych,

-

osi

ą

gni

ę

cie w 2010 r. odzysku co najmniej 25% odpadów

biodegradowalnych tak, aby nie trafiły na składowiska, a w 2013 r.
odzysku 50% tych odpadów,

-

zebranie w 2012 r. 25% zu

ż

ytych baterii i akumulatorów, a w 2016 r.

45% tych odpadów.

Poza tym w Traktacie Akcesyjnym RP została zobowi

ą

zana do zamkni

ę

cia do

2012 r. wszystkich wysypisk, które nie spełniaj

ą

wymaga

ń

dyrektywy 99/31/WE.

Realizacja wszystkich tych zada

ń

powinna doprowadzi

ć

do radykalnej

poprawy gospodarowania odpadami w Polsce, jednak konieczne s

ą

tu szybkie

zmiany prawne, edukacyjne, organizacyjne i technologiczne oraz

ś

cisłe

współdziałanie Rz

ą

du RP z administracj

ą

samorz

ą

dow

ą

.


4.4.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Celami

ś

redniookresowymi w zakresie gospodarki odpadami s

ą

:

-

utrzymanie tendencji oddzielenia ilo

ś

ci wytwarzanych odpadów od

wzrostu gospodarczego kraju (mniej odpadów na jednostk

ę

produktów, mniej opakowa

ń

, dłu

ż

sze okresy

ż

ycia produktów itp.),

-

znaczne zwi

ę

kszenie odzysku energii z odpadów komunalnych w

sposób bezpieczny dla

ś

rodowiska,

-

zamkni

ę

cie wszystkich składowisk, które nie spełniaj

ą

standardów UE

i ich rekultywacja,

-

sporz

ą

dzenie spisu zamkni

ę

tych oraz opuszczonych składowisk

odpadów wydobywczych, wraz z identyfikacj

ą

obiektów wpływaj

ą

cych

znacz

ą

co na

ś

rodowisko (obowi

ą

zek wynikaj

ą

cy z dyrektywy

2006/21/WE oraz ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach
wydobywczych (Dz. U. Nr 138, poz. 865),

-

eliminacja kierowania na składowiska zu

ż

ytego sprz

ę

tu elektrycznego

i elektronicznego oraz zu

ż

ytych baterii i akumulatorów,

background image

49

-

pełne zorganizowanie krajowego systemu zbierania wraków
samochodów i demonta

ż

pojazdów wycofanych z eksploatacji,

-

takie zorganizowanie systemu preselekcji sortowania i odzysku
odpadów komunalnych, aby na składowiska nie trafiało ich wi

ę

cej ni

ż

50% w stosunku do odpadów wytworzonych w gospodarstwach
domowych.


4.4.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Aby osi

ą

gn

ąć

cele

ś

redniookresowe konieczne jest w latach 2009-2012 :

-

zorganizowanie banku danych o odpadach (do ko

ń

ca 2009 r.),

-

reforma

obecnego

systemu

zbierania

i

odzysku

odpadów

komunalnych w gminach, daj

ą

ca władzom samorz

ą

dowym znacznie

wi

ę

ksze uprawnienia w zarz

ą

dzaniu i kontrolowaniu systemu (do

ko

ń

ca 2009 r.),

-

zwi

ę

kszenie stawek opłat za składowanie odpadów zmieszanych

biodegradowalnych oraz odpadów, które mo

ż

na podda

ć

procesom

odzysku,

-

finansowe wspieranie przez fundusze ekologiczne inwestycji
dotycz

ą

cych odzysku i recyklingu odpadów, a tak

ż

e wspieranie

wdro

ż

e

ń

nowych technologii w tym zakresie,

-

dostosowanie składowisk odpadów do standardów UE (do ko

ń

ca

2009 r.),

-

wprowadzenie rozwi

ą

za

ń

poprawiaj

ą

cych skuteczno

ść

systemu

recyklingu wyeksploatowanych pojazdów,

-

finansowe wspieranie przez fundusze ekologiczne modernizacji
technologii prowadz

ą

cych do zmniejszania ilo

ś

ci odpadów na

jednostk

ę

produkcji (technologie małoodpadowe),

-

realizacja projektów dotycz

ą

cych redukcji ilo

ś

ci składowanych

odpadów komunalnych i zwi

ę

kszenia udziału odpadów komunalnych

poddawanych odzyskowi i unieszkodliwieniu wspieranych dotacjami
Programu Operacyjnego „Infrastruktura i

