Wstęp

Życie jest pełne pytań. Jedne dotyczą spraw błahych, inne – nieco ważniejszych, a jeszcze inne – kwestii o znaczeniu fundamentalnym.

Nawet teraz, gdy czytasz te słowa, mogą nurtować cię pytania dotyczące twojego zdrowia, sytuacji finansowej, pracy, rodziny lub przyszłości.

Jednak najważniejsze, zasadnicze pytania dotyczą Boga i twojego stosunku do Niego. Nie ma w życiu rzeczy większej wagi. Dobre zdrowie, równowaga finansowa, pewne miejsce pracy, szczęśliwe życie rodzinne i bezpieczna przyszłość – oto rzeczy, których pragnie człowiek. Jednakże nawet one są chwilowe i ostatecznie pozbawione sensu, jeśli w jego życiu nie ma żywej więzi z Bogiem – więzi, która jest prawdziwa i pewna, i która będzie trwała wiecznie.

Czytając kolejne strony odkryjesz, dlaczego ta więź jest niezbędna, i co sprawiło, że stała się możliwa.

Zmierzymy się z najistotniejszymi pytaniami, jakie można zadać, i poznamy odpowiedzi, których potrzebuje każdy człowiek.

Przeczytaj tę książkę w skupieniu – jeśli to będzie konieczne, więcej niż raz.

Nie pozwól, aby umknęło ci zawarte w niej przesłanie.

Czy ktoś tam jest?

Oto podstawowe pytanie. Jeśli Bóg nie istnieje, to szukanie Go jest bezcelowe, kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje.^[1] Mimo iż „udowodnienie” Boga w sensie matematycznym jest niemożliwe, świadectwo Jego istnienia jest bardzo przekonujące.

Weźmy, na przykład, pochodzenie wszechświata. Uznanie, że jest on wynikiem „przypadku”, rodzi wiele pytań, a nie odpowiada na żadne z nich. To samo dotyczy teorii „wielkiego wybuchu”. Skąd, na przykład, wzięło się to, co uległo wybuchowi? Nawet „wielki wybuch” nie może przecież stworzyć czegoś z niczego! Również teoria ewolucji, mimo swej popularności, jest bardzo słaba. Jak „nic” może rozwinąć się w „coś”? Jak z niczego mogły powstać zadziwiająco skomplikowane formy życia na ziemi?

Wszystkie inne teorie są równie kruche. Jedyne zadowalające wyjaśnienie brzmi: Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Nasz świat nie jest przypadkowym wynikiem gigantycznego zbiegu okoliczności, zawierającym elementy, które istniały „od zawsze”. Wręcz przeciwnie: Światy zostały ukształtowane Słowem Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk. Stworzenie miało początek – jego autorem jest Bóg.On rzekł – i stało się, On rozkazał – i zaistniało.

Potwierdzeniem tej prawdy są: zaskakujący porządek i celowość, które widzimy w naszym świecie, oraz uniwersalne prawa dotyczące zarówno bezkresnego kosmosu, jak i mikroskopijnych organizmów. Zarówno plan, jak i prawa muszą mieć swego autora – a jest nim Bóg! Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, jest Panem nieba i ziemi.

Największym „dowodem stworzenia” jest jednak sam człowiek. W odróżnieniu od zwierząt posiada on coś, co nazywamy „osobowością”; dokonuje rozumnych wyborów, ma świadomość i potrafi rozróżniać między dobrem a złem. Jest zdolny do miłości i współczucia. Ponadto posiada instynkt oddawania czci „istocie wyższej”. Skąd otrzymał te cechy? Nie mogły one przecież pojawić się w wyniku ewolucji lub serii przypadków. Najrozsądniejsza odpowiedź brzmi:Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą. Człowiek nie jest dziełem przypadku. Został oncudownie stworzony przez Stwórcę wszechświata.

^[1] Fragmenty wyróżnione kursywą są cytatami z Biblii. Wykaz cytatów znajdziesz na końcu publikacji.

Czy Bóg przemawia?

To bardzo ważne pytanie. Zdani wyłącznie na własne dociekania, nie jesteśmy w stanie poznać Boga. Czy możesz zgłębić tajemnicę Boga albo zbadać doskonałość Wszechmocnego? – czytamy w Biblii. Zrozumienie Boga przekracza nasze możliwości, dlatego konieczne jest, aby to On nam się objawił.

Boga możemy poznać przede wszystkim dzięki Jego dziełu stworzenia. Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk jego. Sam rozmiar wszechświata oraz jego zadziwiająca harmonia, różnorodność i piękno wiele mówią o Bogu, który to wszystko stworzył. Stworzenie objawia Jego zdumiewającą potęgę, Jego niesłychaną inteligencję i olśniewającą wyobraźnię. Niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem.

