Księgi Mądrości

14:1 - Zaś drugi myśląc żeglować, a po srogich nawałnościach poczynając pływać, wzywa drzewa słabszego, niż drzewo, które go niesie.

14:2 - Bo to wymyśliła chciwość nabywania, a rzemieślnik mądrością swą zbudował:

14:3 - A twoja ojcze opatrzność rządzi, boś dal i na morze drogę, a między nawałnościami ścieżkę bezpieczną.

14:4 - Pokazując, iżeś mocen jest ze wszystkiego wybawić, choćby się kto bez umiejętności puścił na morze.

14:5 - Ale aby sprawy mądrości twojej nie były próżne: przetoż też ludzie małemu drzewu zwierzają się dusz swoich, a przebywając morze przez okręt są zachowani:

14:6 - Aleć i z początku, gdy ginęli pyszni obrzymowie, nadzieja świata uciekłszy się do okrętu, zostawiła światu nasienie rodzenia, który ręką twą był sprawowany.

14:7 - Błogosławione bowiem jest drzewo, przez które się dzieje sprawiedliwość.

14:8 - Ale bałwan, który ręką bywa urobiony, przeklęty jest I sam i ten, który ji uczynił: bo ten urobił, a on będąc skażytelnym, Bogiem jest nazwany.

14:9 - A Bóg zarówno nienawidzi niezbożnika i niezbożność jego.

14:10 - Bo i robota pospołu z rzemieślnikiem, męki cierpieć będzie.

14:11 - I przetoż na bałwany pogańskie nie będzie względu: bo stworzenie Boże ku nienawiści jest uczynione, i ku pokusie duszom ludzkim, i ku samołówce nóg ludzi głupich.

14:12 - Początek bowiem cudzołożenia jest wymyślenie bałwanów, a wynalezienie ich skażeniem żywota jest.

14:13 - Gdyż ani były z początku, ani będą trwać na wieki.

14:14 - Zbytnia bowiem ta marność ludzka weszła na świat: i dla tego krótki się koniec ich nalazł.

14:15 - Ciężkim bowiem żalem bolejąc ociec, prędko sobie syna wziętego uczynił obraz: i onego, który na ten czas jako człowiek był umarł, teraz począł jako Boga chwalić, i między sługami swemi obchody i ofiary postanowił.

14:16 - Potem za czasem, gdy się zły zwyczaj zamógł, ten błąd jako prawo zachowany jest, i z rozkazania tyranów, chwalono wymysły.

14:17 - A tych, których w oczy ludzie czcić nie mogli, przeto że daleko byli, przyniósszy figurę ich z daleka, jasny obraz króla, którego uczcić chcieli, sprawili, aby niebytnemu, jako obecnemu usilnie służyli,

14:18 - A pomogła ku chwaleniu tych i tym, którzy nie wiedzieli, osobliwa pilność rzemieślnika.

14:19 - On bowiem chcąc się przypodobać temu, który go w moc wziął, usiłował rzemiesłem swem, aby jako nalepiej podobieństwo wyraził.

14:20 - A mnóstwo ludzi pięknością roboty uwiedzione, tego, który przedtem jako człowiek był czczony, teraz za Boga mieli.

14:21 - A toć było żywota ludzkiego oszukanie: iż abo żądzy, abo królom ludzie służąc, imię, które żadnej rzeczy niema być przywłaszczone, dali je kamieniom i drzewom.

14:22 - I nie dosyć na tem było, że pobłądzili około znajomości Bożej, ale też żyjąc w wielkim boju nieumiejętności, tak rozliczne i tak wielkie złości pokojem nazywają.

14:23 - Bo abo syny swe ofiarując, abo ofiary tajemne sprawując, abo szaleństwa pełne czujności obchodząc,

14:24 - Ani życia, ani małżeństwa czystego już nie zachowują, ale jeden drugiego z nienawiści zabija, abo cudzołożąc zasmuca.

14:25 - I wszystko się pomieszało, krew, mężobójstwo, złodziejstwo i obłudność, skażenie i niewiara, zaburzenie i krzywoprzysięztwo, trwoga między dobrymi, zapamiętanie Boga.

14:26 - Splugawienie dusz, przyrodzenia odmienienie, niestateczność małżeństwa, nierządność cudzołoztwa i niewstydliwości.

14:27 - Niegodnych mianowania bowiem, bałwanów chwalenie, wszystkiego złego jest przyczyną, i początkiem i dokończeniem.

14:28 - Bo abo będąc dobrej myśli szaleją, abo więc fałsze prorokują, abo niesprawiedliwie żywią, abo skwapliwie krzywoprzysięgają.

14:29 - Ufając bowiem w bałwaniech, które są bez dusze, źle przysięgając nie spodziewają się, aby im szkodzić miało.

14:30 - Oboje przeto, na nie słusznie przyjdzie, gdyż źle o Bogu rozumieli, patrząc bałwanów, i niesprawiedliwie przysięgali, zdradliwie gardząc sprawiedliwością.

14:31 - Nie tych bowiem moc, przez które przysięgają, ale grzeszących kaźń zawżdy chodzi po przestępstwie niesprawiedliwych.