Charakterystyczne dla sztuki greckiej jest stosowanie kanonu. Kanon grecki miał uzasadnienie artystyczne, przypisywał sztuce dane formy dlatego, że były najdoskonalsze. w swej elastyczności pozwalał również na poszukiwanie, ustalany był stopniowo, był zmieniany i poprawiany. Kanon dotyczył również głównie proporcji, był możliwy do wyrażenia liczbą. Mówiły np. ile razy w doskonałej kolumnie trzon powinien być większy od kapitelu. Założeniem ustalenia kanonu było to, że jedna proporcja była z wszystkich najdoskonalsza, było to założenie filozoficzne – szukali kanonu artyści, ale pobudzani do swych poszukiwań przez filozofów.

Już w Vw. Architekci greccy swój kanon sformułowali w traktatach i zrealizowali w świątyniach. Miał on zakres rozległy, dotyczył bowiem zarówno całego budynku, jak jego szczegółów. Kanon klasycznej architektury greckiej miał charakter matematyczny