Ś

rodowisko”,

-

intensyfikacja

edukacji

ekologicznej

promuj

ą

cej

minimalizacj

ę

powstawania odpadów (np. opakowa

ń

, toreb foliowych) i ich

preselekcj

ę

w gospodarstwach domowych,

-

wzmocnienie

przez

Inspekcj

ę

Ochrony

Ś

rodowiska

kontroli

podmiotów odbieraj

ą

cych odpady od wytwórców oraz podmiotów

posiadaj

ą

cych instalacje do odzyskiwania i unieszkodliwiania

odpadów,

-

doko

ń

czenie

akcji

likwidacji

mogilników,

zawieraj

ą

cych

przeterminowane

ś

rodki ochrony ro

ś

lin i inne odpady niebezpieczne

oraz akcji eliminacji PCB z transformatorów i kondensatorów (do
ko

ń

ca 2010 r.).

background image

50

Zgodnie z wymaganiami ustawy o odpadach, co cztery lata powinien by

ć

sporz

ą

dzony krajowy plan gospodarki odpadami i w

ś

lad za nim wojewódzkie plany

gospodarki odpadami. Plan obecnie obowi

ą

zuj

ą

cy został zatwierdzony przez Rad

ę

Ministrów w 2006 r., tak wi

ę

c w 2010 r. konieczne b

ę

dzie opracowanie nowego,

zaktualizowanego planu, zawieraj

ą

cego szczegółowe wytyczne dla reformy systemu

gospodarki odpadami w Polsce, aby uzyska

ć

istotny post

ę

p, wymagany przez prawo

Unii Europejskiej.




4.5. Oddziaływanie hałasu i pól elektromagnetycznych

4.5.1. Stan wyj

ś

ciowy

Nadmierny hałas stanowi jedno z najbardziej uci

ąż

liwych zanieczyszcze

ń

ś

rodowiska w miastach i wzdłu

ż

szlaków komunikacyjnych. Ocenia si

ę

,

ż

e w Polsce

około 13 mln osób, czyli 35% ogółu mieszka

ń

ców kraju, nara

ż

onych jest na

ponadnormatywny poziom hałasu w czasie dnia (60 dB) oraz w nocy (50 dB). Ponad
80% tej uci

ąż

liwo

ś

ci jest zwi

ą

zane z oddziaływaniem hałasu z dróg publicznych.

Ostatnio wzrasta te

ż

zagro

ż

enie hałasem powodowanym przez lotnictwo, w zwi

ą

zku

z dynamicznym rozwojem tej gał

ę

zi transportu.

Polskie prawo zostało w 2005 r. zharmonizowane z prawem unijnym przez

wdro

ż

enie do Prawa ochrony

ś

rodowiska przepisów dyrektywy

2002/49/WE

Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnosz

ą

cej si

ę

do oceny

i zarz

ą

dzania poziomem hałasu w

ś

rodowisku.

Wprowadzono te

ż

nowe metody oceny klimatu akustycznego oraz opisano

referencyjne metody pomiarów hałasu w

ś

rodowisku. Niemniej jednak trzeba

przyzna

ć

,

ż

e hałas jako zanieczyszczenie

ś

rodowiska nie doczekał si

ę

dot

ą

d nadania

mu wystarczaj

ą

co du

ż

ego znaczenia, na jakie zasługuje. St

ą

d brakuje kompletu map

akustycznych, co mo

ż

e stanowi

ć

zagro

ż

enie dla wykonania programów ochrony

ś

rodowiska przed hałasem, które powinny zosta

ć

wykonane na u

ż

ytek administracji

samorz

ą

dowej. Pozostawia du

ż

o do

ż

yczenia monitoring hałasu w miastach i przy

drogach publicznych.

