91. Zademonstruj sposób badania kręgosłupa piersiowego od Th₁ do Th₄ w pozycji siedzącej i leżącej dla rotacji, zgięcia i wyprostu.

Pacjent leży przodem opierając swoją brodę o kozetkę, w tym ustawieniu wstępnie możemy określić co dzieje się z wyrostkami kolczystymi, czy są w linii czy są jakieś przesunięcia następnie prosimy pacjenta o pochylanie głowy na brodzie, broda jest zakotwiczona na kozetce , w prawidłowym ustawieniu po pochyleniu w którąś ze stron wyrostki kolczyste ustawiają się schodkowo, po łuku. Porównujemy z drugą stroną. To co nas najbardziej interesuje to to co dzieje się najbliżej kręgu th4. Np. jeśli jest problem z th2 i th4 to robimy technikę na th4 i patrzymy co dzieje się z th2, bo kręgi niższe determinują ruchomość kręgosłupa piersiowego. Dodatkowo możemy objąć wyrostki kolczyste chwytem szczypowym i utrzymując je prosimy zęby pacjent pochylał głowę – oceniamy amplitudę. Żeby dowiedzieć się czy mamy do czynienia z problemem zgięcia czy wyprostu to odchodzimy w bok od wyrostka kolczystego, pamiętając o regule trzech i prosimy o wdech/wydech pacjenta. Możemy też zrobić to w siadzie, układając kciuki na wyrostkach poprzecznych i prosimy o zgięcie/wyprost.

92. Pacjent z bólem na poziomie Th₁ nie może pochylić głowy do przodu i skręcić w lewo. Wykonaj technikę korekcji.

Pacjent w pozycji siedzącej, układamy palec dłoni prawej na przestrzeni między Th1-Th2. Wykonujemy biernie zgięcie głowy, skłon boczny i rotacje w lewo do momentu pojawienia się bólu. Chwytem turbanowym obejmujemy dłonią lewą głowę pacjenta. Proszę pacjenta żeby skręcał głowę prawo gdzie dajemy też opór. Z wydechem pacjent przestaje napierać a my pogłębiamy parametry zgięcia, zgięcia bocznego i rotacji w lewo.

93. Wskaż modyfikację techniki dla poziomu Th₂-Th₃, podaj przyczynę oraz zademonstruj technikę do wyprostu w dowolnej rotacji.

W pracy poniżej Th2 dodajemy dźwignię od dołu żeby dodatkowo wzbudzić te segmenty. Reszta techniki bardzo podobnie. Jeżeli chcemy działać techniką do wyprostu między Th2-Th3 z komponentom rotacji i zgięcia bocznego w lewo to przykładamy palec monitorujący dłoni lewej między przestrzeń Th2-Th3, dodatkowo trzeba pamiętać aby pacjent był blisko nas plecami (odpowiednia stabilizacja). Układamy nasze kolano tak by znajdowało się po lewą ręką pacjenta. Prawą dłoń zaś kładziemy na szczycie głowy pacjenta, przedramię jest na policzku pacjenta, wprowadzam wyprost poprzez pchnięcie lewej ręki (NIE PRZEZ GŁOWĘ), dodaję zgięcie boczne w lewo przez głowę, kontrę zgięcia bocznego od dołu przez kolano w prawo, rotacje od góry przez głowę w lewo i kontrrotację od dołu przez ruch kolana w przód czyli rotacje w prawo. Proszę żeby pacjentka skręcała głowę w prawo wbrew mojemu oporowi. Na wydechu rozluźnia się a ja pogłębiam wyprost zgięcie boczne i rotację w lewo.

94. Wskaż różnicę między korekcją kręgosłupa w zgięciu i w wyproście na poziomie Th₆. Zademonstruj wybraną przez siebie technikę korekcji.

Różnica jest taka że korekcję dla zgięcia wykonujemy w siadzie, natomiast dla wyprostu w leżeniu przodem po to by nie doszło do podwichnięcia stawu żebrowo-poprzecznego. Technika korekcji Th6 dla wyprostu po stronie lewej. Pacjent lży przodem i patrzy w kierunku dysfunkcji czyli lewo. Układam pacjenta w kształt banana. Rękę pacjenta układam tak żeby obejmował on jakby swoją głowę o dołu również dodaje dźwignię przesuwając nogi w lewo – wyginając całe ciało w łuk. Następnie przykładam swoje dłonie na wyrostki poprzeczne tego samego kręgu. Pamiętać o regule trzech, zatem w przypadku th6, wyrostki poprzeczne tego kręgu znajdują się pół poziomu wyżej względem wyrostka kolczystego. Rękę dalszą układam na wyrostku poprzecznym leżącym dalej, rękę bliższą układam na wyrostku poprzecznym bliższym. Zaczynam od bliższej. Kość grochowata w miejscu wyrostka poprzecznego najpierw wzdłuż jego potem obracam dłoń w poprzek niego, drugą rękę wzdłuż dalszego wyrostka poprzecznego. Bliższa ręką wykonuję ruch doogonowo natomiast dalsza w stronę boczną i do kozetki. Prosimy pacjenta o wdech i na wydechu pogłębiam, na wdechu delikatnie mogę oporować i tak 3-4x. W końcowej fazie można delikatne pchnięcie.

