Nagrobek Władysława II Jagiełły na Wawelu[edytuj]

Rzeźba nagrobna Władysława II Jagiełły z katedry na Wawelu

Nagrobek Władysława II Jagiełły

Nagrobek Władysława II Jagiełły – znajduje się w Katedrze na Wawelu pomiędzy filarami oddzielającymi nawę główną od południowej nawy bocznej.

Miejsce to, przy znajdującym się tu niegdyś ołtarzu św. Krzysztofa fundowanym w 1393 przez królową Jadwigę Andegawenkę, wybrał monarcha dla siebie ok. 1421. Króla pochowano w komorze grobowej znajdującej się pod pomnikiem.

Nagrobek został wykonany z czerwonego marmuru prawdopodobnie jeszcze za życia monarchy. Płytę wierzchnią zdobi postać króla z atrybutami władzy - koroną na głowie, berłem w prawej ręce a w lewej jabłko królewskie i miecz. Twarz króla jest bardzo realistycznie przedstawiona, głowa spoczywa na poduszce wspartej na dwóch lwach będących symbolem władzy i potęgi Jagiełły jak również odniesieniem do przekazu biblijnego z Apokalipsy św. Jana. Pod nogami króla spoczywa smok, symbol zła; w tym przypadku nawiązano do Psalmu 91. Na bokach tumby z dużą dozą realizmu wyobrażono postacie przedstawicieli polskich stanów podtrzymujących tarcze herbowe. Podwójnie występuje tutaj herb Królestwa Polskiego i herb Pogoń będący znakiem Wielkiego Księstwa Litewskiego, herb Rusi nawiązuje do odzyskania tego terytorium od Węgier w 1387, herb ziemi dobrzyńskiej (głowa króla) symbolizuje wykupienie jej w 1404 od Zakonu Krzyżackiego i ponowne przejęcie na mocy postanowień pokoju toruńskiego z 1411, herb ziemi wieluńskiej(Baranek Boży) to znak odzyskania ziemi w 1396, na tumbie widnieje jeszcze herb Wielkopolski (tur). Podstawę nagrobka zdobią figury psów i sokołów ich znaczenie nie zostało jeszcze w sposób zadowalający wyjaśnione, jedni badacze są zdania,że jest to nawiązanie do wiecznej walki dobra i zła, gdzie symbolem duszy jest sokół, a pies symbolem grzechu. (Psalm 22 "Boże ratuj duszę moją z łapy psa") inni uważają, że to nawiązanie do myśliwskich zamiłowań króla.

Nagrobek nakrywa wsparty na 8 gotyckich kolumnach renesansowy baldachim wykonany z piaskowca w latach 1519-1524 z fundacji króla Zygmunta I Starego dzieło warsztatu Bartolommeo Berrecciego. Baldachim zdobią panoplia oraz medaliony z wyobrażeniem cesarza wjeżdżającego triumfalnie do Rzymu na rydwanie zaprzężonym w lwy. Dekoracja ta miała gloryfikować Jagiełłę jako niezwyciężonego wodza.

W 1753 roku nagrobek przeniesiono do kaplicy świętokrzyskiej; na pierwotne miejsce powrócił na początku XX wieku.

Nagrobek monarchy jest jednym z najbardziej interesujących i najcennniejszych pod względem artystycznym dzieł rzeźby XV wieku w Europie Środkowej.