Dotychczasowa wiedza

Posted by krystian w dniu 10 Październik 2010

 

1. Opieka i formy opieki. Opiekuńczość a pielęgnowanie.

2. Pielęgniarstwo – zakresy rozumienia pojęcia.

• istota pielęgniarstwa

• atrybuty zawodu pielęgniarskiego

• pielęgniarstwo jako sztuka

• pielęgniarstwo jako misja (cele i treści misji)

• pielęgniarstwo jako profesja (cechy profesjonalisty; etapy profesjonalizacji pielęgniarstwa)

• pielęgniarstwo jako nauka

• pielęgniarstwo jako zawód

3. Historyczne i społeczne uwarunkowania rozwoju pielęgniarstwa.

• dzieje pielęgniarstwa: okres przednowoczesny (św. Wincenty a Paulo), nowoczesny (od 1860 r. – Florence Nightingale zakłada pierwszą szkołę pielęgniarską w Londynie), zmiany współczesnego pielęgniarstwa

• Międzynarodowa Rada Pielęgniarek (MRP) – miejsce powstanie: USA, w roku 1899 r., z inicjatywy Bedford Fenwick Ethel

• Międzynarodowa Fundacja im. Florence Nightingale – działa od 1934 r.

• Pielęgniarstwo w Polsce: pierwsza szkoła pielęgniarek powstała w Krakowie w 1911 r. (jej najważniejsze i zasłużone absolwentki to m. in.  Hanna Chrzanowska, Anna Rydlówna, Teresa Kulczyńska); w 1925 r. powstało Polskie Stowarzyszenie Pielęgniarek Zawodowych i weszło w skład MRP; pierwsze polskie czasopismo pielęgniarskie to „Pielęgniarka Polska” wydawane w latach 1929-1939, potem w latach 1948-1958. Pierwszym redaktorem naczelnym została Hanna Chrzanowska; po 1989 r. obserwujemy nowe trendy w polskim pielęgniarstwie

4. Symbolika zawodu pielęgniarki.

• symbole: czepek, mundur pielęgniarski, hymn i lampka oliwna tzw. „lampka Nightingale”

• tradycje w pielęgniarstwie: czepkowanie, paskowanie, używanie symboli zawodowych

5. Opieka zdrowotna.

Opiekowanie się kimś, to dbanie o kogoś, doglądanie, pilnowanie – ma szerokie znaczenie, nie tylko medyczne.

Opieka zdrowotna – to system instytucji wraz z kadrami działającymi w państwie, których celem jest promocja zdrowia, zapobieganie chorobom (= profilaktyka), leczenie i pielęgnowanie chorych (zamknięte i ambulatoryjne) oraz rehabilitacja ozdrowieńców. Opieka zdrowotna jest zazwyczaj państwowa, choć może być prywatna, spółdzielcza czy wyznaniowa.

Opieka pielęgniarska, to całokształt wiedzy, umiejętności i działań praktycznych wobec osób oddanych pod opiekę.

Opieka jest to swoista działalność sprowadzajaca się do zaspokajania ponadpodmiotowych potrzeb jednostek i grup podopiecznych. Potrzeby ponadpodmiotowe to potrzeby ludzkie, których podopieczni nie są w stanie zaspokoić ani regulować samodzielnie.

Cechy opieki:

• ciągłość i względna trwałość działalności opiekuńczej

• bezinteresowność w podejściu i pełnieniu roli opiekuna

• opieka przejawia się w ramach asymetrycznej relacji opiekun-podopieczny, wynikającej z układu potrzeb i możliwości opiekuńczych

• sprawowanie opieki, to złożony i zróżnicowany układ czynności, które w dużej mierze charakteryzują się nasyceniem emocjonalnym

• celem opieki jest uzyskanie optymalnego poziomu zdrowia i dobrostanu podopiecznego oraz poczucie „spełnienia” opiekuna.

