46. Guz kulszowy. Jakie struktury można badać w tym miejscu?

Badanie guza kulszowego – po przeciwnej stronie, ręka płasko ułożona na wysokości dołu podkolanowego, przedramię wzdłuż osi długiej kończyny. Swobodnym ruchem przesuwając rękę po mięśniach kulszowo-goleniowych kciuk automatycznie trafi na guz kulszowy. Doprecyzować, żeby wyszedł rzut pionowy. Zaznaczyć „X”

W tym miejscu można badać wspólny (duży, ścięgnisty) przyczep mięśni kulszowo-goleniowych –> można chwycić między kciuk i palec wskazujący.

 Jest on miejscem przyczepu więzadła krzyżowo-guzowego, mięśnia bliźniaczego dolnego, mięśnia przywodziciela wielkiego, mięśnia czworobocznego uda, mięśnia półbłoniastego, mięśnia półścięgnistego oraz mięśnia dwugłowego uda.

46. Więzadło pachwinowe.

Od kolca biodrowego przedniego górnego do guzka kości łonowej. Gruba wyczuwalna „taśma”.

Znalezienie guzka łonowego (żeby było bezpiecznie i komfortowo) – ręka ułożona płasko w okolicy pępka, nasadą dłoni w kierunku spojenia i przesunięcie w dół do momentu zatrzymania na twardej strukturze – kości. Przełożyć na kość kciuki i doprecyzować badanie – wyczuć guzki (nie cisnąć za mocno, bo są dość bolesne),

Stanowi „ramę” dla struktur przechodzących poniżej – przede wszystkim pęczek naczyniowo-nerwowy, mięsień biodrowo-lędźwiowy.

46. Mięsień pośladkowy średni. Narysować i omówić jego ułożenie względem pozostałych struktur.

Szukany po stronie PRZECIWNEJ.

Bezpośrednio dostępny na talerzu biodrowym nad brzegiem górnym mięśnia pośladkowego wielkiego. Pod palcami wyczuwalne „sznurki”. Mięsień dość bolesny w palpacji.

Brzeg dolny pośladkowego średniego badany pośrednio przez pośladkowy wielki od kolca biodrowego tylnego górnego do szczytu krętarza większego – poprowadzona linia jest równoległa do linii brzegu górnego mięśnia pośladkowego wielkiego.

Linia dla brzegu dolnego pośladkowego średniego jest równocześnie brzegiem górnym gruszkowatego.

46. Mięsień pośladkowy wielki. Narysować i omówić jego ułożenie względem pozostałych struktur.

Wyczuwalna jednolita konsystencja mięśnia – zróżnicowanie z sznurkowatą konsystencją pośladkowego średniego.

Wyznaczenie brzegu górnego – stoimy po PRZECIWNEJ stronie – od mniej więcej ¼ długości talerza biodrowego po skosie w stronę naprężacza powięzi szerokiej lub wykorzystanie światłocienia.

Brzeg dolny – stoimy po TEJ SAMEJ stronie – ułożyć ręce na linii wyznaczającej brzeg górny i przenieść ręce równolegle w dół w okolicę guza kulszowego i szukać spadając z mięśnia przeskakujących włókien mięśnia pośladkowego wielkiego. Wchodzi w pasmo biodrowo-piszczelowe wspólnym powięziowym przyczepem.

46. Mięsień gruszkowaty.

Niewielki mięsień (nie grubszy niż długopis), ale duży rzut przez tkanki.

Brzeg górny – od kolca biodrowego tylnego górnego do szczytu krętarza większego.

Brzeg dolny – od kąta tylno-bocznego kości krzyżowej do szczytu krętarza (przeniesienie długopisu z kolca biodrowego w okolicę kąta tylno-bocznego).

W 1/3 czasami w połowie długości od krętarza znajduje się nerw kulszowy (struktura szerokości kciuka).

46. Mięsień naprężacz powięzi szerokiej – topografia.

Brzeg tylny naprężacza – od guzka biodrowego, szukać w leżeniu na brzuchu po przeciwnej stronie (można po tej samej stronie również).

Brzeg przedni - od kolca biodrowego przedniego górnego. Mięsień ten kończy bieg nad krętarzem, dalej pasmo biodrowo-piszczelowe.

