Katecheza 51

WIERZĘ W BOGA, KTÓREGO POZNAJĘ

Ogólne cele katechetyczne

Podsumowanie poznanych prawd o Bogu.

Kształtowanie postawy radosnego i świadomego wyznawania swojej wiary.

Cele szczegółowe

Wiedza

Dziecko:

– pamięta, w jaki sposób wyrażamy wiarę w Boga

– rozumie, jak ważna jest wiara w ludzkim życiu.

Umiejętności

Dziecko:

– potrafi powiedzieć, czego dowiedziało się o Bogu w kończącym się roku katechetycznym

– potrafi wyrecytować akt miłości.

Postawy

Dziecko:

– przyjmuje postawę wiary, miłości i zaufania Bogu

– wyraża szacunek wobec symboli wiary.

Metody i techniki : pogadanka, śpiew, zagadka, praca z ilustracjami, rzędy pytań, „słoneczko”.

Środki dydaktyczne:

tekst zagadki, pytania do zabawy, ilustracje (modlące się dziecko, dziecko idące

z rodzicami do kościoła, dziecko robiące znak krzyża, dzieci przepraszające się nawzajem, dziecko

pomagające rodzicom, dziecko całujące krzyż, dziecko modlące się na różańcu, bijący się chłopcy,

dzieci przechodzące obojętnie obok kościoła, dziecko obrażone i nadąsane), tekst aktu miłości.

I. WPROWADZENIE

K. rozpoczyna katechezę piosenką „Gdy idziemy poprzez świat”.

Po niej K. zadaje dzieciom zagadkę:

Dał nam życie, piękny świat,

zna go tata, mama, brat.

Syna swego ofiaruje,

Jego anioł cię pilnuje,

byś do nieba dotrzeć mógł.

Czy już wiecie? To jest...

(Bóg)

Na naszych spotkaniach poznajemy dobrego Boga. Wiemy już o Nim bardzo dużo. Przypomnijmy

sobie teraz, o czym rozmawialiśmy w tym roku.

II. AKTYWIZACJA

1. Zabawa – konkurs na temat zdobytej dotąd wiedzy

K. przygotowuje pytania na kartkach o kształcie w miarę możliwości związanym z ich treścią. Dzieci losują

je, dają K. do przeczytania i udzielają odpowiedzi.

A oto propozycje pytań:

1. Kto nam dał piękny świat?

2. Kogo Bóg stworzył jako podobnego do siebie?

3. Dokąd woła nas dzwon?

4. Kto jest Ojcem wszystkich ludzi?

5. Od jakiego momentu jesteśmy dziećmi Bożymi?

6. Jak nazywamy niewidzialnych opiekunów, których dał nam Bóg?

7. Jaką modlitwą prosimy aniołów stróżów o opiekę?

8. Jak nazywa się księga, w której spisany jest list Boga do ludzi?

9. W którym dniu tygodnia wszyscy idą do kościoła na spotkanie z Bogiem?

10. Kogo Bóg wybrał na Mamę dla Jezusa?

Jesteście mądrymi dziećmi i bardzo dużo wiecie o naszym Ojcu – Bogu. Wiecie też, że zostaliście

kiedyś ochrzczeni. Jednak nie wystarczy tylko o tym wiedzieć. Bóg czeka na to, żebyśmy prowadzili dobre, Boże życie. Chce, żebyśmy Mu mówili o naszej miłości, żeby nasze serca zachowały wiarę w Niego.

2. Nowe pojęcie

– Co to znaczy wierzyć?

To trudne pytanie, dlatego wam je zaraz wytłumaczę.

Wierzyć to właśnie okazywać dobremu Bogu swoją miłość, zawsze być blisko Niego, słuchać Jego

słów, być Mu posłusznym i pamiętać, że On jest zawsze z nami.

Wierzyć w Boga to mieć pewność, że On nas nigdy nie opuści, że zawsze będzie z nami, nie tylko

w chwilach radosnych, ale i w smutku.

Nawet kiedy nie widzimy Boga, On jest przy każdym z nas. Dlatego nie musimy bać się ciemności,

burzy ani niczego innego. Weźmy się za ręce, zróbmy krąg i zaśpiewajmy. „Nie boję się, gdy ciemno jest, Ojciec za rękę prowadzi mnie”.Wiara jest w życiu każdego człowieka rzeczą bardzo ważną, bo pomaga przetrwać wszelkie trudne chwile.