Typologia opieki według:

a/ kryterium zakresu:

• opieka podstawowa

• opieka specjalistyczna

b/ kryterium stanu zdrowia:

• opieka pooperacyjna

• opieka paliatywna

• opieka porodowa

c/ kryterium dawców opieki:

• opieka profesjonalna

• opieka nieprofesjonalna

• samoopieka

6. Dokumentacja pielęgniarska (MUSZĘ SPRAWDZIĆ CO BYŁO BO WYSZEDŁEM).

Pozwala ona na objęcie pacjenta opieką całościową, odzwierciedlając jej przebieg, monitorując zakres i charakter opieki świadczonej przez instytucję. Pozwala też na prowadzenie badań naukowych.

Przebieg procesu dokumentowania opieki pielęgniarskiej jest warunkowany przez wiele czynników, najważniejsze to:

• regulacje prawne jak Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 10.08.2001 w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej, sposobów jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania (Dz. Ust. nr 88, poz. 966) – utraciło moc 01.06.2006; Rozporządzenie z 01.08.2003 w sprawie rodzajów indywidualnej dokumentacji medycznej pacjenta, sposobów jej prowadzenia i przechowywania oraz szczegółowych warunków jej udostępniania przez pielęgniarkę, położną udzielającą świadczeń zdrowotnych (Dz. Ust. nr 147, poz. 1437); Rozporządzenie MZiOS z 15.01.1999 w sprawie ustalenia niezbędnych danych gromadzonych przez świadczeniodawców i kodeks etyki zawodowej polskiej pielęgniarki i położnej 1995 r.

• przyjęte formy organizacji pracy w instytucjach ochrony zdrowia

• dostępność do nośników dokumentacji

• wiedza, umiejętności i przekonania pielęgniarek dotyczące dokumentacji, które współuczestniczą w procesie jej tworzenia;

• dążenia, cele instytucji w zakresie zapewniania jakości świadczonej opieki

 

Dotychczasowe umiejętności

Posted by krystian w dniu 10 Październik 2010

Będę zapisywał w tym miejscu kolejne umiejętności, które każdy ma obowiązek nie tylko zaliczyć, ale i przyswoić. Raz na zawsze:)

1. Higieniczne mycie rąk.

2. Bandażowanie różnych części ciała na różne sposoby (s. 830-877).

3. Ścielenie łóżka: pustego, z pacjentem; w pojedynkę, w dwie pielęgniarki (s. 123-134).

4. Metody zmiany bielizny pościelowej i osobistej – w pojedynkę, w dwie pielęgniarki (s. 134-153).

5. Zapewnienie czystości ciała pacjenta – mycie ciała w łóżku w przypadku niewydolności samoobsługowej (s. 61-81).

6. Udogodnienia – czyli co i gdzie pacjentowi podłożyć, żeby zapobiec negatywnym skutkom długotrwałego pozostawania w jednej pozycji (np. leżącej). Zmiana pozycji z podkładaniem w jedną pielęgniarkę, w dwie pielęgniarki (s. 155-173).

7.  Pomoc i sposoby przemieszczania pacjenta – w pojedynkę, w dwie pielęgniarki; bez użycia sprzętu, przy pomocy sprzętu. Różne sposoby transportu (s. 188-207).

8. Zabiegi przeciwzapalne z zastosowaniem: zimna suchego i wilgotnego, ciepła suchego i wilgotnego (s. 796-811).

9. Pomiary i dokumentowanie podstawowych funkcji życiowych – temperatura, ciśnienie, tętno. Najczęstsze błędy przy ich wykonywaniu (s. 631-651).

10. Bańki – (czyli praktyki znachorskie dające dużo radości i rozrywki. Również dla pacjenta) (W „Podstawach pielęgniarstwa” ten rodzaj działań nie jest ujęty:).

11. Zabiegi dorektalne: lewatywa oczyszczająca, wlewki doodbytnicze (przeczyszczająca, lecznicza, kroplowy wlew doodbytniczy: zwolniony i przyspieszony) (s. 265-281).

