Grzybek Tybetański (Kefirowy)

Jak Hodować Grzybka I Przygotowywać Zdrowotny Kefir

Posted by grzybek on 23 maja 2012 in Hodowla grzybka i produkcja kefiru with 3 Comments

Aby zdrowo hodować grzybka i efektywnie produkować kefir z jego ziaren należy unikać kontaktu z metalem, a używać wyłącznie przedmiotów szklanych, plastikowych lub drewnianych. Do tego celu potrzebne są tylko:

1. Starter ziaren (dwie łyżeczki ziaren na szklankę mleka) – tu możesz KUPIĆ GRZYBKA;

2. Szklanka mleka (najlepiej nieodtłuszczonego);

3. Szklany słoik lub pojemnik z oddychającym wieczkiem (może być gaza, ściereczka lub ręcznik papierowy zamiast wieczka);

4. Niemetalowe sitko;

5. Niemetalowa łyżka.

ZASADY HODOWLI

1. Grzybka przepłucz zimną bieżącą wodą na plastikowym sitku aż nie będzie pokryty mlekiem, a woda po przepłukaniu grzybka będzie czysta.

2. Zalej w słoiku lub naczyniu szklanym dwie łyżeczki przepłukanego grzybka szklanką nieprzegotowanego mleka (jeśli jest go więcej, to proporcjonalnie dolać więcej mleka).

3. Słoik lub naczynie przykrywamy gazą lub filtrem (np. takim do parzenia kawy), by zapewnić dostęp powietrza, ale zabezpieczyć przed zabrudzeniami.

4. Odstaw naczynie na 24 godziny w ciepłe miejsce.

5. Po 24 godzinach przemieszaj go plastikową lub drewnianą łyżką i przecedź przez plastikowe sitko – napój nadaje się natychmiast do picia lub po schłodzeniu w lodówce (najlepiej spożyć w ciągu kolejnej doby).

6. Grzybka przepłucz zimną bieżącą wodą na plastikowym sitku aż nie będzie pokryty mlekiem, a woda po przepłukaniu grzybka będzie czysta.

7. Ponownie umieść grzybka w słoiku i zalej na 24 godziny mlekiem

8. itd.

 Zapraszam do obejrzenia filmu pokazującego codzienną procedurę opieki nad grzybkiem – aby obejrzeć kliknij w obrazek poniżej

UWAGI:

Optymalna temperatura hodowli grzybka to 18-25 °C (temperatura pokojowa).

Do hodowli grzybka używać niemetalowych przedmiotów !!!

Mleko kupować lepiej nieodtłuszczone (min. 1,5%) i nie UHT (zabite są wszystkie bakterie), ale raczej tylko pasteryzowane (no, chyba, że możemy mieć w ogóle idealne niepasteryzowane i nieodtłuszczone „prosto od krowy”).

Kurację zaczynamy od picia małych ilości kefiru i uważnie obserwujemy reakcję własnego organizmu na probiotyki, które wraz z kefirem zasiedlać będą układ pokarmowy. Dzięki stopniowemu zwiększaniu dziennych dawek kefiru uniknąć można czasem występującej zbyt gwałtownej reakcji (np. zbyt wolnych stolców) na początku stosowania kuracji.

Kuracja ma trwać 20 dni, po których następuje 10-cio dniowa przerwa. Kurację powtarzamy nawet przez 5-6 m-cy.

W okresach 10 dniowych przerw nadal zmieniamy grzybkowi mleko i powtarzamy zabiegi związane z hodowlą, choć nie pijemy kefiru.

Podczas hodowli grzybek rośnie i zwiększa swoją objętość, więc można się nim podzielić lub produkować i wypijać większe ilości napoju, czy spożytkować jego nadmiar zgodnie z podanymi na stronie przepisami (kulinarnymi czy kosmetycznymi).

Zalewając większą ilość grzybka mniejszą ilością mleka skracamy czas produkcji napoju (np. po 8h  zamiast po 24h). Prawidłowo powinien on mieć kwaskowaty smak podobny do kefiru lub kwaśnego mleka (proporcja 2 łyżeczki grzybka na 1 szklankę mleka na 24 h). Jeśli grzybka jest dużo, a mleka mało, to napój otrzymamy szybciej, a przetrzymując dłużej grzybka 24 godziny fermentacja będzie bardzo zaawansowana, a smak napoju bardzo kwaśny.

Grzybka można mrozić lub suszyć, jeśli planowana jest np. dłuższa przerwa w stosowaniu kuracji.

Informacje Ogólne

Posted by grzybek on 21 maja 2012 in Informacje ogólne with No Comments

Kefir jest jednym z najstarszych mlecznych napojów fermentowanych. Ma on wiele cennych właściwości, a może nawet najwięcej pośród fermentowanych produktów mleczarskich.