Równie zaniedban

ą

dziedzin

ą

jest ochrona przed oddziaływaniem pól

elektromagnetycznych. Emisja tych pól wzrasta od kilku lat wraz z rozwojem sieci
telefonii komórkowej oraz z budow

ą

energetycznych linii przesyłowych o napi

ę

ciu

powy

ż

ej 110 KV. Istotnym post

ę

pem w tej dziedzinie było rozporz

ą

dzenie Ministra

Ś

rodowiska z dnia 30 pa

ź

dziernika 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól

elektromagnetycznych oraz sposobu sprawdzania dotrzymania tych poziomów. Od
tego czasu rozpocz

ę

to tworzenie systemu monitorowania pól elektromagnetycznych

w ramach Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska oraz zakupiono odpowiedni

ą

aparatur

ę

pomiarow

ą

.



background image

51

4.5.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Celem

ś

redniookresowym w zakresie ochrony przed hałasem jest dokonanie

wiarygodnej oceny nara

ż

ania społecze

ń

stwa na ponadnormatywny hałas i podj

ę

cie

kroków do zmniejszenia tego zagro

ż

enia tam, gdzie jest ono najwi

ę

ksze.

Podobny jest te

ż

cel działa

ń

zwi

ą

zanych z zabezpieczeniem społecze

ń

stwa

przed nadmiernym oddziaływaniem pól elektromagnetycznych.


4.5.3. Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012

Działania zmierzaj

ą

ce do ochrony społecze

ń

stwa przed ponadnormatywnym

działaniem hałasu nale

żą

do kompetencji władz samorz

ą

dowych. Jest konieczne

pilne sporz

ą

dzenie map akustycznych dla miast powy

ż

ej 100 tys. mieszka

ń

ców oraz

dla dróg krajowych i lotnisk, a tak

ż

e wynikaj

ą

cych z nich programów ochrony przed

hałasem. W programach tych powinny by

ć

zawarte konkretne przedsi

ę

wzi

ę

cia

techniczne i organizacyjne dla zmniejszenia poziomu hałasu tam, gdzie jest on
ponadnormatywny. Szczególnie wa

ż

na jest likwidacja

ź

ródeł hałasu przez tworzenie

stref wolnych od transportu, ograniczenie szybko

ś

ci ruchu, wymian

ę

taboru

tramwajowego na mniej hała

ś

liwy, a tak

ż

e budow

ę

ekranów akustycznych. Istotne

te

ż

jest wykorzystywanie planowania przestrzennego dla rozdzielenia potencjalnych

ź

ródeł hałasu od terenów mieszkaniowych. Konieczny jest te

ż

rozwój systemu

monitoringu hałasu.

W zakresie ochrony przed oddziaływaniem pól elektromagnetycznych jest

istotne zorganizowanie laboratorium referencyjnego do pomiaru pól w ramach
Inspekcji Ochrony

Ś

rodowiska i szkolenie specjalistów w zakresie ich pomiaru, a

tak

ż

e opracowanie w Ministerstwie

Ś

rodowiska procedur zapewniaj

ą

cych bezpieczn

ą

lokalizacj

ę

ź

ródeł pól elektromagnetycznych. Poza tym jest konieczne zobowi

ą

zanie

operatorów telefonii komórkowej do zgłoszenia organowi ochrony

ś

rodowiska

instalacji stanowi

ą

cych

ź

ródła promieniowania.


4.6. Substancje chemiczne w

ś

rodowisku


4.6.1. Stan wyj

ś

ciowy

Cywilizacja nie mo

ż

e obecnie funkcjonowa

ć

bez u

ż

ycia setek tysi

ę

cy

substancji chemicznych, których obecno

ść

cz

ę

sto w ogóle nie jest dostrzegana –

zarówno we wszystkich produktach przemysłowych jak i spo

ż

ywczych oraz

farmaceutycznych. Nie ma dziedziny

ż

ycia człowieka bez stosowania w niej

preparatów chemicznych. Przemysł chemiczny jest obecnie nie tylko wa

ż

nym

składnikiem ale i motorem post

ę

pu gospodarczego i cywilizacyjnego. Substancje

chemiczne maj

ą

jednak cz

ę

sto działanie zagra

ż

aj

ą

ce zdrowiu człowieka i czysto

ś

ci

ś

rodowiska, a w wielu przypadkach jest to działanie toksyczne. Jest wi

ę

c oczywiste,

ż

e wi

ę

kszo

ść

pa

ń

stw, a w

ś

ród nich Polska, ju

ż

dawno wdro

ż

yły akty prawne

dotycz

ą

ce bezpiecze

ń

stwa w produkcji i przy wprowadzaniu do obrotu, a tak

ż

e

wycofywaniu z rynku substancji chemicznych. Unia Europejska z dniem

background image

52

1 czerwca 2007 r. wydała Rozporz

ą

dzenie REACH, aby w jednym kompleksowym

akcie prawnym uj

ąć

wszystkie zagadnienia dotycz

ą

ce kontroli oraz warunków

produkcji i obrotu chemikaliami. Celem Rozporz

ą

dzenia REACH jest przede

wszystkim ochrona zdrowia ludzkiego i ochrona

ś

rodowiska, zach

ę

ta do

wprowadzania nowych, bezpieczniejszych substancji, zwi

ę

kszenie przejrzysto

ś

ci

systemu obrotu chemikaliami i ograniczenie do minimum bada

ń

na zwierz

ę

tach

kr

ę

gowych.