3. Ćwiczenie (z ilustracjami)

K. występuje do dzieci z propozycją poniższego zadania:

K. dzieli grupę na cztery podgrupy. Każda z nich dostaje sześć obrazków. Cztery pierwsze ukazują dzieci przy wyznawaniu wiary w Boga (dziecko modlące się, dziecko idzie z rodzicami do kościoła, dziecko robi znak krzyża, dzieci wzajemnie się przepraszają, dziecko pomaga rodzicom, dziecko całuje krzyż, dziecko modli się na różańcu itd.). Dwie pozostałe ilustracje przedstawiają np. bijących się chłopców, dzieci przechodzące obojętnie obok kościoła, dziecko obrażone i nadąsane itd. Zadaniem dzieci jest wybrać spośród wszystkich obrazów te, które dają odpowiedź na pytanie: „Kiedy okazujemy Bogu, że w Niego wierzymy?” Następnie dzieci z poszczególnych podgrup podchodzą do tablicy, układając swój wybrany obrazek na obwodzie koła, z czego ma powstać „słoneczko”. Jeżeli któreś zauważy, że podobny rysunek jest już na tablicy, wówczas swój obrazek układa pod nim. W ten sposób uzyskamy efekt promieni słonecznych. Do powstałych w ten sposób promieni dochodzą stopniowo dalsze ilustracje. Po ułożeniu „słoneczka” K. zaprasza dzieci na spacer, żeby lepiej zapamiętały, jakie konkretne czyny i gesty mówią o wierze w Boga oraz o szacunku dla jej symboli. Jak dużo jest różnych sposobów na wyrażenie naszej wiary w dobrego Boga. Niech od dziś każdy z was stara się spełniać takie właśnie uczynki i wykonywać takie gesty

(K. wskazuje na tablicę),żeby wyrażały one waszą wiarę w Boga i mówiły o miłości do Niego.

4. Rymowanka

Niech nam o tym przypomina także rymowanka:

Wiem o Bogu coraz więcej, w Niego wierzę całym sercem.

5. Modlitwa

Patrząc na nasze słoneczko widzimy, że jednym ze sposobów wyrażania wiary w Boga jest modlitwa. Znacie już wiele pięknych modlitw, ale dziś nauczymy się zupełnie nowej. Będziemy przez nią mówić Bogu o naszej miłości do Niego.

K. uczy dzieci aktu miłości:Boże, choć Cię nie pojmuję,

jednak nad wszystko miłuję,

nad wszystko, co jest stworzone,

boś Ty Dobro nieskończone.

III. ZAKOŃCZENIE

1. Praca z podręcznikiem

Dzieci wykonują polecenia w podręczniku dziecka.

2. Modlitwa

K. prowadzi modlitwę się na zakończenie – piosenkę lub akt wiary

.Na kolejną, ostatnią katechezę w tym roku K. przygotowuje dyplomy dla dzieci i dyplomy dla rodziców lub opiekunów dzieci. K. może skorzystać z propozycji znajdującej się w podręczniku dziecka.

KĄCIK KATECHETY

1. Rozważanie

„Wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie”.(Jk 2,17)

2. Okruch mądrości

„Bez wiary potykamy się o źdźbło słomy, z wiarą przenosimy góry”.

(Sören Kierkegaard)

„Jak świecę zapala się od płomienia drugiej świecy, tak wiarę wznieca się od wiary”.

(Romano Guardini)

3. Wiersz

Dziękuję Ci po prostu za to, że jesteś

za to, że nie mieścisz się w naszej

głowie, która jest za logiczna

za to, że nie sposób Cię ogarnąć sercem,

które jest za nerwowe

za to, że jesteś tak bliski i daleki

że we wszystkim inny (...)

za to, że milczysz. Tylko my

– oczytani analfabeci

chlapiemy językiem

(ks. Jan Twardowski)

4. Warto przeczytać

Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, Kielce 2005.

A. Zuberbier, Czy wiem w co wierzę, Kielce 1992.