Ten mleczny napój jest źródłem probiotyków, zawiera bakterie kwasu mlekowego oraz drożdże i żywe kultury bakterii, które zasiedlając nasz  przewód pokarmowy (głównie jelita) oczyszczają go z toksyn oraz usprawniają proces trawienny. Ponadto kefir ten (w odróżnieniu od „sklepowych”, komercyjnie produkowanych kefirów) jest bogaty w białka, wapń, witaminy z grupy B (np.B1, B5, B7, B12, niacynę – B3, kwas foliowy – B9), witaminę K oraz minerały takie, jak fosfor, wapń, magnez. Spektrum korzystnych mikroorganizmów zawartych w komercyjnych „sklepowych” kefirach jest znacznie bardziej ograniczone. Większość z nich nie zawiera także żywych kultur drożdży, co zmienia charakter fermentacji, a w konsekwencji ich mikroflora, skład i właściwości nie są tak wszechstronne, jak w przypadku kefiru otrzymanego z ziaren grzybka tybetańskiego.

Dowiedz się więcej:

 Ziarna kefirowe grzybka tybetańskiego przypominają w wyglądzie malutkie różyczki kalafiora o wymiarach od 3 do 20mm i nieregularnym kształcie. Są to symbiotyczne układy wyselekcjonowanych mikroorganizmów – głównie bakterii i drożdży utrzymywanych w tzw. kefiranie – polisacharyd (glukozo-galaktan), który jest substancją utrzymującą strukturę ziarna kefirowego.

Ziarna zalane mlekiem i pozostawione w cieple powodują jego fermentację, a w efekcie otrzymujemy probiotyczny, doskonale wspomagający trawienie, napój. Już po 24 godzinach można cieszyć się smakiem przypominającym dawne „kwaśne mleko”. Smak kefiru jest lekko kwaśny, delikatnie gazowany. Najlepiej smakuje schłodzony.

Produkowanie tego smacznego i zdrowego napoju jest bardzo proste i możliwe do wykonania w domu. Wszystko, co do tego potrzebne, to trochę mleka, ziarna kefirowe oraz sitko, łyżka i słoik lub inne szklane naczynie.

Łyk Historii

Posted by grzybek on 20 maja 2012 in Łyk historii with 1 Comment

Grzybek kefirowy i napój z niego przyrządzany był stosowany od wielu setek lat przez mnichów  z Tybetu zarówno w medycynie , jak i w kosmetyce.

Był nazywany eliksirem młodości, ponieważ ludzie, którzy regularnie go pili cieszyli się zdrowiem i długowiecznością.

Przez pokolenia wiedza i zwyczaj stosowania tego probiotycznego napoju były przekazywane starsi młodszym i tak przez wieki przetrwał od do naszych czasów.

Kultura picia fermentowanych napojów mlecznych jest spotykana także w innych częściach świata: Europa, Bliski Wschód czy Azja.

Wieść niesie, że do Polski z Indii przywiózł grzybka profesor, który mieszkał i leczył się podczas pięcioletniego pobytu u hinduskich mnichów z raka wątroby. Wracając wyleczony z podróży dostał on w prezencie od mnichów ziarna kefirowe i przywiózł je do Polski .

Na przełomie lat 70-tych i 80-tych XX wieku mikrobiolodzy badając kultury grzybka tybetańskiego odkryli że nie są w stanie sprowokować produkcji i hodowli z pojedynczych organizmów wyłonionych z ziaren kefirowych grzybka tybetańskiego. Po licznych nieudanych próbach badacze zapytali tybetańskich mnichów, jak powstały oryginalne ziarna kefirowe. Tybetańczycy odpowiedzieli:

„Ziarna były darem, który ponad 1.000 lat temu zesłał ludziom Bóg „.

Być może ziarna  kefirowe były „manną”, która spadła z nieba? Słodką białą substancją, którą Bóg zesłał głodnym Izraelitom, aby nakarmić zdążających pod wodzą Mojżesza do ziemi obiecanej – krainy mlekiem i miodem płynącej. Być może?

Tak czy inaczej przetrwały one do dziś, badania nad ich powstaniem trwają, a ziarna są coraz popularniejsze w ostatnich latach.

Coraz popularniejsze jest również ich stosowanie w leczeniu różnych chorób i dolegliwości zdrowotnych (czytaj we wpisie: Właściwości zdrowotne).

Odpowiednio pielęgnowane ziarna kefirowe będą się namnażać i odnawiać, tak, że teoretycznie są one nieśmiertelne.