PYTANIE nr 13

Wyjaśnić pojęcie klucza głównego i obcego w bazach danych.

Baza danych - zbiór powiązanych ze sobą logicznie danych, zorganizowany zgodnie z określonym modelem danych.

Klucze są podstawową koncepcją w teorii baz danych. Zapewniają tabelom możliwość skorelowania ze sobą dwóch lub więcej tabel. Nawigacja w bazie danych zależy od możliwości identyfikacji określonego wiersza w tabeli za pomocą klucza głównego.

Klucz główny - to jedna lub więcej kolumn tabeli, w których wartości jednoznacznie identyfikują każdy wiersz w danej tabeli.

Klucz główny jest wybierany ze zbioru kluczy kandydujących.

Klucz kandydujący to kolumna lub zbiór kolumn, które mogą występować jako jednoznaczny identyfikator wierszy w tabeli. W każdej relacji może istnieć wiele kluczy kandydujących.

Klucz obcy - jest kolumną lub grupą kolumn tabeli, która czerpie swoje wartości z tej samej dziedziny co klucz główny tabeli powiązanej z nią w bazie danych.

Ważne jest to, iż wartość klucza obcego nie może istnieć bez powiązania z kluczem głównym.

Podstawowe zasady zarządzania i identyfikacji kluczy:

KLUCZ GŁÓWNY:	KLUCZ OBCY:
Każda tabela w bazie danych musi posiadać klucz główny unikalnie identyfikujący wiersz.	Tabela nie musi zawierać klucza obcego, ale może też zawierać kilka kluczy obcych.
Klucz główny nie może się powtarzać. Może być co najwyżej jedna wartość atrybutu klucza głównego w danej tabeli.	Wartości klucza obcego mogą się powtarzać dla wielu rekordów w tabeli.
Wartości klucza głównego nie może być NULL	Każda wartość klucza obcego może być albo równa jakiejś wartości klucza głównego występującej w tabeli powiązanej, lub (ewentualnie) NULL

Wartość pusta (NULL) – reprezentuje wartość atrybutu, która w danej chwili nie jest znana lub nie może zostać ustalona.

Pytanie 15.

W oparciu o jaki język, najczęściej obecnie, odbywa się komunikacja pomiędzy serwerem bazodanowym i aplikacją kliencką. Omówić podstawowe instrukcje tego języka.

Obecnie najczęściej używanym językiem służącym do komunikacji serwer aplikacja jest SQL (ang. Structured Query Language) jest najbardziej znanym językiem zapytań, zaimplementowanym w praktycznie wszystkich istniejących na rynku systemach relacyjnych baz danych.

Instrukcje języka SQL podzielić można na kilka typów:

- instrukcje wyszukiwania danych

• SELECT – wybranie konkretnych danych z bazy

- instrukcje tworzenia bazy (Data Description Language)

• CREATE – stworzenie bazy danych lub tabeli np.: CREATE DATABESE nazwa_bazy;

• DROP – usunięcie bazy, tabeli

- instrukcje modyfikacji danych (Data Modification Language)

• UPDATE – zmiana danych

• INSERT – wstawienie danych

• DETELE – usunięcie danych

- instrukcje do określania praw dostępu i więzów integralności (Data Control Language) –

GRANT – nadanie uprawnień

np.: GRANT INSERT,SELECT,UPDATE,CREATE,DELETE,EXECUTE on nazwa_bazy to nazwa_użytkownika;

• REVOKE – usuwanie uprawnień

Pytanie 16.

Wyjaśnić różnice pomiędzy współpracą aplikacji klienckiej z serwerem bazodanowym w trybie połączeniowym i bezpołączeniowym. Omówić sposób implementacji tych dwóch filozofii w .NET.

Implementacja filozofii połączeniowej jak i bezpołączeniowej odbywa się poprzez zbiór klas i interfejsów ADO.NET służących do łączenia się i obsługiwania baz danych poziomu aplikacji napisanych w technologii .NET

Dostawca danych - pośredniczy w wymianie danych pomiędzy obiektami DataSet a bazami danych

• ODBC Data Provider (przestrzeń nazw System.Data.Odbc) - zwykle złuży do operacji na starszych wersjach baz danych

• OleDb Data Provider (przestrzeń nazw System.Data.OleDb) - do baz danych z aplikacji takich jak Excel czy Access korzystających z technologii OleDB

• Oracle Data Provider (przestrzeń nazw System.Data.OracleClient) - do baz Oraclowych

• SQL Data Provider (przestrzeń nazw System.Data.SqlClient) - do baz z systemem SQL

W dostawcach danych znajdują się następujące obiekty:

• Connection (SqlConnection, OleDbConnection, OdbcConnection, OracleConnection) — reprezentuje połączenie z konkretną bazą danych. Posiada wszystkie informacje potrzebne do połączenia się z bazą, uwierzytelnienia jako określony użytkownik i prowadzenia dalszej komunikacji,

• Command (SqlCommand, OleDbCommand, OdbcCommand, OracleCommand) — służy do wykonywania poleceń dotyczących danych zgromadzonych w bazie. Polecenie może zostać zdefiniowane albo jako zapytanie SQL, które ma zostać wykonane, albo jako nazwa procedury przechowywanej zapisanej w bazie. Komunikacja z bazą danych odbywa się za pośrednictwem obiektu Connection,

• DataReader (SqlDataReader, OleDbDataReader, OdbcDataReader, OracleDataReader) — służy do odczytu danych zwróconych w wyniku wykonania zapytania zapisanego w obiekcie Command. Dane przesyłane są porcjami — po jednym wierszu,

• DataAdapter (SqlDataAdapter, OleDbDataAdapter, OdbcDataAdapter, OracleDataAdapter) — pośredniczy w komunikacji pomiędzy obiektem DataSet a bazą danych. Łączenie z bazą następuje tylko wtedy gdy pobieramy dane, lub gdy je synchronizujemy.

• DataSet - Reprezentuje zbiór pobrany z bazy danych. W tym kontenerze znajdują się tabale z danymi wyciągnietymi z bazy. Jeśli chcemy cos zmieniać to wszystkie operacje wykonujemy właśnei na tym obiekcie, a nastepnie synchronizujemy dane z bazą za pomocą klasy DataAdapter

Tryb połączeniowy:

Wszelkie polecenia wykonuje się bezpośrednio na źródle danych. Połączenie musi cały czas być aktywne. W tym trybie korzystamy głównie z klas Command oraz DataReader.

Tryb bezpołączeniowy:

Idea jest bardzo prosta: połącz się z bazą, pobierz odpowiedni zbiór danych i zapisz go do pamięci operacyjnej. Rozłącz się z bazą i wykonuj wszystkie operacje na wcześniej pobranych danych. Następnie połącz się znów z bazą i dokonaj synchronizacji danych. Do obsługi pamięci stosuje się klasę DataSet, a do łączenia się i synchronizacji stosuje się klasy DataAdapter. Trzeba dodać, że klasa DataSet jest niezależna od providera.