Akademia Humanistyczno Ekonomiczna w Łodzi
Oddział Kołobrzeg
Pedagogika
I rok, II semestr, II grupa
Opracowanie :
Wioleta Krawczyk
HISTORIA WYCHOWANIA
OVIDE JEAN DECROLY
__________________________________________________________________________
KOŁOBRZEG 2010/2011
Ovide Jean Decroly urodził się 23 lipca 1871 roku w Renaix w Beligii . Studia medyczne odbywał w Gand, Berlinie i Paryżu. Zostawszy asystentem polikliniki w Brukseli założył tam w 1901 roku szkołę dla dzieci opóźnionych w rozwoju umysłowym, a w roku 1907 szkołę „dla życia przez życie”. W roku 1912 został kierownikiem kursów dokształcających dla nauczycieli. W roku następnym był profesorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej, w roku 1920- profesorem psychologii dziecka na Uniwersytecie w Brukseli, a w roku 1921- profesorem higieny i pedagogiki leczniczej.
Należy do pierwszych twórców nowej szkoły usiłującej przygotować dziecko do życia przez życie. Odrzuciwszy metody werbalne szkoły tradycyjnej, nie licząc się ze zdolnościami i rozwojem dziecka, ani nie uwzględniającej jego samorzutnej aktywności, kładzie nacisk na zorganizowanie nauczania za pomocą zasady poglądowości wokół zainteresowań dziecka, wypływających z jego potrzeb życiowych. Jako lekarz-neurolog zajął się wychowaniem dzieci anormalnych, założywszy w tym celu Instytut Nauczania Specjalnego. Doświadczenie zdobyte w Instytucie stały się dla Decroly’go bodźcem do opracowania ogólnych zasad wychowania oraz zreformowania szkoły początkowej. Pierwsza taką szkołę założył w roku 1907 w Brukseli. Szkoła zdobyła sobie niebawem rozgłos światowy, metoda zaś jego, oparta na zasadzie „ośrodków zainteresowania” i „kształcących zabaw”, została od roku 1922 wprowadzona do wszystkich szkół komunalnych w Belgii. W roku 1921 brał udział w Kongresie Międzynarodowym Pedologii w Calais i przyczynił się do założenia Międzynarodowej Ligi Nowego Wychowania. Stawszy się odtąd jedynym z najgorętszych zwolenników „nowego wychowania”, rozwinął dużą działalność i twórczość pedagogiczną.
Ten belgijski pedagog hołduje naturalistycznej koncepcji życia. Zadania wychowania upatruje on w przygotowaniu do życia, czyli w przystosowania dziecka do środowiska przyrodniczego i społecznego w celu zachowania jednostki i gatunku. Przygotowanie to uważa za możliwe, o ile tylko uprzystępni się dziecku zrozumienie własnego życia oraz warunków otoczenia, w którym ono żyje, o ile zespoli się naukę wokół zainteresowań i czynności dziecka, wypływających z jego życiowych potrzeb. Do takich potrzeb zalicza, potrzebę pożywienia, potrzebę waliki z ujemnymi wpływami klimatu, potrzebę obrony przed niebezpieczeństwami oraz potrzebę pracy zbiorowej, rozrywki i doskonalenia. Potrzeby te mają bezpośredni związek z życiem dziecka i stanowią ośrodki wszelkich jego czynności i jego zainteresowań.
Wokół nich wiec należy zebrac i powiązać różnego rodzaju wiadomości, aby dziecko, przyswajając je, zapoznało się z mechanizmem swego fizycznego i psychicznego organizmu, uświadomiło sobie własną naturę i zaznajomiło się, w jaki sposób może potrzeby zaspokoić za pomocą środków, które ma do rozporządzenia w swoim otoczeniu.
W programie szkolnym Decroly’ego nie ma podziału wiadomości na odrębne przedmioty; przedmioty te zastępują zajęcia dziecka, związane z różnymi tematami opracowanymi starannie przez grono nauczycielskie i rozpatrywanymi z najrozmaitszych punktów widzenia. Układając materiał nauczania uwzględnia się fazy rozwojowe dziecka, następstwo jego różnych potrzeb oraz różnych czynności umysłowych i rozwojowych, łączących się z jego potrzebami. Środowiskiem naturalnym dziecka jest ogród i klasa szkolna, przemieniona w muzeum i pracownię, a środowiskiem społecznym życie rodzinne i szkolne. Rozpatrując różne tematy bierze sie pod uwagę: po pierwsze, jakie korzyści dziecko może odnieść z danej rzeczy i w jaki sposób może uniknąć szkód; po drugie, jak ma dziecko postępować dla dobra swojego i ludzkości. Z tego względu metoda Decroly'ego kładzie nacisk na rozwijanie dziecka trojakiego rodzaju czynności : obserwowanie, kojarzenie i wyrażanie, które jest rzeczowe(lepienie, modelowanie, rysowanie, wycinanie) lub oderwane( opowiadanie, wypracowanie). Za pomocą obserwacji zapoznaje sie dziecko z rożnymi cechami i własnościami przedmiotu; za pomocą kojarzę nawiązuje do wiadomości i uprzednio zdobytych i wypracowuje pojęcia ogólne, w wyrażaniu zaś kontroluje i sprawdza osiągnięte wyniki. Szkoła przemienia sie w mała wspólnotę społeczna: dzięki współpracują w niej i wspierają się wzajemnie w zajęciach ręcznych, które wnoszą do szkoły atmosferę ruchu i życia. Decroly karze dziecku tworzyć i czynić a nie słuchać i pamiętać. Dodać należy, iż pierwszy Ovide Jean Decroly wprowadził do szkoły metodę globalna nauki czytania i pisania oraz gry wychowawcze, dzięki którym można łatwo obudzić i podtrzymać uwagę dzieci, zwłaszcza opóźnionych w rozwoju umysłowym, i rozwijając ich aktywność myślowa. Słaba natomiast strona pedagogiki Decroly'ego jest to, ze ogranicza ona zadania wychowawcze do biologicznych celów życia, nie dostrzegając całej złożoności i wielostronności przeżyć oraz dążeń indywidualnych i społecznych.