Porozumiewając się z innymi ludźmi w dużym stopniu polegamy na słowach. Bóg również przemawia do ludzi poprzez słowa – słowa Biblii. Prawie cztery tysiące razy w samym Starym Testamencie (w tym aż pięćset razy w pierwszych pięciu księgach) znajdziemy następujące zwroty: „Pan rzekł”, „Pan rozkazał”, „Pan powiedział”. To dlatego napisano, że Słowo Boże nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.

W żadnej innej literaturze nie znajdziemy tak jasnych i szczegółowych proroctw –przekazanych przez ludzi twierdzących, że mówią w imieniu Boga – które później dokładnie się wypełniły. Prawdopodobieństwo przypadku jest tu zbyt małe, aby traktować je poważnie.

Warto również zwrócić uwagę na wpływ Biblii na ludzkie życie. Żadna inna księga nie miała tak wielkiej mocy przemiany życia. Miliony ludzi na przestrzeni wieków osobiście przekonały się, że Słowo Boże to prawdziwy życiowy skarb, który jest doskonały, pokrzepia duszę i uczymądrości oraz że rozkazy Pana są słuszne, rozweselają serce,a przykazanie Pana jest jasne, oświeca oczy.

Po dwóch tysiącach lat żaden specjalista z jakiejkolwiek dziedziny nie obalił ani jednego stwierdzenia Biblii. Powód takiego stanu rzeczy jest następujący: Całe Pismo przez Boga jest natchnione. Dlatego powinniśmy przyjąć je nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże.

Jaki jest Bóg?

Uznać, że Bóg przemawia do nas przez stworzenie oraz przez Pismo Święte, to coś więcej, niż tylko wierzyć w Jego istnienie. Pragniemy jednak iść jeszcze dalej, szukając odpowiedzi na kolejne, naturalne i bardzo ważne pytanie: Jaki On właściwie jest?

Biblia odpowiada na nie w jasny i czytelny sposób:

Bóg jest osobą

Bóg nie jest „rzeczą”, „siłą”, „działaniem”. On myśli, czuje, pragnie i postępuje w sposób świadczący o tym, że jest żywą i osobową Istotą. Nie jest On jednak po prostu „człowiekiem na górze” lub jakimś „nadczłowiekiem”. Pan jest prawdziwym Bogiem. On jest Bogiem żywym i Królem wiecznym.

Bóg jest jeden

Jest tylko jeden prawdziwy Bóg. Mówi On: Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga. A jednak Bóg objawił siebie jako „trójcę” trzech Osób – Ojca, Syna (Jezusa Chrystusa) i Ducha Świętego. Każda z tych Osób jest w pełni i na równi prawdziwym Bogiem. Biblia mówi o chwale Boga Ojca, nazywa Jezusa Chrystusa Słowem, którebyło Bogiem, i mówi o Panu, który jest Duchem. Chociaż Bógjest tylko jeden, istnieją trzy Osoby boskie.

Bóg jest duchem

Nie ma On fizycznych wymiarów. Nie posiada ciała ani żadnych cech, które mogą być opisane w kategoriach wielkości i kształtu. Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie. On jest niewidzialny: Boga nikt nigdy nie widział. Nie jest On ograniczony do jednego miejsca, ale znajduje się wszędzie przez cały czas: Czy to nie Ja wypełniam niebo i ziemię? – mówi Pan. Bóg zatem doskonale wie, co dzieje się w każdym miejscu. Dotyczy to nie tylko wszystkiego, co robisz i mówisz, ale także każdej myśli, która pojawia się w twoim umyśle.

Bóg jest wieczny

Bóg nie miał początku. W Biblii czytamy: Od wieków na wieki Tyś jest, o Boże! Nigdy nie było czasu, w którym Bóg nie istniał, i nigdy nie będzie czasu, w którym Boga nie będzie. Bóg mówi o sobie jako o Tym, który jest i który był i który ma przyjść. On wiecznie pozostanie taki sam. Mówi: Ja, Pan, niezmieniam się. Bóg jest i będzie wszystkim tym, czym był zawsze.

Bóg jest niezależny

Każda inna żywa istota jest zależna od ludzi lub rzeczy i ostatecznie od Boga – ale Bóg jest całkowicie niezależny od swojego stworzenia. Nie potrzebuje innych, by przetrwać. Niesłuży mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.

Bóg jest święty

wzniosły w świętości oraz straszliwy w chwalebnych czynach. Nic nie może równać się ze świętością Boga. Niktnie jest tak święty, jak Pan, który jest wolny od jakiejkolwiek winy lub skazy. W Biblii czytamy: Twoje oczy są zbyt czyste, aby mogły patrzeć na zło, nie możesz spoglądać na bezprawie. I ten święty Bóg wymaga świętości od każdego z nas. Nakazuje nam: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.

Bóg jest sprawiedliwy

Biblia mówi, że Pan jest Bogiem prawa oraz żesprawiedliwość i prawo są podstawą tronu jego. Bóg nietylko nas stworzył i podtrzymuje przy życiu, ale jest także naszym sędzią, który nagradza i karze, w doczesności i w wieczności, a Jego sprawiedliwość jest doskonała i niekwestionowana.

