Zupa z arbuza. Przepis z XIX wieku:
"Zupa arbuzowa.
Dwa są gatunki arbuza, w jednym znayduje się mięso białe, a w drugim żółtawe podobne smakiem i odorem do melona. Obrawszy arbuz należycie, i wyrzuciwszy środek z pestkami, pokrajać w grube kawałki, żeby było dwie kwarty wody, odgotować miękko, wybrać z tey wody, a odgotowawszy arbuz przetrzeć przez sito. Rozpuścić w rondelku łyżkę dobrą masła, wsypać trochę mąki, zasmażyć, wleć do tego półzwarty śmietanki słodkiey, wymieszawszy zagotować dobrze, włożyć dopiero arbuz przetarty i rozrobić mlekiem niezbieranem, świeżem, a jeśli można, to śmietanką tak, ażeby zupa była gęstawa, włożyć potem odgotowanego ryżu, lub makaronu włoskiego, albo krup kartoflowych, i wydawać do stołu na wazę.
Zupę arbuzową można i w mięsne dni dawać, lecz do tego trzeba przygotować bulon nie z mięsa wołowego, lecz z cielęciny lub kury, bo ta zupa potrzebuje delikatnego bulonu, który gotując, nie należy kłaść włoszczyzny żadney, prócz marchwi."

"Zupa z rzepki młodey.
Z wiosny rzepka młoda daje smak przyjemny, i prędko daje się zgotować na miękko. Obrawszy onę, pokrajać, do ilości kwart dwóch, włożyć do rondelka, przydać łyżkę masła, półzwarty bulonu, przykryć szczelnie, zagotować i podtuszyć na węglach, mieszając niekiedy. Gdy już rzepa miękka będzie, przetrzeć przez sito, rozrobić bulonem z kwart dwóch, przecedzonym przez płótno, zebrawszy z niego tłustość, i rozebrawszy mostek barani, zgotowany na miękko, włożyć do wazy; ryżu zaś kwaterkę uprzednio zagotować w wodzie parę razy, odlać na sito, i włożyć do zupy, zwolna niech się gotuje z pół godziny, poczem dać na wazę do stołu."

Polska zupa cebulowa z jajkiem z perdutą (w koszulkach). Przepis z Litwy:
"Zupa z cebuli.
Wziąć cebul oczyszczonych, jeśli okazałe, duże, sztuk dwadzieścia, włożyć do rondla, dodać łyżkę masła świeżego, zalać bulonem z cielęciny, kury, albo też indyka tak, aby cebulę objął, i gotować pod pokrywą, gdy już cebula będzie miękka, wziąć bułeczek stołowych trzy, obetrzeć z nich kolor na tarce, a twarde zerznąć na grzanki, środek zaś włożyć do cebuli, rozgotować, poczem przetrzeć na sito, rozpuścić kwartą bulonu; grzanki wysmarować masłem z obu stron, odpiec na rumiano i wydając zupę dodać do wazy. Do tey zupy uchodzą jaja, nazwane perdutą, które się robią następnym sposobem: zagotować wodę, zasolić i troszkę octu dobrego dolać; poczem rozbiwszy każde jaja wpuszczać do wrzątku białek z żółtkiem ostrożnie, aby się nie rozlały; gdy się nieco pogotuje, białka będą twarde, a żółtka we środku miękkie, wybrać wraz z rondla do zimney wody, aby niestwardniany; poczem wyłożyć na sito, i gdy zmięknie woda, po parę kłaść na talerze i nalewać zupą cebulową."

Zupa z zielonego groszku z książki kucharskiej sprzed prawie dwustu lat:
"Zupa z grochu zielonego.
Bulon, który ma się tu używać, następnie się robi. Wziąć mięsa lub kości, zasolić, przydać włoszczyzny, gdy się zgotuje zupełnie, przecedzić przez sito, zebrać tłustość, rozprowadzić groch, gdyby był cokolwiek gęstawy, dodać skrojone podbrzusie wędzone, kopru nieco, żytniego chleba i grzanek do wazy.
Tym zaś sposobem przygotuje się groch na zupę. Wziąwszy dwie kwarty grochu, obrać go z łuski, wsypać we wrzącą wodę zasoloną, gdy się zagotuje odlać na przetak lub durszlak, a wodę wylać; włożyć potem podbrzusia wędzonego i gotować długo, gdy się zgotuje groch przetrzeć przez sito. Rozpuścić łyżkę masła w rondelku, usiekać jedną pietruszkę, salerę i porę, i usmażyć, skoro włoszczyzna miękką zostanie, wsypać do tego pół łyżki mąki i podsmażyć; włożyć potem groch rozmieszać, i rozprowadzić bulonem ugotowanym uprzednio."

Zupa selerowa - krem sprzed prawie 200 lat, a ciągle świeży:
"Zupa z salerów piuré
Zupa ta robi się następującym sposobem: bierze się saler dobrze oczyszczonych sztuk ze 40, (proporcja np. na osób 15), rozpuszcza się z masła pół funta, do którego należy wsypać łyżkę stołową mąki, rozmieszawszy ją dobrze z masłem, włożyć salery pokrajane na pół. Nalawszy bulon wygotowanym z miąs wołowego, kurzego i cielęcego, niech się tak gotuje pod pokrywą, nim się nie staną salery miękkiemi; skoro się to uskuteczni, należy je przecierać przez gęste sito, w którym pozostaną żyłki, później się rozprowadza tęgim bulonem. Przed wydaniem do stołu należy zagotować i dobrze szumować. Do tej zupy należy użyć takich grzanek, jakich użyliśmy do zupy à la ré."

"Barszcz" szczawiowy z XVIII wieku: 
"Supa albo barszcz szczawiowy
Szczawiu garść młodego uzbierać, opłokać, usiekać w maśle zmacerowac lub rosołem zalewać, żółtka dwa lub 3 wybić z śmietaną wraz i z szczawiem ubić: na wydawaniu z rosołem umieszać i wylać do wazy na stół, grzanek suszonych lub w maśle przysmażonych przydać. Do śmietany szczyptę mąki aby się nie zewrzało przyczynić."

Początek formularza