SASANKA
Duże dzwonkowate kwiaty i dekoracyjne owocostany to cechy charakterystyczne tej rośliny. Polecana do ogrodów skalnych. Prześliczna w każdej fazie swojego wzrostu, począwszy od pięknych jedwabiście, miękko owłosionych pąków kwiatowych, przez ciekawe, fioletowo-niebieskie dzwonkowate skierowanym do góry, kwiaty, aż do uroczych, puszystych owocostanów, jest ozdobą każdego ogrodu. Wymaga gleby piaszczystej, lekkiej najlepiej wapiennej. Kwitnie od kwietnia do maja.
PRZYLASZCZKA
Przylaszczka to niewielka bylina, osiągająca kilkanaście centymetrów wysokości. Trójklapowe, całobrzegie liście o tępych odcinkach tworzą przyziemną rozetkę. Kto raz zobaczył te charakterystyczne liście, już nigdy nie pomyli naszej bohaterki z żadną inną rośliną! Ich kształt przypomina płaty wątroby i im właśnie przylaszczka zawdzięcza swoją łacińską nazwę (hepar - wątroba). W dodatku liście te są zimozielone - i m.in. dlatego przylaszczka jest zalecana do obsadzania półcienistych stanowisk w parkach i ogrodach. Przylaszczka kwitnie od marca do maja. I nie jest to przypadek! Wymaga ona bowiem do kwitnienia dużo światła i odpowiedniego nagrzania gleby - takiego, jakie możliwe jest tylko przed pojawieniem się liści na drzewach.
PRZEBIŚNIEG
Śnieżyczka
przebiśnieg (Galanthus nivalis), niewielka roślina wieloletnia z
rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae). Pojawia się wczesną
wiosną, niekiedy przebija się spod śniegu. Z podziemnej cebuli
wyrastają wąskie liście oraz łodyga. Na szczycie łodyg pojawiają
się białe, pochylone kwiaty.
Roślina ta jest trująca,
bowiem w jej cebulach oraz liściach znajduje się alkaloid, leukoina
i leukocytyna. Śnieżyczka przebiśnieg, zwana potocznie
przebiśniegiem, rośnie dziko w lasach liściastych i mieszanych
oraz w zaroślach i na łąkach. W Polsce występuje rzadko, tylko w
południowej i zachodniej części kraju. Podlega ochronie
gatunkowej.
ZAWILEC
Zawilce zaczynają zakwitać w marcu, najsilniejsze kwitnienie następuje w kwietniu i kończy się w maju. Kwiat jest biały,
SKOWRONEK
Nieco większy od wróbla. Samiec i samica nie różnią się wyglądem. Ostrożny i skryty. Najczęściej przebywa na ziemi, unika wychodzenia na zupełnie odsłonięte miejsca, zwykle kryje się wśród roślinności. Ptaki bardzo rzadko siadają na dobrze widocznych i wyżej położonych miejscach (słupkach, drutach). Samiec śpiewa w locie, często długo zawisając z trzepotaniem skrzydeł, jego charakterystyczne trele, czasem trwające kilka minut bez przerwy, są jednym z najbardziej charakterystycznych elementów przyrody w krajobrazie rolniczym. Wędruje zwykle w luźnych grupach lub stadach. Gatunek wędrowny, zimowiska ma w Europie Zachodniej.
SZPAK
Szpak - mały ptak z rodziny szpakowatych. Zarówno w miastach, jak i na terenach rolniczych szpak jest bardzo liczny. Gnieździ się również w obfitujących w dziuple lasach.
Średniej wielkości ptaki, mające 20 - 23 cm długości, są jednymi liczniej występujących w Polsce. Rozpiętość skrzydeł wynosi 30 – 40 cm, masa ciała 60 – 96 g. Budowa ciała raczej krępa, ogon stosunkowo krótki.
Charakterystyczne
ciemne upierzenie z metalicznym, tęczowym połyskiem i białym
nakrapianiem które z daleka wygląda na czarne, z bliska wygląda
bardziej interesująco, zwłaszcza podczas słonecznych dni. Co
ciekawe, same szpaki odbierają je jeszcze inaczej. Dzięki
możliwości widzenia w ultrafiolecie ich oczom ukazują się
dodatkowe wzory i barwy.
Wczesną wiosną uperlenie nie jest
mocno widoczne, a dziób żółty, przez co bywają mylone z samcami
kosów.
Młode maja kolor brunatny z jaśniejszym podgardlem.
BOCIAN
Osiąga 100 cm długości i 200 cm rozpiętości skrzydeł. Samica jest nieco mniejsza od samca. Upierzenie obu płci jest jednakowe - głowa, tułów i brzuch białe, lotki skrzydeł czarne, dziób i nogi w kolorze czerwonym.
Występuje na nizinnych terenach wilgotnych, z grupami drzew i niezbyt wysoką roślinnością, często w pobliżu osad ludzkich. Odżywia się drobnymi bezkręgowcami, rybami, płazami, małymi gadami oraz drobnymi gryzoniami.
Samiec bociana białego przylatuje do gniazdowiska w marcu lub kwietniu i zaczyna naprawiać i powiększać ubiegłoroczne gniazdo. Samica przylatuje kilka dni później.
Bociany zimują w południowej Afryce. Drogę długości 8 000 kilometrów przebywa w ciągu czterech miesięcy, pokonując dziennie maksymalnie 200 kilometrów. Podczas lotu wiosłującego wykonuje prawie dwa uderzenia skrzydłami w czasie jednej sekundy.
JASKÓŁKA
Średnia z naszych jaskółek. Tylko ona spośród naszych jaskółek przebywa w miastach. Na wsi gniazda zawiesza na zewnętrznych ścianach budynków, podczas gdy dymówka robi to wewnątrz. Oknówki często żerują wspólnie z brzegówkami nad powierzchnia wody.
Ptak prawie wielkości wróbla, wyraźnie mniejsza od jerzyka. Upierzenie wierzchu ciała czarne z granatowym połyskiem, nad ogonem duża „prostokątna” biała plama. Samiec i samica nie różnią się wyglądem. Gatunek silnie związany z budynkami. Nie jest płochliwa ale ostrożna, często gniazduje w bezpośredniej bliskości ludzi. Na ziemi siada niemal wyłącznie wtedy, gdy zbiera błoto do budowy gniazda. Nocuje gromadnie w koronach drzew i krzewach. Wędruje zwykle w grupach. Gatunek wędrowny, zimuje w Afryce.