Bóg jest doskonały

Jego wiedza jest nieograniczona. Nie ma stworzenia, które by się mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę. Bóg wie wszystko o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, i zna wszystkie nasze myśli, słowa oraz czyny. Jego mądrość jest doskonała i niepojęta dla człowieka. O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki jego i nie wyśledzone drogi jego!

Bóg jest wszechwładny

Jest jedynym i najwyższym władcą wszechświata – wszystko jest pod Jego kontrolą. Pan czyni wszystko, co zechce, na niebie i na ziemi, w morzach i we wszystkich głębinach. U Boga nie ma przypadków ani niespodzianek. On pisze historię całego świata i sprawuje wszystko według zamysłu woli swojej. Nie potrzebuje żadnej rady ani pozwolenia na cokolwiek, co postanowi uczynić. Nikt nie może powstrzymać Go przed działaniem. Nie ma takiego, kto by powstrzymał jego rękę i powiedział mu: Co czynisz?

Bóg jest wszechmocny

Może uczynić wszystko. Jego własne słowa brzmią: Oto Ja jestem Pan, Bóg wszelkiego ciała: Czy jest dla mnie coś niemożliwego? Nie znaczy to, że Bóg może robić cokolwiek (On nie potrafi kłamać, zmieniać zdania, popełniać błędów, grzeszyć lub zaprzeczać samemu sobie), ale że może zrobić wszystko, co jest zgodne z Jego charakterem.

To tylko krótki zarys tego, co Bóg objawił w Biblii na temat swojej własnej natury oraz charakteru. Biblia przedstawia także wiele innych prawd o Bogu (jednej z nich przyjrzymy się w dalszej części naszego rozważania). Wielu rzeczy dotyczących Boga nie potrafimy jednak zrozumieć. On czynirzeczy wielkie i niezbadane, cudowne i niezliczone. W tymsensie Bóg jest niedostępny i żadna ludzka inteligencja i żadnerozumowe dociekania tego nie zmienią. Nie powinno nas to jednak dziwić. Gdybyśmy mogli zrozumieć Boga, nie byłby On godny naszego uwielbienia.

Kim jestem?

Problemy i trudności współczesnego życia skłaniają wielu ludzi do niestrudzonego poszukiwania sensu i celu. Omówiliśmy już kilka prawd dotyczących Boga, ale co wiemy o sobie? Dlaczego istniejemy? Po co tu jesteśmy? Czy ludzkie życie ma jakiś sens i cel?

Po pierwsze, człowiek nie tylko „istnieje”. Jest czymś więcej niż przypadkowym zbiorem pasujących do siebie atomów tworzących to, co nazywany „istotą ludzką”. Biblia mówi nam, że człowiek został celowo stworzony przez mądrego i świętego Boga: Stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich. Człowiek jest czymś więcej niż wysoko rozwiniętym zwierzęciem lub nieco doskonalszą małpą. Różni się od zwierząt tak, jak zwierzęta różnią się od roślin, a rośliny – od minerałów. Wielkość człowieka jest znikoma w porównaniu z rozmiarami Słońca, Księżyca oraz gwiazd, Bóg obdarzył go jednak wyjątkową i uprzywilejowaną pozycją we wszechświecie.

Człowiek stał się przedstawicielem Boga na ziemi mającym władzę nad wszystkimi innymi żyjącymi stworzeniami. Widzimy to w jednym z pierwszych nakazów danych przez Boga ludziom: Panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!

Człowiek otrzymał także wyjątkową godność. To, że został stworzony „na obraz Boga”, nie znaczy, że jest tych samych rozmiarów lub tego samego kształtu, co Bóg (wiemy już, że Bóg nie posiada „rozmiarów” i „kształtu”). Nie znaczy to również, że człowiek jest miniaturą Boga posiadającą wszystkie Jego cechy, ale w mniejszym stopniu. Oznacza to natomiast, że człowiek został stworzony jako istota duchowa, rozumna, moralna i nieśmiertelna, mająca doskonałą naturę. Innymi słowy, był on wiernym odbiciem natury świętego Boga.

Co więcej, człowiek nieustannie, z radością podporządkowywał się Bożym nakazom. Dlatego żył w doskonałej harmonii z Bogiem. Nie odczuwał więc „kryzysu tożsamości”! Dobrze wiedział, kim jest, dlaczego znalazł się na świecie, i posłusznie wypełniał rolę wyznaczoną mu przez Boga.

Nie tylko człowiek był w pełni zadowolony ze swojej pozycji w świecie; również Bóg był zadowolony z człowieka. Biblia mówi nam, że gdy Boże dzieło stworzenia, wraz z człowiekiem – ukoronowaniem tego dzieła – zostało zakończone, spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. W tamtym momencie historii świata doskonali ludzie żyli w doskonałym otoczeniu, w doskonałych wzajemnych relacjach i w doskonałej harmonii z Bogiem.