95. Pokaż technikę korekcji dla poziomu Th_9-10 dowolnie dla wyprostu lub zgięcia.

Dla wyprostu po stronie lewej. Technika jest dwufazowa. W pierwszej fazie skłon do boju i rotacje odtwarzamy. Terapeuta ustawia się z boku pacjenta, po stronie lewej. Z pozycji neutralnej ustawia pacjenta w lekkim zgięciu bocznym i rotacji. Pacjent trzyma swoją prawą rękę na lewym barku. Następnie pacjent pcha w stronę prawą a terapeuta oporuj. Przy całej technice nie daję komponenty wyprostu tylko cały czas działam z pozycji neutralnej. Powtarzam 2-x powtórzenia i przechodzę do neutralnej pozycji , odkładając jego rękę na nogę. Następnie układamy dłoń na klatce piersiowej, druga delikatnie pogłębia wyprost. Pacjent przy wdechu delikatnie wypycha rękę umieszoną na klatce piersiowej w górę i w przód, powtarza się to tylko raz.

96. Pacjent ma trudność ze skłonem do przodu i skrętem w lewo na poziomie L₄. Wykonaj technikę korekcji w leżeniu.

Ustawiamy pacjenta w pozycji leżenia przodem dość blisko krawędzi kozetki. Głową ustawiona w rotacji w lewo, lewa ręka zwieszona z kozetki, prawa wzdłuż tułowia. Zginam nogi pacjenta i wprowadzam swoją rękę bliższą pod kolana. Schodzimy nisko na nogach ręką dalsza obejmujemy zgięte kończyny pacjenta i unosimy je, tylko by móc podłożyć pod nie dłoń bliższą. Następnie zmieniam chwyt ręki dalszej na trójpalcowy i wykorzystując przeciw dźwignie i robię zgięcie kręgosłupa tak by nogi pacjenta w końcowej fazie znajdowały się na dalszym udzie terapeuty. Uda pacjenta muszą znajdować się w poziomie. Następnie dalszą ręką chwytam od góry stopy pacjentki, bliższa dłoń natomiast odszukuje segment na którym chcemy pracować i wprowadzam zgięcie do tego poziomu. Następnie spycham nogi w dół i odtwarzam parametr zgięcia bocznego. Zostaje na barierze i proszę aby pacjentka pchała nogami ku górze. Opór 7-10 sek. Potem rozluźnienie i pogłębiania wszystkich trzech parametrów, można dodać aby od góry pacjent pogłębił zwis ręki bliższej. Na koniec odprowadzam pacjenta do pozycji wyjściowej.

97. Omów i wykonaj technikę korekcji dla L₄ do wyprostu w leżeniu.

Działamy na stronie lewej do wyprostu. Pacjentka leży na prawym boku blisko, ale nie na krawędzi kozetki, 10cm od krawędzi najlepiej. Następnie, prawą rękę kładę na segmencie L3-L4 oraz L4-L5. Lewą ręką chwytam za dolnoleżącą rękę pacjenta i ustawiam ją lekko powyżej 90st i delikatnie ciągnę do wyprostu, do mementu poruszenia się segmentu powyższego od mobilizacyjnego (nie jest to jednak konieczne, jeśli pacjent jest już odpowiednio ustawiony). Następnie jeśli pacjent jest w stanie to jego górną ręka chwyta krawędź stołu aby ustabilizować dźwignię górną. Jeśli nie da rady to ręką zostaje na klatce piersiowej. Teraz zmieniam rękę i zmieniam segmenty tzn. Lewą rękę ustawiam na segmencie L5-S1. Zdejmuje nieco górną leżąca nogę do przodu żeby odciążyć dół i chwytam za dolną nogę trochę powyżej kolana i wypycham ją do wyprostu do momentu aż poczuje ruch na segmencie L5-S1. Dokonujemy korekty górnoleżącej nogi tak by znajdowała się w linii tułowia. Terapeuta ustawia się miednicy w kierunku głowy pacjenta, następnie prawą ręką chwytam za kostkę i nie tracąc parametrów robię rotację wewnętrzną w biodrze do momentu ruchu L5-S1. Teraz proszę pacjenta żeby naciskał swoim kolanem w dół po 5-7sek napięcia proszę o rozluźnienie i powiększam odwiedzenie. Następnie proszę o to by pacjent naciskał kolanem na mój brzuch 5-7sek. Proszę o rozluźnienie i pogłębiam wyprost ciągnąc delikatnie odcinek lędźwiowy do wyprostu swoją lewą dłonią. Do tego proszę o delikatne obniżenie górnoleżącego barku pacjenta, powtarzamy całość 2-3 razy i wracamy do pozycji wyjściowej.

