Numerus clausus papierów wartościowych:
•
można wystawić papier wartościowy jeśli zezwala na to prawo
•
akcentuje reglamentacyjny charakter ustawodawstwa w obszarze obrotu papierami
wartościowymi
•
określony typ papierów wartościowych może być kreowany wyłącznie na podstawie
szczególnych przepisów prawa, które określają cechy danego typu papieru, jego funkcji i formy
•
ingerencja w zasadę swobody woli stron, jednakże uzasadniona względami bezpieczeństwa
obrotu, zwłaszcza zaś potrzebą ochrony interesów uprawnionego z papieru wartościowego
•
argumenty „za”
◦
rygory formalne, jakimi zazwyczaj są obłożone dokumenty skuteczne erga omnes,
prowadziłoby to do obchodzenia przepisów dot. wymogów formalnych emitowania PW
◦
bezpieczeństwo obrotu
◦
abstrakcyjny charakter PW nie do pogodzenia z kazualnością czynności prawnych w prawie
polskim
◦
odmienne aksjologiczne uzasadnienie zasady swobody umów
◦
zasada swobody umów odnosi się do czynności zobowiązujących, a nie do możliwości
modyfikowania zasad rozporządzania prawem
◦
zamknięty katalog jednostronnych czynności prawnych (jeśli za takie przyjąć powstanie PW)
◦
w KZ był zapis długu na okaziciela
•
argumenty „przeciw”
◦
ustawodawca nie wyraził expressis verbis na gruncie kodeksowym zasady numerus clausus
papierów wartościowych
◦
KC precyzyjnie reguluje zarzuty, jakie przysługują nabywcy PW i legitymację formalną
posiadacza takiego dokumentu (art. 921
7
KC) – ochrona posiadacza PW
◦
inna ochrona uczestników obrotu niż zakaz emitowania, np. obowiązki informacyjne
emitentów
◦
można przyjąć teorię umowną powstania PW, bo żadna teoria nie została jednoznacznie
przesądzona – to natomiast prowadzi do przyjęcia zasady swobody umów w odniesieniu do
PW
◦
zasada kazualnych czynności prawnych jest w polskim prawie kwestionowana
◦
definicja przyjęta w ustawie o obrocie instr. fin. wymienia typy PW, co może oznaczać
pewne preferencje ustawodawcy – brak obowiązywania tej zasady poza obrotem
regulowanym
◦
dyskusja powinna dotyczyć kwalifikowanej klauzuli dokumentacyjnej
1