Dziś sytuacja wygląda zupełnie inaczej! Co się stało?

Co się popsuło?

Jednoznaczna odpowiedź na to pytanie brzmi: Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć.

Pierwszy mężczyzna i pierwsza kobieta (Adam i Ewa) otrzymali duży zakres wolności, ale dostali też jedno poważne ostrzeżenie: Z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz. Był to doskonały sprawdzian posłuszeństwa człowieka wobec Boga. Szatan kusił jednak Ewę, aby nie wierzyła słowom Boga i nie była im posłuszna. Tak też się stało: Gdy kobieta zobaczyła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia i że były miłe dla oczu i godne pożądania dla zdobycia mądrości, zerwała z niego owoc i jadła. Dała też mężowi swemu, który był z nią, i on też jadł.

W tym momencie grzech wszedł na świat. Przez to celowe nieposłuszeństwo człowiek odciął się od Boga. Zamiast kochać Go, Adam i Ewa zaczęli odczuwać przed Nim lęk:Skrył się Adam z żoną swoją przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. Ich grzech sprawił, że zamiast bezpieczeństwa, ufności wobec Boga i szczęścia, pojawiło się poczucie winy i strach.

Bóg powiedział, że jeśli człowiek będzie nieposłuszny, umrze. I tak się rzeczywiście stało. Śmierć jest odłączeniem. W tej jednej tragicznej chwili człowiek został odłączony od Boga –umarł duchowo. Zaczął też umierać fizycznie. Teraz miał martwą duszę i umierające ciało. To jednak nie wszystko: także dzieci Adama i Ewy odziedziczyły ich zepsutą naturę oraz grzeszny charakter. Trucizna grzechu dotknęła wszystkich potomków Adama, jak zanieczyszczenie u źródeł rzeki zatruwające jej wody: Na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli.

Zwróć uwagę, że Biblia mówi o „wszystkich” – dotyczy to zarówno autora tej książki, jak i czytelnika. Możemy nigdy nie spotkać się na tej ziemi, ale jedno nas łączy – jesteśmy grzesznikami i jesteśmy śmiertelni. Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma, a jeśli nie dostrzegamy naszej śmiertelności, jesteśmy po prostu niepoważni. Zaprzeczanie oczywistym faktom nie zmieni rzeczywistości.

Codzienne wiadomości w mediach przypominają nam o tym, że świat jest pogrążony w chaosie. Łatwo jest potępiać przemoc, niesprawiedliwość, nieporządek i zło występujące w społeczeństwie, ale zanim potępisz innych, zapytaj siebie samego, czy żyjesz w sposób, który podoba się Bogu. Czy jesteś w pełni uczciwy i czysty? Czy kochasz innych ludzi i jesteś wolny od egoizmu? Bóg zna odpowiedzi na te pytania. Ty również je znasz. W Biblii czytamy: Wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej. Jesteś grzesznikiem z urodzenia, z natury oraz z wyboru. I jesteś grzesznikiem praktykującym. Musisz stawić czoła tym faktom – oraz ich konsekwencjom.

Czy grzech to coś poważnego?

Gdy dowiadujemy się o chorobie, zadajemy ważne pytanie: Czy to coś poważnego? Pytanie to jest jeszcze ważniejsze w odniesieniu do choroby duchowej, czyli grzechu. Wielu ludzi niemal z zadowoleniem przyznaje, że są grzesznikami, ponieważ nie zdają sobie sprawy, co to oznacza. Uważają, że jest to rzecz zupełnie normalna, lub usprawiedliwiają się tym, że „wszyscy tak robią”. W ten sposób uciekają od pytania: Czy grzech jest czymś poważnym? Zobaczmy, co Biblia mówi o tobie jako grzeszniku.

Jesteś zepsuty

Nie znaczy to, że jesteś tak zły, jak to tylko możliwe. Nie znaczy też, że wciąż popełniasz wszystkie grzechy. Nie znaczy również, że nie możesz odróżnić dobra od zła lub że nie potrafisz czynić tego, co szlachetne i pożyteczne. Oznacza to jednak, że grzech zaatakował każdą część twojej natury i osobowości – twój umysł, wolę, uczucia, świadomość, usposobienie i wyobraźnię. Biblia mówi: Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute. Źródłem twojego problemu jest nie to, co robisz, ale to, kim jesteś! Grzeszysz, ponieważ jesteś grzesznikiem.

Jesteś skażony

Biblia nie pozostawia tu żadnych wątpliwości: Z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa, kradzieże, morderstwa, cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota. Zwróć uwagę na to, że lista ta zawiera myśli, słowa i czyny. Pokazuje ona, że dla Boga wszystkie grzechy są równie poważne. Niektórzy ludzie ograniczają swoje rozumienie grzechu do zabójstwa, cudzołóstwa, kradzieży. Biblia jednak wyraźnie mówi, że nie mamy prawa w ten sposób myśleć o grzechu. Grzechem jest wszystko, co nie odpowiada doskonałym Bożym standardom. Cokolwiek mówimy, myślimy lub robimy, a co nie jest doskonałe, jest grzechem. Teraz odpowiedz na pytanie: Któż może powiedzieć: Oczyściłem swoje serce, jestem wolny od grzechu? Czy możesz tak o sobie powiedzieć? Jeśli nie, jesteś skażony grzechem.