12. Podawanie leków dotkankowo (iniekcje) (s. 940-994):

• podskórne,

• śródskórne,

• domięśniowe,

• dożylne,

• dotętnicze i

• doszpikowe.

Nas interesują cztery pierwsze. Na zaliczenie musimy oprócz samych wkłuć znać teorię.

Kolory „igieł”:

Brązowa – 0,45 mm – śródskórne

Pomarańczowa – 0,5 mm – śródskórne

Niebieska – 0,6 mm – podskórne

Czarna – 0,7 mm – podskórne

Zielona – 0,8 mm – domięśniowe

Żółta – 0,9 mm – domięśniowe, dożylne

Beżowa – 1,1 mm – dożylne

Wstrzyknięcia podskórne – do ich wykonania wykorzystuje się następujące okolice:

• skóra brzucha, głównie między grzebieniem biodrowym i pępkiem. wokół pępka zostawiamy przestrzeń wolną 2 cm;

• połowa zewnętrznej powierzchni uda;

• połowa zewnętrznej powierzchni ramienia – uwaga! w tym miejscu tkanka podskórna jest cienka i często dochodzi do wstrzyknięcia domięśniowego;

• pod łopatką;

• pod obojczykiem lub w nadbrzuszu podczas zakładania igły typu „motylek” w opiece paliatywnej.

Wprowadzamy igłę na głębokość 3/4, ale nie mniejszą niż 0,75-1,0 cm, pod kątem 45-60 stopni po ujęciu skóry w fałd o grubości 2-3 cm, by oddzielić mięśniówkę.

Tą drogą maksymalnie podajemy 2 ml leku.

Wstrzyknięcia podskórne wykonujemy strzykawką o pojemności 2 ml.

Wskazaniem do wstrzyknięć podskórnych jest podanie:

insuliny, heparyny i jej preparatów, szczepionek, surowicy, leków przeciwbólowych (np. morfina).

Wstrzyknięcia śródskórne – do ich wykonania wykorzystuje się okolicę wewnętrznej powierzchni przedramienia w linii kciuka, pozbawioną zmian zapalnych i ropnych, bez zarysu żył podskórnych, znamion, blizn, tatuażu, skąpo owłosioną.

Lek w ilości 0,1 ml podaje się pod kątem 10-15 stopni w stosunku do powierzchni skóry, na głębokość 0,5-1 mm, tuz pod naskórek. Pojawiający się pod naskórkiem bąbelek świadczy o dobrym podaniu leku.

Używamy strzykawki 1 ml, z podziałką 1:100 (tzw. tuberkulinowa) ostatecznie z podziałką 1:10.

Wskazania: test tuberkulinowy; próba uczuleniowa na penicylinę; kwalifikacja do odczulania na jad osy, pszczoły; próba uczuleniowa przed podaniem niektórych leków; szczepionka BCG; podanie surowicy metodą odczulającą.

Wstrzyknięcia domięśniowe – wykonuje się je w duże mięśnie położone powierzchownie. Musimy zachować bezpieczną odległość od pni nerwowych i naczyniowych.

Igła musi być w pozycji 90 stopni do ciała. Napinamy skórę między palcem wskazującym a kciukiem (u chudych tworzymy fałd by nie dojść do kości) i wprowadzamy igłę na 3/4 długości (ok. 3 cm), aspirując i podając powoli do 5 ml leku. Jeżeli jest potrzeba podania 2 leków, to przygotowujemy je w dwóch strzykawkach pamiętając o zmianie kierunku podania drugiego leku oraz pamiętając, że maksymalnie można podać 10 ml.

Domięśniowo można podać:

• roztwory wodne

• leki oleiste

• zawiesiny.

Miejsca wstrzyknięć: mięsień pośladkowy średni, mięsień czworogłowy uda i naramienny. Metody wyznaczania to: kwadrantów, von Hochstettera i Sachtlebena.

13. EKG

14. Cewnikowanie.