Ci

ęż

ar odpowiedzialno

ś

ci za dokonywanie oceny ryzyka oraz bada

ń

ka

ż

dej

nowej substancji przeniesiony został z administracji pa

ń

stwowej na producentów

chemikaliów. Producenci i importerzy zostali zobowi

ą

zani do dokonywania rejestracji

substancji, a informacja o ryzyku stworzonym przez poszczególne substancje
chemiczne musi by

ć

dost

ę

pna w całym ła

ń

cuchu dostaw.

W 2008 r. opracowany został w Ministerstwie Zdrowia i skierowany do Sejmu

projekt ustawy o zmianie ustawy o substancjach i preparatach chemicznych oraz
niektórych innych ustaw. Projekt ten ma na celu dostosowanie obowi

ą

zuj

ą

cego

prawa do wymogów Rozporz

ą

dzenia REACH.

Poza tym w 2005 r. Polska przyst

ą

piła do Konwencji Rotterdamskiej w sprawie

procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w mi

ę

dzynarodowym handlu

niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami. Konwencja
daje mo

ż

liwo

ść

kontroli przywozu i wywozu chemikaliów lub pestycydów, zakazanych

lub podległych surowym ograniczeniom.

4.6.2. Cele

ś

redniookresowe do 2016 r.

Ś

redniookresowym celem polityki ekologicznej w odniesieniu do chemikaliów

jest stworzenie efektywnego systemu nadzoru nad substancjami chemicznymi
dopuszczonymi na rynek, zgodnego z zasadami Rozporz

ą

dzenia REACH.


4.6.3 Kierunki działa

ń

w latach 2009-2012 r.

Głównym zadaniem, po przyj

ę

ciu przez Sejm ustawy o zmianie ustawy o

substancjach i preparatach chemicznych oraz niektórych innych ustaw, b

ę

dzie

przygotowanie aktów wykonawczych do znowelizowanej ustawy w celu pełnej
implementacji do polskiego prawa przepisów rozporz

ą

dzenia REACH i innych aktów

wspólnotowych. Kontynuowane b

ę

d

ą

tak

ż

e programy krajowe dotycz

ą

ce usuwania

PCB z transformatorów, kondensatorów i innych urz

ą

dze

ń

zawieraj

ą

cych te zwi

ą

zki

wraz z dekontaminacj

ą

tych urz

ą

dze

ń

, usuwanie azbestu, likwidacja mogilników.

Konieczne s

ą

szkolenia dotycz

ą

ce odpowiedzialnego stosowania chemikaliów

i post

ę

powania z ich odpadami, wspierane finansowo przez fundusze ekologiczne

oraz propagowanie produktów z substancji ulegaj

ą

cych biodegradacji (np. torby na

zakupy i naczynia jednorazowego u

ż

ytku).

Istotne jest te

ż

uczestniczenie w pracach Europejskiej Agencji Chemikaliów

oraz ratyfikacja Konwencji Sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszcze

ń

organicznych.

background image

53

ROZDZIAŁ 5
NAKŁADY NA REALIZACJ

Ę

POLITYKI EKOLOGICZNEJ


Pełna realizacja celów polityki ekologicznej przyj

ę

tych na lata 2009-2012 oraz

w nast

ę

pnych czterech latach wymaga

ć

b

ę

dzie poniesienia odpowiednio wysokich

nakładów.

