DIAGNOSTYKA KOSMETYCZNA SKÓRY.
Diagnozowanie skóry polega na umiejętnym rozróżnianiu różnych rodzajów skóry, wiedzy na temat jej pielęgnacji, ocenie czy defekty cery zależne są od fizjologii danej cery, tj. rozszerzone pory, zaskórniki, zmarszczki, czy też nie. Istotna jest także wiedza na temat fizjologii skóry, mięśni, sposobu właściwego odżywiania się oraz znajomość odpowiednich preparatów. Diagnostyka polega także na uświadamianiu klientowi jak ważny jest zdrowy tryb życia, dbanie o zdrowie fizyczne oraz psychiczne, a więc racjonalny rozkład dnia, unikanie używek, hałasu, stresu, skażenia środowiska. Aby dobrze zdiagnozować skórę należy dokonać wywiadu z klientem, poprzez który należy określić jego wiek, rodzaj wykonywanej pracy, jakość i efekty dotychczasowej pielęgnacji skóry, kondycję zdrowotną, sposób odżywiania się, przebyte choroby, tryb życia, warunki pracy oraz sposób odpoczynku. Kolejnym etapem diagnozowania jest dokonanie oceny cery za pomocą różnych aparatów oraz etap końcowy, jakim jest poradnictwo kosmetyczne, dotyczące stosowania odpowiednio dobranych preparatów, sposobu pielęgnacji cery, prawidłowego sposobu odżywiania się i zapobiegania procesowi starzenia się organizmu.
Badanie skóry i przydatków skóry przeprowadza się za pomocą:
lupy oraz okularów powiększających,
szkiełka przedmiotowego, specjalnych folii, papieru pergaminowego w celu zbadania zawartości tłuszczu w skórze,
szpatułki, służącej do badania wrażliwości skóry oraz zabarwienia właściwego,
dermaskopu (podświetlone od spodu szkło powiększające) służącego do badania powierzchni skóry i charakteru zmian skórnych,
lampy bezcieniowej z lupą służącej do oceny rzeźby powierzchni skóry,
lampy Wooda emitującej promienie UV mającej właściwości fluorescencyjne, dzięki której można zdiagnozować różne rodzaje oraz schorzenia cery.
1. CECHY SKÓRY I ICH ANALIZA.
Napięcie skóry.
Opisując tę cechę skóry możemy wyróżnić dwa podstawowe pojęcia: turgor i tonus. Turgor to napięcie skóry spowodowane ciśnieniem płynów wewnątrz tkanek. Tonus to ciągły stan napięcia tkanek i mięśni, spowodowany działaniem systemu nerwowego.
Sposób analizowania tej cechy polega na uniesieniu skóry pod okiem dwoma palcami i kontroli czasu, w którym skóra powraca do pozycji wyjściowej.
Metoda ta pozwala określić subiektywne napięcie skóry:
jeśli skóra odpręża się natychmiast, to oznacza, że jej elastyczność jest bardzo dobra;
jeśli po 10 sekundach- średnia;
dłużej niż po 10 sekundach – oznacza, że skórze brak elastyczności.
Czynniki mające zły wpływ na napięcie skóry to:
dieta ze zbyt dużą ilością soli,
niedostatek minerałów,
zbyt mało płynów,
nadmiar promieni UV,
używki, lekarstwa,
stosowanie diet odchudzających
proces starzenia,
Czynniki mające zły wpływ na napięcie tkanek i mięśni:
diety odchudzające,
nadmierne przeciążenie ćwiczeniami,
brak aktywności ruchowej i mięśniowej,
proces starzenia się.
Rzeźba powierzchni skóry.
Rzeźba powierzchni skóry stanowi plastyczny obraz jej ukształtowania, który zależy od wieku badanej osoby, rodzaju cery, działania czynników mechanicznych oraz fizycznych. Rzeźba to wielkość porów, zmarszczki, zanieczyszczenia, blizny, zrogowacenia oraz wszelkie znamiona.
Sposób analizowania polega na wzrokowym badaniu przy użyciu dermaskopu, lampy bezcieniowej z lupą, lampy Wooda oraz diagnozowaniu poprzez dotyk.
Przy ocenie rzeźby powierzchni skóry określa się jej szorstkość, spowodowaną uszkodzeniem warstwy rogowej, głębokość oraz liczbę zmarszczek.
Skóra sucha jest bardziej skłonna do rogowacenia; tłusta ma rozszerzone pory, a dojrzała i starcza charakteryzują się licznymi zmarszczkami.
Czynniki mające negatywny wpływ na rzeźbę skóry:
promieniowanie UV,
stosowanie preparatów zawierających tłuszcze roślinne,
źle przeprowadzona epilacja,
oczyszczanie, złuszczanie,
niewłaściwe odżywianie,
krótki czas snu
używki.
Zabarwienie skóry.
Zabarwienie skóry zależy od grubości naskórka, unaczynienia skóry, zawartości melaniny, naturalnego zabarwienia włókien kolagenowych skóry mających odcień niebieskawo-biały, obecności chorobowych lub przypadkowych barwników, np. karotenu.
Zabarwienie właściwe oznacza zabarwienie naskórka i zawartość melaniny w skórze.
