Kobieta-kot. Białe robaki.

AnneMarie Yaldos zabita i zjedzona.

Przypadki medyczne, zebrane w ciągu trzydziestoletniej praktyki.

Chyba zanadto się tym przejmuje. W końcu to ja zacząłem rozmowę temat morderstwa AnneMarie Yaldos.

Jednakże Moreland przyniósł zdjęcia z sekcji i nie pominął ż szczegółu.

Może ma silne nerwy i zakładał, że ja mam podobne.

Dało się to odczuć w czasie zwiedzania owadziego zoo.

Badania nad drapieżnikami.

Przypomniało mi się, z jakim ożywieniem rozprawiał o kanibalizmie.

Wcale nie jak zwykły prowincjonalny lekarz.

Milo uznał go za faceta nie z tego świata. Żartował na temat potworo* Frankensteina.

Milo był samozwańczym sułtanem cynizmu, ale jednocześnie doskonałyn detektywem i jego podejrzenia zwykle okazywały się słuszne...

„Neurotyk z ciebie, Delaware — powiedziałem sobie. — Zainstalowany na rajskiej wyspie, hojnie opłacany za wymarzoną pracę, a szukasz dziuj w całym".

Zawróciłem do domu, ale nie mogłem się pozbyć myśli o kobiecie-kocie

Ależ się nacierpiała. Przywiązana do krzesła, gdy mąż kochał się z inni kobietą. Ostatni krzyk...

Tyle okrucieństwa.

Może o to właśnie chodzi.

Przez wszystkie te lata Moreland widział zbyt wiele okrucieństwa.

Promieniowanie radioaktywne, beznadziejna degeneracja mieszkanek Bikini.

Kobieta-kot. Joseph Cristobal. Przywódca kultu cargo.

Nasiąkał ich bólem, jak to często zdarza się wrażliwym ludziom.

Zdawał sobie sprawę z własnej bezsilności, ale mógł zapomnieć o nfc w mroku swego zoo. Swojej pracowni. Swego własnego, prywatnego raju.

Jednakże teraz, patrząc na degrengoladę Aruk, zbliżając się do kre» życia — stracił dotychczasową odporność.

Stara się znaleźć sens okrucieństwa.

Potrzebuje kogoś, z kim może się tym podzielić.

15

T

ego wieczoru stół nakryto na pięć osób. Jako ostatnia zeszła Jo. Miała na sobie białą bluzkę i ciemną spódnicę; jej twarz wyglądała świeżo, włosy były lśniące i uczesane.

— Nie przerywajcie sobie. — Usiadła i rozłożyła serwetkę. — O,
grejpfruty, moje ulubione owoce.

Moreland wygłaszał właśnie szczegółowy wykład na temat historii kolonizacji. Kilka razy stracił wątek.

Teraz zapadła cisza i Jo wpatrywała się w czubek zębatej łyżeczki do owoców. Odcięła cząstkę grejpfruta, a my sięgnęliśmy po sztućce.

Moreland posmarował bułkę masłem. Zamknął oczy i wolno przeżuwał.

— Tatusiu! — odezwała się Pam.

Otworzył oczy i rozejrzał się dookoła, jakby poszukując źródła dźwięku.

• Słucham, kochanie.

• Opowiadałeś o Hiszpanach.

• Ach, tak. Złoty wiek męskości. Gotowości podjęcia ryzyka i silne
  zaangażowanie religijne uczyniło z nich konkwistadorów. Kiedy się wierzy,
  ²⁶ się ma Boga po swojej stronie, wszystko jest możliwe. — Skubnął
  ^Ike. — Łupieżcze wyprawy w imię zbawiciela. Podróże seńora Columbusa
  byty opłacane z łupów Inkwizycji.

• Hormony, religia i pieniądze — szepnęła Pam. — Oto prawda na
  ^ten>at świata.

Moreland przyglądał jej się przez chwilę zaniepokojony. A potem szybko Poniósł spojrzenie na swoją bułkę.

^ ~~ Dotarli na Pacyfik w szesnastym wieku, zdecydowani na dokonanie """^czego dokonali...

i spojrzał na zbliżającą się Gladys.

Jeszcze nie jesteśmy gotowi do następnego dania, moja droga. Telefon do pana, doktorze Moreland. Wezwanie do chorego? Nie, proszę pana.

97

---