98. Wykonaj diagnostykę odcinka lędźwiowego kręgosłupa, następnie wykonaj dowolną wybraną przez siebie, technikę korekcji.

Testy przesiewowe/globalne: testy skłonów w przód, w tył, do boków. Skłon w przód powierzchnie stawowe się rozchodzą, patrzymy czy są strefy wypłaszczeń, czy boli, co dzieje się z krzywizną kręgosłupa czy jest symetryczna czy garb żebrowy, odstające łopatki, co dzieje się przy powrocie.

Następnie szukamy kolców biodrowych tylnych trzymamy palce od strony wewnętrznej i od dołu, obserwujemy co dziej się przy zgięciu kręgosłupa w przód, potem można ocenić co dzieje się z kością krzyżowa. Podczas skłonów oceniamy w aspektach: wzroku, słuchu i dotyku. W skłonie bocznym oceniamy też regularność łuku. Podczas zgięcia dochodzi do rozciągnięcia tkanek i testujemy wobec tego tkanki, zazwyczaj gdy jest problem to jest pacjent gdzie będziemy pracować z punktami spustowymi, gruszkowatym , biodrowo lędźwiowym. Przy wyproście dochodzi zaś do zaryglowania powierzchni stawowych – jeśli problem to raczej stawowy. W tym przypadku działamy z pacjentem przez manipulacje. Jeżeli chodzi o testowanie dysku/struktur neuralnych to prosimy pacjenta o to by ustawił jedną nogę w zakroku, do tego dodajemy wyprost, skłon boczny i rotacja w stronę zakrocznej nogi zamykając w ten sposób otwór międzykręgowy. Inny sposobem jest kompresja osiowa przez głowę

Test dynamiczny – można przetestować w zasadzie cały kręgosłup piersiowo-lędźwiowy, oceniamy też napięcie prostowników. Pacjent siedzi na skraju kozetki bokiem do terapeuty, ręce pacjenta skrzyżowane na barkach, terapeuta obejmuję pacjenta pod jego rękami i przysuwa mocno do siebie. Palec drugiej ręki/kciuk jest na wyrostku kolczystym i bada zakres ruchomości podczas zgięcia/wyprostu/skłonów i rotacji. Skłony i rotacje testujemy z przejściem na druga stronę pacjenta (chodzi tutaj o skłon który wypada tak że trzeba ściągnąć pacjenta na siebie, wtedy przechodzimy nie ściągamy go na siebie, rotację z kolei odwrotnie, ściągamy zawsze na siebie). Rotację badamy na końcu zakresu nie przez cały ruch. W pozycji leżącej sprawdzamy też elastyczność kręgosłupa, pionowe uciski P.A przez wyrostki kolczyste. Jeżeli pacjent mówi, że boli go centralnie, to nie ma czegoś takiego. Musimy pomóc mu określić stronę. W tym celu układamy swoją dłoń płasko na szczycie talerza biodrowego i dokładamy druga rękę zwiększając nacisk, puszczamy i zmieniamy stronę. Dopytujemy gdzie bardziej. Dodatkowo można też badać dynamicznie w leżeniu przodem przez ruchy miednicy z palpacją segmentu, można też wyprost przez nogę, ale w siadzie najlepsza jest ta technika. Określamy też zachowanie wyrostków poprzecznych przy wdechu i wydechu.

99. Omów i wykonaj mobilizację ósemkową kolana.

Mobilizujemy kolano w rytm ósemkowy z jak najmniejszym wzbudzaniem stawu biodrowego. W stawie biodrowym zachodzi tylko zgięcie i wyprost. Bez odwiedzenia, przywiedzenia i rotacji. Pracujemy zakresie niepełnego zgięcia oraz niepełnego wyprostu. Jeśli mobilizuje prawą nogę to prawa ręka terapeuty ustawiona jest na szparze stawu, lewa natomiast obejmuje pietę. Jeśli idę ze zgięcia do wyprostu to wytwarzam rotację zewnętrzną i odwiedzenie podudzia, jeśli zaś idę z wyprostu do zgięcia to wytwarzam rotację wewnętrzna i przywiedzenie podudzia – wszystko w kształt ósemki. Może dojść do zaburzeń propriocepcji po tej mobilizacji.