Książka wznawia sprawę kolaboracji żydowsko nazistowskiej

W latach 1960, żydowską filozof Hannah Arendt oczerniano i wykluczano z towarzystwa, kiedy wywnioskowała z Hilberga, że "niemal bez wyjątku" żydowskie przywództwo współpracowało z nazistami.

[linki: Rabbi Shonfeld called the Zionists / Hannah Arendt was slandered and ostracized]

Rabin Gunther Plaut podejrzewał iluminackich Żydów o powstanie nazizmu. Nazistowski generał ujawnił żydowską rolę w holokauście.

[Illuminati Jews were behind the rise of Nazism. / revealed the Jewish role in holocaust. ]

Jan Peczkis

Dużo teraz słyszymy o "polskim współudziale w holokauście", i dlatego, w tym samym duchu, musimy uczciwie zbadać "żydowski współudział w holokauście". Analizuję tę książkę w szerszym kontekście implikacji współpracy z Niemcami (nazistami). Czyniąc to, staram się unikać zwykłego podwójnego standardu, w którym Polak, który w jakiś sposób pomagał nazistom w prześladowaniu Żydów, uważany jest za kolaboranta, a Żyd, który w jakiś sposób pomagał nazistom w prześladowaniu Żydów, nie jest uważany za kolaboranta.

Kolaboracja jest zwykle definiowana jako umyślne dokonywanie czynów w służbie wroga, kosztem własnych rodaków, w zamian za przysługi wroga, dla osobistej korzyści. Obecnie kolaboracja żydowska jest arbitralnie i szeroko definiowana za pomocą mistyfikacji holokaustu, a zwłaszcza sloganu "Wszyscy Żydzi byli ofiarami nazistów".

I choć Chari nie uważa się za kolaboranta, inni na pewno tak. Dlatego żydowskich policjantów powszechnie traktowali z niechęcią inni Żydzi w czasie i po wojnie. (s. 68) Po przyjeździe do Auschwitz, Chari rozsądnie nie miał na sobie munduru policjanta, bo żydowscy współwięźniowie zwykle od razu zabijali policjantów przybywających z żydowskiego getta. (s. 84) Chari wyrażał też niepokój, że wyzwalający sowieci zesłaliby go, jako nazistowskiego kolaboranta, na Syberię. (s. 77)

Najpierw rozważę slogan "wybór bez żadnego wyboru" – powszechną a bardzo uogólnianą linię usprawiedliwiania dla Żydów służących nazistom. Później zbadam mniej jasne sytuacje, które dotyczą długotrwałego przetrwania za brutalnego wroga.

LICZNE KORZYŚCI Z BYCIA ŻYDOWSKIM POLICJANTEM W GETCIE

Anatol Chari pisze: "Byłem policjantem od jesieni 1942, kiedy zwiększały się siły SONDERKOMMANDO, do późnego lata 1944, kiedy zlikwidowano łódzkie getto… Noszenie munduru dawało poczucie władzy i prestiżu. W wypełnionym "nikim" getcie, było się kimś. Wchodziliśmy do niedostępnych dla społeczności magazynów. Otrzymywaliśmy specjalne kartki żywieniowe, co oznaczało większe przydziały, lepszej jakości żywność, i żadnego stania w długiej kolejce w ogólnym magazynie dystrybucyjnym. Dziadkowie i ja mieliśmy wystarczająco żywności. Sonders [SONDERKOMMANDO] nie musiało się martwić o deportacji – przynajmniej nie na początku – i nie musieliśmy wykonywać trudnej pracy fizycznej. Byliśmy policją żywnościową, z licznymi okazjami zorganizowania ekstra jedzenia. To nie był pies pilnujący jabłek. Był to pies pilnujący mięsa!" (s. 46)

MIT O ZABIJ-LUB-DAJ-SIĘ-ZABIĆ WYBORZE BEZ WYBORU W WYSYŁANIU ŻYDÓW DO OBOZÓW ŚMIERCI

Powszechnie, ale błędnie, przypuszcza się, że żydowski policjant w getcie był posłuszny Niemcom, w załadunku i wysyłce swoich rodaków do obozów śmierci, z desperackiej próby uniknięcia własnej śmierci, gdyby sam został tam wysłany. Fakty są inne.

