Księgi Ekklesiastika

42:1 - Nie powtarzaj mowy, którąś słyszał w objawieniu mowy tajemnej: a prawdziwie będziesz bez zawstydzenia, i znajdziesz łaskę przed oczyma wszech ludzi.

42:2 - Tego wszystkiego nie wstydaj się, ani miej względu na osobę, abyś miał zgrzeszyć: z Zakonu Nawyższego i testamentu i sądu, żebyś miał usprawiedliwić niezbożnego.

42:3 - Nie wstydaj się słowa towarzyszów i podróżnych ludzi, działu dziedzictwa między powinowatemi:

42:4 - Pomierzania wagi i gwichtów, nabycia wiela i trochy:

42:5 - Popsowania przedawania i kupców, częstego karania synów: i czeladnikowi złemu bok skrwawić.

42:6 - Na złą niewiastę dobra jest pieczęć:

42:7 - Gdzie jest wiele rąk, zamykaj, i cokolwiek wydasz, policz i zważ, a co wydasz i weźmiesz wszystko napisz.

42:8 - Karania człeka niemądrego i głupiego i starców, których młodzi sądzą: i będziesz we wszystkiem wyćwiczony, i przyjemny przed oczyma wszystkich żywiących.

42:9 - Córka jest tajemna czujność ojcowska: a staranie o niej spać mu nie dopuszcza: by snać lat w młodości swej nie przeszła: a z mężem mieszkając obrzydłą się nie stała:

42:10 - By kiedy w panieństwie swem zmazana nie była, a w domu ojcowskim brzemienną nie została: by snać z mężem mieszkając nie wystąpiła, abo więc niepłodną nie została.

42:11 - Nad córką niesromieźliwą postanów pilną straż: aby kiedy nie uczyniła, żebyś przyszedł w pośmiewisko nieprzyjaciołom: dla obmówiska w mieście i zarzucania pospólstwa, i aby cię nie zawstydziła w gromadzie ludu.

42:12 - Nie zapatrzaj się na piękność żadnego człowieka, a nie zasiadaj między niewiastami.

42:13 - Bo z szat mól pochodzi, a z niewiasty złość mężowa.

42:14 - Lepsza bowiem jest złość męzka, niż niewiasta dobrze czyniąca, i niewiasta zawstydzająca na zelżywości.

42:15 - Będę tedy przypominał sprawy Pańskie, a com widział opowiem. Przez mowy Pańskie dzieła jego.

42:16 - Słońce oświecające na wszystko patrzy, a chwały Pańskiej pełne jest dzieło jego.

42:17 - Izali Pan nie kazał świętym swoim opowiadać wszystkie cuda jego, które wszechmocny Pan ugruntował, aby były umocnione w chwale jego?

42:18 - Głębokości i serca człowieczego doszedł, i chytre rady ich wyrozumiał.

42:19 - Abowiem Pan umie wszystkę umiejętność, i wejrzał na znak wieku, oznajmując rzeczy, które przeszły i które przyść mają, szlaki tajemnic odkrywając.

42:20 - Nie jest mu tajna żadna myśl, i żadna powieść nie jest przed nim skryta.

42:21 - Wielmożne sprawy mądrości swej przyozdobił ten, który jest przed wieki, i aż na wieki,

42:22 - Ani mu się nic nie przyczyniło, ani mu ubywa, ani potrzebuje rady żadnego.

42:23 - Jako są pożądane wszystkie sprawy jego, i jako iskierką są te, które się widzieć godzi?

42:24 - Wszystkie te rzeczy żywią i trwają na wieki, i wszystkie są mu posłuszne w każdej potrzebie.

42:25 - Wszystko dwoiste, jedno przeciw jednemu, a nie uczynił nic niedostatecznego.

42:26 - Każdej rzeczy dobroć utwierdził. A któż się nasyci przypatrując się chwale jego?