Szacuje si

ę

,

ż

e niezb

ę

dne nakłady na wykonanie zada

ń

okre

ś

lonych w

polityce ekologicznej na lata 2009-2012 wynios

ą

66,2 mld zł (ceny 2007 r.), a na lata

2013-2016 – 63,5 mld zł (ceny 2007 r.). Przy obecnym poziomie inwestowania w
przedsi

ę

wzi

ę

cia proekologiczne - gdzie

ś

rednioroczne nakłady inwestycyjne

ponoszone na ochron

ę

ś

rodowiska i gospodark

ę

wodn

ą

podawane przez GUS w

ostatnich latach (w cenach bie

żą

cych) wykazywały niewielk

ą

tendencj

ę

wzrostow

ą

i

kształtowały si

ę

w granicach od 6,4 mld zł w 2002 r. do 8,9 mld zł w 2006 r. oraz do

9,8 mld zł w 2007 r. - wydatki roczne na ochron

ę

ś

rodowiska i gospodark

ę

wodn

ą

b

ę

d

ą

wymagały jednak

ż

e dalszego znacznego wzrostu w najbli

ż

szych 8 latach, aby

zapewni

ć

wystarczaj

ą

ce

ś

rodki na realizacj

ę

celów polityki ekologicznej.

Tak wysokie koszty szacowane na ochron

ę

ś

rodowiska niezb

ę

dne do

poniesienia w okresie do 2016 r. wynikaj

ą

przede wszystkim z zobowi

ą

za

ń

zawartych

przez RP w Traktacie Akcesyjnym. Ocenia si

ę

,

ż

e ponad 80% zapotrzebowania na

ś

rodki finansowe dla realizacji celów polityki ekologicznej wynika wła

ś

nie z

konieczno

ś

ci wdra

ż

ania Traktatu Akcesyjnego, przy czym szacuje si

ę

nakłady na ten

cel w wysoko

ś

ci 54,3 mld zł (ceny 2007 r.) na lata 2009-2012 oraz 52,8 mld zł (ceny

2007 r.) na lata 2013-2016.


Przewiduje si

ę

,

ż

e nakłady (ceny 2007 r.) potrzebne na realizacj

ę

celów

polityki ekologicznej w okresie 2009-2012, bior

ą

c pod uwag

ę

kierunki inwestowania

w ochronie

ś

rodowiska, b

ę

d

ą

kształtowały si

ę

nast

ę

puj

ą

co:

ochrona powietrza atmosferycznego – 19,3 mld zł,

ochrona wód i gospodarka wodna – 36,1 mld zł,

gospodarka odpadami – 6,7 mld zł.

na inne cele polityki ekologicznej dotycz

ą

ce przedsi

ę

wzi

ęć

w zakresie

ochrony przed hałasem i polami elektromagnetycznymi, ochrony
powierzchni ziemi, ochrony przyrody, ró

ż

norodno

ś

ci przyrodniczej i

krajobrazu, działalno

ść

badawczo-rozwojow

ą

w ochronie

ś

rodowiska,

monitoring oraz pozostał

ą

działalno

ść

w ochronie

ś

rodowiska (powa

ż

ne

awarie, chemikalia, biotechnologie i GMO, promieniowanie jonizuj

ą

ce) -

4,1 mld zł.

Przewiduje si

ę

,

ż

e struktura nakładów na ochron

ę

ś

rodowiska na lata 2009-

2012, ze wzgl

ę

du na

ź

ródło ich pochodzenia, b

ę

dzie nast

ę

puj

ą

ca:

background image

54


ź

ródło pochodzenia


nakłady w %

szacunkowa kwota w

mld zł

ogółem

w tym: na

wdra

ż

anie

zobowi

ą

za

ń

akcesyjnych

ś

rodki prywatne

43

28,3

28,3

ś

rodki publiczne, w tym:

57

37,9

26,0

ś

rodki

jednostek

samorz

ą

du

11

7,1

1,0

ś

rodki

NFO

Ś

iGW

oraz

wfo

ś

igw

21

13,8

11,0

bud

ż

et pa

ń

stwa

5

3,5

0,5

ś

rodki zagraniczne*

20

13,5

13,5

*

ś

rodki w ramach pomocy Unii Europejskiej oraz

ś

rodki z Mechanizmu Finansowego EOG i

Norweskiego Mechanizmu Finansowego, Instrumentu Szwajcarskiego oraz innej pomocy bilateralnej

Odnosz

ą

c si

ę

do horyzontu czasowego w latach 2013-2016 ocenia si

ę

ż

e,

nakłady inwestycyjne (ceny 2007 r.) niezb

ę

dne dla osi

ą

gni

ę

cia celów polityki

ekologicznej w tym okresie, uwzgl

ę

dniaj

ą

c kierunki inwestowania w ochronie

ś

rodowiska, b

ę

d

ą

wygl

ą

dały nast

ę

puj

ą

co:

ochrona powietrza atmosferycznego – 21,3 mld zł,

ochrona wód i gospodarka wodna – 34,4 mld zł,

gospodarka odpadami – 4,6 mld zł.

