Główny rabin Yosef tzvi Dushinsky do Specjalnej Komisji ONZ ds. Palestyny – 16.07.1947

STATEMENT TO THE U.N. SPECIAL COMMITTEE ON PALESTINE July 16, 1947 by Chief Rabbi Yosef tzvi Dushinsky

Źródło: Biblioteka Powiernicza ONZ 1 Starożytne prawo narodu Izraela do ziemi Izraela Podchodząc do tego co powszechnie nazywa się problemem Palestyny, i starając się znaleźć sprawiedliwe i odpowiednie rozwiązanie, konieczne jest, aby historia Ziemi Świętej i jej korelacja z narodem żydowskim były postrzegane we właściwej perspektywie. Faktycznie, od dnia kiedy P-n powiedział do Abrahama: "Wstań i przejdź ten kraj wzdłuż i wszerz: tobie go oddaję" (Rodz 13:17), ten kraj był przeznaczony na miejsce stałego zamieszkania dla narodu Izraela. Ale to przeznaczenie, ta boska obietnica, ma podstawy tylko w religii, bo tylko lojalność wobec JEGO praw i nauk i fundamentalnego stosowania tego prawa w życiu publicznym i prywatnym Izraela upoważni ich do nazwy "Naród Izraela", i tylko wtedy określenie "Ziemia Izraela" będzie odnosić się do tej ziemi, jak jest powiedzia-ne: "Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym" (Wyj 19:6), i dalej: "Ty bowiem jesteś narodem poświęconym Panu, B-gu twojemu" (Pwt 7:6). Relacje między ziemią Izraela i narodem Izraela podnoszą się i upadają w stopniu i intensywności z jaką oni spełniają Święte Prawo. Dotychczasowe doświadczenia pokazują, że Izrael stał się łatwą ofiarą swoich wrogów zawsze kiedy odchodził od ścieżki wytyczonej w Świętej Biblii, fakt którego dowodem są rozdziały Biblii. 2 Nieprzerwane osadnictwo przez Żydów przez stulecia W związku z tym, nawet po rozproszeniu, kiedy Izrael był rozproszony po czterech stronach świata, by pokutować za swoje grzechy i przygotować się do wielkiego zadania bycia świętym narodem i jeszcze raz móc żyć na ziemi obiecanej, Żydzi lojalni wobec tradycji swoich przodków nie zerwali związku z ziemią nawet przez krótkie przerwy. Choć są niezdolni do spełniania wszystkich nakazów mieszkając zagranicą, szczególnie tych odnoszących się do ziemi tego kraju, oni ciągle kierowali i organizowali modlitwy z twarzami w kierunku Ziemi Świętej zgodnie z 1 Król 8:48: "będą się modlić do Ciebie, zwracając się ku [ich] krajowi". Niektórzy Żydzi starali się odwiedzić Ziemię Świętą przynajmniej raz w życiu i w później-szych okresach, kiedy łatwiejszy będzie transport, ci lojalni Żydzi zaczęli wracać na Ziemię Świętą by zamieszkać na stałe w świętości i czystości i dosłownie stosowanym wersecie "Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami" (Ps 102:15). Relacje między ludem Izraela i ziemią Izraela jako starożytnym i ciągłym związkiem reli-gijnym, Opatrzność dopilnowała by w długiej historii tej ziemi, Żydzi nigdy nie opuścili jej całkowicie… 3 Dobre sąsiedzkie relacje z innymi sektorami populacji. W żadnym okresie imigracji takich ortodoksyjnych europejskich Żydów nie było żadnej opozycji ze strony ludności arabskiej. Wręcz przeciwnie, ci Żydzi byli mile przyjmowani z powodu korzyści ekonomicznych i ogólnego postępu, który przypadł miejscowym miesz-kańcom, którzy nie obawiali się żadnego podporządkowania. Powszechnie wiadomo, że ci Żydzi przybywali tylko w celu spełnienia pewnych wymagań religijnych i nie mieli trudności w ustanawianiu wzajemnego zaufania, i prawdziwa przyjaźń rozwijała się ze wszystkimi częściami społeczeństwa. W tym czasie istniały dobre stosunki sąsiedzkie między Żydami i Arabami, a zwłaszcza rabini i wybitni uczeni którzy wtedy przewodzili wspólnocie żydows-kiej, byli wielce szanowani przez wszystkich mieszkańców. 