CZY JESTEŚ POKORNY/A?

Pokora zawsze siebie oskarża; pycha zawsze oskarża drugiego (zob. Rz 14,13; Kol 2,16).

Pokora zawsze usprawiedliwia innych, nigdy siebie (siebie zawierza Bogu). (Zob. Prz 12,19; Łk 12,11 n).

Pokora zawsze pomniejsza siebie, wywyższa innych (zob. J 3,30).

Pokora radośnie akceptuje upokorzenia, nawet prosi Boga o nie (MT).

Pokora chętnie przyjmuje uwagi, wyrzuty, oskarżenia (zob. Prz 4,1; 12,1 )

Pokora cierpliwie znosi zarzuty, nawet niesłuszne (zob. 1 P 2,19).

Pokorny chętnie wybiera rzeczy najtrudniejsze, niewygodne (zob. Łk 13,24; MT)

Pokorny ustępuje w dyskusji, choćby miał rację (MT)

Pokora nigdy nie nastaje na czyjąś godność (MT)

Pokorny zawsze jest uprzejmy, nawet jeśli jest prowokowany (MT)

Pokora nie zabiega o podziw, czy sympatię dla siebie (MT)

Pokora chętnie godzi się z faktem, że jest lekceważona, zapomniana, nie lubiana (MT; Syr 7,17).

Pokora cierpliwie znosi przywary i słabości innych (MT; Rz 5,1 n).

2

Pokora akceptuje zniewagi i krzywdy (MT; Mt 5,39; Iz 53, 1-12).

Pokora nie zwraca uwagi na błędy innych (MT).

Pokora przyjmuje z zadowoleniem wyrazy sprzeciwu i wszelkie upomnienia (MT; Prz 12,1).

Pokora unika ciekawości, nowinek -jest uboga (MT)

Pokora pragnie wszystko oddać i wszystkim się podporządkować (Mt 5,39-42).

Pokora nie wtrąca się w sprawy innych ludzi MT; zob. Łk 12,14).

Pokora pilnuje swoich obowiązków (MT) - czuwa (zob. Mk 13,34n; Łk 12,37).

Pokora jak najmniej mówi o sobie (MT; Mt 11,29; 12,36).

Pokorny jest posłuszny, nie tylko wobec przełożonych (Mt 5,39-42).

Pokora traktuje wszystkich z dużym szacunkiem i poważaniem (MT).

Pokorny od razu usprawiedliwia tych, którzy go obrażają (zob. Mt 5,44J.

Pokora jest ofiarna i całkowicie bezinteresowna -jest ufna (zob. Flp 4,6).

Pokora przebacza, wcześniej zanim ten (ta), kto zawinił, przeprosi (A).

Pokora ma duże poczucie nicości, słabości i cieszy się z tego (zob.Jk 4,9).

3

Pokora martwi się wszelkimi wyróżnieniami, pochwałami i unika ich jak ognia, nawet za dużą cenę (zob. Łk 6,26)

Pokora gardzi sobą i swoimi czynami, ma wielkie poczucie swojej nędzy (zob. Jk 4,9)

Pokora obojętnie, niechętnie przyjmuje (jeśli musi) wyrazy szacunku (zob. Łk 6,26)

Pokorny lęka się, że inni mogą go uważać za kogoś lepszego (zob. 2 Kor 13,5)

Pokora nie czuje się zakłopotana, gdy inni widzą jej słabości i upadki (zob. Łk 6,22)

Pokora czuje się szczęśliwa, gdy na oczach innych przydarzy się jej błąd lub uchybienie (zob. Łk 6,22)

Pokorny chętnie służy innym, szczególnie tym, którzy uważają go za wroga (zob. Dz 20,19; 1 Kor 10,24; Mt 5,44; 20,26n)

Pokora nie ma poczucia krzywdy, kiedy jest poniżana lub napominana (zob. Syr 6,18)

Pokora nie stara się o to, aby jej zdanie wydawało się ważne (A)

Pokorny jest przekonany, że jest kimś nie liczącym się (A)