Anatol Chari, żydowski policjant w getcie, wplątuje się w łapankę i ładowanie Żydów do pociągów. (np. s. 73) Ale czyniąc to nie mógłby próbować ratować swojego życia, z prostego powodu, że nie zdawał sobie sprawy – przynajmniej nie całkowicie – że wejście do pociągu było zwykle jednoznaczne ze śmiercią! Dlatego szczerze potwierdza, że "Nie wiedzieliśmy dokąd był transport, nie wiedzieliśmy o ciężarówkach z gazem i komorach gazowych, więc człowiek mógł udawać, że to było tylko nowe zadanie w pracy". (s. 73)

Oczywiście, istnieją pośrednie wskazówki, takie jak początkowo wyłączny transport młodych, starych i niedołężnych (niespójne z wymogami w docelowym miejscu pracy); nadejście odzieży podziurawionej kulami; i (później, w 1944), notki w powracających pustych pociągach: "Jesteśmy w Auschwitz. Nie jest dobrze". (s. 73, 76)

Ale według samego wyznania Chari (s. 73), Żydzi zazwyczaj zaprzeczali w obliczu tych wskazówek. (s. 73). Poza tym, zdaniem Chari, "większość ludzi w Łodzi nigdy o niej nie słyszała, więc 'Auschwitz' nic dla nas nie znaczył" (s. 76). W konsekwencji Żydzi, przynajmniej z łódzkiego getta, mieli co najwyżej niejasną koncepcję zbliżającej się zbiorowej zagłady. Najwyraźniej ich kolaboracja z Niemcami nie mogła być motywowana desperacją w obliczu zagłady, w którą nie wierzyli.

SPRAWA "ZDOBYCIA WYSTARCZAJĄCEJ ILOŚCI ŻYWNOŚCI WSZELKIMI SPOSOBAMI": IMPLIKACJE DLA ŻYDÓW - I POLAKÓW

W żadnym momencie Chari nie spotkał się z bezpośrednią śmiercią, jeśli nie wykonałby kolaboranckiego zadania, ale wykonanie takich działań zwiększało jego szanse na przetrwanie w dłuższym okresie. W każdym razie czytelnik musi sobie uświadomić, że tak jest w przypadku kolaborantów w ogóle: inne czynniki są równe, wykonywanie zadań w służbie wrogowi ogólnie zwiększa szanse na przetrwanie pod okupacją wroga!

Anatol Chari w ten sposób opowiada o swoim postępowaniu w służbie Niemcom jako policjant żydowskiego getta: "Nie twierdzę, że jestem niewinny egoistycznych zachowań. Wszyscy jednak starali się przetrwać najlepiej jak potrafili, w warunkach nie oznaczających przeżycia. Powtórzę raz jeszcze, jeśli miałeś tylko standardowy przydział jedzenia, nie miałeś szansy żyć. Jeśli żyłeś, przeszedłeś przez getto i przez obozy po getcie, gdybyś wyszedł żywy, nie mógłbyś być wśród najgorszych w getcie. Jeśli naprawdę źle ci poszło, nie byłoby cię tutaj by o tym opowiedzieć". (s. 68)

A zatem Chari nie groziła natychmiastowa śmierć głodowa, ale zdobycie wystarczającej ilości żywności dla przetrwania było problemem długoterminowym. Ale Polacy też nie dostawali wystarczająco dużo żywności by długo żyć! Oni funkcjonowali w warunkach bliskich głodowi pod brutalną okupacją niemiecką, i zmuszeni byli uciekać się do działalności na czarnym rynku, żeby zdobyć wystarczającą ilość żywności żeby przeżyć. Nic dziwnego, że niektórzy poszli na kolaborację.

Jeśli Chari może skutecznie przyjąć myślenie "zdobądź wystarczającą ilość żywności, każdym sposobem", to podobnie może być z bardzo potępianym Polakiem, który zdradził uciekającego Żyda w zamian za torbę cukru od Niemców. Lub Polak, który dostał część rzeczy uciekającego Żyda w zamian za wydanie go Niemcom. Łup byłby wykorzystywany przez Polaka do handlu na czarnym rynku za wystarczającą ilość żywności, aby przetrwać długoterminowo. [Pokazane tu wydawanie Żydów przez Polaków zostało bardzo przekręcone w uznawanych przez media pracach neostalinowskich autorów takich jak Jan T. Gross i Jan Grabowski vel Abrahamer, jako przejawy (czego innego?) polskiego antysemityzmu. A tak nie było.]

Zarówno w żydowskich, jak i polskich usługach dla Niemiec były sytuacje, w których kolaborant chciał wygrać kosztem jakiegoś Żyda. Tak więc przypisanie sobie przez Chari więcej niż jego udział w żywności zmniejszało przeżycie innych Żydów, ponieważ oznaczało to, że dla nich było mniej żywności. Jest to nie mniej prawdziwe niż Polak, który wydał Żyda, żeby bezpośrednio lub pośrednio zdobyć więcej żywności dla siebie, tym samym zmniejszając szansę przeżycia Żydów, których wydał.