4 Palestyna pod mandatem. Wraz z okupacją Palestyny przez siły Jego Brytyjskiej Królewskiej Mości i po potwierdzeniu mandatu nad Palestyną przez Ligę Narodów, który uwzględniał Deklarację Balfoura z 1917, rozpoczęła się nowa era w historii Ziemi Świętej. My, ortodoksyjni Żydzi, których przodkowie promowali rozwój żydowskiego Yishuva przez pokolenia, którzy przez wiele stuleci stanowili najważniejszy element Yishuv w Ziemi Świętej, zawsze byli w najlepszych stosunkach ze wszystkimi sekcjami społeczności. Oczekiwaliśmy, że prawdziwym celem mandatu będzie promowanie "ojczyzny", do której Żydzi mieszkający w diasporze mogliby wrócić jako Ziemi Ojczystej by żyć zgodnie z Przy-kazaniami Wszechmogącego. Po pierwszym pojawieniu się organizacji syjonistycznej jako bytu politycznego, utworzonej w i przez ducha reformy, ducha któremu ortodoksyjne żydo-stwo jest tak absolutnie przeciwne, że po raz pierwszy powstał pomysł ustanowienia pańs-twa żydowskiego na Ziemi Świętej Można by uniknąć duże kłopoty i ciągły rozlew krwi, gdyby mandat zastosowano w sposób oczekiwany przez ortodoksyjne żydostwo. Ponadto, gdyby zorganizowano różne wspólnoty żydowskie w kraju według tradycyjnego, prawdziwego prawa żydowskiego, czynnie stosującego Prawa Mojżeszowe w sprawach Ziemi Świętej, jesteśmy pewni, że kraj byłby dalej w spokoju i nigdy nie powstałyby nie-bezpieczeństwa związane z panującymi warunkami. Co więcej, można by w znacznym stopniu odwrócić kolosalną rzeź milionów naszych braci z rąk nazizmu podczas II wojny światowej, bo wielu z nich mogłoby spokojnie żyć na Ziemi Świętej, gdyż nie byłoby najmniejszego uzasadnienia dla ograniczeń żydowskiej imigracji, jakie ustanowiono w ostatniej dekadzie. Ale przykre jest to, że popełniono wówczas poważny błąd, uznając najpierw przywódców syjonizmu, a następnie Agencję Żydowską za oficjalną reprezentację ludności żydowskiej, i przekazując klucze imigracji temu organowi, który składa się z syjonistów i nie-syjonistów zjednoczonych w opozycji do stosowania religii w życiu publicznym, i udało się im sprowa-dzić do tego kraju wolno myślących ludzi takich jak oni, którzy zablokowali drogę imigracji miriadom ortodoksyjnych Żydów. Dopiero po długich i mocnych oświadczeniach popartych przez Rząd Palestyny zgodzili się oni wydawać niewielką liczbę zaświadczeń imigracyjnych również dla ortodoksyjnych Żydów. W ten sposób udało im się umocnić swoją pozycję, sprowadzając elementy populacji, których duch był wierny ich celom i ideałom, i założyli wspólnoty żydowskie w całym kraju, których duch jest sprzeczny z wymogami żydowskiego prawa, a tym samym przyczynił się do uchwytu na kraju, nalegając na utworzenie w nim państwa żydowskiego. To wzbudziło to strach u naszych arabskich sąsiadów w związku z dalszą żydowską imigracją, a tym samym rozpoczęło zdecydowaną opozycję ze strony Arabów przeciwko żydowskiej imigracji. 5 Palestyna jako państwo. Od czasów króla Salomona do naszych Ziemia Święta zawsze była zjednoczona z Trans-jordanią albo przyłączona do Syrii czy Turcji. Zachodnia Palestyna nigdy nie była odrębnym i niezależnym bytem, a na pewno częścią która nie mogłaby stanowić niezależnego pańs-twa, jak wyobrażano w różnych planach, o których od czasu do czasu się dyskutuje. Jednak podstawową przyczyną naszego sprzeciwu wobec niezależnego państwa żydows-kiego, ponieważ w panujących okolicznościach oficjalnie uznana reprezentacja narodu żydowskiego nie uważa autorytetu Świętego Prawa za wiążące w sprawach publicznych narodu żydowskiego. . . . . . . i jest to sprzeczne z życzeniem B-ga - utworzenia państwa żydowskiego. . . 6 Podsumowanie cz. 1 Ortodoksyjne żydostwo nie ma najmniejszego zamiaru podporządkowywać się żadnej części populacji Ziemi Świętej. Żądamy tylko otwarcia bram Palestyny dla tych wszystkich Żydów, którzy nie mają ojczyzny i umożliwienia im życia tutaj po żydowsku zgodnie z przykazaniami P-na. Ale żeby uniknąć kontynuacji niemożliwego do utrzymania stanowi-ska, o którym mowa w ostatnim akapicie sekcji 4, sugerujemy, by klucze żydowskiej imigracji zostały przekazane rządowi tego kraju. Ponadto chcemy wyrazić nasz zdecydowany sprzeciw wobec państwa żydowskiego w żadnej części Palestyny.

http://www.nkusa.org/Historical_Documents/dushinksy.cfm