Wychowanie na co dzien artykuł

Niezbędne jest tłumaczenie dziecku, że choroba nie jest karą że każdemu może się zdarzyć i najważniejsze że nie wynika ze złego zachowania. Rzeczywistość dziecka to przede wszystkim świat zabawy intensywnego poznawania nowych zjawisk. W sytuacji choroby potrzeba ta zanika. Warto pamiętać podstawową zasadę: dziecko potrzebuje złagodzenia wymagań ale nie ich zniesienia.21 Warto przekonywac opiekunów dzieci aby jak najmniej dokonywali zmian w otoczeniu dziecka by nie przenosili dziecka do innej szkoły przedszkola co mogłoby jeszcze bardziej zaburzyć poczucie bezpieczeństwa.Opiekunowie częto zaraz po pogrzebie zmieniać pokój mieszkanie będąc w przekonaniu że to pozwoli dziecku szybciej zapomnieć. Powiadomienie szkoły pozwoli na uwrażliwienie na emocjonalność i ewentualne reakcje dziecka22

Książki za pomocą których można przekazać dziecku trudne treści i móc później o tym porozmawiać.

Metafory- sami tworzymy opowiadania w które wplatamy to co chcemy dziecku przekazać

Rysunki wyrażają myśli i uczucia

Obserwacja zabawy23

Scenariuszy dotyczących sytuacji trudnych-agresji, przemocy uzależnień jest wiele natomiast zagadnienia związane z utratą bliskiej osoby poruszane są nielicznie

Ważnym zadaniem pedagogiki społecznej jest uzmysłowienie że śmierć jakakolwiek by była bolesna bywa nieuchronna ponieważ jest wyrazem naturalnego porządku.

Wychować człowieka mądrego

Duże znaczenie mają warunki w jakich dziecko oswaja się z śmiercią. Budzenie inteligencji i wrażliwości dziecka winno być kierowane z wielką ostrożnością , z nieskończoną delikatnością, gdyż bez wątpienia od pierwszego obrazu śmierci jaki ono zachowa, zależeć będzie w dużej mierze jego lęk przed śmiercią

Moralnym obowiązkiem wychowawcy jest wspólne przechodzenie przez wszystkie etapy choroby ucznia.

Bogumiła Kiełbratowska, Krystyna Sieczka, Krzysztof Preis Umieranie jest częścią życia – rozmowy z umierającym dzieckiem Bezczynność i nuda rodzą poczucie beznadziejności w zdrowiu, a jeszcze bardziej w chorobie, gdzie lęk i nadzieja przeplatają się nawzajem. Wszystko więc, co oddala beznadziejność i sprzyja wzmocnieniu nadziei, sprzyja również leczeniu. Bardzo dobrze przyjmowane są wszelkiego rodzaju imprezy, np.: teatrzyki, minikoncerty, wspólne obchodzenie rocznic, świąt ułatwia dzieciom spędzenie tego okresu w szpitalu. Istotną sprawą w łańcuchu opieki nad dzieckiem z chorobą nowotworową Umieranie jest częścią życia – rozmowy z umierającym dzieckiem 239 są rodzice. Należy ich odpowiednio przygotować do współpracy. Może się to odbywać w różny sposób, albo przez przybliżenie schematu leczenia, albo przez udzielanie informacji ze szczególnym uwzględnieniem niepożądanych objawów, jakich należy się spodziewać podczas chemioterapii [3].

Utratę dziecka najbardziej przeżywają rodzice i najbliżsi. Dzieci intuicyjnie wyczuwają ich stan emocjonalny, próbują ochronić rodzinę przed dodatkowym smutkiem i cierpieniem. Dzieci zostają więc osamotnione i chcą podzielić z kimś tę samotność. Szukają więc pomocy u kogoś Umieranie jest częścią życia – rozmowy z umierającym dzieckiem 243 z „zewnątrz” kto jest mniej zaangażowany uczuciowo. W takiej sytuacji często jest to ktoś z personelu, a najczęściej pielęgniarka. I wówczas staje ona przed dzieckiem, które: boi się (zadaje sobie pytanie: „co bę- dzie, jeśli poczuję się gorzej?”), jest samotne (wyczuwa, że umiera, ale nie chce zadręczać rozmowami rodziców), jest bezradne (nie może zmienić tej sytuacji).