integracja metabolizmu


Profil metaboliczny ró\nych organów ciała
Uwaga: tkanka tłuszczowa (adipose tissue) NIE wykorzystuje glicerolu do
biosyntezy triacylogliceroli
Endo-, para-, i autokrynna droga przekazu informacji biologicznej.
Przekaz informacji w układzie endokrynnym dokonuje się na 3
głównych drogach:
1) droga endokrynna  przekaz informacji dokonuje się za
pośrednictwem układu krążenia. Musi istnieć komórka
wyspecjalizowana, zwana komórką dokrewną, która albo tworzy
gruczoł wydzielania wewnętrznego (gruczoł endokrynowy), albo
jest to komórka w tzw. rozsianym układzie endokrynnym (APUD).
Jej wydzielina trafia do układu krążenia. Z krwią wydzielina ta
przenoszona jest na pewną odległość, a następnie opuszcza układ
krążenia. Trafia na komórkę docelową wyposażoną w receptor i
poprzez ten receptor następuje zmiana sygnału humoralnego na
odpowiedz wewnątrzkomórkową metaboliczną (molekularną) tej
komórki. W takim ujęciu, substancja wydzielana nosi nazwę
hormonu.
2) droga parakrynna  substancja zostaje wydzielona przez
odpowiednią komórkę, a następnie działa na komórki docelowe
bez pośrednictwa układu krążenia, a jedynie za pośrednictwem
płynu międzykomórkowego. Ta sama substancja może działać w
różnych warunkach na drodze endokrynnej i parakrynnej.
Przykładem jest interferon (w warunkach fizjologicznych działa na
drodze parakrynnej, stosowany jako lek  podawany drogą
pozajelitową  działa na drodze neurokrynnej).
3) droga autokrynna  komórka sama wydziela substancję i sama na
nią odpowiada, ponieważ wyposażona jest w odpowiedni receptor
(zjawisko to nosi nazwę sprzężenia zwrotnego dodatniego). W
warunkach prawidłowych jest to komórka embrionalna. W
warunkach patologicznych taki mechanizm  błędnego koła
występuje w komórkach nowotworowych.
Hormony
Z uwagi na budowę chemiczną hormony mo\na zakwalifikować do jednej z
ni\ej wymienionych grup związków:
peptydy lub polipeptydy (białka), takie jak insulina i glukagon
steroidy, w tym glukokortykoidy i hormony płciowe (androgeny-
męskie i estrogeny-\eńskie)
pochodne aminokwasów, w tym katecholaminy (np. adrenalina) i
tyroksyna
Kontrola stę\enia glukozy we krwi przez wydzielanie
hormonów trzustkowych insuliny i glukagonu
Insulina jest hormonem białkowym o masie 5,8 kDa, wydzielanym
przez komórki  trzustki w odpowiedzi na podwy\szone stę\enie
glukozy we krwi.
Insulina:
1. zwiększa wychwyt glukozy przez mięśnie i tkankę tłuszczową
wpływając na przemieszczanie się transporterów glukozy GLUT4 z
wnętrza komórek w kierunku błony i ich wbudowanie w błonę
komórkową
2. nasila syntezę glikogenu w wątrobie i mięśniach szkieletowych
3.hamuje proces glukoneogenezy w wątrobie
4. nasila syntezę kwasów tłuszczowych i triacylogliceroli w
wątrobie i tkance tłuszczowej
5. zwiększa wychwyt aminokwasów przez mięśnie i sktywuje
syntezę białek mięśniowych
6. hamuje degradację białek.
Glukagon jest hormonem polipeptydowym o masie 3,5 kDa
wydzielanym przez komórki ą trzustki w odpowiedzi na niskie
stę\enie cukru we krwi. Głównym organem, na który działa
glukagon, jest wątroba.
Glukagon stymuluje rozkład glikogenu wątrobowego (za
pośrednictwem cAMP) i glukoneogenezę, natomiast hamuje
glikolizę oraz syntezę kwasów tłuszczowych
Kaskada regulacji syntezy i rozkładu glikogenu
====================================
Regulacja wykorzystania egzogennej glukozy przez
wątrobę i inne tkanki przez enzymy ró\niące się swoim
powinowactwem do glukozy
==================================
Glukokinaza (wątroba)  wysoka wartość Km- niskie
powinowactwo (korzysta z glukozy w warunkach wysokiego
stę\enia tego substratu we krwi)
Heksokinaza  niska wartość Km  wysokie powinowactwo do
glukozy - (korzysta z glukozy przy ni\szych stę\eniach tego
substratu we krwi)
Wpływ insuliny na biosyntezę glikogenu
Regulacja aktywności dehydrogenazy pirogronianowej
(PDH) (reakcja pomostowa)  kontrola wykorzystywania
cukrów jako substratów energetycznych
========================================
Enzym ufosforylowany (PDH-P) - nieaktywny
Enzym wolny (PDH)  aktywny
Ufosforylowanie PDH (dezaktywacja) przez kinazę PDH
gdy stę\enia acetylo CoA, ATP i NADH są wysokie
(głównym substratem energetycznym są tłuszcze)
Defosforylacja PDH--P (aktywacja) przez fosforylazę PDH
gdy stę\enie Ca2+ wysokie (mięsień pracuje) (coraz większe
wykorzystywanie cukrów)
Zaburzenia metabolizmu w cukrzycy
=============================
Magazynowanie i wykorzystanie głównych substratów
energetycznych w stanie po posiłku, w czasie pomiędzy
posiłkami i we wczesnej fazie głodzenia


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
integracja metabolizmu
Biochemia TZ wyklad 12 integracja metabolizmu low
Biochemia TZ wyklad 12 integracja metabolizmu low
integracja metabolizmu 0
BCH Integracja i regulacja metabolizmu
integration of metabolism v2
WYKŁAD 25 integracja procesów metabolicznych
integracja funkcji
metabolomika
SHSpec 316 6310C22 The Integration of Auditing
INTEGRONY
when signal integrity matters
Mazatrol Fusion Conversational Programming Class for 640MT & MT Pro For Integrex Outline
Biochemia metabolitów wtórnych Kolokwium 2

więcej podobnych podstron