Numerus clausus papierów wartościowych:
można wystawić papier wartościowy jeśli zezwala na to prawo
akcentuje reglamentacyjny charakter ustawodawstwa w obszarze obrotu papierami wartościowymi
określony typ papierów wartościowych może być kreowany wyłącznie na podstawie szczególnych przepisów prawa, które określają cechy danego typu papieru, jego funkcji i formy
ingerencja w zasadę swobody woli stron, jednakże uzasadniona względami bezpieczeństwa obrotu, zwłaszcza zaś potrzebą ochrony interesów uprawnionego z papieru wartościowego
argumenty „za”
rygory formalne, jakimi zazwyczaj są obłożone dokumenty skuteczne erga omnes, prowadziłoby to do obchodzenia przepisów dot. wymogów formalnych emitowania PW
bezpieczeństwo obrotu
abstrakcyjny charakter PW nie do pogodzenia z kazualnością czynności prawnych w prawie polskim
odmienne aksjologiczne uzasadnienie zasady swobody umów
zasada swobody umów odnosi się do czynności zobowiązujących, a nie do możliwości modyfikowania zasad rozporządzania prawem
zamknięty katalog jednostronnych czynności prawnych (jeśli za takie przyjąć powstanie PW)
w KZ był zapis długu na okaziciela
argumenty „przeciw”
ustawodawca nie wyraził expressis verbis na gruncie kodeksowym zasady numerus clausus PW
KC precyzyjnie reguluje zarzuty, jakie przysługują nabywcy PW i legitymację formalną posiadacza takiego dokumentu (art. 9217 KC) – ochrona posiadacza PW
inna ochrona uczestników obrotu niż zakaz emitowania, np. obowiązki informacyjne emitentów
można przyjąć teorię umowną powstania PW, bo żadna teoria nie została jednoznacznie przesądzona – to natomiast prowadzi do przyjęcia zasady swobody umów w odniesieniu do PW
zasada kazualnych czynności prawnych jest w polskim prawie kwestionowana
definicja przyjęta w ustawie o obrocie instr. fin. wymienia typy PW, co może oznaczać pewne preferencje ustawodawcy – brak obowiązywania tej zasady poza obrotem regulowanym
dyskusja powinna dotyczyć kwalifikowanej klauzuli dokumentacyjnej