Herbata zielona

Herbata zielona to jeden z najstarszych i najszlachetniejszych cudów natury.
Medycyna chińska i japońska już od wieków wykorzystuje jej prozdrowotne właściwości. Aby herbatę zieloną pozyskać herbaciane liście suszy się, nie poddając procesowi fermentacji, dzięki czemu pozostaje skarbnicą cennych związków organicznych, charakterystycznych dla świeżych liści.

Herbata zielona wpływa wzmacniająco na odporność organizmu, obniżenie ciśnienia tętniczego i poziomu cholesterolu we krwi. Wykazuje działanie oczyszczające, ponieważ zawarte w niej polifenole to silne antyoksydanty, usuwające z organizmu wolne rodniki. Jej spożywanie dodaje energii i pobudza wszystkie zmysły.

Składniki zielonej herbaty:

• garbniki (polifenole) - nadają jej rześkość i cierpkość

• teina

• mikroelementy

  • fluor

  • wapń

  • żelazo

  • p

    

    otas

  • sód

  • cynk

  • miedź

  • mangan

• witaminy

  • A

  • B1

  • B2

  • C

  • E

  • K

• olejki eteryczne

Herbata czerwona

Pochodzenie

Czerwona herbata Pu-Erh znana jest w Chinach od czasów dynastii Tang (od 1700 r p.n.e). Pochodzi z prowincji Yunnan w południowych Chinach.

Wytwarzanie

Specyficzną recepturę jej wytwarzania do dziś utrzymuje się w tajemnicy. Herbata czerwona znana jest ze swojego charakterystycznego i niepowtarzalnego smaku i aromatu, uzyskanego w wyniku procesu podwójnej fermentacji dzięki czemu brzegi i koniuszki jej liści zyskują czerwony kolor. Dojrzewa w ciemnych grotach i wraz z upływem czasu nabiera swoich właściwości.

Związki biologicznie czynne

Herbata czerwona zawiera wiele związków biologicznie czynnych:

• alkaloidy, żelazo,

• flawonoidy, selen

• aminokwasy, witaminę E.

• wapń, magnez,

Plantacje

herbaty

USSR

JAPAN

CHINA

INDONESIA

BANGLADESH

SRI

LANKA

KENYA

TYRKEY

SOUTH AMERICA

INDIA

Pogromca tłuszczu

Chińska medycyna po wielu badaniach udowodniła, że szczególnie u ludzi w wieku 35 do 55 lat, których nadwaga spowodowana jest sposobem odżywiania się dzięki piciu czerwonej herbaty można w jednym miesiącu stracić od 3 do 9 kg, a efekt jest trwały.

HERBATA ŻÓŁTA

Ogromna precyzja towarzysząca zbiorowi liści wiąże się z odpowiednio wysoką jakością żółtej herbaty. Ta wyjątkowa herbata produkowana jest tylko w Chinach, w bardzo małych ilościach, dlatego bywa obiektem poszukiwań koneserów z całego świata, osiąga też bardzo wysokie ceny na rynku. Herbata żółta jest trudno dostępna i bardzo mało znana nie tylko w Polsce, ale i w Europie. W jej skład wchodzą młode listki krzewu herbacianego wraz z nierozwiniętymi pączkami.

Herbaty żółte są grupą pośrednią między herbatami zielonymi a oolongami. Najbardziej przypominają one jednak najwyższej jakości herbaty zielone, ponieważ źdźbła gotowej żółtej herbaty mają ciemny kolor o zielonkawym lub żółtawym odcieniu, szczególnie wyraźnym na wewnętrznej części liścia, gdy jest on słabo zwinięty.

Napar z żółtej herbaty jest koloru bladożółtego, ma świeży, niezwykle przyjemny, można nawet powiedzieć pieszczotliwy smak, niezwykle miękki, o prawie niewyczuwalnej cierpkości i subtelny, delikatny aromat. Charakterystyczne jest to, że napar żółtej herbaty odbija się od ścianki porcelanowej filiżanki lub spodka bladoróżową barwą. Po tej właściwości łatwo jest odróżnić prawdziwą żółtą herbatę.

Herbata żółta pozytywnie działa na zdrowie: oczyszcza organizm z toksycznych substancji, korzystnie wpływa na układ pokarmowy, ma właściwości odprężające i relaksujące. Zawiera tylko 0,35 proc. taniny, więc można ją pić przed snem.
Żółtą herbatę zaparza się w temperaturze 90 stopni Celsjusza przez trzy minuty. Zaparza się ją t ylko raz.

Tea

Herbata biała 

Biała herbata to najdroższy, najrzadziej spotykany i cieszący się największym uznaniem koneserów gatunek. Ten rodzaj herbaty wytwarzany jest głównie w Chinach. Jego produkcja jest limitowana, odbywa się według starej, chińskiej, rygorystycznie przestrzeganej metody.

O wyjątkowości tej herbaty może również świadczyć sposób przeprowadzania zbiorów, które odbywają się wczesną wiosną, gdy roślina budzi się ze snu zimowego. Uzyskuje się ją wyłącznie z pąków liści.

Herbaty białe zwane są inaczej herbatami lekko fermentowanymi dlatego, że stopień fermentacji wynosi jedynie około 10-15%. Obróbka jest bardzo prosta, zwraca się uwagę na to, aby nie uszkodzić delikatnych i młodych pędów. Dlatego poddaje się je jedynie procesowi więdnięcia i suszenia, natomiast nie praży się ich ani nie zwija.

Liście po przejściu przez etap suszenia w warunkach naturalnych mają srebrny odcień, widoczne są delikatne włoski (tzw. silver tips). Niektóre z nich, to tzw. białe herbaty pąkowe, nie zawierające w ogóle rozwiniętych liści, ale występują również białe herbaty liściowe, które wytwarzane są z pędów o jednym pąku i 2-3 rozwiniętych liściach. Ponieważ pąki nadają suchej herbacie szarobiały kolor, tę grupę herbat nazywa się „białymi”.

Herbata czarna:

Czarna herbata charakteryzuje się jasno lub ciemnoczerwonym naparem o bardzo przyjemnym, jednak ulotnym aromacie. Tylko ciepła czarna herbata ma właściwy sobie smak i taką właśnie powinno się ją spożywać. Do czarnych herbat możemy zaliczyć Assam i Cejlon pochodzące z Sri Lanki, aromatyczną Dareeling(północne Indie) i wiele wiele innych gatunków z plantacji położonych w Chinach, Indiach i Afryce.

Wytwarzanie:

Czarna herbata (Black Tea) powstaje poprzez fermentację zielonej herbaty, jest to herbata liściasta. Jej liście na początku są suszone, potem skręcane, a na koniec odbywa się fermentacja. Zielony kolor liści przechodzi w ciemnobrązową barwę. Herbaty czarne bogate są w związki aromatyczne.