ZAZDROŚĆ O HOLOKAUST? RYWALIZACJA W OFIARSTWIE? CYGANIE (SINTI I ROMOWIE), A NIE ŻYDZI, ZDOBYWAJĄ TROFEUM OFIARY

Autor opisuje łódzkie getto około 1942: "Niemcy traktowali Cyganów gorzej niż Żydów". (s. 42)

Teraz rozważmy rok 1944, w Auschwitz, po likwidacji łódzkiego getta. "Żydzi z ich czerwoną i żółtą Gwiazdą Dawida, znajdowali się na dnie hierarchii. Tylko Cyganie byli niżej". (s. 86)

"ŻYDOWSKA BIERNOŚĆ": PRAKTYCZNE IMPLIKACJE

Teraz sytuacja w Ahlem koło Hildesheim, i na obszarze Bergen Belsen. "Po trzecie, pracowaliśmy na nocnej zmianie, i nie byliśmy bardzo nadzorowani. Niemcy uważali, że nie-żydowscy więźniowie – Polacy, Ukraińcy, Rosjanie – byli bardziej skłonni do ucieczki, więc dlatego w nocy pracowali tylko Żydzi". (s. 133)

Inne przykłady Polaków umyślnie pilnowanych przez Niemców, bardziej niż Żydów są w książce Żniwa nienawiści / Harvest of Hate.

ŻADNEJ NAZISTOWSKIEJ POLITYKI NIEMIECKIEJ O ZABIJANIU ŻYDÓW W OSTATNIEJ CHWILI

Kiedy Trzecia Rzesza upadała w 1945, Niemcy zabijali żydowskich więźniów w niektórych miejscach, a w innych nie. Ponadto, Niemcy często zabijali nie-żydowskich więźniów. Dlatego autorzy piszą: "W 2009, przez przypadek, Tony dowiedział się o pomniku ofiar w Radogoszczy, na przedmieściu Łodzi, gdzie wcześniej znajdowało się więzienie Gestapo. W styczniu 1945, w przeddzień przybycia sowieckich żołnierzy, Niemcy podpalili więzienie, zabijając setki polskich więźniów". (s. 185)

WIĘCEJ O ŻYDACH WYSŁUGUJĄCYCH SIĘ NAZISTOM:

(Kliknij i czytaj moje recenzje):

Zwykli Żydzi: wybór i przetrwanie podczas holokaustu / Ordinary Jews: Choice and Survival during the Holocaust

Holokaust Izraela i polityka państwowości / Israel’s Holocaust and the Politics of Nationhood (Cambridge Middle East Studies)

Wąski most do życia: żydowska siła robocza i przeżycie w systemie obozów Gross-Rosen, 1940-1945 / A Narrow Bridge to Life: Jewish Slave Labor and Survival in the Gross-Rosen Camp System, 1940-1945

Międzynarodowe prawo humanitarne i Międzynarodowe przepisy Praw Człowieka /
International Humanitarian Law and International Human Rights Law (The Collected Courses of the Academy of European Law)

Holokaust w izraelskiej debacie publicznej w latach 1950: ideologia i pamięć / The Holocaust in Israeli Public Debate in the 1950s: Ideology and Memory

Nadmiar pamięci: kronika powstania w getcie warszawskim / A Surplus of Memory : Chronicle of the Warsaw Ghetto Uprising(Hardback) – 1993 Edition

Bramy łez: holokaust w regionie Lublina / Gates of Tears: The Holocaust in the Lublin District

Zbrodnie Kasztnera / Kasztners Crime (Jewish Studies)

Przenośna Hannah Arendt / The Portable Hannah Arendt (Penguin Classics)

Zobacz też:

Żydowskie sądy honorowe: zemsta, odwet i pogodzenie w Europie i Izraelu po holokauście /
Jewish Honor Courts: Revenge, Retribution, and Reconciliation in Europe and Israel after the Holocaust

Jak przyjmować niemieckie reparacje / How to Accept German Reparations (Pennsylvania Studies in Human Rights)

Eichmann w Jerozolimie: raport o banalności zła /Eichmann in Jerusalem : A Report on the Banality of Evil (Revised and Enlarged)

SOURCE

http://tradcatknight.blogspot.com/2018/07/book-reopens-question-of-jewish-nazis.html#more