Pokorny ocenia siebie jako niżej stojącego od wszelkiego stworzenia (A)

Pokora nigdy się nie skarży, nie narzeka (zob. Jk 5,9)

Pokora dobrze czyni tym, którzy wyrządzają jej zło (A) (zob. Mt 5,44)

4

Pokora prosi i chętnie korzysta z pomocy innych (zob. Mt 7,7)

Pokora nikim nie gardzi, nikogo nie lekceważy (zob. Mt 18,9)

Pokora nie ulega zniechęceniu, zwątpieniu (zob. Tm 4,2; Mt 24,13)

Pokorny jest przekonany, że mu absolutnie brak pokory (A)

Pokora serca (ducha) przejawia się zawsze w skromnej - uniżonej postawie ciała (Est 4,17, Jdt 9,1)

Jeżeli jest na ziemi dusza prawdziwie szczęśliwa, to tylko dusza prawdziwie pokorna (św. Faustyna, Dzienniczek 593)

1. - myśl pochodzi z Apoftegmatów Ojców Pustyni

2. (MT) - myśl pochodzi od Matki Teresy z Kalkuty

LITANIA O POKORĘ

Panie, zmiłuj się nade mną

Jezu cichy i pokornego serca,

zmiłuj się nade mną

Jezu cichy i pokornego serca,

wysłuchaj mnie

Od pragnienia, abym był szanowany - wybaw mnie, Jezu.

5

Od pragnienia, abym był kochany

Od pragnienia, abym był poszukiwany

Od pragnienia, abym był chwalony

Od pragnienia, abym był czczony

Od pragnienia, abym był preferowany

Od pragnienia, abym był konsultowany

Od pragnienia, abym był aprobowany

Od pragnienia, abym był ochraniany

Od lęku przed upokorzeniem

Od lęku przed pogardą

Od lęku przed odrzuceniem

Od lęku przed oszczerstwem

Od lęku przed zapomnieniem

Od lęku przed przekreśleniem

Od lęku przed wyśmianiem

Od lęku przed niesprawiedliwością

Maryjo, matko pokornych, módl się za mną

Św. Józefie, opiekunie pokornych, módl się za mną

6

Św. Michale, który jakie pierwszy walczyłeś z pychą, módl się za mną

Wszyscy Sprawiedliwi, uświęcenie przede wszystkim na drodze pokory, módlcie się za mną

Módlmy się:

Jezu, który powiedziałeś: „Uczcie się ode mnie,

bo jestem cichy i pokorny sercem”!

Uczyń serce moje według serca Twego. Amen.

LITANIA POKORY

Modlitwa Tomasza a Kempis.

O, Jezu cichy i pokornego serca, wysłuchaj mnie.

Wyzwól mnie, Jezu

z pragnienia aby być cenionym,

z pragnienia aby być lubianym,

z pragnienia aby być wysławianym,

z pragnienia aby być chwalonym,

z pragnienia aby wybrano mnie przed innymi,

z pragnienia aby zasięgano mojej rady,

z pragnienia aby być uznanym,

7

ze strachu przed poniżeniem,

ze strachu przed wzgardą,

ze strachu przed skarceniem.

ze strachu przed zapomnieniem,

ze strachu przed wyśmianiem,

ze strachu przed skrzywdzeniem,

ze strachu przed podejrzeniem.

I także Jezu, daruj mi te łaskę

bym pragnął...

aby inni byli więcej kochani niż ja,

aby inni byli wyżej cenieni ode mnie,

aby w oczach świata inni wygrywali, a ja bym przegrywał,

aby inni byli wybierani, a ja bym był pozostawiony,

aby inni byli chwaleni a ja bym był niezauważony,

aby inni byli we wszystkim uznani za lepszych ode mnie,

aby inni mogli stać się świętszymi ode mnie,

o ile tylko ja będę tak święty jak powinienem,

Amen

8

Litania pokory

Jezu cichy i pokornego serca - Wysłuchaj mnie!