Na inne cele polityki ekologicznej szacuje si

ę

nakłady w tym okresie na kwot

ę

3,2

mld zł.

Przewiduje si

ę

,

ż

e struktura nakładów na ochron

ę

ś

rodowiska na lata 2013-

2016, ze wzgl

ę

du na

ź

ródło ich pochodzenia, b

ę

dzie nast

ę

puj

ą

ca:











background image

55


ź

ródło pochodzenia


nakłady w %

szacunkowa kwota w

mld zł

ogółem

w tym: na

realizacj

ę

zobowi

ą

za

ń

akcesyjnych

ś

rodki prywatne

45

28,4

28,4

ś

rodki publiczne, w tym:

55

35,1

24,4

ś

rodki jst

7

4,4

0,6

ś

rodki

NFO

Ś

iGW

oraz

wfo

ś

igw

24

15,0

12,1

bud

ż

et pa

ń

stwa

7

4,6

0,6

ś

rodki zagraniczne *

17

11,1

11,1

*

ś

rodki w ramach pomocy Unii Europejskiej oraz

ś

rodki z Mechanizmu Finansowego EOG i

Norweskiego Mechanizmu Finansowego, Instrumentu Szwajcarskiego oraz innej pomocy bilateralnej


Przedstawione szczegółowe dane w zakresie nakładów na realizacj

ę

polityki

ekologicznej wskazuj

ą

,

ż

e w obu okresach, tj. w najbli

ż

szych latach do 2012 r. i w

perspektywie do roku 2016, głównymi kierunkami inwestowania b

ę

d

ą

podstawowe

dziedziny ochrony

ś

rodowiska, a mianowicie realizacja przedsi

ę

wzi

ęć

w zakresie

ochrony wód i gospodarki wodnej, ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem oraz
gospodarki odpadami. W całym okresie, którego dotyczy niniejsza polityka
ekologiczna zdecydowanie powinien ulec zwi

ę

kszeniu poziom wydatków na

finansowanie działalno

ś

ci badawczo-rozwojowej w ochronie

ś

rodowiska oraz

wdra

ż

anie ekoinnowacji w przemy

ś

le, które warunkowa

ć

b

ę

d

ą

realizacj

ę

polityki

ekologicznej, gdy

ż

podejmowane przedsi

ę

wzi

ę

cia w tym zakresie obecnie wykazuj

ą

ogromne niedoinwestowanie. Podobnie jest niezb

ę

dne zwi

ę

kszenie nakładów na

edukacj

ę

ekologiczn

ą

i zapewnienie dost

ę

pu do informacji o

ś

rodowisku, które

umo

ż

liwiaj

ą

ś

wiadome i aktywne wł

ą

czenie si

ę

społecze

ń

stwa w działania na rzecz

realizacji celów polityki ekologicznej.

Ponadto z powy

ż

szych zestawie

ń

danych liczbowych wynika,

ż

e zarówno w

latach 2009-2012, jak i w dalszym horyzoncie czasowym do roku 2016 podstawowym

ź

ródłem finansowania ochrony

ś

rodowiska b

ę

d

ą

ś

rodki własne inwestorów. Dotyczy

to nie tylko przedsFi

ę

biorstw prywatnych, ale tak

ż

e podmiotów komunalnych

i samorz

ą

dów lokalnych, na których spoczywa obowi

ą

zek wdro

ż

enia wymaga

ń

wspólnotowych, m.in. w zakresie gospodarki wodno–

ś

ciekowej oraz odpadowej.

W okresie do 2016 r. projekty proekologiczne b

ę

d

ą

w du

ż

ej mierze korzystały

tak

ż

e z dofinansowania w ramach krajowego systemu funduszy ekologicznych, które

w przypadku przedsi

ę

biorców musz

ą

dodatkowo przestrzega

ć

zasad i pułapów

dopuszczalnej pomocy publicznej, okre

ś

lonych przepisami unijnymi. Po przyst

ą

pieniu

RP do Unii Europejskiej rozszerzyły si

ę

znacznie mo

ż

liwo

ś

ci wykorzystania

ś

rodków

finansowych funduszy zagranicznych, które w latach 2009-2012 b

ę

d

ą

pełniły

znacz

ą

c

ą

rol

ę

w finansowaniu ochrony

ś

rodowiska, zwłaszcza jako „d

ź

wignia

background image

56

finansowa”, tj. mobilizowanie

ś

rodków krajowych i funduszy własnych podmiotów

realizuj

ą

cych inwestycje.

