Parametry krzywej artykulacyjnej

KRZYWA ARTYKULACYJNA - (krzywa rozpoznawania mowy) dla określonego sygnału mowy I sposobu podawania, krzywa przedstawiająca indywidualnie, dla każdego słuchacza, procent rozpoznawania mowy w funkcji poziomu mowy.

SRT - progowy poziom rozpoznawania mowy; najniższy poziom mowy, przy którym badany prawidłowo powtarza 50% elementów testu, określany z krzywej liczbowej.

SDT - próg detekcji sygnału mowy; najmniejszy poziom mowy (dB SPL), przy którym badany zauważa 50% obecności sygnału (słyszy słowa ale ich nie rozumie) określany z krzywej liczbowej. Średnio o 12dB mniejszy od SRT.

UCL - próg nieprzyjemnego słyszenia; próg, przy którym słyszenie wywołuje nieprzyjemne odczucia. U osób normalnie słyszących występuje ok. 90dB powyżej SRT.

DS największe procentowe rozpoznawanie mowy; otrzymany bez względu na poziom mowy. Określony z krzywej wyrazowej.

DL - strata dyskryminacji mowy; różnica między 100% zrozumieniem, a największym procentowym rozpoznawaniem mowy (progiem dyskryminacji). Określana z krzywej wyrazowej.

MCL - próg komfortu dla mowy; minimalny poziom ciśnienia akustycznego, przy którym pacjent osiąga największe procentowe rozpoznawanie mowy. Określany z krzywej wyrazowej.

Przedział dynamiczny – UCL-SRT różnica między progiem nieprzyjemnego słyszenia a progowym poziomem rozpoznawania mowy.

Rozrzut krzywej artykulacyjnej - szerokość w dB, między najgorszą a najlepszą krzywą osiągniętą w badaniach. Dla liczbowej

Szerokość krzywej - rozpiętość krzywej między najmniejszym a największym procentowym rozpoznawaniem mowy.

Ubytek słuchu - różnica między progiem SRT osoby badanej i danymi normowymi.