Jesteś zbuntowany

Biblia naucza, że grzech jest przestępstwem i zamierzonym buntem przeciwko władzy i prawu Boga. Żadne prawo cywilne nie zmusza cię do kłamstwa, oszustwa, nieczystych myśli lub popełniania jakiegoś innego grzechu. To ty sam decydujesz się łamać święte, Boże prawo. Z rozmysłem okazujesz mu nieposłuszeństwo, a jest to sprawa wielkiej wagi, ponieważ Bóg jest sędzią sprawiedliwym i Bogiem karcącym każdego dnia. On nie może lekceważyć grzechu. Możesz więc mieć pewność, że ani jeden grzech nie pozostanie bez kary.

Niewielką część Bożej kary za grzechy ponosimy już w tym życiu (chociaż możemy tego nie zauważać). Ostateczna kara nastąpi jednak po śmierci, gdy w dzień Sądu Ostatecznegokażdy z nas za samego siebie zda sprawę Bogu.

Dokąd odejdę z tego świata?

Istnieje wiele poglądów na temat tego, co dzieje się po naszej śmierci. Niektórzy twierdzą, że przestajemy istnieć. Inni – że wszyscy idą do nieba. Jeszcze inni wierzą w miejsce, w którym grzeszne dusze są przygotowywane na wejście do nieba. Biblia nie potwierdza jednak żadnego z tych poglądów.

Znajdujemy w niej raczej następujące słowa: Postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd. Ci, którzy żyją pojednani z Bogiem, będą wzięci do nieba, aby spędzić wieczność w Jego chwalebnej obecności. Wszyscy inni zostaną skazani na zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego. W Biblii miejsce to jest najczęściej nazywane „piekłem”. Oto cztery ważne prawdy na temat piekła:

Piekło jest faktem

Nie jest ono czymś „wymyślonym przez kościół”. Biblia mówi więcej na temat piekła niż na temat nieba i nie pozostawia żadnych wątpliwości w kwestii jego istnienia. Mówi o ludziach, którzy nie mogą ujść przed sądem ognia piekielnego, i o tych, którzy mają pójść do piekła.

Piekło jest straszne

Jest ono opisane w Biblii jako miejsce męki i jest porównane do pieca ognistego, w którym ludzie znajdują się w wiecznych płomieniach i w ogniu nieugaszonym. Jest to miejsce cierpienia, w którym będzie płacz i zgrzytanie zębów, w którym nie ma wytchnienia we dnie i w nocy. Opisy te są przerażające, ale prawdziwe. W piekle ludzie są odcięci od wszelkiego dobra, przeklęci przez Boga i pozbawieni najmniejszej pomocy czy otuchy, jaką przynosi Jego obecność.

Piekło jest ostateczne

Wszystkie drogi prowadzące do piekła są jednokierunkowe. Nie ma stamtąd wyjścia. Między piekłem a niebem rozciąga się wielka przepaść. Strach, samotność i cierpienia piekła nie służą oczyszczeniu, ale są karą – wieczną!

Piekło jest słuszne

Biblia głosi, że Bóg będzie sądził świat sprawiedliwie i że posyłając grzeszników do piekła postępuje właściwie. Daje im przecież to, co sami wybrali. Skoro odrzucają Boga tutaj, Bóg odrzuca ich tam. Zdecydowali się na życie bez Boga, On zaś potwierdza ich wybór – na zawsze. Nie można oskarżać Boga o niesprawiedliwość!

W świetle tych strasznych prawd powinieneś bardzo rozważnie zastanowić się nad pytaniem zadanym pewnej grupie ludzi w Nowym Testamencie: Jakże będziecie mogliujść przed sądem ognia piekielnego?

Czy religia może pomóc?

Człowiek został nazwany religijnym zwierzęciem.Encyklopedia religii i etyki wymienia setki sposobów, w jakie ludzie próbowali zaspokoić swoje religijne tęsknoty i potrzeby. Czcili słońce, księżyc oraz gwiazdy; ziemię, ogień i wodę; bożki wykonane z drewna, kamienia oraz metalu; ryby, ptaki a także inne zwierzęta. Oddawali cześć niezliczonym bogom i duchom, które były wytworem ich własnej, spaczonej wyobraźni. Inni próbowali czcić prawdziwego Boga, ale czynili to przez wiele różnych ofiar, ceremonii, sakramentów i posług. Jednakże religia, chociaż szczera, nigdy nie potrafiła rozwiązać problemu ludzkiego grzechu. Nie było to możliwe przynajmniej z trzech powodów.