- od pragnienia, by być szanowanym - Wybaw mnie Panie!

- od pragnienia, by być kochanym ...

- od pragnienia, by być chwalonym ...

- od pragnienia, by obdarzano mnie czcią i zaszczytami...

- od pragnienia, by być więcej lubianym od innych ...

- od pragnienia, by zwracano się do mnie o radę ...

- od pragnienia, by być podziwianym ...

- od obawy, by nie być upokorzonym ...

- od obawy, by nie być lekceważonym ...

- od obawy, by nie być odrzuconym ...

- od obawy, by nie być oszukanym ...

- od obawy, by nie być zapomnianym ...

- od obawy, by nie być wyśmianym ...

- od obawy, by nie być obrażonym ...

- od obawy, by nie być podejrzanym ...

- od obawy, by nie być ostatnim ...

9

- aby inni byli bardziej kochani ode mnie - Daj mi łaskę pragnienia tego, Panie!

- aby inni mogli wzrastać w opinii świata, a ja abym mógł się umniejszać ...

- aby inni mogli być chwaleni, a o mnie aby się nie troszczono ...

- aby inni mogli być bardziej lubiani we wszystkim ...

- aby inni byli świętsi ode mnie, byle bym ja, na ile mogę, stał się świętym ...

- abym nienawidził wszelkiego grzechu, lecz pragnął świętości całym sercem ...

- abym zawsze pragnął poznać prawdę o sobie ...

- abym zawsze pragnął uznać prawdę o sobie ...

- abym zawsze pragnął żyć prawdą o sobie ...

- abym zawsze pragnął pokochać prawdę o sobie ...

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

10

- Jezu cichy i pokornego serca

- Uczyń serce moje według Serca Twego

Modlitwa: Obdarz mnie, Panie, ufnością, bym pokornie przyjmował to, czego zmienić nie mogę; daj, odwagę, bym zgodnie z Twoją wolą mocą łaski zmieniał to, co zmienić mogę; udziel mi mądrości, bym wsparty światłem Ducha Świętego umiał roztropnie, odróżniać zawsze jedno od drugiego. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

O. Jacek Woroniecki podaje nam wskazówki, jak rozpoznać prawdziwą pokorę, i prawdziwą pychę:

"Nic tak łatwo nie pozwoli nam rozpoznać człowieka mającego już silne podstawy pokory w charakterze od takiego, którym owładnęła, choć może jeszcze w sposób niewidzialny pycha, jak ich zachowanie wobec tego wszystkiego, co zasługuje na pochwałę w bliźnim.

Pierwszy szuka zawsze najpierw tego, co dobre w bliźnim, co zasługuje na uznanie i pochwałę; w każdym człowieku, choćby najgorszym, dostrzeże on zawsze jakiś pierwiastek Boży, przed którym z radością pochyli głowę. Toteż chętnie korzysta on z każdej okazji, by wyrazić uznanie i pochwalić, a nagana jest mu przykra i wprost go kosztuje...

Skłonność do pychy przeciwnie, przejawia się w łatwości ganienia i potępiania. Pycha sprawia, że najpierw spostrzegamy w bliźnim to, co jest złym, brzydkim, co zasługuje na naganę, nad czym możemy uznać

11

się wyższymi. ...bo w naganie jest zawsze stwierdzenie swojej wyższości...Tu zdaje się tkwić sekret tego cudownego oddziaływania Świętych na otaczających ich ludzi. Głębokie zjednoczenie z Bogiem daje im to całkowite podporządkowanie Bogu... które potem sprawia, że w bliźnich widzą oni pierwiastki Boże tam, gdzie oczy pysznych same tylko zło dostrzegają. Umieją oni odkryć te życiodajne pierwiastki w najgorszych nawet grzesznikach, którzy sami się ich wyparli...".

______________________________

- O. J. Woroniecki: Szkoła Chrystusowa nr.8, 1934 r.. Tekst ten został zamieszczony w świątecznym wydaniu Naszego Dziennika, 23-26 grudnia, 2000 r.

12