Analiza tej cechy skóry polega na:
przyporządkowaniu do określonego fototypu skóry na podstawie wywiadu z klientem oraz reakcji na opalanie (typ celtycki, płn.-europejski, środkowo-europejski, płd.-europejski),
analizie ukrwienia skóry poprzez odchylenie dolnej powieki i sprawdzenie jak bardzo zaczerwieniona jest błona śluzowa (metoda ta pozwala na ocenę zabarwienia samego naskórka wraz z melaniną, bez obecności prześwitujących naczyń włosowatych, które w znaczny sposób zmieniają zabarwienie skóry.)
ocenie wizualnej,
ocenie odcienia skóry i zabarwienia właściwego dokonanej na podstawie diaskopii, czyli wyciskania krwi z naczyń za pomocą szpatułki (metoda ta tylko warunkowo umożliwia wyciąganie wniosków co do ukrwienia całej powierzchni skóry, gdyż prześwitywanie naczyń krwionośnych, uzależnione jest także od grubości naskórka. Osoby z cienkim naskórkiem mają skórę bardziej różową od osób o grubszej skórze.).
Charakterystyka fototypów:
typ celtycki: włosy rude lub blond, oczy jasne, liczne piegi, po kontakcie ze słońcem skóra mocno zaczerwieniona,
typ północno-europejski: włosy ciemny blond, oczy i skóra jasne, piegi, częste poparzenia słoneczne,
typ środkowo-europejski: włosy szatyn, lekko śniada cera, oczy jasne lub ciemne, rzadkie poparzenia słoneczne,
typ południowo-europejski: włosy ciemny szatyn lub czarne, śniada cera, oczy ciemne, bardzo rzadkie poparzenia słoneczne.
Zawartość tłuszczu.
Zawartość tłuszczu w skórze oceniamy poprzez przyciśnięcie do czoła, brody i nosa pergaminowego papieru, szkiełka przedmiotowego czy specjalnej folii:
na papierze pergaminowym przyciśniętym do twarzy, pozostaje tym bardziej tłusta plama, im bardziej tłusta cera,
szkiełko położone na twarzy mniej lub bardziej matowi się i powstają na nim kropelki świadczące o stopniu wydzielania tłuszczów poprzez skórę,
folia ze specjalnego tworzywa położona na twarzy staje się tym bardziej przezroczysta, im silniej natłuszczona jest skóra.
Grubość skóry.
Grubość skóry oceniamy poprzez próbę wałeczkową czyli chwycenie i uniesienie fałdu skóry w okolicy skroni. Między palcami wyczuwamy podwójną grubość naskórka i skóry właściwej. Grubość naskórka nie wpływa na skuteczność zabiegów kosmetycznych.
Wrażliwość skóry.
Wrażliwość skóry to jej podatność na podrażnienia objawiające się zaczerwienieniem, bąblami, pieczeniem i świądem. Skóra wrażliwa skłonna jest do wysuszania, złuszczania, zaczerwieniania, małych pęknięć oraz zmian zapalnych.
Ocena wrażliwości skóry możliwa jest dopiero na podstawie wyników analizy wszystkich cech skóry. Badanie wrażliwości skóry przeprowadzamy w oparciu o:
wywiad z klientem na temat reakcji skóry na kosmetyki, warunki pogodowe oraz inne czynniki zewnętrzne i wewnętrzne,
analizę dermografizmu, czyli tzw. „pisania po skórze”, za pomocą szpatułki i ocenie poziomu zaczerwienienia skóry. Metoda ta pozwala na ocenę wrażliwości naczyń włosowatych na rozszerzanie i zwężanie się pod wpływem czynników mechanicznych. Podczas badania, pod wpływem nacisku pojawia się biała powierzchnia, a następnie skóra zaczerwienia się. Jeśli skóra nie zaczerwienia się oznacza to, że mamy do czynienia ze skórą, której naczynia reagują paradoksalnie - zwężają się, zamiast rozszerzać. Jeśli zaczerwienienie utrzymuje się przez dłuższy czas, tzn. że skóra jest wrażliwa.
Czynniki działające negatywnie na skórę wrażliwą:
chłodne powietrze na zewnątrz oraz ciepłe w pomieszczeniach,
promieniowanie UV,
peelingi mechaniczne,
alkoholowe toniki,
środki zapachowe
inne środki powierzchniowo ją podrażniające.
1.7. Zawartość wody w warstwie rogowej.
Warstwa rogowa skóry zawiera około 10% wody. Przy wilgotności powietrza 60% skóra nie pobiera wilgotności z zewnątrz, ale także jej nie traci. Mała wilgotność powoduje odparowywanie wody ze skóry i jej wysuszanie.
Analiza zawartości wody odbywa się poprzez:
wzrokową ocenę stopnia wysuszenia i złuszczania przy użyciu dermaskopu,
badanie przy użyciu lampy Wooda i lampy bezcieniowej z lupą.
Wzrokowa analiza za pomocą dermaskopu jest metodą bardzo subiektywną, natomiast przy użyciu lampy Wooda otrzymujemy obiektywne wyniki badania.
Skóra niedostatecznie nawilżona jest skłonna do wysuszania, złuszczania, jest mało elastyczna i mogą na niej występować przebarwienia, rozszerzone naczynka oraz zaczerwienienia.
Czynniki mające wpływ na obniżenie zawartości wody w skórze to:
mała wilgotność powietrza,
detergenty,
toniki alkoholowe,
promieniowanie UV,
wiatr,
leki
zaburzenia rogowacenia.