Religia nie może zadowolić Boga

Religia jest ludzką próbą pojednania się z Bogiem, ale każda taka próba jest daremna, ponieważ nawet największe wysiłki człowieka są niedoskonałe i dlatego nie mogą zapewnić mu Bożego przebaczenia. Biblia mówi: Wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona. Trudno wyrazić to bardziej dobitnie. Bóg żąda doskonałości; religia nie może sprostać temu wymaganiu.

Religia nie może zmazać grzechu

Twoje zasługi nigdy nie mogą zmazać twoich win. Dobre uczynki nigdy nie mogą usunąć złych. Jeżeli ktoś pojedna się z Bogiem, dzieje się to nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Żadne starania czy praktyki religijne – chrzest, komunia święta, bierzmowanie, chodzenie do kościoła, modlitwy, ofiary, czytanie Biblii – nie mogą zmazać nawet jednego grzechu.

Religia nie jest w stanie zmienić grzesznej natury człowieka

Zachowanie człowieka nie jest problemem; ono jest objawem. Prawdziwym problemem człowieka jest jego serce, które jest z natury zepsute i złe. Chodzenie do kościoła i branie udziału w obrzędach religijnych może poprawić twoje samopoczucie, ale nie może poprawić ciebie. Biblia mówi: Jak może czysty pochodzić od nieczystego?

Niektóre ze wspomnianych powyżej praktyk religijnych są oczywiście „dobre”. Na przykład, dobre jest chodzenie do kościoła, czytanie Biblii i modlitwa, ponieważ Bóg nakazuje nam czynienie tych rzeczy. Nie myśl jednak, że dzięki nim będziesz mógł pojednać się z Bogiem. Nie są one w stanie tego sprawić, a poleganie na nich powiększy tylko twój ciężar grzechu i twoje potępienie.

Czy istnieje jakieś rozwiązanie?

Tak! Jego autorem jest Bóg. Główne przesłanie Biblii zawiera się w następujących słowach: Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.

Powiedzieliśmy już, że sprawiedliwy i święty Bóg musi karać grzech, jednak Biblia mówi również, że Bóg jest miłością. Choć nienawidzi On grzechu, kocha grzeszników i pragnie im przebaczyć. Ale jak grzesznik może uzyskać przebaczenie, skoro Boże prawo wymaga jego duchowej i fizycznej śmierci? Problem ten mógł rozwiązać tylko Bóg. I uczynił to przez osobę Jezusa Chrystusa: Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata.

Syn Boży przyjął ludzką naturę i stał się człowiekiem. Chociaż Jezus stał się prawdziwym człowiekiem, pozostał również w pełni Bogiem. Biblia mówi, że w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości. Pozostał w pełni Bogiem, jak gdyby nie stał się człowiekiem; stał się prawdziwym człowiekiem, jak gdyby nie był Bogiem. To dlatego Jezus Chrystus jest Kimś wyjątkowym. Biblia mówi o tym wielokrotnie. Wyjątkowe było Jego poczęcie: Jego ojciec nie był człowiekiem. Chrystus był poczęty w łonie dziewicy dzięki cudownej mocy Ducha Świętego. Wyjątkowe były Jego słowa: ludzie zdumiewali się nad nauką jego, ponieważ przemawiał z mocą. Wyjątkowe były Jego cuda: wędrował uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu; wskrzeszał nawet zmarłych. Wyjątkowy był Jego charakter: był doświadczony we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu, dlatego Bóg Ojciec mógł powiedzieć o Nim: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.

Zwróć uwagę na ostatnie zdanie! Świadczy ono o tym, że Jezus jako człowiek w pełni zachował Boże prawa i dlatego nie dotyczyła go podwójna kara śmierci (duchowa i fizyczna) będąca konsekwencją grzechu. Mimo to aresztowano Go na podstawie zmyślonego oskarżenia, skazano w oparciu o fałszywe dowody, a w końcu ukrzyżowano Go. Jego śmierć nie była jednak przypadkiem. Wszystkie te zdarzenia potoczyły się według powziętego z góry Bożego postanowienia i planu. Ojciec posłał Syna na świat w ściśle określonym celu. Miał On ponieść karę śmierci będącą skutkiem grzechu, a Jezus chętnie podjął się tego zadania. Powiedział, że przyszedł po to, aby oddać życie swoje na okup za wielu. Podobnie jak Jego życie, wyjątkowa była również Jego śmierć.

Ważne jest, byś zrozumiał, co zmieniła śmierć Jezusa, i jakie to może mieć znaczenie dla ciebie.

Dlaczego krzyż?

Całe nauczanie zawarte w Biblii wskazuje na śmierć Jezusa. Ani Jego doskonałe życie, ani Jego wspaniałe nauki, ani nawet wielkie cuda nie stanowią głównego przesłania Biblii. Są ważne, ale głównym celem, dla którego Jezus przyszedł na świat, była Jego śmierć. Dlaczego jest on tak ważna? Dlatego że Jezus zmarł jako Zastępca, jako Ten, który wziął na siebie ludzkie grzechy, i jako Zbawiciel.