Naprężacz – wyczuwalna włóknista struktura. Dla zróżnicowania wykonać napięcie do odwiedzenia, do przodu od palców powinno się czuć napięcie, a pod palcami już nie.

46. Topografia nerwu kulszowego i jego podział.

Największy i najgrubszy nerw organizmu ludzkiego. Wychodzi spod mięśnia gruszkowatego i wnika do grupy tylnej mięsni uda, przebiegając w bruździe między mięśniem półścięgnistym i dwugłowym, gdzie najczęściej na wysokości trójkąta podkolanowego rozdzieli się na: n. piszczelowy i n. strzałkowy wspólny.

Wzbudzenie tkliwości nerwu: zgiąć nogę w kolanie do 90^o i głęboko kciukiem wejść w bruzdę.

46. Trójkąt Scarpy – brzegi, zawartość.

W leżeniu na plecach kończyna dolna zgięta, odwiedzona, stopa leży przy kolanie.

Wyznacza go: brzeg przyśrodkowy mięśnia krawieckiego, brzeg zewnętrzny przywodziciela długiego i więzadło pachwinowe.

Zawartość:

• pęczek naczyniowo-nerwowy – na środku tętnica udowa, do wewnątrz żyła udowa, na zewnątrz nerw udowy;

• łańcuch skośny węzłów chłonnych i łańcuch pionowy;

• przyczep mięśnia biodrowo-lędźwiowego (przyczep wspólny do kości udowej, który idzie nad gałęzią kości łonowej, pod więzadłem pachwinowym, zakręca i przyczepia się nieco od tyłu

• mięsień grzebieniowy (wraz z m. biodrowo-lędźwiowym biorą udział w początkowych stadiach zmian zwyrodnieniowych w biodrze – na nich zacząć pracę)

Węzły chłonne – nie powinny być większe niż 1,5cm w tym miejscu,

• Węzeł chory – powiększony, ocieplony, miękki, bolesny, przesuwalny, samodzielny

• Węzeł nieczynny (w stanie patologicznym) – powiększony, twardy, zimny, nieprzesuwalny, niebolesny, zbite w pakietach - martwy, jego funkcja jest zakończona, często w zmianach nowotworowych; wysłać do lekarza!

46. Mięsień krawiecki. Przebieg, funkcja, w skład jakich struktur anatomicznych wchodzi?

W leżeniu na plecach kończyna dolna zgięta, odwiedzona, stopa leży przy kolanie.

Przyczep początkowy – kolec biodrowy przedni górny

Przyczep końcowy – gęsia stopa przyczep do kości piszczelowej

Szerokość 1,5-2cm. Przechodzi przez przednią stronę uda, schodzi do przyśrodka i idzie wzdłuż osi długiej kończyny. Struktura taśmowata „spinająca” przednią stronę uda (m. czworogłowy) zwiększając jej wydajność.

Napięcie przez oderwanie stopy od stołu. Rysować na rozluźnionym mięśniu.

154. Scharakteryzuj pojęcie „wydechowe ustawienie klatki piersiowej”, podaj struktury zablokowane ekscentrycznie i koncentrycznie, zaproponuj sposób pracy.

Mięśnie zablokowane koncentrycznie: piersiowe większy i mniejszy, część zstępująca mięśnia czworobocznego grzbietu, dźwigacz łopatki, MOS, mięśnie brzucha (głównie prosty)

Mięśnie zablokowane ekscentrycznie: środkowa i wstępująca część mięśnia czworobocznego, zębaty przedni, równoległoboczne

Sposób pracy: osoby te potrzebują zazwyczaj pracy poniżej przepony w kierunku górnym, ale też pomiędzy żebrami, pod łukiem żebrowym oraz wzdłuż ścięgnistej krawędzi mięśnia prostego brzucha.

Np.:

1. pacjent leży na boku tyłem do terapeuty, terapeuta skrzyżnie układa ręce na klatce i biodrze pacjenta i próbuje „wydłużyć” i rozciągnąć cały bok pacjenta.

2. Praca na mięśniu prostym brzucha: pacjent leży na plecach. Wykonywanie techniki zacząć możliwie jak najbliżej przyczepu do kości łonowej. W celu zatopienia się w mięsień palce ustawić zwinięte a następnie prostować je zagarniając tkanki.