Nale

ż

y doda

ć

,

ż

e system finansowania ochrony

ś

rodowiska w kraju

w latach 2009-2016, oparty na działalno

ś

ci Narodowego Funduszu Ochrony

Ś

rodowiska i Gospodarki Wodnej oraz wojewódzkich funduszy ochrony

ś

rodowiska i

gospodarki wodnej, b

ę

dzie uzupełniany wsparciem udzielanym tak

ż

e ze

ś

rodków

EkoFunduszu, Banku Ochrony

Ś

rodowiska S.A. (BO

Ś

S.A.) oraz banków

komercyjnych. W Polsce dotychczas jedynie BO

Ś

S.A. wyspecjalizował si

ę

w

obsłudze finansowej projektów proekologicznych, ale ocenia si

ę

,

ż

e skala potrzeb w

tym zakresie jest bardzo du

ż

a. Powinno to wpłyn

ąć

na rozwój sektora bankowego,

jednak - aby z tej oferty skorzystały przedsi

ę

biorstwa i samorz

ą

dy - musi on bardziej

aktywnie poszukiwa

ć

projektów i pomaga

ć

inwestorom w tzw. „monta

ż

u finansowym”

oraz w profesjonalnym przygotowywaniu wniosków.





























background image

57

Zał

ą

cznik


INFORMACJA O KONSULTACJACH SPOŁECZNYCH DOTYCZ

Ą

CYCH

PROJEKTU DOKUMENTU

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony

ś

rodowiska

projekt dokumentu został przekazany do wszystkich marszałków województw z pro

ś

b

ą

o opinie i uwagi. Dodatkowo dokument przesłano do wszystkich wojewodów. Ponadto, aby
umo

ż

liwi

ć

zapoznanie si

ę

z projektem wszystkich zainteresowanych, zamieszczono go na

stronie internetowej Ministerstwa oraz stronie BIP.

Konsultacje społeczne trwały od 15.09.08 r. do 26.09.08 r., dokument na stronie

internetowej był do wgl

ą

du od 12.09.08 r.

W

czasie

trwania

konsultacji

uwagi

zgłosili:

Marszałek

Województwa

Mazowieckiego,

Marszałek

Województwa

Podkarpackiego,

Urz

ą

d

Marszałkowski

Województwa Lubelskiego, Urz

ą

d Marszałkowski Województwa

Ś

l

ą

skiego, Wojewoda

Dolno

ś

l

ą

ski, Wojewoda Małopolski, Wojewoda Wielkopolski, Zarz

ą

d Województwa

Opolskiego. Swoje uwagi nadesłała równie

ż

Agencja Mienia Wojskowego, EkoZnak,

Stowarzyszenie Ruch Czystszej Produkcji, pani Agnieszka Osiadacz (mieszkanka
Pielgrzymowic,

Ś

l

ą

sk).

Nadesłane uwagi dotyczyły przede wszystkim rozdziału 2., czyli Kierunki działa

ń

systemowych oraz 3. – Ochrona zasobów naturalnych.

Po przeanalizowaniu uznano za zasadne i zaakceptowano 19 z 36 (czyli 53%) uwag

przesłanych w wyniku konsultacji społecznych.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Gor±czka o nieznanej etiologii
02 VIC 10 Days Cumulative A D O Nieznany (2)
Abolicja podatkowa id 50334 Nieznany (2)
45 sekundowa prezentacja w 4 ro Nieznany (2)
4 LIDER MENEDZER id 37733 Nieznany (2)
Mechanika Plynow Lab, Sitka Pro Nieznany
katechezy MB id 233498 Nieznany
2012 styczen OPEXid 27724 Nieznany
metro sciaga id 296943 Nieznany
Mazowieckie Studia Humanistyczn Nieznany (11)
cw 16 odpowiedzi do pytan id 1 Nieznany
perf id 354744 Nieznany
DO TEL! 5= Genetyka nadci nieni Nieznany
Opracowanie FINAL miniaturka id Nieznany

więcej podobnych podstron