Jezus Zastępca

Jezus, jako Zastępca, objawił Bożą miłość. Grzesznicy są winni, ciąży na nich wyrok potępienia i są bezsilni w obliczu świętego Bożego prawa, które wymaga kary za każdy grzech. Jak mogą uciec przed słusznym gniewem Boga? Biblia wyjaśnia, że Bóg daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł. Na tym właśnie polegał plan ratunkowy: Syn Boży z własnej woli zgodził się zająć miejsce grzeszników i zamiast nich ponieść sprawiedliwą karę za ich grzechy. Bezgrzeszny Syn Boży chętnie zgodził się cierpieć i ponieść karę śmierci w ich zastępstwie – sprawiedliwy za niesprawiedliwych.

Jezus biorący na siebie grzechy innych

Biorąc na siebie ludzkie grzechy, Jezus objawił Bożą świętość. On nie zapłacił za nasze grzechy „na niby”. Bezgrzeszny Boży Syn naprawdę poniósł karę za grzechy ludzi – zapłacił pełną cenę. Umarł nie tylko fizycznie, ale i duchowo. Wisząc na krzyżu, zawołał: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? W tym strasznym momencie Bóg Ojciec odwrócił się od swego ukochanego Syna – poniósł On wtedy karę odłączenia od Boga. Wskazuje to na doskonałą świętość Boga. Każdy jeden grzech wymagał kary i gdy Jezus zajął miejsce grzeszników, naprawdę został z nich rozliczony, tak jakby to On sam je popełnił. Jedyny człowiek, którego życie było doskonałe, poniósł podwójną karę śmierci za tych, którzy byli winni.

Jezus Zbawiciel

Jezus, jako Zbawiciel, objawił Bożą potęgę. Trzy dni po śmierci został ustanowiony Synem Bożym w mocy przez zmartwychwstanie. Chrystus objawił się jako żyjący i dał liczne tego dowody. Pokazał, że śmierć nad nim już nie panuje. Wskrzeszając Chrystusa z martwych, Bóg potwierdził, że przyjął Jego śmierć za grzeszników jako wystarczającą i doskonałą zapłatę za grzechy oraz jako podstawę uniewinnienia tych, którzy w przeciwnym wypadku zostaliby skazani na wieczną karę piekła.

Jak to wszystko odnosi się do ciebie?

Jak Chrystus może stać się twoim Zbawicielem?

Jak mogę zostać zbawiony?

Czy po lekturze wcześniejszych stron autentycznie pragniesz zostać zbawiony? Czy chcesz pojednać się z Bogiem, niezależnie od ceny oraz konsekwencji? Jeśli nie chcesz, znaczy to, że nie pojąłeś doniosłości przesłania, które przeczytałeś, dlatego powinieneś przeczytać je jeszcze raz – powoli i w skupieniu, prosząc Boga o objawienie ci prawdy.

Jeśli jednak Bóg sprawił, że dostrzegasz swoją potrzebę, i jeśli rzeczywiście pragniesz zbawienia, potrzebujeszupamiętania się przed Bogiem i wiary w Pana naszego, Jezusa.

Musisz pokutować

Pokuta oznacza zupełną zmianę nastawienia do grzechu. To zmiana myślenia – musisz przyznać, że jesteś grzesznikiem i że jesteś w stanie buntu przeciwko świętemu i kochającemu Bogu. To również zmiana serca – szczery żal oraz wstyd z powodu ohydy grzechu. Musisz chcieć porzucić grzech i zmienić kierunek swojego życia. Bóg wzywa ludzi, abyspełniali uczynki godne upamiętania. To konieczność. Bóg nie wybaczy ci żadnego grzechu, którego nie chcesz się pozbyć. Pokutować za grzechy to iść w nowym kierunku i z całego serca zabiegać o to, by twoje życie podobało się Bogu.

Musisz uwierzyć w Chrystusa

Po pierwsze, wierzyć w Chrystusa to wyznać, że Jezus to Syn Boga żywego, który umarł za bezbożnych. Po drugie – to uznać, że Chrystus w swej mocy oraz miłości może i pragnie cię zbawić. Po trzecie – to zaufać Chrystusowi i polegać tylko na Nim w kwestii twojego pojednania z Bogiem. Twoja duma i grzeszna natura będą skłaniać cię, byś polegał raczej na własnej „dobroci” oraz religii. Nie masz jednak innego wyjścia. Nie możesz opierać się na czymkolwiek innym, musisz ufać wyłącznie Temu, który może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga.

