Księgi Ekklesiastika

50:1 - Simon syn Oniaszów kapłan wielki, który za żywota swego dom podparł, a za dni swych kościół umocnił.

50:2 - Kościoła też wysokość od niego jest ugruntowana, dwoiste budowanie i wysokie ściany kościoła.

50:3 - Za jego dni wyniknęły studnice wód, a jako morze napełnione są zbytnie.

50:4 - Który miał pieczą o lodu swoim, i wybawił ji od zatracenia.

50:5 - Który przemógł rozprzestrzenić miasto, który dostąpił chwały w obcowaniu z ludźmi: i rozszerzył węszcie do domu i do sieni.

50:6 - Jako gwiazda jutrzenna między mgłami, a jako pełny księżyc we dni swoje świeci:

50:7 - A jako słońce jasne, tak on świecił w kościele Bożym.

50:8 - Jako tęcza jaśniejąca się pięknie między jasnemi obłokami: jako kwiat różej we dni Wiosny i jako lilie, które są nad ciekącą wodą, i jako kadzidłowa pachnąca we dni letnie.

50:9 - Jako ogień błyskający się, i kadzidło gorejące w ogniu.

50:10 - Jako naczynie ze złota zupełne, wszelkim drogim kamieniem ozdobione.

50:11 - Jako oliwa rodząca, i cyprys podnoszący się wysoko, gdy brał na się świetną szatę a ubierał się w zupełność powagi.

50:12 - I gdy wstępował do ołtarza świętego, uczynił chwałą święty ubiór.

50:13 - A bierne części z rąk kapłańskich a sam stojąc przy ołtarzu. a około niego zgromadzenie braciej: jako szczepienie cedru na górze Litanie.

50:14 - Tak około niego stali jaka gałęzie palmowe, i wszyscy synowie Aarenowi w chwale swojej.

50:15 - A ofiara Pańska w ręku ich, przed wszystkiem zgromadzeniem Izraelskiem: i wykonywa jąć posługę na ołtarzu, aby rozmnożył ofiarę króla Nawyższego:

50:16 - Ściągnął rękę swą ku mokrym ofiarom, i ofiarował ze krwi jagody.

50:17 - Wylał na fundament ołtarza wonność Boską Nawyższemu książęciu.

50:18 - Tedy Aaronowi synowie zakrzyknęli, na trąbach kutych zatrąbili, i dali słyszeć głos, wielki na pamiątkę przed Bogiem:

50:19 - Tedy wszystek lud pospołu pospieszyli się i upadli na. oblicze swe na ziemi, aby chwalili Pana Boga swego, i oddali modlitwy wszechmocnemu Bogu Nawyższemu.

50:20 - I śpiewacy wysławiali głosy swemi, i w wielkim domu był wielki dźwięk wdzięczności pełny.

50:21 - I prosił lud Pana Nawyższego w modlitwie, aż się dokonała chwała Pańska, i dokończyli służby swojej.

50:22 - Tedy zstępując, podniósł ręce swe na wszystko zgromadzenie synów Izraelowych, aby dał Bogu chwałę, usty swemi, i chlubił się imieniem jego:

50:23 - I powtórzył modlitwę swoję, chcąc pokazać moc Bożą.

50:24 - A teraz módlcie się Bogu wszystkich rzeczy, który uczynił wielkie przeczy po wszystkiej ziemi, który rozmnożył dni nasze z żywota matki naszej, i obszedł się z nami według miłosierdzia swego:

50:25 - Niechże nam da wesele serdeczne, i aby był pokój za dni naszych w Izraelu, na wieczne dni:

50:26 - Aby wierzył Izrael, że z nami jest miłosierdzie Boże, aby nas wybawił za dni naszych.

50:27 - Dwa narody ma w nienawiści dusza moja: a trzeci nie jest narodem, którego nienawidzę:

50:28 - Którzy siedzą na górze Seir, i Philisthymy, i lud głupi, który mieszka w Sichimiech.

50:29 - W tych księgach naukę mądrości i umiejętności spisał Jezus syn Syrachów Jerozolimczyk, który odnowił mądrość z serca swego,

50:30 - Błogosławiony, który się w tych dobrach obiera: kto je kładzie w serce swe, będzie zawsze mądrym.

50:31 - Bo jeśli to czynić będzie, zgodzi się ku wszemu: bo światłość Boża ścieżką jego jest.