Gdybym był inny,

z zielonymi, nie brązowymi oczami,

z nadzieją wyciekającą zza portek.

Co byś uczyniła

jakie flagi

biłyby tkaniną o mordę rycerza

u podstaw Twej plastikowej wieży?

Lecz...

Się skończyło (wiesz dlaczego?) -

czy klęczę, rzygam papierową miłością

niczym inni przede mną?

Czy tańczyłabyś, jak wczoraj -

naga

prócz wspomnień,

nieskromnie odsłaniających

pełne piersi i duszę?

Niczym efemeryczna potomkini dżinów z pustyń arabii,

w zwiewnych kieckach pożądań,

lekko unoszonych wiatrem,

kusząca insynuującym zakazaną rozkosz tańcem brzucha

dziwna

marzycielka.

Wędrująca drogą sukkubów,

piekłem, wybrukowanym dobrymi chęciami...

uśmiechająca się dziko

menada.