Jeśli Bóg objawił ci twoją potrzebę i dał ci pragnienie, zwróć się do Chrystusa – i zrób to teraz! Zwróć się do Niego w modlitwie, najlepiej wypowiadając słowa na głos – dzięki temu będziesz bardziej świadomy tego kroku. Przyznaj, że jesteś grzesznikiem – winnym, zgubionym oraz bezsilnym – i z całego serca proś Chrystusa, by cię zbawił i zajął należne Mu miejsce Pana twojego życia, umożliwiając ci odwrócenie się od grzechu i życie dla Niego.

Biblia mówi, że jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Zapewnia również, że zbawienie jest udziałem każdego, kto wzywa imienia Pańskiego. Jeśli szczerze ufasz Chrystusowi jako swojemu Zbawicielowi i uznajesz Go za swego Pana, powyższe obietnice dotyczą ciebie.

Jaką drogę teraz wybrać?

Jeśli zaufałeś Chrystusowi, możesz cieszyć się wieloma rzeczami. Na przykład, więzią z Bogiem. Ludzi mających tę więź Biblia nazywa „usprawiedliwionymi”. Czytamy w niej:Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Możesz cieszyć się także tym, że dzięki Chrystusowi twoje grzechy zostały odpuszczone:Każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego. Możesz również cieszyć się tym, że stałeś się członkiem Bożej rodziny. Wszyscy, którzy ufają Chrystusowi mają prawo stać się dziećmi Bożymi. Powodem do radości jest również twoje wieczne bezpieczeństwo: Nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. Poprzez Ducha Świętego w twoim życiu zamieszkał sam Bóg: Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was. Cóż za wspaniałe prawdy!

Teraz potrzebujesz duchowego rozwoju. Pomogą ci w tym poniższe cztery rzeczy. Zwróć na nie baczną uwagę, ponieważ są on niezwykle ważne.

Modlitwa

Teraz możesz zwracać się do Boga jako twojego Ojca. Wcześniej nie było to możliwe. Możesz Go czcić i wysławiać Jego chwałę, moc, świętość oraz miłość. Możesz codziennie prosić Go o przebaczenie. Nawet ci, którzy stali się dziećmi Bożymi, nie są doskonali, ale jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. Każdego dnia możesz Mu dziękować za to, że jest dla ciebie dobry. Jest tak wiele rzeczy, za które możesz okazywać Bogu swą wdzięczność. Należą do nich codzienne dary życia, które z taką łatwością uznajemy za coś oczywistego. Szczególnie jednak będziesz chciał dziękować Mu za twoje zbawienie, za przyjęcie cię do Jego rodziny oraz za życie wieczne. Nigdy nie powinno sprawiać ci to trudności! Możesz także prosić Boga o Jego pomoc, siłę i prowadzenie – dla siebie oraz dla innych. Będziesz chciał modlić się zwłaszcza za tych, którzy są z dala od Boga – podobnie jak ty wcześniej.

Czytanie Biblii

Gdy modlisz się, ty mówisz do Boga; gdy czytasz Biblię, Bóg mówi do ciebie. Bardzo ważne jest więc czytanie jej każdego dnia. On powiedział: Dochodźcie tego, co jest miłe Panu. Proś Boga, by pomógł ci zrozumieć swoje Słowo i stosować je w życiu, wzrastając ku zbawieniu.

Społeczność

Teraz, gdy stałeś się członkiem Bożej rodziny, Bóg pragnie, abyś spotykał się regularnie z twoimi braćmi i siostrami! Biblia zachęca, byśmy nie opuszczali wspólnych zebrańi byśmy dodawali sobie otuchy. Dołącz do kościoła chrześcijańskiego w twojej okolicy i uczyń to jak najszybciej. Wybór odpowiedniej społeczności nie zawsze jest łatwy – musisz poszukać takiej, która naucza biblijnych prawd, o których tu przeczytałeś. Osoba, od której otrzymałeś tę książkę, powinna być w stanie ci pomóc. W kościele dowiesz się więcej o Bogu; skorzystasz z doświadczeń innych, poznasz znaczenie chrztu oraz Wieczerzy Pańskiej i odkryjesz radość dzielenia się z innymi swoimi darami oraz talentami otrzymanymi od Boga. Potrzebujesz kościoła, a kościół potrzebuje ciebie!

Służba Bogu

Teraz twoim przywilejem jest służenie Panu, swemu Bogu, z całego serca i z całej duszy. Pamiętaj, że Bóg nas wybawił i powołał powołaniem świętym. Niech święte życie stanie się twoim priorytetem: Taka jest bowiem wola Boża: uświęcenie wasze. Staraj się też wykorzystywać swoje szczególne dary w Bożej służbie. Pamiętaj, że zostaliśmy stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków. Bądź także gotów, by mówić innym o tym, jak wielkie rzeczy Pan ci uczynił. Opowiadanie innym o Chrystusie jest nie tylko obowiązkiem Jego wyznawców, ale jest także źródłem radości.

Od tej chwili staraj się żyć na chwałę Tego, który Cię powołał z ciemności do cudownej swojej światłości.

Odwiedź serwis Jezus.pl
Zobacz polecane publikacje

Cytaty z Biblii